|
Lover's Diary
(Lover's Crisis 6)
by...nongrata
ซาช่ามาถึงด้วยเวลาไม่ถึง
30 นาทีเพราะคิดว่าต้องได้เจอเรื่องสนุก ตอนแรกแมกซ์คิดว่าซาช่าคงนิสัยคล้ายๆไคน์
คือเงียบสงบ สุภาพกับคนทั่วไป พยายามรักษาระยะห่างระหว่างกันตลอดเวลาและจะแสดงอารมณ์ของตัวเองออกมาเฉพาะเวลาอยู่กับคนที่สนิทหรือผู้ชายที่เข้ามาจีบ
(เพราะไม่จำเป็นต้องสุภาพ) เท่านั้น....
ปรากฏว่าซาช่าใช้เวลา 3 วินาทีแรกในการถอดแว่นกันแดด 2 วินาทีต่อมาสำหรับมองหน้ากับประมวลความจำ
1 วินาทีสุดท้ายในการถามว่า
"เฮ้ คุณใช่แมกซิมิเลียนที่เป็นดาราคนนั้นรึเปล่าน่ะ?"
แมกซ์พยักหน้าและซาช่าก็ใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีในการเข้ามากอดและจูบทักทาย
รวมเบ็ดเสร็จแล้วแมกซ์ใช้เวลา 6 วินาทีกับอีกนิดหน่อยในการทำความรู้จักกับเพื่อนสนิทของไคน์คนนี้
ซาช่าหัวเราะร่วนพลางสะบัดผมสีซิลเวอร์บลอนด์ที่ยาวเคลียไหล่ของตัวเอง ดวงตาสีฟ้าอ่อนจนเกือบเงินเป็นจุดเด่นที่สุดของใบหน้าที่คนมองคิดว่าสวยมาก
แต่คนละเรื่องกับไคน์จนไม่น่าเชื่อว่า 2 คนนี้เป็นเพื่อนกัน....
"ที่รัก! ผมดูหนังของคุณทุกเรื่องเลย คุณน่ะเหรอแฟนคนปัจจุบันของไคน์
หมอนี่นี่ตั้งแต่เลิกกับดาเนียลแล้วไม่ยอมพาแฟนตัวเองมาแนะนำเลยแฮะ"
"ซาช่า" แซนดราเตือนเพราะเห็นแมกซ์เริ่มหน้าเสีย ซาช่าดูเหมือนจะงงนิดหน่อยแต่แล้วก็พยักหน้าอย่างเข้าใจสถานการณ์
ตัวต้นเหตุรีบโอบไหล่ปลอบใจ
"เอาน่า ที่จริงแฟนที่ไคน์แนะนำให้ผมรู้จักก็มีแค่ดาเนียลคนเดียวเท่านั้นแหละ"
คนฟังแบะปากเหมือนเด็ก 3 ขวบ น้ำตาเริ่มซึม ซาช่าชักรู้สึกว่าไม่เข้าท่าเลยหันไปถามแซนดราที่ทำหน้าเซ็งโลก
"เขาเป็นอะไรน่ะ?"
"กำลังกลุ้มเรื่องดาเนียลอยู่"
"โธ่!" ซาช่าตบหลังอีกฝ่ายป้าบใหญ่ "นึกว่าเรื่องอะไร ไม่แปลกหรอก
ใครที่ไหนจะสู้ดาเนียลได้" แมกซ์เริ่มสะอื้น คนพูดชักงง "นี่ผมพูดอะไรผิดรึเปล่า?"
"เปล่าหรอก แค่พูดถูกเกินไป" แซนดราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองทำถูกหรือเปล่าที่เรียกซาช่ามา
พอดีโทรศัพท์ที่แซนดราจัดการเสียบสายไว้เผื่อไคน์โทรมาดัง เจ้าตัวเลยได้โอกาสไล่ตัวปัญหาให้ออกไปรับ
ไม่ทันไรซาช่าก็โผล่หน้าเข้ามา
"แมกซิม แว่นสายตายาวที่คุณจะเอาไว้ใส่อ่านหนังสือตัดเสร็จแล้วนะ จะให้บอกว่าไปเอาวันไหน?"
แมกซ์ร้องไห้โฮ และแซนดราก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดครั้งใหญ่
"ผมงั่กแล้ว! หัวก็กำลังจะล้านแถมยังถูกแฟนทิ้ง! ผมสู้ดาเนียลไม่ได้
ดาเนียลคงไม่เคยทำอะไรเสร่อๆอย่างใช้ถุงยางกลิ่นสตรอเบอร์รี!!"
