|
Lover's Diary
(Lover's Crisis 1)
by...nongrata
..คราวนี้เป็นเรื่องของคนหลายคน...
ไคน์นั่งเถียงกับผู้จัดการส่วนตัวอย่างเอาเป็นเอาตายในสตูดิโอที่มาทำงาน
(เล่นเปียโนให้นักร้องที่ตัวเองแต่งเพลงให้) ว่าด้วยเรื่องงานปาร์ตี้อาทิตย์หน้าซึ่งไคน์ไม่อยากไปแต่มาร์ก(ผู้จัดการ)ยืนยันว่าต้องไป
ไคน์เลยโพล่งขึ้นมาว่า
"ทำไมไม่พูดออกมาให้ชัดๆเลยล่ะว่า
'ไคน์ นอนกับริชาร์ดสิ เขาเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของสังกัดเราเชียวนะ แล้วก็อย่าลืมให้ท่าไมเคิลด้วยล่ะ
หมอนี่มันแอบจิตเล็กๆนะถึงจะมีเมียแล้วก็เถอะ ถ้าโชคดีเราอาจได้เซ็นสัญญาเจ๋งๆเชียวนะ'
เฮอะ! บอกไว้ตรงนี้เลยนะมาร์ก ผมไม่มีวันยอมนอนกับไอ้หน้าหนูสตอล์กเกอร์อย่างไมเคิลเด็ดขาด!
คุณไม่เห็นเวลาหมอนั่นมองผมเหรอ น่าขยะแขยงเป็นบ้า!"
ไคน์กระชากเสื้อโค้ตขึ้นสวม ตั้งท่าจะเผ่นอย่างทุกทีแต่มาร์กผู้อายุ 50 กว่าและเป็นโรคหัวใจ(มีความเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าสาเหตุมาจากไคน์)เป็นลมล้มลงไปกองกับพื้นซะก่อน
ไคน์(ผู้มีแต่มาร์กที่ยอมเป็นผู้จัดการให้)เปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือ
รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้แทบไม่ทัน
ณ โรงพยาบาล
อาการของมาร์กไม่มีอะไรน่าวิตกแต่ยังต้องนอนในโรงพยาบาล ไคน์นั่งเกาะเตียงมองมาร์ก
ถึงจะทะเลาะกันประจำประจำแต่มาร์กก็รักไคน์เหมือนลูก (มาร์กยังไม่ได้แต่งงาน)
อีกเหตุหนึ่งคือมาร์กเป็นเพื่อนสนิทของพ่อไคน์แถมยังเคยเป็นผู้จัดการให้พ่อไคน์ด้วย
"ขอโทษนะ ทั้งที่ฉันก็รู้แท้ๆว่าเธอไม่อยากไป เธอคงรู้แล้วสินะว่าคีธก็มางานนี้"
ไคน์เงยหน้ามองมาร์ก "เขาออกจากสถานบำบัดแล้วเหรอ?"
"ฉันนึกว่าเธอรู้แล้วซะอีก เขาออกมาพร้อมๆกับที่ดาเนียลกลับมาจากอังกฤษนั่นแหละ"
คราวนี้ไคน์อึ้งไปเลย "ดาเนียลก็กลับมาด้วยเหรอ?"
อ้าว.. คีธกับดาเนียลคือใครกันล่ะนี่?
