Lover's Diary

(Lover's Crisis 2)

by...nongrata

อมาลิตากลับถึงโรงแรมแบบสติแตก โยนเสื้อโค้ตลงบนเตียงก่อนทุ่มตัวร้องไห้

คุณพระช่วย! แมกซิมเป็นเกย์ เขาหลอกลวงผู้คนด้วยท่าทางที่แสนดีมาตลอดเวลา แท้จริงแล้วเขาเป็นเกย์หื่นกามวิปริตชอบอึ๊บเด็กผู้ชายตะวันออกอายุ 15! อมาลิตานึกภาพแมกซ์แล้วสะอึกสะอื้น เขาคงไปเที่ยวภูเก็ตทุกซัมเมอร์ ฉวยโอกาสเอารัดเอาเปรียบคนในประเทศโลกที่สาม อมาลิตาคิดพลางเอามือทุบหมอน มันเป็นไปได้ยังไง? เขาเป็นคนดีไม่ใช่เหรอ? เป็นผู้ชายสุภาพอ่อนโยนที่ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว หรือว่าโลกนี้มันมีอะไรผิดไป?

ถึงจะเป็นนางแบบ แต่หล่อนก็ไม่เหมือนนางแบบทั่วไป อมาลิตาไม่ได้นอนกับผู้ชายไปทั่ว ไม่มีประวัติศาสตร์เป็นของตัวเองตอนอายุ 21 ไม่เคยทำแท้งและไม่มีลูกนอกสมรส ตอนที่พบกับแมกซ์ครั้งแรกนั้นอมาลิตากำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นางแบบส่วนใหญ่มักยอมนอนกับเอเจนซี่เพื่อความก้าวหน้า แต่เพราะเป็นอมาลิตาเอเจนซี่จึงช่วยให้หล่อนก้าวหน้าก่อนบีบให้นอนด้วย แล้วแมกซ์ก็เข้ามา นุ่มนวลอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเจอในผู้ชายคนไหน ทั้งคู่นัดเจอกันอีกหลายครั้ง และหลังจากนั้นไม่นานก็มาอยู่ด้วยกัน

อมาลิตาลุกขึ้นยืน ถอดชุดออกทางศีรษะ มองเรือนร่างตัวเองที่ปรากฏอยู่ในกระจกอย่างพิจารณา ผมของหล่อนเป็นสีบลอนด์ ถึงจะผ่านการร้องไห้มาหนักหน่วงแค่ไหนใบหน้าของหล่อนก็ยังสวยมาก และแม้จะมีลูกมา 2 คนแล้วรูปร่างก็ยังไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเป็นนางแบบสักเท่าไรเลย หน้าท้องของหล่อนไร้ริ้วรอย สะโพกก็ยังดูดี อมาลิตามองหน้าอกที่แทบจะราบเรียบอย่างนางแบบทั่วไป ถ้าผอมขนาดนี้ก็ไม่เห็นต่างจากเด็กผู้ชายตรงไหนเลย... หล่อนสูง 6 ฟุต สูงกว่าเด็กคนนั้นแถมไหล่ยังกว้างกว่า อมาลิตาชะงัก

ใช่แล้ว! นี่ไงล่ะสาเหตุ หล่อนกัดฟัน ก็ผู้หญิงสมัยนี้มันต่างอะไรกับผู้ชายกันล่ะ!? ไม่มีทั้งนมทั้งก้น แถมยังต้องอดข้าวจนประจำเดือนไม่มา! ยังงี้สู้ไปอึ๊บกับผู้ชายด้วยกันไปเลยไม่เจ๋งกว่าเรอะ!? นี่มันวัฒนธรรมกดขี่เพศหญิงชัดๆ! ทำไมผู้หญิงถึงยอมทำตามวะ เฮงซวยห่วยแตก! ขึ้นชื่อว่าผู้หญิงมันก็ต้องมีนมมีสะโพกสิโว้ยไม่งั้นจะเรียกว่าผู้หญิงไปทำไม ไอ้เวรเอ๊ย คอยดูนะ ทั้งโว้กทั้งแอลล์ทั้งคอสโมฯฉันจะฟ้องข้อหาบังคับยัดเยียดค่านิยมอุบาทว์และบีบบังคับให้ผู้หญิงต้องทำตามทางอ้อมให้หมดตูดเลย สารเลว! อมาลิตาสะดุดนิดหนึ่งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเคยขึ้นปกให้โว้กตั้งหลายรอบ

