ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ

 

Lover's Diary

(Lover's Crisis 10)

by...nongrata

 

ตอนที่แมกซ์มาถึงไคน์กำลังนั่งเป่ามือที่แข็งจนชา เจ้าตัวหันมองคนที่ตัวเองเรียกมาแล้วยิ้มแบบที่ทำให้หัวใจคนดูกระตุกไปนิดหนึ่ง แมกซ์รีบเอาเสื้อขนมิงค์ที่ได้จากอมาลิตาห่มให้ ลมหายใจสีขาวตัดกับสีดำของชุด ไคน์ก้มลงมอง

"ยอดเลย ไปเอามาจากไหน?"

"อมาลิตาให้มา"

"ว้าว! เธอใจดีจัง"

ปากของคนพูดซีดจนไม่อยากชวนคุย เจ้าตัวยิ้มให้ แมกซ์จำที่ซาช่าบอกได้ทันทีว่าไคน์ลืมทุกอย่างแล้วหรืออย่างน้อยก็ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์อีกต่อไป แมกซ์รีบพาไคน์ขึ้นรถ

ไคน์ยิ้มอีกรอบซึ่งทำให้แมกซ์วางมือจากพวงมาลัยมาโอบไหล่ ดึงให้เข้าใกล้โดยไม่คิดจะรีบร้อนกลับบ้าน ปลายนิ้วลูบแก้มเย็นเฉียบเบาๆ

"เย็นเจี๊ยบเลย"

"แต่มือนายร้อนจี๋"

แมกซ์ดึงมือไคน์ขึ้นจูบ ความเย็นที่ได้จากสัมผัสของผิวบริเวณหลังมือแผ่ซ่านไปถึงปลายลิ้น

"อุ่นจัง!"

"ชอบไหม?"

"ฮื่อ" ไคน์ห่อไหล่ ดูจะยังไม่หายหนาว "ฉันเกือบแข็งตายอยู่ข้างถนน ปวดหัวแทบระเบิด เงินก็ไม่มี" เจ้าตัวบ่น ไม่รู้ว่าต้องการให้คนฟังรู้สึกผิดหรือแค่อยากระบาย

"ขอโทษ.." เขาพูดเสียงอ่อย "ฉันมันบ้าไปเอง แต่.." แมกซ์รีบหยุดเพราะอีกฝ่ายทำหน้าเหมือนไม่อยากฟัง

"ปวดหัว"

"เดี๋ยวนะ ฉันมียาอยู่" แมกซ์รีบกระวีกระวาดหา หันมาอีกทีก็เจอไคน์นอนรออยู่

"ป้อนหน่อย" คนไข้กระตุกแขนเสื้อ "เร็วสิ"

"ได้เลย"

ยาผ่านลำคอลงไปแล้วแต่คนป้อนยังอ้อยอิ่งอยู่ที่เก่า รู้สึกดีกับจูบนี้จนไม่อยากเลิกเพราะต้องเผชิญกับความจืดชืดแห้งเหี่ยวมาหลายวัน แขนข้างหนึ่งรวบเอวไคน์ให้เข้ามาชิด อีกข้างค่อยๆเลื้อยเข้าไปใต้ขนมิงค์หนานุ่มก่อนเริ่มปลดกระดุม แมกซ์พลิกตัวขึ้นคร่อม พื้นที่ในรถมีจำกัดแต่เจ้าตัวก็เชื่อมั่นว่าทุกอย่างจะสำเร็จสมประสงค์ด้วยเซ็กซ์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาเกือบ 2 อาทิตย์ (รวมก่อนเกิดเหตุและไม่นับตอนที่เลิกกลางคัน)

"แมกซ์ อย่า.." ไคน์เริ่มดิ้น แต่แมกซ์ทำเหมือนไม่ได้ยิน "แมกซ์!"