คีธคือมือกีตาร์ควบร้องนำของวงร็อคชื่อดังวงหนึ่งและเคยเป็นแฟนไคน์ ทั้งสองคนรู้จักกันตอนที่ไคน์ไปเมาแอ๋อยู่ในบาร์แล้วแหกปากร้องเพลงที่แต่งได้แบบปัจจุบันทันด่วน
บังเอิญว่าคีธกำลังนั่งดื่มเงียบๆเลยโดนไคน์ลากมาให้เล่นกีตาร์ให้ และก็บังเอิญอีกเช่นกันว่าคีธก็เกิดประทับใจในเพลงและนิสัยของไคน์ขึ้นมา
ส่วนไคน์ก็ประทับใจในความเงียบขรึมและเสียงกีตาร์ของคีธ คีธพาไคน์ไปส่งที่โรงแรม
ไคน์เลยชวนคีธขึ้นเตียง คีธไม่ใช่เกย์แต่พอโดนไคน์กระแซะสัญชาติญาณมืดก็ฉายแววโดยอัตโนมัติ
ทั้งคู่มีเซ็กซ์พลางช่วยกันแต่งเพลงจนในที่สุดก็มาร่วมงานหลังจากร่วมเตียงกันเสร็จเรียบร้อย
ตำนานรักของไคน์กับคีธดำเนินไปในลักษณะนี้ (ต้องเรียกว่าตำนานเพราะเป็นการจับคู่ที่น่าอัศจรรย์มาก)
คือ กินเหล้า อัพยา อึ๊บกัน แล้วก็เล่นดนตรี (คีธไม่ใช่เกย์ แต่มองว่าการมีเซ็กซ์กับไคน์เป็นการยกระดับทัศนะให้กว้างขึ้น)
ทั้งคู่ติดหนึบกันเป็นตังเมตลอดช่วงเวลาที่คบกัน ฟังดูเหมือนนานแต่จริงๆแล้วคือหลังจากเจอกันวันแรกไคน์กับคีธก็เข้าห้องอัดแล้วออกอัลบั้มแรก
ต่อจากนั้นก็เริ่มทัวร์คอนเสิร์ต ฉากสุดท้ายของทั้งคู่มาถึงเอาตอนที่ไคน์กำลังจะหยิบเมจิคเปเปอร์เข้าปากก่อนขึ้นเวทีรอบอังกอร์
จังหวะนั้นเองเจ้าตัวก็นึกขึ้นมาได้ว่าขืนยังทำแบบนี้ต่อไปคงไม่พ้นต้องเข้าไปอยู่ในสถานบำบัดผู้ติดยา
ไคน์เริ่มเครียดเพราะยังชอบคีธอยู่แถมยังเป็นครั้งแรกที่ตัวเองเป็นฝ่ายเริ่มความสัมพันธ์ก่อน
แต่พอขึ้นเวที คีธผู้อาร์ตจัดก็เกิดเอาแท่นวางไมค์ไปฟาดเปียโน เลยโดนไคน์ที่อาร์ตกว่าเอากีตาร์กิบสันรุ่นฉลองครบรอบ
100 ปีตัวโปรดของคีธทุบหัวเลือดพุ่งกระฉูด คีธถูกหามเข้าโรงพยาบาลทันทีในขณะที่ไคน์กลับบ้านทันทีเช่นกัน
...แล้วตำนานรักสุดโรแมนติกก็ปิดฉากลงบนเวทีอย่างสุดแสนโรแมนติกยิ่งกว่า.....
จังหวะนี้เองที่ดาเนียลได้โอกาสมาแทนที่คีธ สิ่งนี้นับเป็นความสามารถพิเศษเฉพาะตัวที่ยากจะหาใครเลียนแบบได้
ดาเนียลสามารถแฝงตัวเข้ามาได้อย่างเงียบเชียบและแนบเนียนราวกับเห็บที่เกาะอยู่ในตัวหมาพุดเดิ้ล
กว่าจะรู้สึกก็ตอนที่โดนดูดเลือดเจ็บๆคันๆจนสลัดไม่หลุดแล้วนั่นแหละ ดังนั้น
ก่อนที่ใครๆหรือแม้แต่ตัวไคน์เองจะทันรู้ตัว ข้าวของทุกอย่างรวมทั้งตัวเจ้าของก็ย้ายนิวาสถานมาอยู่แมนชั่นและบนเตียงของดาเนียลเรียงตามลำดับเป็นที่เรียบร้อย
และถ้าจะถามว่าดาเนียลเป็นคนยังไง แทบทุกคนจะให้คำตอบว่าเขาคือ 'อเมริกันดรีม'
ยุคปัจจุบัน คือ หนุ่ม หล่อ รวย ฉลาด นิสัยดี เปี่ยมอารมณ์ขัน เยี่ยมยุทธ์เรื่องบนเตียง
ฉายาเพอร์เฟคแมน ฟังยังไงก็ดูดี สรุปคือสมบูรณ์แบบ แต่ทำไมทั้งคู่ถึงเลิกกันล่ะ?
อะไรทำให้ตำนานรักของทั้งคู่จบลง? (ต้องเรียกว่าตำนานเพราะสามารถอยู่ด้วยกันได้ทรหดจนถือเป็นสถิติที่ต้องบันทึกไว้อย่างหนึ่งเลยทีเดียว)
..เกี่ยวกับเรื่องนี้ยังต้องดูกันต่อไป...
แซนดราโทรมาหาแมกซ์ น้ำเสียงไม่ร่าเริงอย่างเคยจนแมกซ์สงสัย คำพูดแรกของแซนดราคือ....
"แมกซิม อมาลิตากลับมาแล้ว"
แมกซ์อึ้งไปพักใหญ่ "เหรอ.. แล้วเธอสบายดีมั้ย?"
"สวยเป็นนางฟ้าเหมือนเดิม เพิ่งหย่าด้วยผู้ชายเลยตอมกันหึ่ง เธอถามถึงคุณด้วย"
"แล้วคุณบอกเธอไปว่าไง?"