"ของมันแหง เพราะดาเนียลไม่ได้ใช้ถุงยาง" ซาช่าที่วางหูไปแล้วเลิกคิ้วเมื่อแซนดราแยกเขี้ยวใส่
ท่าทางประหลาดใจสุดๆ "อ้าว ยังไม่รู้หรอกเหรอ?"
คนฟังช็อคจนหยุดคร่ำครวญ เข้าใจแล้วว่าทำไมไคน์ถึงทำตัวกับดาเนียลต่างจากตัวเอง
เพราะดาเนียลไม่ใช่เซ็กซ์ทอย! แมกซ์ร้องสุดเสียง "ผมมันแค่เซ็กซ์ทอยไร้ค่า!
คนที่รักผมจะค่อยๆจากไปทีละคนพร้อมๆกับผมที่ร่วงทีละเส้น!"
"หยุดพูดอะไรเหลวไหลเดี๋ยวนี้นะ!" แซนดราเอ็ดพลางจับคนตรงหน้าส่องกระจก
"ดูซะ! นี่น่ะเหรอแก่!?"
"รอยย่น..." แมกซ์ครางก่อนแหกปากดังกว่าเดิม "ผมเหี่ยวแล้ว!
เหมือนที่ดาเนียลพูดไม่มีผิดเลย"
"ไม่ใช่นะ แมกซิม ไม่ใช่รอยย่น มันแค่ผิวแห้ง" แซนดรารีบปลอบก่อนอีกฝ่ายจะตีอกชกหัว
"ผิวคุณแห้งมันเลยดูเหมือนรอยย่นเท่านั้นแหละ ทามอยซ์เจอร์ไรเซอร์ก็หายแล้ว
ซาช่าไปเอามา!"
คนถูกสั่งวิ่งตื๋อหายไปพักหนึ่งก่อนตะโกนถาม "จะเอาดิออร์หรือลังโคม?"
แซนดราสติแตก "เอามาให้หมด! จะดิออร์ ลังโคม ชาแนล คลาแรงส์ ลาแมร์หรืออะไรก็เอามาทั้งนั้น!
หลุยส์วิตตองด้วยก็ได้ถ้ามันผลิตมอยซ์เจอร์ไรเซอร์!!"
ซาช่าทำตามคำสั่ง ครู่ต่อมากระปุกครีมสารพัดยี่ห้อก็มากองเป็นภูเขาเลากาอยู่ตรงหน้า
ทั้งคู่ช่วยกันนั่งโบ๊ะหน้าให้พลางปลอบใจไปเรื่อยๆ ซาช่ายังงงไม่หายเลยออกปากถาม
"นี่ตกลงเรื่องอะไรกันแน่? ไหนว่าเรื่องดาเนียลไง?"
"2 เรื่องผสมกัน แต่ตอนนี้หนักที่เรื่องแก่" แซนดรากระซิบ
"โธ่เอ๊ย!" ซาช่าร้องเสียงดัง "นึกว่าเรื่องใหญ่โตอะไร ขอผมสูบบุหรี่นะ"
ซาช่านั่งอัดควันอยู่พักหนึ่ง ดวงตาสีฟ้าเหลือบเงินมองอีกฝ่ายอย่างสำรวจตรวจตรา
"คุณคิดว่าแฟนไคน์ที่แก่ที่สุดอายุเท่าไร?"