เจ้าของชื่อชะงักกึก รีบถอยไปประจำที่เพราะกลัวถูกโกรธอีก ไคน์นอนหลับตา คอเสื้อแบะอ้าเห็นหัวไหล่กับแผ่นอก เจ้าตัวยกมือขึ้นเสยผมก่อนลืมตา

"ฉันยังไม่อยากถูกตำรวจจับข้อหาอนาจารนะ"

"ขอโทษ" แมกซ์ช่วยจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง นิ้วหัวแม่มือคลึงผิวแถวไหล่ที่เหลือรอยช้ำ "ทำไมไม่ทายา?"

"มันเหม็นกลิ่นยานี่"

"เกลียดกลิ่นยาเหรอ?"

ไคน์เหลือกตามองเพดานรถอันเป็นท่าที่ชอบทำประจำเวลาคิดว่าตัวเองต้องตอบคำถามงี่เง่าจากมนุษย์ที่งี่เง่ายิ่งกว่า "ไม่ใช่ฉัน นายนั่นแหละ"

"ฉันทำอะไร?"

"นายนั่นแหละที่ชอบยุ่งกับไหล่ฉัน มันมีอะไรดีนัก"

แมกซ์พูดไม่ออก "รู้ด้วยเหรอ?"

"ไม่รู้ก็บ้าแล้ว" ไคน์ให้คำตอบ "ไม่ต้องบอกก็ได้ นายมันพวกชอบคิดมาก ฉันถึงไม่อยากพูดอะไรให้ฟัง"

"เพราะงี้เองเหรอนายถึงไม่ยอมเล่าเรื่องนั้นให้ฉันฟัง?"

"ฟังไปนายก็ประสาทเสียเปล่าๆ จะเล่าทำไม"

"ฉันเปล่า.." แมกซ์ปฏิเสธเสียงอ่อยเพราะไม่อยากให้ตัวเองดูเหมือนพวกคิดเล็กคิดน้อยถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆก็เถอะ "ฉันไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย.."

"ไม่จริง นายคิด" ไคน์พูดดักทางพลางเหลือบมองด้วยหางตา "นึกว่าฉันไม่รู้เหรอ นายมันประเภทถ้าเห็นผมร่วงติดซี่หวีก็คิดว่าตัวเองต้องล้านหมดหัว" กะโหลกคนฟังกระแทกพวงมาลัยดังกึก ไคน์ชี้หน้าทันที

"ถูกล่ะสิ"

"เปล่าซักหน่อย" แมกซ์พูดอุบอิบ ถึงจะดีใจหน่อยๆที่รู้ว่าไคน์ก็สนใจเรื่องของตัวเองเหมือนกัน แต่ก็น่าจะรู้เรื่องที่มันดูเท่กว่านี้หน่อย...

"หน้าอย่างนั้นแสดงว่าถูกเผง บ้านนายหัวล้านกันเหรอ?"

"เปล่า แต่.." เจ้าตัวอึกอักก่อนตัดสินบอกความจริง แมกซ์เอื้อมมือมาจับไหล่ สีหน้าเคร่งเครียดจนไคน์พลอยตื่นเต้นไปด้วย แมกซ์ต้องรวบรวมความกล้าอยู่ครู่ใหญ่เพราะกลัวถูกทิ้ง ส่วนไคน์กำลังเตรียมใจรับฟังแมกซ์สารภาพว่าแท้จริงแล้วตัวเองค้ายา อยากแปลงเพศ ไม่ก็ติดเอดส์..

"ฉันอาจหัวล้าน"

ไคน์หัวเราะก๊าก คนเล่ารู้สึกหน้าแตกแต่ยังพยายามอธิบาย

"ตระกูลฉันไม่เคยมีใครหัวล้าน แต่ฉันอาจเป็นคนแรกซึ่งหมายความว่าฉันคือจุดกำเนิดของพันธุกรรม นายจะหัวเราะอีกนานมั้ย?" แมกซ์ถามเพราะไคน์เริ่มทุบประตูรถ

"ก็มันขำนี่" คนพูดเช็ดน้ำตา

"ฉันพูดจริงนะ"

"แล้วไง?"