แซนดรายักไหล่ "ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นเพราะคุณต้องจัดการเอง แต่อย่าลืมนะแมกซิม
อมาลิตาก็เป็นเพื่อนคนนึงของฉันเหมือนกัน"
แมกซ์ถอนหายใจ "ผมรู้ ผมผิดเอง ผมจะจัดการทุกอย่าง ไม่หนีหรอกแซนดรา"
ทั้งคู่คุยกันต่ออีกครู่หนึ่งก่อนวางหู เอาล่ะสิ.. อมาลิตาเป็นใครกันล่ะ?
ในโลกนี้มีผู้หญิงอยู่ประเภทหนึ่งที่หายากสุดๆ ..แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี...
พวกหล่อนเปี่ยมไปความงาม หรู เริ่ดสุดๆในทุกด้าน คุณจะพบว่าเมื่อพวกเธอปรากฏตัวขึ้นไม่ว่าแห่งหนใด
ทุกสายตาจะจับอยู่ที่เธอยังกับมีสปอตไลท์ส่องหรือราวกับเธอสามารถเปล่งแสงได้ด้วยตัวเองเหมือนหิ่งห้อย
ผู้หญิงประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องแคร์หรือคอยคิดว่าทำยังไงถึงจะถูกใจผู้ชาย
เพราะแค่ตัวเธอเองก็เปรียบเหมือนสมบัติล้ำค่าอยู่แล้ว ใช่เลย! นี่แหละผู้หญิงแบบอมาลิตา
แค่ชื่อของหล่อนก็ทำเอาผู้หญิงธรรมดาขนหัวลุกได้แล้ว งั้นหล่อนเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้น่ะเหรอ?
เกี่ยวสิ เพราะอมาลิตาคนนี้แหละที่เคยเป็นแฟนแมกซ์มาก่อน ไม่ใช่แค่แฟนธรรมดานะ
ทั้งคู่อยู่กินด้วยกันมาสามปีก่อนที่อมาลิตาจะไปแต่งงานกับมหาเศรษฐีในวงการอุตสาหกรรมภาพยนตร์แล้วย้ายไปอยู่เบเวอร์ลี่ฮิลล์
ฟังดูอย่างกับนิยายน้ำเน่าที่นังตัวร้ายเห็นแก่เงินโดนผัวสลัดทิ้งเลยต้องซมซานกลับมาหาพระเอก
ที่ไม่เหมือนคือบังเอิญว่าพระเอกคนนี้ดันเป็นเกย์ อีกอย่างคือหล่อนเป็นคนทิ้งแมกซ์ไปแล้วยังมีหน้ากลับมาอีกเรอะ!?
หน้าด้านเกินไปหน่อยแล้วมั้ง
จริงๆแล้วคนส่วนใหญ่ที่รู้เรื่องตำนานรักระหว่างแมกซ์กับอมาลิตา(ต้องเรียกว่าตำนานอีกเหมือนกันเพราะการได้เป็นแฟนกับผู้หญิงอย่างอมาลิตาไม่ควรใช้คำธรรมดาสามัญ)ต่างเข้าใจเรื่องนี้ผิด
แถมบางคนยังไปไกลถึงขนาดคิดว่าแมกซ์ช้ำใจที่ถูกทิ้งจนกลายเป็นเกย์ หารู้ไม่ว่าคนที่เป็นเกย์น่ะไม่มีใครมาทำให้เป็นได้ร้อก!
อย่างแรกที่คนทั่วไปไม่รู้คืออมาลิตาไม่ได้ทิ้งแมกซ์ ทั้งสองจากกันด้วยดีจนเกินความสามารถมนุษย์จะจินตนาการได้เลยทีเดียว
อย่างที่สองคืออมาลิตาไม่ใช่นังร้ายอะไรเลยซักนิด ตรงกันข้ามเลยล่ะ หล่อนเป็นผู้หญิงที่ดีมากและน่ารักสุดๆ
ส่วนอย่างสุดท้ายคือช่วงที่แมกซ์อยู่กับอมาลิตานั้นเจ้าตัวกำลังอยู่ในช่วงพยายามจะกลับไปเป็นผู้ชายธรรมดา
เกย์แทบทุกคนล้วนเคยผ่านเรื่องเจ็บปวดแบบนี้มาแล้ว แน่นอนว่ามันเจ็บปวดยิ่งกว่าสำหรับผู้หญิงที่ถูกเกย์หลอก
..และอมาลิตายังไม่รู้เรื่องนี้...