แมกซ์ที่เริ่มได้สติตอบเสียงอ่อย "ผมมั้ง 36"
"ผิด" คนถามขยี้บุหรี่ทิ้งก่อนจุดมวนใหม่ ทำหน้าครุ่นคิดอยู่หลังกลุ่มควันสีเทา
"คุณรู้จักเอ็ดไหม? เอ็ดเวิร์ด กิลส์ เบนวิค ที่เป็นอภิมหาเศรษฐีอุตสาหกรรมเหล็กกล้าในดีทรอยต์น่ะ"
"ที่รถคว่ำตายเมื่อปีที่แล้วน่ะเหรอ? แล้วเขา.." แมกซ์สะดุ้ง มองตาซาช่าที่ไม่บอกเลยว่าล้อเล่น
"...ไม่จริงน่า.... คุณหมายถึงกับลูกหรือหลานของเขาใช่มั้ย? เอ็ดเวิร์ดคนนั้นน่ะตอนตายเขา
90 แล้วนะ"
"นั่นแหละ" ควันสีเทาถูกพ่นออกมาเป็นสาย "ไคน์อายุน้อยกว่าหลานคนเล็กของเขา
5 เดือน" ซาช่านั่งเขี่ยบุหรี่เล่น "ถ้าไม่นับรวมเรื่องไม่ได้อยู่ด้วยกันเอ็ดก็ถือว่าคบกับไคน์นานที่สุด
ก่อนผมเจอกับเขาอีก" คนเล่ายิ้มหวาน
"ตอนเจอเอ็ดครั้งแรกไคน์อายุ 16 ส่วนเอ็ด 82 พอดี" ซาช่าโบกไม้โบกมือพลางยักไหล่
"ไคน์ถูกจ้างให้ไปเล่นเปียโนในงานวันเกิดเอ็ด แล้วเอ็ดก็เกิดรักแรกพบขึ้นมาเอาตอนนั้นแหละ"
"แล้วไคน์ล่ะ..." แมกซ์ถามเสียงอ่อน
"ลึกๆผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือไม่รังเกียจ"
"แต่เขาก็มีลูกมีเมียไม่ใช่เหรอ?"
ซาช่าโคลงศีรษะ "แมกซิมที่รัก แล้วสังคมสมัย 50 ปีก่อนมันเปิดกว้างให้เกย์ไหมล่ะ
แถมเมียเขาก็ตายไปตั้งนานแล้ว เอ็ดเป็นคนดีมากนะ แล้วคุณเชื่อไหม ผมว่าเขาไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนเลย"
"..ถ้างั้นกับไคน์..."
ซาช่าส่ายหน้า "ผมไม่รู้รายละเอียดหรอก แต่ก็น่าจะมี ..ซัก... ปีละ
10 ครั้งได้มั้ง" คนเล่าแหงนหน้ามองควันที่ตัวเองพ่นออกมา "คุณคงรู้ว่าไคน์ชอบประวัติศาสตร์
ส่วนเอ็ดก็เหมือนประวัติศาสตร์เดินได้ ตามประสาคนเกิดทันสงครามโลกครั้งที่
1 น่ะแหละ เวลาอยู่ด้วยกัน 2 คนนั้นน่ารักมาก ประมาณเพื่อนรู้ใจวัยชราอะไรทำนองนั้น
เอ็ดดูกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะเลยนะตั้งแต่เจอไคน์ นี่ถ้ารถไม่คว่ำผมว่าเขาต้องอยู่ได้อย่างน้อยหนึ่งร้อยกับอีกสิบปี"
คนฟังเงียบกริบ กำลังคิดว่าถ้าตัวเองอายุ 82 แล้วมีเด็กเอ๊าะอายุ 16 มาให้อึ๊บก็คงจะฟิตปึ๋งปั๋งไม่แพ้กัน
ซาช่าจ้องหน้าแมกซ์แบบรู้ทัน "ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอกที่รัก เอ็ดรักไคน์จริงๆ
อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ไคน์เป็นตัวแทนของทุกสิ่งที่เขาต้องการ ผมเคยถามเขาเล่นๆว่าสำหรับเขาแล้วไคน์เป็นอะไร
เขาบอกว่า 'คนอายุขนาดผมไม่มีอนาคตให้หวังอีกแล้ว แต่ไคน์คืออนาคตของผมและผมมองเห็นอนาคตจากตัวเขา'
เล่นเอาอึ้งไปเลยนะนั่น แต่ผมชอบคำพูดของเขามากเลยนะ"
แมกซ์กุมขมับ ทำไมแต่ละคนมันพูดกันซึ้งๆทั้งนั้นเลยวะ หน้าอกกับประจำเดือนนี่มันคงเห่ยสุดๆเลยใช่มั้ย
ซาช่าหันไปทางแซนดรา "ตอนเขาตายไคน์นั่งร้องห่มร้องไห้ตั้ง 3 อาทิตย์