"โธ่เว้ย!" อมาลิตาคำราม น้ำตาไหลพราก "ไอ้ค่านิยมเฮงซวย เอานมเอาก้นเอาประจำเดือนฉันคืนมานะโว้ย! แกคิดว่าฉันต้องทนหิวกินแค่เศษขนมปังกับน้ำเปล่าเพื่ออะไรวะ!?"

ไคน์กับแมกซ์นั่งเงียบมาตลอดทาง พอถึงบ้านก็เริ่มมีเซ็กซ์แทนการทะเลาะกันทั้งที่ยังเซ็งสุดขีด แมกซ์พยายามชวนคุยแต่ก็ไม่พ้นต้องวกมาเรื่องคีธกับดาเนียลอยู่ดี ไคน์เริ่มหงุดหงิดและแม้แต่คนถามก็ยังรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า แล้วในที่สุดก็เริ่มทะเลาะกัน

"หุบปากเลยนะ! นายจะถามให้มันได้อะไรขึ้นมา?"

"แล้วดาเนียลไม่เคยถามรึไง?"

"เคย แต่พอนายทำแล้วฉันไม่ชอบนี่หว่า!"

แมกซ์โกรธจนเผลอบีบไหล่กรุ่นกลิ่นไวน์แดงกับกุหลาบที่ตัวเองชอบเต็มแรง ไคน์ต้องโวยวายพลางเอามือทุบถึงยอมปล่อย

"พอที เอาออกไป!"

"ทำไม? ยังไม่เสร็จเลยไม่ใช่เหรอ?"

"แต่ฉันหมดอารมณ์แล้ว เอาออกไป!" ไคน์พยายามผลักร่างที่ทับอยู่ออก แมกซ์ถอนหายใจ ไม่อยากบอกเลยว่าถ้าเทียบกันแล้วตัวเองแรงเยอะกว่าเป็นไหนๆ แต่พอมาถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครอยากยุ่งกับใครอีกแล้ว แมกซ์ถอนหายใจแล้วถอยมานอนกุมขมับข้างๆ รู้สึกปวดหัวตุ้บๆ ไคน์วิ่งเข้าห้องน้ำก่อนกลับมานอนบนเตียง แมกซ์ไม่มีอารมณ์ง้อเพราะเครียดเรื่องอมาลิตากับบรรดาแฟนเก่าของไคน์ ..ทั้งคู่นอนหันหลังให้กันและคิดเหมือนกันว่าเซ็กซ์ครั้งนี้เห่ยติดอันดับ...

อมาลิตากระเซอะกระเซิงไปหาแซนดราทันทีที่ตื่นนอน แซนดราถึงกับกรี๊ดเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสาวผู้ขึ้นชื่อด้านความงามก่อนลากเจ้าตัวให้ไปส่องกระจกในห้องน้ำ อมาลิตายืนมองหน้าตัวเองอย่างสยองขวัญ คอนซีลเลอร์หนาเตอะโบ๊ะอยู่ขอบตา ก้อนแป้งขาวโพลนยังกับหน้าผาโดเวอร์โผล่มาแปะอยู่บนหน้าผาก แถมด้วยลิปสติกสีแดงแจ๊ดของชาแนลที่กะว่าจะทิ้งไปตั้งนานแล้วแต่ลืมซะสนิท สภาพหล่อนตอนนี้ดูไม่ผิดเพี้ยนอะไรกับป้าแก่ยุคซิกซ์ตี้ที่พยายามกระชากวัยสุดแรงเกิดยังไงยังงั้น

แซนดราจับอมาลิตาล้างน้าแต่งตัวใหม่จนดูได้แล้วพามานั่งที่โซฟา รู้ดีว่ากำลังจะคุยเรื่องอะไรเลยเอาพันช์แบบผสมเหล้าเยอะหน่อยมาให้ อมาลิตาเริ่มหายชา น้ำตาเริ่มไหล ในที่สุดก็ร้องไห้โฮ

"แซนดรา เขาเป็นเกย์! เขาบอกฉันว่าเขาเป็นเกย์..."