พอถึงวันงาน ไคน์กับแมกซ์ไปปาร์ตี้ด้วยสีหน้าเบื่อโลก ไคน์ไม่รู้ว่าแมกซ์กลุ้มเรื่องอะไร
แมกซ์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไคน์กลุ้มเรื่องอะไร อย่างไรก็ตาม พอไปถึงงานทั้งคู่ก็เกาะติดกันไม่ยอมไปไหนยังกับมีซิกซ์เซนส์รับรู้ถึงอันตรายหากอยู่แยกกัน
สักพักแมกซ์ก็เห็นผู้ชายท่าทางเหมือนพวกร็อคสตาร์เดินตรงมา ไม่ได้มาหาตัวเองแต่ก็เฉียดไปไม่เท่าไหร่
แมกซ์หันมองไคน์ เห็นสีหน้าดีกว่าเจอผีหน่อยนึง
"ไคน์! คุณจริงๆด้วย" หนุ่มร็อคท่าทางดีใจสุดชีวิต ส่วนไคน์ยิ้มแห้งๆ
"ตัดผมแล้วจำเกือบไม่ได้แน่ะคีธ แถมใส่สูทอาร์มานีอีกต่างหาก"
"นี่น่ะเหรอ?" คีธดึงปกเสื้อ "มันจำเป็นน่ะ ผมอยากพบคุณ"
คีธเอื้อมมือมาจับไหล่ไคน์ ทำเหมือนโลกนี้มีเพียงกันและกัน แมกซ์ถูกทอดทิ้งโดยสิ้นเชิง
"ผมมีเรื่องอยากบอกคุณ มันอาจช้าไปแต่ก็ต้องบอกให้ได้"
"คุณเพิ่งหายป่วย อย่าเพิ่งพูดอะไรมากเลยดีกว่า" ไคน์แตะมือที่วางบนบ่าของตัวเองอย่างอ่อนโยน
"ผมไม่ได้เป็นอะไรมากมายซักหน่อย" คีธหัวเราะ "ก็แค่สมองกระทบกระเทือนเพราะถูกฟาดอย่างแรงเลยต้องนอนโรงพยาบาลครึ่งปี
จากนั้นก็เข้าสถานบำบัดผู้ติดยาอีก 8 เดือน แล้วก็อยู่สถานบำบัดจิตอีกปีนึง
นั่นคุณเป็นอะไรรึเปล่า?" คีธหันมาถามแมกซ์ที่ยืนหน้าซีด
"เปล่าหรอก แค่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย.."
"คุณต้องรักษาสุขภาพให้ดีนะ มันสำคัญมากทีเดียวล่ะ ดูผมสิ" คีธพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนหันไปจูบแก้มไคน์ที่กุมมือตัวเองอยู่
"ผมเล่นยาหนักไปหน่อยเลยโดนจับเข้าสถานบำบัดแทนการติดคุก แต่ตอนนี้ก็เลิกได้แล้ว
ร่างกายผมแข็งแรงขึ้นเยอะ ถึงตอนนี้จะยังต้องไปพบจิตแพทย์ทุกสัปดาห์ก็เถอะ"
คีธหันมาทางไคน์ "หมอบอกว่าผมอ่อนไหวง่ายเลยไม่อยากให้มาเจอคุณเดี๋ยวจะไปกันใหญ่
อะไรของเขาก็ไม่รู้ จริงอยู่ว่าช่วงแรกๆผมอาละวาดจะบีบคอหมอที่ไม่ยอมให้พบคุณ
แต่ตอนนี้ผมก็ดีขึ้นเยอะ ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นขนาดที่หมอพูดหรอกนะ"
คีธดึงไคน์เข้ามากอด แมกซ์มองแต่ไม่ว่าอะไรเพราะกลัวโดนบีบคอ "พระเจ้าช่วยเถอะ!
จะห้ามไม่ให้ผมมาหาคุณได้ยังไงกัน? ในเมื่อทุกครั้งที่ผมมองกระจกก็ต้องเห็นชื่อคุณอยู่บนหัวใจของผม"
"ชื่อ?" แมกซ์สงสัยจนหลุดปากถาม คีธตอบอย่างอารมณ์ดี
"ใช่ เราสองคนสักชื่อของอีกคนเอาไว้ ผมสักชื่อไคน์ไว้ที่อกซ้าย ส่วนไคน์สักชื่อผมไว้ที่ข้อเท้าขวา"
"นายไม่เคยสักอะไรเลยไม่ใช่เหรอ?" แมกซ์ถาม ไคน์แยกเขี้ยวใส่
"คุณคงยังไม่เห็น ลองเอาให้เขาดูสิไคน์"
"จะไปมีได้ยังไง ตอนอาบน้ำเมื่อเช้ายังไม่เห็นเลย"
คีธกับแมกซ์หันมามองคนกลางที่ทำหน้าเซ็งชีวิต ไคน์ส่งสายตาอาฆาตใส่แมกซ์ก่อนยกขาขึ้น
ถลกกางเกงกับถุงเท้าอย่างปลงๆ ข้อเท้าเนียนเรียบขาวสะอาดปรากฏแก่สายตาผู้ชม
"เป็นไปได้ยังไง!? คุณเอาออกเหรอ?"