คุณยังต้องนั่งปลอบเขาเลยนี่" แมกซ์อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตัวเองตายแล้วไคน์จะร้องไห้บ้างไหม
ซาช่าตบไหล่ "เอาน่า คุณเพิ่งอายุเท่าไรเอง จะบอกอะไรให้นะ ไคน์ไม่เคยสนอายุหรือหน้าตา
เขายอมนอนกับใครก็ได้ขอแค่รู้สึกดีด้วย ส่วนผมมันพวกดูแต่หน้าตา เชื่อเถอะ
เซนส์เรื่องผู้ชายของไคน์แจ๋วเสมอ ถ้าเขาไม่ได้เมายาหรือกำลังโมโหอยู่น่ะนะ"
"ตอนนอนด้วยกันครั้งแรกไคน์กำลังเมายา"
ซาช่าเงียบบ้าง พักหนึ่งถึงค่อยพูดต่อ "แต่เขาก็มาอยู่กับคุณ ถ้าไคน์ไม่ชอบคุณเขาไม่มีวันยอมอยู่ด้วยหรอก"
"จริงเหรอ?" แมกซ์ค่อยสีหน้าดีขึ้น
คนถูกถามพยักหน้า "ชัวร์ มั่นใจหน่อยที่รัก รู้มั้ยว่าเอ็ดพูดยังไงถึงจีบไคน์ติด
คุณฟังไว้ก็ดี เขาบอกว่า 'ผมอาจจะอายุ 82 แต่ก็ไม่ใช่หนึ่งร้อยกับอีกสองปี
สุขภาพผมยังแข็งแรง ผมยังสามารถหลับตาลงในคืนนี้เพื่อจะลืมตาตื่นในวันพรุ่งนี้ได้
ดังนั้น ตราบเท่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ให้ผมได้ดูแลคุณเถอะ' ผมประทับใจจนจำได้แม่นเลยนะนี่
ถึงจะไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนดูแลใครก็เถอะ"
"ถ้าคบกันมาตลอดก็แสดงว่ารวมตอนที่ยังอยู่กับดาเนียลด้วยน่ะสิ แล้วดาเนียลทำยังไง?"
"ดาเนียลไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว" ซาช่าพูดยิ้มๆ "คุณอาจรู้สึกว่ามันแปลก
แต่คู่นั้นเขาเป็นกันอย่างนั้นแหละ เขายังไปรับไปส่งไคน์ด้วยซ้ำ"
"แล้วทำไม 2 คนนั้นถึงเลิกกันล่ะ?" แมกซ์นึกไม่ออกจริงๆว่าถ้าทั้งคู่เข้ากันได้ดีขนาดนั้นแล้วทำไมถึงยังเลิกกันได้
"ดาเนียลพาผู้หญิงเข้าบ้าน" ซาช่าตอบง่ายๆจนคนฟังแทบช็อค "ไม่เอาน่า
อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ คุณก็รู้ว่าไคน์แคร์มากเรื่องผู้หญิง เขาไม่สนใจถ้าดาเนียลจะเอาผู้ชายมานอนในบ้าน
แต่สำหรับเขาแล้วผู้หญิงเป็นสิ่งควรเคารพไม่ใช่สำหรับมีเซ็กซ์ ที่สำคัญผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ญาติของดาเนียลตั้งใจจะให้แต่งงานด้วย
เห็นอย่างนั้นแต่ดาเนียลเป็นคนติดญาติมากนะ" ซาช่าเว้นจังหวะเหมือนอยากให้คนฟังเข้าใจนิสัยของคนที่ตัวเองกำลังพูดถึง
"เขาไม่เคยขัดใจพ่อ แต่นั่นแหละ พ่อเขาไม่ว่าอะไรหรอกถึงจะไม่ได้ชอบใจที่ลูกชายตัวเองมาเป็นแฟนกับผู้ชาย
พวกที่เจ้ากี้เจ้าการน่ะคือญาติๆที่อังกฤษของดาเนียล"
"แล้วดาเนียลก็ยอม" แมกซ์นึกโกรธแทนไคน์
"เปล่า แต่เขารู้สึกลำบากใจ บังเอิญวันนึงไคน์กลับบ้านมาเห็นเข้าพอดีก็เลยจบ"
ซาช่ายิ้มให้กำลังใจ "เอาน่า ไคน์น่ะโกรธง่ายหายเร็ว ช่วงนี้อย่าชวนเขาคุยเรื่องดาเนียลเป็นพอ"
อยู่ๆแซนดราที่นั่งเงียบอยู่เป็นนานก็พูดทะลุขึ้นกลางวง "แมกซิม คุณลองไปไหนกับอมาลิตาดูดีไหม?"
