คุณจอมโหด กับ นายโกหก
By Jasmine

 

เจ้านายนั่งหน้างอบนขอบอ่างอาบน้ำ เขาก่นด่าในใจมากมาย แต่ยิ่งด่าคนที่เครียดกลับเป็นเขาเสียเอง จนต้องเอามือนวดที่ขมับแก้ปวดหัว ประตูห้องน้ำเปิดเข้ามา ชานนท์เข้ามาพร้อมผ้าขนหนูพร้อมเสื้อผ้าในมือ

“ผสมน้ำอุ่นให้หน่อย”

มาถึงก็สั่ง เหมือนเขาเป็นขี้ข้า ดูเอาเถอะว่าผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวแค่ไหน เมื่อคืนอุตส่าห์มองในแง่ดีแล้วนะ ไม่ทันข้ามคืนก็ทำให้ต้องนึกเสียใจทีหลัง ดวงตากลมโตจ้องร่างสูงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนเปิดก๊อกน้ำให้

ชานนท์สะบัดผ้าขนหนูออกแล้วก้าวลงอ่างไม่สะทกสะท้านเลย คนที่อายกลับเป็นอีกคน เขาเบือนหน้าหนีไปมองที่อื่นแทน

“บอส….ถูหลังให้ทีสิ”

“คุณชานนท์….ผมบอกแล้วไงว่า ผมไม่ใช่ขี้ข้านะถึงจะจิกหัวใช้ได้น่ะ”

“ฉันอยากผ่อนคลายเท่านั้น ไม่ได้คิดเรื่องขี้คงขี้ข้าอะไรสักหน่อย แต่ไม่ทำก็ไม่เป็นไร ฉันยังไม่เคยลองทำอย่างว่าในอ่างน้ำสักที”

ร่างสูงลุกขึ้นยืนทำท่าจะตรงเข้ามาหาเขา เจ้านายรีบถอยกรู

“ไม่ต้องลุก!!…ผมถูหลังให้ก็ได้”

เขายกมือห้ามทัพ อีกฝ่ายถึงยอมหยุดโดยดี เขาหยิบฟองน้ำไว้ในมือ คิดด้วยว่าหากมันเป็นมีดละก็ เขาจะสับคออีกฝ่ายไม่ลังเลเลย

“มาเร็ว ไอ้ฟองน้ำนั้นนะ มองยังไงมันก็ไม่เป็นมีดหรอกนะ”

ชานนท์อ่านสายตาเขาออก เจ้านายไม่ชอบเลยที่ถูกอ่านได้ง่ายเหมือนตัวหนังสือ เขาเกลียดนักคนที่รู้ทันไปเสียหมด ร่างบางนั่งขอบอ่าง ละเลงครีมอาบน้ำลงบนแผ่นหลัง ฟองน้ำขัดถูไปมาออกจะเงอะงะบ้างด้วยความที่ไม่เคย

“เมื่อคืน……” เขาเริ่มต้น

“ฉันคิดว่า อรอุมาอาจจะวางยาฉัน เมื่อก่อนเขาเคยทำแบบนี้ครั้งหนึ่ง ทีแรกคิดว่าจะทิ้งแล้ว แต่พอเห็นหน้านาย ก็เลย……เปลี่ยนใจขึ้นมา”

“เปลี่ยนใจ?…..แค่นี้นะหรือ”

“ใช่!!…แล้วก็??”

ชานนท์เอียวตัวมามองหน้า ทำให้ต้องหยุดมือ ปลายนิ้วได้รูปเชยคางให้หันมามองเขาเต็มตา

“ฉันอยากกอดนาย” เขาบอกความจริง

“คุณแก้แค้นส่วนตัวมากกว่า” เจ้านายมองในแง่ร้ายไว้ก่อน ทำให้ใบหน้าคมสันเปลี่ยนสีเล็กน้อย

“จะคิดอย่างนั้นก็ได้ เราน่ะท้าทายฉันก่อนนะ เหยียบย่างเข้ามาในอาณาเขตของฉัน ต่อต้านฉันและยังชี้นิ้วสั่งฉันอีก….นายทำตัวให้น่าแก้แค้นเอง”

เจ้านายทิ้งฟองน้ำจะถอยห่าง อุ้งมือใหญ่คว้าแขนเขาหมับ “อย่าเป็นคนขี้ใจน้อยสิ ฉันพูดจาหวานๆอย่างคนอื่นๆไม่เป็นหรอกนะ ฉันเป็นคนประเภททำมากกว่าพูด เพราะฉะนั้นอย่าหวังว่าฉันจะพูดอะไรระรื่นหู
สิ่งใดที่ฉันต้องการ ฉันต้องได้!!”