ไคน์เงียบ แมกซ์กระแอมก่อนพูดแทรก "ถ้าจะให้ผมออกความเห็นนะคีธ ผมเดาว่านั่นน่าจะเป็น.."
เขาเว้นนิดหนึ่ง "สติกเกอร์"
คีธอึ้ง นัยน์ตาฉายแววเจ็บปวด "จริงเหรอ? ไคน์"
"คีธ คุณก็รู้ว่าผมเกลียดเข็ม.." ไคน์พูด แมกซ์รู้สึกแปลกใจ ถึงจะเป็นคำแก้ตัว
แต่ไคน์ไม่เคยสนใจความรู้สึกใครจนต้องทำแบบนี้
"ผมถามว่าจริงไหม"
ไคน์ยืดตัวตรง "จริง ..คีธ เราอยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่เดือน... มันเป็นความทรงจำที่ดี
แต่คุณคงไม่ได้จริงจังอะไรกับมันหรอกใช่มั้ย" คนพูดมองตาอีกฝ่าย ไม่เจออะไรซักนิดที่จะบอกว่าล้อเล่น
ไคน์เหลือกตามองเพดาน "โอ.. คีธ ไม่นะ..."
คีธกระชากเสื้อตัวเอง เห็นรอยสักบนอกซ้ายอยู่ตรงหัวใจพอดิบพอดี เขาจับมือไคน์มาวางไว้ครู่หนึ่ง
ทั้งสองคนจ้องตากัน
คีธปล่อยมือก่อนคว้ากีตาร์เดินออกไป มีไคน์วิ่งตามพลางร้องเรียก แมกซ์ยังยืนอยู่ที่เดิม
สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย พอฟังเอาจากผู้เห็นเหตุการณ์ ก็ได้ความว่าอยู่ดีๆคีธก็ถอดเสื้อผ้าเหลือกางเกงในตัวเดียวแล้วพุ่งหลาวลงในสระน้ำเย็นเจี๊ยบ
จากนั้นก็ขึ้นมาดีดกีตาร์ร้องเพลงในอัลบั้มที่ทำกับไคน์ พอคนจะเข้าไปห้ามคีธก็ประกาศกร้าวว่าไม่ยอมเลิกจนกว่าจะร้องครบทุกเพลง
ทุกคนรู้ถึงความเป็นศิลปินของคีธดีเลยทำแค่โทรเรียกรถพยาบาลมารอรับหลังคอนเสิร์ตจบ
แมกซ์เดินหาไคน์ คิดว่าอาจยังอยู่กับคีธในสวนเลยจะออกไปข้างนอก ทันใดนั้นก็มีรัศมีอย่างหนึ่งเปล่งประกายจนรู้สึกได้
แมกซ์หันไปมองอย่างที่ทุกคนมอง ใช่เลย อมาลิตานั่นแหละ สวยเลิศเลอเหมือนเดิมและทำท่าเหมือนกำลังหาใครอยู่
ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไปคงดีใจสติแตกที่อมาลิตาตามหา แต่สำหรับเกย์ที่มีชนักติดหลังอย่างแมกซ์แล้วแทบอยากเอาหัวซุกพรม
ถึงกระนั้นแมกซ์ก็ไม่ได้หนี อมาลิตายิ้มกว้างทันทีที่เห็นคนที่ตัวเองกำลังหา
หล่อนเดินตรงเข้ามา แมกซ์สัมผัสได้ทันทีถึงคลื่นแห่งความริษยาของผู้ชายในงานที่ซัดสาดมาที่ตัวเอง
แมกซ์ไม่ได้ปิดบังเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์แต่ก็ไม่ถึงกับเปิดเผย หลายคนเลยคิดว่าแมกซ์เป็นไบ
ในขณะที่บางคนคิดว่าเขาเปลี่ยนรสนิยมชั่วคราว แต่นั่นแหละ เจ้าตัวย่อมรู้ดีที่สุดว่าตัวเองเป็นเกย์แท้ๆ
อมาลิตาเดินมาหาแมกซ์ก่อนจะควงแขนกันออกไปข้างนอก
"เราไม่ได้เจอกันมากี่ปีแล้วนะ?