"นายจะ.. จะเลิกกับฉันมั้ย..?"

"ฉันจะเลิกกับนายทำไมไม่ทราบ?" ไคน์เอื้อมมือมาล้วงบุหรี่จากกระเป๋าเสื้ออีกฝ่าย จุดสูบแล้วต้องใช้นิ้วคีบไว้เฉยๆเพราะยังหยุดหัวเราะไม่ได้

"ฉันอาจกลายเป็นตาแก่หัวล้านนะ"

"อือฮึ นายคงทุเรศน่าดูชม"

"..นายจะไม่เลิกกับฉันจริงๆเหรอ?"

"ฉันนอนกับจู๋นาย ไม่ได้นอนกับผมบนหัวนายนี่หว่า" เจ้าตัวตอบง่ายๆ รีบดับบุหรี่ก่อนจะสำลักควันเพราะยังขำไม่หาย

"ฉันอยากนอนกับนาย"

ไคน์หันมามอง แปลกใจตัวเองเหมือนกันเพราะเมื่อกี๊ยังไม่อยากมีเซ็กซ์กับใครอยู่เลย "ฉันก็ด้วย"

"งั้น.." แมกซ์กะจะชวนเข้าโรงแรมแถวนี้แต่ไคน์ส่ายหน้าก่อนเอานิ้วแตะริมฝีปากตัวเอง

"ถ้าแค่จูบอีกครั้งก่อนกลับบ้านล่ะก็ได้"

คนพูดยิ้มให้ คนฟังยิ้มตอบ ..ทั้งคู่จูบกัน...

ไคน์ขมวดคิ้วน้อยๆก่อนผละออก แมกซ์งงนิดหน่อยแต่ก็ดีใจเมื่อไคน์ชะโงกหน้ามาหอมแก้ม ทำซ้ำอีกครั้ง แล้วก็อีกครั้ง คนถูกทำนั่งนิ่งๆ รู้สึกดีจนมั่นใจว่าให้นั่งเฉยๆแล้วมีไคน์มาจูบแก้มอย่างนี้ทั้งวันก็ยังไหว

"กลิ่นนี้.." ไคน์พูดขึ้นมา

"อ๋อ กลิ่นใหม่ใช่มั้ย?" แมกซ์เพิ่งนึกขึ้นได้ "วันนี้บังเอิญไปค้นเจอ สงสัยซื้อมาแล้วเอาไปซุกเก็บไว้เลยลืม ชอบมั้ย? หรือชอบกลิ่นเดิมมากกว่า?"

"กลิ่นนี้"

"จริงสิ เจอนี่ด้วย" แมกซ์รีบเปิดเทป "รู้มั้ยว่าเพลงนี้ชื่ออะไร? นายฟังเพลงเยอะนี่" เสียงเปียโนดังกระทบหู ไคน์กุมขมับแต่คนถามไม่ทันสังเกต "ฉันชอบเพลงแบบนี้จังเลย ไคน์?"

เจ้าตัวกวักมือให้อีกฝ่ายเอียงหน้ามาหาก่อนบิดหูเต็มรัก

"โอ๊ย!" แมกซ์ร้องลั่น "ทำอะไรน่ะ!?"

"สมควรแล้ว"

ไคน์ตอบสั้นๆ คนฟังเริ่มเข้าใจเรื่องราวคร่าวๆ ของในถุงนั่นคงเป็นของไคน์ ส่วนเทปก็คงเป็นเดโมของเพลงใหม่ แมกซ์จำได้แม่นว่าไคน์เกลียดการให้คนอื่นฟังเพลงของตัวเองที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์เป็นที่สุด แต่ไม่รู้จริงๆนี่นา... เอามาซ่อนไว้แบบนั้นทำไมล่ะ!?

