Result of accident
By Jasmine

 

ฝันอันแสนหวานเลือนลางก่อนกระจ่างชัดเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นลักษณะห้องที่ไม่คุ้นตา ดวงตาสีดำขลับกรอกไปมาพยายามทบทวนเรื่องราวเมื่อวันวานก่อนพลางขยับตัวลุกขึ้นช้าๆ ท่อนแขนหนักอึ้งราวกับท่อนซุงพาดเอวเขาอยู่

อดิศรหันมาเผชิญความจริงแล้วต้องยกมือกุมขมับ เขาทำอะไรลงไปเนี่ย…บ้านไฟไหม้ เขาหมดตัวแล้วดันมานอนกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอหน้า2หนได้ไงกัน….เขาทำได้ยังไงกัน ผ้าห่มถูกสลัดออกพรึ่บ

“อูยย…” พอก้าวลงจากเตียงก็รู้สึกความผิดปกติ เขาเจ็บที่เบื้องล่างแถมยังรู้สึกโหวงๆยังไงพิกล นี่ล่ะมั่งความรู้สึกของคนถูกบุกรุก เขาคว้าเสื้อคลุมเข้าไปอาบน้ำเพื่อให้ตาสว่าง เขาเช็ดเนื้อเช็ดตัวออกมาก็เจอวงแขนรวบมากอดหมับ!!!

“นึกว่าคุณจะไปเสียแล้ว ดีใจที่คุณยังอยู่นะ” ไมเคิลตื่นมาเห็นเตียงว่างเปล่าก็ใจหาย พอเห็นหน้าก็ดีใจดึงร่างผอมบางมากลางห้อง “คุณไม่เป็นไรนะ เจ็บมากไหม?”

คำถามที่แสดงถึงความห่วงใย แต่กลับทำให้คนฟังอับอายจนใบหูร้อนผ่าวแดงก่ำ อดิศรรู้สึกโกรธที่เขาเหมือนไอ้โง่คนหนึ่งถูกหลอกมาเชือดถึงในห้อง หมอนี่เป็นฝรั่งวิตถารแท้ๆ หน้าไหว้หลังหลอก จอมต้มตุ๋น สารเลว ทำตัวเป็นคนดีแล้วหลอกทำแบบนี้มากี่รายแล้วก็ไม่รู้ มือบางดันเขาออกห่างก่อนหยิบเสื้อผ้ามาสวม

“แอล คุณจะไปไหนยังไม่สว่างเลย”

เงียบ….อีกฝ่ายไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ เขาทำอะไรผิดล่ะ?? หรือว่าไม่ชอบเทคนิกเขา ทำให้ไม่ถึงจุดเหรอ…ไม่มั่ง ถึงนี่นาเขาจำได้ รึโกรธที่โดนเขารวบรัด

“คุณโกรธเหรอ” เขารั้งแขนอดิศรไว้ แขนเรียวเล็กสะบัดหนีราวกับขยะแขยงเต็มทน

”ผมจะกลับแล้ว” น้ำเสียงกระด้างบอกถึงความไม่พอใจ

“นี่คุณโกรธเรื่องอะไร?”

“โกรธเรื่องอะไรเรอะ”อดิศรตวาดเสียงดัง “อ้อ..แน่สิ ผมจะโกรธคุณได้ไง ในเมื่อผมมาเองถึงที่ ผมกำลังโกรธตัวเองต่างหากละผมไม่น่าตามคุณมาเลย”

“คุณโกรธที่เรามีเซ็กส์กันเหรอ”

“คุณฉวยโอกาส!!” ชายหนุ่มตวาดแว้ด

“เออ……”

“คุณน่าจะถามผมก่อนว่า ต้องการหรือเปล่า ไม่ใช่เหรอ??”

“แต่….”

“รู้ไว้ด้วยนะว่า คนไทยเขาไม่นอนกับใครพร่ำเพรื่ออย่างคุณหรอก” อดิศรไม่เว้นช่องให้ไมเคิลได้แก้ตัวสักนิด เขาสวมเสื้อเสร็จจะใส่กางเกงถึงได้รู้สึกตัว เขาหากางเกงในไม่เจอ “กางเกงในผมหาย คุณเอาไปใช่ไหม?”