"ฉันรู้ ใจเย็นๆนะ อมาลิตา ฉันรู้" แซนดราปลอบ "ฉันเองก็ผิดที่ไม่บอกเธอ ฉันขอโทษ.."

"เธอรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่..?"

"ตอนที่เธอเพิ่งเลิกกับเขาใหม่ๆ"

"ถ้างั้นเธอก็ไม่ผิดอะไรหรอก" อมาลิตาพูดง่ายๆแต่มีเหตุผล "ที่ฉันไม่เข้าใจก็คือทำไมเขาต้องมาคบกับฉัน ถ้าเป็นเกย์ก็อย่ามายุ่งกับผู้หญิงสิ! มาหลอกกันทำไม.." แต่แล้วคนพูดก็เริ่มคร่ำครวญ "พระเจ้าช่วยเถอะ.. เขากลายเป็นเกย์วิปริตจิตวิตถารชอบอึ๊บเด็กอายุ 15 ไปได้ยังไง ฉันรับไม่ได้ ทั้งๆที่ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นคนดีแท้ๆ ทำไมเหรอ? แซนดรา" อมาลิตาถามเมื่อเห็นคนฟังเบรกตัวโก่ง

"เดี๋ยว เด็กอายุ 15 ที่ไหน? เป็นไปไม่ได้หรอก แมกซิมไม่ใช่พวกชอบเด็ก"

"ก็เด็กที่เป็นแฟนเขาตอนนี้ไง ที่อยู่กับเธอบ่อยๆ ที่ผิวสวยๆ หน้าตามีเค้าตะวันออก แล้วก็พูดติดสำเนียงฝรั่งเศสน่ะ"

"ไคน์น่ะเหรอ! ไม่ใช่นะ ไคน์ 25 แล้ว เขาแค่หน้าอ่อนอย่างคนเอเชียเท่านั้นแหละ"

"จริงเหรอ" อมาลิตาท่าทางโล่งใจ

"อมาลิตา" แซนดราโอบไหล่ "เรื่องนี้คนที่ผิดคือแมกซิม แต่ฉันก็ไม่อยากให้เธอเกลียดเขา จะหาว่าฉันเข้าข้างก็ได้ แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือเขา เธอรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอว่าเขาเป็นคนยังไง"

"รู้สิ เขาน่ะ มิสเตอร์ฟีลกู้ดเชียวนะ ใครอยู่ด้วยก็รู้สึกดีทั้งนั้น ..เพราะเขาเป็นคนดี น่ารัก...." อมาลิตายิ้มแล้วซบหน้าลงกับฝ่ามือ ร้องไห้ออกมาอีกรอบหนึ่ง "ฉันไม่รู้.. แซนดรา ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไงกับเขา ฉันเจ็บปวดที่เขาหลอกฉัน แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีเสมอเวลาคิดถึงเขา ฉันไม่รู้อะไรเลย... แซนดรา ฉันไม่รู้"

แซนดราถอนหายใจ...

แมกซ์ขับรถพาไคน์ไปเยี่ยมคีธที่โรงพยาบาล บรรยากาศในรถเงียบจนน่าอึดอัดอย่างที่ทั้งคู่สามารถสัมผัสได้ แมกซ์พยายามทำลายความกระอักกระอ่วนนี้แต่ไคน์ทำตัวถามคำตอบคำเลยแกล้งแหย่ถามเรื่องดาเนียล ..แต่ความจริงคือเขาอยากรู้จริงๆ...

"ทำไมถึงเลิกกับดาเนียลล่ะ?"

"เพราะมันอุบาทว์จิต"

แมกซ์สะดุดหู ไคน์มีข้อดีอย่างหนึ่งคือพูดตรงๆเสมอ และถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรือฟิวส์ขาดจริงๆเจ้าตัวจะตอบทุกคำถาม

"ยังไง?"