แมกซ์เริ่มห่อเหี่ยวเพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนโกรธ จู่ๆไคน์ก็หันมา เอามือวางบนต้นขาแล้วเอาหน้าซบไหล่ก่อนกระซิบข้างหู

"รีบๆขับให้ถึงบ้านเร็วๆสิ"



รถที่ทั้งคู่นั่งมาทำลายสถิติโลกด้านความเร็วในการขับเคลื่อนด้วยเกียร์สอง แมกซ์ไม่กล้าใช้ความเร็วมากกว่านั้นเพราะมัวแต่พะวงกับมือที่วางแหมะอยู่บนต้นขา ทั้งคู่เริ่มจูบกันตั้งแต่ลงจากรถ ปลายลิ้นไม่เคยห่างกันเกิน 5 วินาที เสื้อผ้าถูกถอดทิ้งเป็นระยะยกเว้นเสื้อของอมาลิตาที่แมกซ์ต้องถือไว้เพราะไคน์ไม่ยอมให้ทิ้งบนพื้น พอเปิดประตูห้องนอนได้ แมกซ์ก็เหวี่ยงไคน์ขึ้นเตียงพร้อมๆกับเสื้อคลุมขนมิงค์ เสียงเตียงลั่นดังจนคนทำยังตกใจ แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเพราะครู่ต่อมาเจ้าตัวก็ลุกขึ้นมาครึ่งนั่งครึ่งนอนพลางกระดิกนิ้วเรียก แมกซ์กระโจนใส่ เสียงหัวเราะแผ่วเหมือนกระซิบดังอยู่ข้างหู

แมกซ์จำอะไรไม่ได้มากนัก ที่ยังแจ่มชัดในสมองก็มีแค่เสียงครางของไคน์ ประตูห้องนอนที่ยังเปิดอ้า สัมผัสร้อนผ่าว แขนขาที่กอดก่ายกันแน่นจนอึดอัดแต่ก็รู้สึกดี แล้วก็ถุงยางยี่ห้อกิโมโนเวอร์ชันเคลือบสารหล่อลื่นและทรงประสิทธิภาพการคุมกำเนิดสูง ..ก็อย่างที่บอกนั่นแหละว่าจำไม่ได้...

แมกซ์เอาแต่นอนคลอเคลียผิวเนื้อแถวๆซอกคอกับหัวไหล่ที่ตัวเองชอบ กลิ่นไวน์แดงกับกุหลาบหอมกรุ่นติดจมูกและดูเหมือนจะตลบอบอวลไปทั่วห้อง ไคน์หลับตานอนเฉยๆ เอามือลูบขนมิงค์สีดำที่ตัวเองนอนทับอยู่เล่น ปล่อยให้อีกฝ่ายทำไปเรื่อยๆตามใจชอบ ผ่านไปพักใหญ่จึงค่อยลืมตามอง

"คอกับไหล่ฉันมีดีอะไรน่ะ?"

"มีสิ" น้ำเสียงคนตอบค่อนข้างอู้อี้เพราะกำลังใช้ริมฝีปากเม้มส่วนที่มีรอยช้ำเหลืออยู่เบาๆ ไม่กล้าใช้ฟันเพราะกลัวเผลอตัวทำเจ็บ "มากด้วย ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำอย่างนี้เลยเหรอ?"

"ไม่ แต่มีคล้ายๆกันอยู่คนนึง"

"ใคร?"

"ดาเนียลไง หมอนั่นชอบยุ่งกับหัวฉัน"

"ยังไง?"

"บังคับให้ไว้ผมยาว ไม่ยอมให้ตัด แล้วก็ชอบเล่นผมฉัน"

คนฟังสะดุดหน่อยๆ เพราะจะว่าไปตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไคน์ยังไม่เคยตัดผมเลยซักครั้งทั้งที่ชอบทำท่าว่ารำคาญอยู่ประจำ แต่.. พอมองตาคนเล่าแล้วก็รู้ว่าทางที่ดีที่สุดคือไม่พูดอะไรเลย อีกอย่าง แมกซ์ก็ชอบผมไคน์ด้วยเหมือนกัน..