แมกซิม" อมาลิตาถาม สบตาอย่างมีความหมาย
"12ปีพอดี"
"คุณจำแม่นจัง!" หล่อนอุทานอย่างรู้สึกทึ่งระคนดีใจ "ฉันคิดถึงคุณค่ะ"
อมาลิตาบอกก่อนหลับตารอให้อีกฝ่ายจูบ แมกซ์แตะไหล่หล่อนก่อนดันออกอย่างสุภาพและขอลุแก่โทษ
"อมาลิตา ผมขอโทษ"
"ทำไมล่ะ?" อมาลิตาลืมตา ท่าทางประหลาดใจไม่น้อย "ฉันรู้มาว่าตอนนี้คุณยังโสด"
"ใช่" เขารับ "เป็นชายโสด... ซึ่งกว่าครึ่งปีมาแล้วได้อยู่กับชายโสดอีกคนหนึ่ง
..เป็นเวลากว่าครึ่งปีที่มีความสุข 'มาก'..."
"คุณหมายความว่ายังไง?" หล่อนถาม แมกซ์หยุดไปนิดหนึ่ง
"อมาลิตา.. ผมเป็นเกย์"
ความเงียบบังเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ครู่ใหญ่คนฟังจึงค่อยคลายจากอาการช็อคแต่ยังทำท่าเชื่อไม่ลงอยู่ดี
"ไม่จริงหรอกใช่มั้ย? แมกซิม"
"จริง" เขาย้ำ "ผมขอโทษ"
อมาลิตาสูดลมหายใจ พยายามตั้งสติ แต่เสียงที่พูดออกมาก็ยังสั่นอยู่ดี "เราอยู่ด้วยกันมา
3 ปี มีเซ็กซ์กันอาทิตย์ละ 4 ครั้ง ตอนนอนด้วยกันคุณก็ถึงจุดสุดยอดทุกครั้งไม่ใช่เหรอ?
คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆเลยใช่มั้ย?"
"ถ้าทำได้ผมก็อยากให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนกัน" แมกซ์ถอนใจ
ต่อให้พยายามยังไงเสียงที่พูดออกมาก็ยังสั่น "ไม่มีใครอยากเป็นเกย์หรอกอมาลิตา
ตอนที่อยู่กับคุณผมกำลังพยายาม..."
"แล้วคุณทำได้ยังไง? ช่วงแรกๆที่อยู่ด้วยกันเรามีเซ็กซ์กันทุกวันด้วยซ้ำ"
"อมาลิตา" แมกซ์กระแอม รู้สึกอย่างกับมีอะไรมาจุกคอ "ผมเสียใจที่ต้องพูดอย่างนี้
แต่ผมโกหกคุณจนไม่อยากทำอีกต่อไปแล้ว เรื่องนั้นน่ะ... ..คุณเป็นนางแบบ ตัวสูงแล้วก็ผอม
ไม่มีหน้าอกกับสะโพก..."
อมาลิตาฟิวส์ขาด เงื้อมือตบหน้าคนพูดสุดแรงเกิด "หุบปากนะ! นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!?
ฉันเคยคิดว่าเราเข้ากันได้ ถึงแม้จะเลิกกันแต่เราก็จากกันด้วยดี ฉันไม่ได้คิดถึงคุณมาตลอด
12 ปีเพียงเพื่อให้คุณมาบอกฉันว่าเพราะไม่มีนมไม่มีก้นคุณถึงนอนกับฉันได้นะ!!"
หล่อนเริ่มร้องไห้ "ได้โปรดเถอะ แมกซิม ฉันรับไม่ได้.. คุณกำลังจะบอกฉันว่าตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันคุณไม่เคยรักฉันเลยงั้นเหรอ?
ได้โปรดเห็นใจฉันแล้วนับถือฉันซักนิด ..สงสารฉันหน่อยเถอะ..." อมาลิตาทรุดลงนั่ง
เอามือปิดหน้าพลางสะอึกสะอื้น แมกซ์กำมือพลางกัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ ก้มลงจะประคองหล่อน
"ใคร..?" อมาลิตาถาม พอเห็นอีกฝ่ายทำหน้างงจึงพูดซ้ำ "ใครที่เป็นคนรักของคุณ?