"ก็มันบ้าน่ะสิ นายเคยเห็นคนปกติที่ไหนสั่งทำถังขยะขนาดพิเศษให้ตัวเองเข้าไปนั่งรอในชุดกระต่ายเพื่อลากนายลงไปอึ๊บทันทีที่เปิดฝามั้ยล่ะ? แถมจับใส่หูกระต่ายอีกต่างหาก"

แมกซ์อ้าปากหวอ ภาพเสื้อร้ายสุดเซ็กซี่กับเซ็กซ์ดิบเถื่อนบนโต๊ะอาหารหายวับ กลายเป็นกระต่ายน้อยสีชมพูในถังขยะโผล่ขึ้นมาแทน เริ่มเข้าใจว่าทำไมไคน์ถึงเลิก แต่ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าทำไมถึงทนอยู่ด้วยมาได้ตั้ง 3 ปีกว่า ทั้งที่ถ้าตัวเองลองทำอย่างนั้นขึ้นมาบ้างไคน์คงเผ่นไม่งั้นก็โดนปาดคอตายคาถัง พอคิดถึงตอนนี้แมกซ์ก็เริ่มห่อเหี่ยว ประหลาดใจระคนผิดหวังและเริ่มคิดในแบบที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยในชีวิต ทำไมดาเนียลไม่โดนเชือด? ทำไมดาเนียลไม่ถูกมีดโกนไล่ฟันทั้งที่อุบาทว์กว่าแมกซิมิเลียนคนนี้ล้านเท่า!?

พอจะอ้าปากถามก็พอดีมาถึงที่ ไคน์จะแวะซื้อดอกไม้แต่แมกซ์รีบชิงตัดหน้าซื้อก่อนเพราะกลัวไคน์จะซื้อดอกกุหลาบ แมกซ์เลือกดอกลิลลี่สีขาวเพราะประทับใจในความหมายอันเก่าแก่ที่เชื่อกันตามโรงพยาบาล (สัญลักษณ์แห่งความตาย เยี่ยม!)

คีธนั่งอยู่บนเตียง อาการไม่แย่อย่างที่คิดแถมยังทำท่าดีใจพอเห็นหน้าไคน์กับแมกซ์ คีธรับดอกลิลลี่มากอดไว้แนบอกอย่างทะนุถนอมจนคนซื้อชักรู้สึกผิด ไคน์นั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงพลางก้มหน้านิ่งเหมือนเด็กสำนึกผิด ดูน่าสงสารจนแมกซ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังขยับจะเข้าไปกอด แต่คีธเอื้อมมือมาลูบแก้มไคน์ก่อน

"ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ ผมไม่เป็นไรหรอก สบายมากอยู่แล้ว"

"..ผมขอโทษ..."

"ผมจำไม่ได้แฮะว่าคุณทำอะไรผิด" คีธยิ้มพลางยักไหล่ "ผมยอมรับว่าผมหวังว่าคุณจะคิดว่าช่วงที่เราอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องพิเศษ แต่นอกนั้นแล้วผมไม่ได้ต้องการอะไร ผมไปหาคุณเพราะผมแค่มีเรื่องอยากบอกคุณเท่านั้น" ไคน์เงยหน้า ยกมือคีธขึ้นจูบเบาๆ แมกซ์เบือนหน้าหนี เดินไปยืนจ้องถ้วยกาแฟราวกับกำลังสำรวจศิลปวัตถุแต่หูเงี่ยฟังตลอดเวลา

"อะไรเหรอ? คีธ"

"ผมรักคุณ"

ไคน์ตกใจจนปล่อยมือคีธให้ร่วงลงบนตัก เสียงแก้วกระทบกันดังกึก

"ล้อเล่นใช่มั้ย! คุณไม่ใช่เกย์ซักหน่อย" ไคน์ถาม ผลที่ได้คือคีธส่ายหน้า

"ใช่ ผมไม่ได้เป็นเกย์ แต่ผมไม่ได้รักคุณด้วยเหตุผลนั้นนี่ ผมไม่ได้รักคุณเพราะคุณเป็นผู้หญิง แล้วก็ไม่ได้รักคุณเพราะคุณเป็นผู้ชาย ผมรักคุณ ถึงแม้คุณจะไม่ใช่ผู้หญิง ไม่มีหน้าอกไม่มีประจำเดือนแล้วก็มีลูกไม่ได้แต่มันก็ไม่เกี่ยวกัน ผมรักจิตวิญญาณของคุณ จะว่ายังไงดีล่ะ.. มันมีเสน่ห์ เปี่ยมไปด้วยพลังและ ..บริสุทธิ์..."