"คิดอะไรอยู่?"

ไคน์ถาม เอามือยันตัวลุกขึ้นนั่งประจันหน้า ปลายเท้าเหยียดมาเกยบนตักก่อนขยับไปไล้บนหน้าท้องของคนตรงหน้า แมกซ์ไม่ตอบ เอาแต่นั่งคลึงฝ่าเท้าอีกฝ่ายเบาๆก่อนดึงขึ้นมานั่งตัก มือเริ่มควานหาของแถวหัวเตียง

"ฉันเริ่มหัดทำใจอย่างที่นายบอกได้แล้วนะ" แมกซ์ใช้ปลายนิ้วคีบของที่เพิ่งเจอขึ้นมา แต่ไคน์แย่งไปจากมือพลางยิ้มหวาน แมกซ์เลิกคิ้ว

..ทั้งคู่หัวเราะขึ้นพร้อมกันตอนช่วยกันฉีกซองพลาสติก...



แมกซ์รีบรับโทรศัพท์ทั้งที่ยังหอบน้อยๆเพราะเป็นเบอร์ของอมาลิตา น้ำเสียงหล่อนฟังดูเป็นห่วงเป็นใยแล้วเปลี่ยนเป็นสบายใจขึ้นเมื่อรู้ว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวย

"แล้วตอนนี้คุณทำอะไรอยู่?"

"เอ่อ.." แมกซ์ตอบไม่ถูก ก้มลงมองหน้าไคน์ก่อนบอกตามตรง "..คือเราเพิ่งมีเซ็กซ์กันเสร็จ..."

"อ้อ" อมาลิตาทำท่าว่ารับรู้ แต่สุ้มเสียงมีแววอิจฉา "เกย์นี่ดีจังนะ มีเซ็กซ์กันได้ง่ายๆ ไม่มีกฎงี่เง่าประเภทว่าควรเดทด้วยกันซัก 3 ครั้งก่อนมีเซ็กซ์ ทำไมกันนะ ผู้หญิงจะสนุกกับเซ็กซ์ตามใจชอบบ้างไม่ได้รึไง"

ไคน์สะกิดไหล่แมกซ์ขอคุยด้วย แมกซ์ส่งให้เพราะรู้ดีว่าไคน์สุภาพกับผู้หญิงเสมอ

"นี่ผมนะครับ ขอบคุณมากสำหรับเสื้อของคุณ ไม่รังเกียจใช่มั้ยครับถ้าผมจะขอซื้อตัวใหม่ให้เพราะรู้สึกผมจะไม่ได้ใช้มันอย่างถนอมซักเท่าไหร่"

การสนทนาทำท่าจะยืดเยื้อจนแมกซ์ต้องรีบจับแยก ไคน์ยืดตัวแล้วกลับนอนขดบนเสื้อขนมิงค์ที่อมาลิตายกให้เรียบร้อยเหมือนแมวตัวใหญ่ ผมสีน้ำผึ้งทองทาบตัดกับสีดำดูเป็นประกาย

"สวยนะ" แมกซ์ชม เริ่มคิดจะซื้อให้ไคน์ตอนไปหาของขวัญขอบคุณอมาลิตา พอดีโทรศัพท์ดังขึ้นอีก ไคน์คว้ามาดูแล้วพูดชื่อดาเนียลเบาๆ แมกซ์แย่งมารับเองหรือจริงๆแล้วคือแย่งมาพูดกรอกลงไปทันที

"เราเพิ่งถึงจุดสุดยอดด้วยกันเมื่อกี๊"

ไคน์หัวเราะคิกคัก แมกซ์เหวี่ยงโทรศัพท์มือถือลงข้างตัวโดยไม่คิดจะกดปิด ยกนิ้วกลางให้ก่อนกระโจนเข้าใส่ไคน์อีกรอบ


comment