“เปล่า…มันน่าอยู่ในนี้นะ” ชายหนุ่มเลิกผ้าห่มขึ้น เขาเป็นคนถอดมันเองเขาจำได้ “อยู่นี่ไง” เขาชูกางเกงในสีขาวให้ดู

“เอามานี่”

“เสียใจ” ไมเคิลดึงมันให้พ้นรัศมีการคว้าของชายหนุ่ม

“เอาคืนมา”

“อยากได้ก็คุยกันก่อนสิ รู้ไหมตอนนี้คุณเซ็กซี่ที่สุดเลย” ดวงตาสีบูลเน็ทมองขาอ่อนที่โผ่ลเลยชายเสื้อ เวลานี้เขาน่ารักจริงๆ สายตาเล้าโลมจนทนมองไม่ได้ อดิศรชัดเดือดปุดๆ

“ผมจะควักลูกตาคุณ ถ้าขืนยังมองอีก เอาคืนมานะ!!”

“ก็มาหยิบเองสิ”ชายหนุ่มยืนเท้าเอวท้าทาย

“วางเอาไว้ไม่ได้หรือไง”

“กลัวหรือไง”เขาชูกางเกงในล่อ อดิศรกระชากออกมาได้ อีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยจนยางยืดขาดแคว่กคามือ คราวนี้อะไรก็ห้ามไม่ได้แล้ว อดิศรจนเห็นช้างตัวเท่าหมูเขาเตะหน้าแข้งไมเคิลเต็มแรง

“โอ้ย!!!” โดนเตะจุดที่เส้นประสาทไว เขาถึงกับเต้น ตัวงอเอามือกุมหน้าแข้งโดดเหย็งๆเหมือนกระต่าย สุดท้ายยืนไม่อยู่เขาล้มครืนยังกะไม้ล้ม ฉุดร่างเล็กกว่าล้มตามไปด้วย

“ปล่อยนะ”อดิศรดิ้นรนจะลุกให้ได้ แต่กลับโดนพลิกอยู่ด้านล่างแทน สองมือถูกกดติดพื้นพรม ความต่างด้านกำลังและขนาดร่างกายเป็นตัวชี้ผู้ชนะ ตาสบตาด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน ผู้แพ้มีแต่จะขุ่นเคืองไม่เลิกรา

“ว่าไง ยอมแพ้รึยัง”

ถูกคุกคามแบบนี้มีหรือจะยอมแพ้ อดิศรยกเข่าขึ้นผ่าหมากเขาดังพลั่ก!!ร่างสูงกลิ้งเป็นลูกขนุนทันที จุกจนหน้าแดงก่ำร้องไม่ออกสักคำ แต่ก็ยังมีสติที่จะคว้าร่างเล็กกว่ากดไว้พื้น

“เจ็บนะ อย่ามานั่งบนหลังคนอื่นสิ”

“สมควรแล้ว เด็กบ้า…เล่นอะไรพิเรนเกิดพิการไปจะว่ายังไง”

“ดีสิ…พิการไปเลยขออย่าใช้การได้อีกก็ยิ่งดี” ต่างฝ่ายต่างต่อว่ากันไม่ยอมแพ้ หรืออ่อนข้อสักนิด ไมเคิลชักฉุน

“เดี๋ยวก็รู้ว่ามันใช้การได้หรือไม่ได้” เขาพิสูจน์ให้ดูกับร่างกายของอดิศรนั้นแหละ เสื้อยืดรั้งขึ้นสะโพกถูกยกขึ้นให้ชันเข่า ลางแพ้เริ่มเด่นชัดแล้ว

“อย่านะ!!!”ชายหนุ่มร้องลั่น ไม่ทันขาดคำก็ต้องจุกจนลมแทบออกหู ร่างกายใหญ่โตรุกล้ำเข้ามาอย่างหยาบคาย ไม่สนใจว่าเขาจะพร้อมหรือไม่

“แยกขาออกอีกนิด”

ไมเคิลกระซิบข้างหูพร้อมๆกับขบกัดใบหูเขาเบาๆ เท่านั้นเองอารมณ์หวิวๆก็แล่นพล่านจากท้องน้อยขึ้นไปถึงสมอง

“อะ…โอย” ทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีจนสับสนไปหมด ไมเคิลเองก็หวิวๆเขาไม่คิดว่าอดิศรจะให้ความรู้สึกดีๆแบบนี้ ตลอดทั้งชีวิตเขามีผู้หญิงมาตั้งหลายคน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าสุดยอดที่สุด เกมรักยังไม่สิ้นสุดง่าย ราตรียาวนานเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งอดิศรทั้งไมเคิลติดอยู่ในห้วงอารมณ์ที่หมุนวนจนหาทางออกไม่เจอ

**********