ที่คุณอยู่ด้วยตอนนี้น่ะ"
"คุณเคยเห็นคนที่อยู่กับแซนดราบ่อยๆมั้ย? ที่หน้าตาเหมือนลูกครึ่งเอเชียน่ะ"
"เด็กคนนั้นน่ะเหรอ!?" อมาลิตาร้องเสียงสูง เหมือนตกใจมากกว่าโกรธ
"ใช่" แมกซ์หน้าชาเมื่อโดนตบอีกรอบ
"คุณมันวิปริต!!" หล่อนตะโกนก่อนวิ่งร้องไห้ออกไป อีกฝ่ายทำเพียงมองตาม
ร่างสูงโปร่งของอมาลิตาชะงักเมื่อได้ยินเสียงเพลง
'You never be with
me
But part of you still here inside
You're always playing with my love
But I always long your cheating heart
Love your cheating heart'
อมาลิตาหยุดยืนเหมือนถูกสะกด หล่อนมองคีธที่นั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงด้วยน้ำตานองหน้า
ทั้งคู่สบตากัน และอมาลิตาก็เห็นความเจ็บช้ำฉายชัดในดวงตาคู่นั้น... หล่อนสะอื้นฮักก่อนวิ่งไปที่รถโดยเนื้อเพลงท่อนนั้นยังก้องอยู่ในหัว
ไคน์เดินไปเดินมาในสวนหลังผละจากคีธที่อยู่ในโลกของตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบ
เจ้าตัวถอนหายใจพลางขยี้บุหรี่กับส้นรองเท้าก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างใน แล้วก็มีคน..
หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือมือพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง มือคู่นั้นจับหมับเข้าที่บั้นท้ายพร้อมออกแรงดันจนไคน์ล้มคว่ำลงบนพื้นหญ้า
แล้วเสียงที่คนฟังรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเป็นใครก็ดังกรอกหูหรือจริงๆแล้วคือดังใส่ก้น
"ไคน์จ๋า! ที่รักของผม ผมร้ากกกคุณ"
"ฉันไม่คิดว่าแก้มก้นข้างซ้ายของฉันมันจะฟังอะไรรู้เรื่องหรอกนะ ดาเนียล"
ไคน์บอกเซ็งๆ ดาเนียลจับคนพูดนอนหงายแล้วกระเถิบขึ้นมาทับ
"เซ็กซ์ร้อนๆไหมครับ? ปี๊นๆ" ดาเนียลพูดพร้อมบีบก้นไคน์เหมือนบีบแตร
"ฉันเซ็งอยู่ว่ะดาเนียล" ไคน์บ่นแต่ก็จูบตอบอีกฝ่ายโดยดี
"ผมรู้จ้ะ คีธผู้น่าสงสาร แต่ผมก็ทำให้คุณหายเซ็งได้ทุกทีไม่ใช่เหรอ"
"ก็ใช่" ไคน์ยอมรับ "แต่ช่วงที่นายหายหัวไปอยู่อังกฤษฉันก็อยู่กับคนอื่นแล้วล่ะ"
"ใครกันจ๊ะ?" คนถามยังอารมณ์ดี ไม่มีทีท่าทุกข์ร้อนกับเรื่องที่ได้ยินซักนิด
"นั่นไง" ไคน์ชี้นิ้วข้ามไหล่คนที่นอนทับ ดาเนียลมองตาม เห็นแมกซ์ยืนมองตาเขียว
ทันทีที่สบตากัน สองหนุ่มก็ตะลึงไปพร้อมกันแต่ด้วยเหตุผลต่างกัน นี่คือเหตุผลของแมกซ์..
อุแม่เจ้า! แมกซ์อุทานในใจ แม้ว่าตัวเองจะมีดีกรีเป็นถึงพระเอกหนังชื่อดัง
แต่ก็ไม่เคยเห็นใครจะหล่อเหลาเลิศเลอได้เท่าไอ้หนุ่มตรงหน้าอีกแล้ว ดาเนียลมีผมสีทองสุกปลั่ง
ดวงตาสีเขียวเปล่งประกายงดงาม เสียงทุ้มต่ำทรงเสน่ห์ และบุคลิกคล่องแคล่วปราดเปรียวราวดอน
ฮวน ดูแล้วต้องจินตนาการไปถึงเซ็กซ์ดิบเถื่อนสุดเซ็กซี่บนโต๊ะอาหารอย่างเสือร้ายในนิยาย
พระเจ้า! นี่น่ะหรือคู่แข่งของข้าพระองค์
ส่วนนี่คือเหตุผลของดาเนียล..
"พระเจ้า! นี่น่ะเหรอคู่แข่งของผม!?" ดาเนียลถาม ท่าทางเหมือนไม่อยากเชื่อสายตา
"คุณโกหกใช่ไหมที่รัก? ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างคุณจะยอมมีเซ็กซ์แบบจริงจังกับผู้ชายอายุเกิน
35! ไอ้นั่นของเขายังแข็งตัวดีอยู่เหรอ? แล้วกว่าจะทำได้อีกรอบเขาต้องนอนพักนานเท่าไหร่ล่ะเนี่ย?