ไคน์อึ้งเหมือนที่แมกซ์อึ้ง และยังอึ้งอยู่อย่างนั้นแม้กระทั่งตอนกลับ ไคน์เอาแต่เหม่อมองออกไปนอกกระจกหน้าต่าง ดูเครียดจนคนที่นั่งข้างๆเป็นห่วง

"เป็นอะไรไป?" แมกซ์ลูบไหล่อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวลแต่ถูกเจ้าของปัดออก

"อย่าจับ มันเจ็บ" ไคน์กอดอกแล้วนั่งหันหลังใส่ ท่าทางไม่อยากให้ยุ่ง

"เมื่อคืนน่ะเหรอ?"

"ใช่"

"กลุ้มเรื่องคีธอยู่เหรอ?"

"ใช่"

"ทำไม?"

ไคน์เบือนหน้ามามอง น้ำเสียงบอกชัดว่าเซ็ง "คีธไม่เหมือนนายนี่ คีธรักฉันถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีหน้าอกกับประจำเดือน แต่นายน่ะรักฉันเพราะฉันไม่มีหน้าอกกับประจำเดือน"

แมกซ์เงียบ เลิกชวนคุยมานั่งเครียดแทน

ความคิด 1 : อ๊ากกกก นี่มันอะไรกันวะเนี่ย! 'ถึงแม้' ไม่มีหน้าอกกับประจำเดือน กับ 'เพราะ' ไม่มีหน้าอกกับประจำเดือนนี่มันคนละเรื่องกันเลยนะ! 'ถึงแม้' นี่คือมีสถานการณ์ 1 ที่ไม่พึงประสงค์แต่ก็ยังเกิดสถานการณ์ 2 ตามมาใช่มั้ย ส่วน 'เพราะ' ก็หมายความว่าต้องเกิดสถานการณ์ 1 ที่พึงประสงค์ก่อนสถานการณ์ 2 ถึงตามมาใช่มั้ย!? แล้วไงล่ะวะ! ฉันเป็นเกย์นะเฟ้ย!! ถ้าชอบคนที่มีหน้าอกกับประจำเดือนมันจะเรียกว่าเกย์ไหมเล่า!? ไอ้เวรคีธ ทำเป็นกระแดะรักไร้พรมแดน ถ้าไม่ใช่เกย์ก็อย่ามารักเกย์สิวะ! รู้มั้ยว่าคนเป็นเกย์ต้องฟันฝ่าอะไรมาบ้าง แล้วแกคิดจะมาชุบมือเปิบเอาง่ายๆงั้นเรอะ!

ความคิด 2 : แต่มันซึ้งดีจังเลย... 'ถึงแม้' ไม่มีหน้าอกกับประจำเดือนก็ยังรักงั้นเหรอ? หมายความว่าไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นยังไงก็ยังรักใช่มั้ย? โอ.. นี่สิถึงจะเรียกว่ารักไร้พรมแดน หรือตลอดเวลาที่ผ่านมาเราปิดกั้นตัวเอง มีทัศนคติอันคับแคบโดยสร้างกำแพงที่มีชื่อว่า 'หน้าอกกับประจำเดือน' ขึ้นมาขวางกั้นรักแท้ ถ้าไคน์เกิดอกบึ้มสะโพกเบิ้มขึ้นมาก็ไม่ชายตาแลงั้นเหรอ? เพราะอย่างนี้นายถึงไม่รักฉันใช่มั้ย? ไม่รู้ล่ะ ฉันรักนายนะเฟ้ย! รักจนจะบ้าอยู่แล้วไม่งั้นไม่ยอมขนาดนี้หรอก นายเป็นผู้ชายส่วนฉันเป็นเกย์ มันไม่ยิ่งใหญ่เท่าคีธแต่ฉันก็รักนายมาก รู้มั้ย!? ฉันร้ากนาย

comment