“คุณเห็นแก่ตัว” เจ้านายต่อว่า อีกฝ่ายยักไหล่ไม่สนใจอะไร “เมื่อคืนผมเห็นใจคุณ คิดว่าคุณไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร…แล้ว…..คุณทำร้ายผมได้ลงคอนะ…..ผมจะไปจากที่นี่”

“เอะอะอะไรก็จะไปจากที่นี่ ทำเป็นลืมไปได้…เมื่อคืนฉันทำให้เรามีความสุขขนาดไหน ตอนที่ร้องเรียกฉันน่ะ เสียงอ่อนเสียงหวานยังกะอะไรดี”

เจ้านายเงื้อมือจะต่อยหน้ากวนๆนี้สักครั้ง แต่แค่เงื้ออีกฝ่ายก็หยุดเขาได้ง่ายๆ

“อยากลองดีหรือไง ครั้งแรกของเราสองคนเป็นยังไง จำได้หรือเปล่า… ฉันชอบนะ คราวนี้ฉันจะมัดนายให้แน่น แล้วทรมานให้จนต้องอ้อนวอนขอให้ฉันเมตตาเลย”

ดวงตาขมึงตึงลดความกราวร้าวลง แค่คำขู่ก็ทำให้กลัวได้แล้ว เจ้านายทำหน้าจะร้องไห้ แต่ก็แค่เกือบ ชายหนุ่มยิ้มชอบใจกับหน้าแบะเหมือนเด็กตัวน้อยๆ ความลิงโลดเต้นร่าในใจนี่เป็นชัยชนะที่ได้รับ เขาคุมอีกฝ่ายได้อยู่หมัด

นี่เป็นสมบัติของเขา…..ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ใช่……สมบัติของเขา สิทธิ์ขาดของเขา ริมฝีปากได้รูปฉีกยิ้มเต็มที่

“ทำตัวว่าง่ายๆดีกว่า แล้วอย่าคิดจะไปจากที่นี่ล่ะ นายคงไม่อยากได้โซ่คล้องขาเป็นรางวัลใช่ไหม”

ชายหนุ่มขู่ ใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่ดวงตาไม่ยิ้มด้วย เขาเอาจริงแน่ถ้าอีกฝ่ายยังดื้อดึงอยู่ จนกว่าเขาจะเบื่อโน้นแหละ ถึงจะไปจากเขาได้

“ผมจะกลับห้อง” เจ้านายอยากหนีไปจากสภาพนี้ที่สุด

“ก็ได้..แต่ถูหลังฉันให้เสร็จก่อนนะ”

ดูเขาสิ!! ทำได้ขนาดนี้เชียว ชายหนุ่มคอแข็งกลืนน้ำลายไม่ลงเลย ความโกรธมันอัดแน่นในลำคอ เขาต้องทำใจชั่วครู่

ฟองน้ำเปียกชุ่มขัดถูแผ่นหลังกว้างไปมา เงียบ….ไม่มีเสียงอะไรอีก แทนที่จะมีบรรยากาศดี แต่ชานนท์รู้สึกว่าตึงเครียดกว่าเมื่อครู่เยอะ

“นายจะถูแต่ข้างหลังหรือไง”

เขาหาเรื่องพูดทำลายความเงียบที่เนิ่นนานอยู่เกือบ 5นาที

“คุณจะเอายังไง ผมไม่ใช่หมอนวดมืออาชีพนะ”

น้ำเสียงนั้นราบเรียบ แต่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง คนฟังนั้นไม่ชอบใจเลย อีกฝ่ายใช้กลยุทธเย็นชาสยบการเคลื่อนไหว ส่อแววท้าทายเขาอยู่ในที

“แค่ถูทั้งตัว คงไม่ยากเย็นหรอกนะ”

‘ก็ได้…ท้ามาฉันก็จะท้ากับนายด้วย ทนได้ทนไปสิ’ ชานนท์นึกในใจ เจ้านายเม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรนอกจากเสียงหายใจแรงคล้ายจะว่า

‘ได้!! สั่งมาเลย จะจิกหัวใช้ยังไงก็เชิญ ’

สงครามประสาทที่ต่างคนต่างงัดมาใช้ ทิ่มแทงความรู้สึกจนเจ็บทั้งสองฝ่าย แต่ที่ทำได้คือนิ่งเงียบ และทนต่อไป

ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูและเสียงฝีเท้า

“นายหัว..อาหารมาแล้วคะ”

“ขอบใจ ไปทำงานได้แล้ว”

การมีบุคคลที่สามไม่ทำให้ทุกอย่างยุติลง เจ้านายขัดถูร่างกายอีกฝ่ายเงียบๆ ไม่ปริปากบ่น จนชายหนุ่มพอใจ การอาบน้ำที่แสนอึดอัดก็จบลง ร่างบางลุกหนีไม่สนใจ อาหาร เจ้านายรู้สึกได้ว่ามีไฟที่ลุกไหม้ในอก

‘คอยดูเถอะ วันพระไม่ได้มีวันเดียวหรอก’