10 นาที? ครึ่งชั่วโมง? หรือ 2 วัน? ผมว่าตอนนั้นคุณกำลังเมายาอยู่แหง"
ดาเนียลใส่ไม่ยั้ง เล่นเอาแมกซ์โกรธจนหนวดกระดิกทั้งที่ไม่ได้ไว้หนวด
"แค่ 36 เอง"
"ไม่ 'แค่' หรอกจ้ะทูนหัว ผมจำได้แม่นว่าตอน 8 ขวบแฟนผมซื้อแมกกาซีนที่เขาถ่ายแบบทุกเล่ม
ตอนอายุ 12 ผมไปเดทโดยดูหนังที่เขาเล่นเป็นพระเอก ตอนผมยังเด็กเขาก็โตแล้ว
เพราะงั้นตอนนี้ผมโตแล้วเขาก็ต้องงั่กแล้ว!" ดาเนียลใช้ตรรกะเวอร์ชั่นประยุกต์เองสรุปเสร็จสรรพ
"หุบปากเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กเปรต!" แมกซ์เข่นเขี้ยว ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเพิ่งรู้สึกได้ถึงความชราภาพอย่างแจ่มชัดก็วันนี้เอง
"แล้วก็ลุกขึ้นได้แล้ว ถ้าจะคุยกันก็หาท่าที่มันปกติหน่อย!"
"ไม่มีปัญหา" ดาเนียลดึงคนที่อยู่ข้างล่างให้ลุกขึ้นแล้วเอนตัวลงนอนโดยมีไคน์นั่งทับอยู่ข้างบน
"มาคุยกันต่อจ้ะที่รัก คุณยังมีปัญหาอะไรอีกล่ะ?" ดาเนียลหันไปถามคนที่ร้องโวยวาย
"ไคน์ ลุก! ไอ้เวรเอ๊ย แกทำบ้าอะไรวะ!"
"ผมทำได้ยิ่งกว่านี้อีก" คนพูดขยับสะโพก ไคน์ยังนั่งจุ้มปุ๊กไม่ไปไหนจนแมกซ์ต้องมาดึงขึ้น
"กลับบ้าน!"
"ก็กลับสิ" เจ้าตัวตอบรับง่ายๆ
"แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะ อย่าลืมล่ะว่าผมรักคุณ" ดาเนียลตะโกนพลางส่งจูบตามหลังมาโดยยังนอนอยู่อย่างเดิม
แมกซ์ลากไคน์ก้าวสวบๆไปที่รถ ผ่านคีธที่ยังบรรเลงคอนเสิร์ตส่วนตัวไม่จบ ถัดไปเป็นรถพยาบาลที่มาจอดรอรับศิลปินผู้จะกลายเป็นคนไข้หลังการแสดง
ไคน์หยุดมองคีธด้วยสายตาแสดงความห่วงใยอย่างที่แมกซ์ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต
เจ้าตัวฉุนขาดทันที
"รีบกลับได้แล้ว!" แมกซ์ดึงมือไคน์แต่ถูกปัดออก
"เดี๋ยว! ฉันกำลังดูชื่อโรงพยาบาลอยู่"
"จะดูไปทำไม?"
"ก็จะได้รู้ไงว่าคีธจะอยู่โรงพยาบาลไหน"
แมกซ์ตะลึงไป 2 วินาทีเป็นอย่างต่ำ ชักนึกอยากแก้ผ้ากระโดดน้ำขึ้นมาบ้าง
"ช่างหัวมันเถอะ กลับบ้าน"
"ช่างได้ยังไง คีธไม่เหมือนนายนี่"
ไคน์ตอกใส่ แมกซ์อึ้ง ไม่แน่ใจว่าหมายความถึงอะไรแต่ก็ไม่กล้าถาม ทั้งคู่ยืนจ้องกันตาเขียวปั้ด
มีแบ็คกราวนด์มิวสิคประกอบโดยร็อคสตาร์ชื่อดัง งานปาร์ตี้คืนนี้มีของสนุกอย่างที่จะหาดูได้น้อยครั้ง
มีทั้งผู้หญิงที่โดนเกย์หักอกวิ่งร้องไห้ ชายแท้ที่ถูกเกย์หลอกให้ฟันแล้วเขี่ยทิ้ง
เกย์ถ่านไฟเก่าที่หวังในรักหวนคืน ตบท้ายด้วยคู่เกย์ที่กำลังแยกเขี้ยวใส่กันด้วยมรสุมในชีวิตรัก
สนุกน่าดูมาก! คนชอบเกย์ไม่ควรพลาดงานนี้
comment
|