หล่อนรีบยกมือห้ามพอเห็นสีหน้าอีกฝ่าย "ฉันไม่ได้หวังให้คุณคืนดีกับเธอหรอก
มันเป็นไปไม่ได้ แต่สิ่งที่คุณต้องการตอนนี้คือคนที่ต้องการคุณ คุณอาจจะรู้สึกดีขึ้นถ้าไปกับเธอ
อมาลิตาเองก็อยากเจอคุณด้วย เธอไม่โกรธคุณแล้วล่ะ"
"ผมไปไม่ได้หรอก แซนดรา" แมกซ์ให้คำตอบหลังจากนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"เธอมีความจริงใจให้ผมแต่ผมไม่เคยมีให้เธอ แถมยังจะหาประโยชน์จากเธออีก
ผมยอมรับว่าผมคงรู้สึกดีขึ้นจริงๆ แต่...." แซนดรากอดคนพูดเหมือนแม่กอดลูก
"คุณเป็นคนดี" หล่อนกระซิบ "ทุกคนรักคุณและฉันเชื่อว่าไคน์ก็ชอบคุณ"
"ขอบคุณมาก แซนดรา ซาช่าด้วย ถ้าไม่มีคุณสองคนผมคงไม่รู้จะทำยังไง ผมไม่เป็นไรแล้วล่ะ
ขอโทษที่รบกวน ไปทำงานเถอะ ขอบคุณและขอโทษจริงๆ"
"ฉันไม่มีปัญหาหรอก"
"ผมยิ่งไม่มีปัญหาเข้าไปใหญ่" ซาช่าจุดบุหรี่มวนที่สาม "กำลังไม่มีอะไรทำพอดี
ที่จริงผมก็ไม่เคยมีอะไรทำอยู่แล้ว" คนพูดเข้ามากอดบ้าง แต่ไม่ให้ความรู้สึกเหมือนเมื่อครู่ซักนิด
อย่างน้อยแซนดราก็ไม่ซบอก แล้วก็ไม่กัดแมกซ์ที่ไหล่แบบหยอกๆด้วย "คุณเป็นผู้ชายที่ดี"
ซาช่ากระซิบด้วยน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่ไม่เหมือนแซนดราเช่นกัน "ผู้ชายของไคน์มีดีเสมอ
เชื่อผม"
ทั้งสองคนเข้ามาจูบลา แน่นอนเหลือเกินว่าการจูบแบบเพื่อนไม่จำเป็นต้องใช้ลิ้น
แต่นี่อาจเป็นเทรนด์ใหม่ เพื่อนสามารถแลกน้ำลายกันได้เพื่อมิตรภาพที่ยั่งยืนและแน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม
แมกซ์คิดขณะกำลังเพลินกับลีลาของเพื่อนใหม่ พักใหญ่ซาช่าถึงผละออก ปลายนิ้วลูบผมดำขลับที่เจ้าของกังวลเหลือเกินว่าจะหลุดหายพลางทึ้งเล่นเบาๆ
"จะบอกอะไรให้อย่างนะที่รัก เอ็ดน่ะอย่าว่าแต่ผม แม้แต่ฟันก็ไม่เหลือ"
แซนดราเดินออกมากับซาช่า มองหน้าที่ระบายด้วยรอยยิ้มแล้วถอนหายใจ
"ทำได้ดีมากนะ ซาช่า ว่าแต่ที่พูดเมื่อกี๊โกหกไปกี่เรื่อง"
"ไม่ได้โกหกเลยนะ" ซาช่าดึงบุหรี่ออกจากปาก "แค่พูดความจริงไม่หมดเอง
ขอผมนึกก่อน" เจ้าตัวเริ่มนับนิ้ว "เรื่องเอ็ดจริงหมด เรื่องดาเนียลเอาผู้หญิงเข้าบ้านก็จริง
เรื่องที่ว่าไคน์เห็นแล้วฟิวส์ขาดกึ่งๆจะไม่จริง"
"แล้วเรื่องจริงมันเป็นไงล่ะ? ไคน์ก็บอกฉันแค่นั้น"
ซาช่าเหลือบมอง "ไคน์ไม่อยากให้คุณเป็นห่วงน่ะสิ เขารักคุณมากคุณก็รู้"
คนพูดดีดเถ้าบุหรี่กระเด็นหวือไปอีกทาง "ความจริงก็คือไคน์ไม่โกรธไม่ว่าดาเนียลจะเอาใครมานอนที่บ้าน
เขาอาจฉุนนิดหน่อยถ้าเป็นผู้หญิงแต่ปัญหาไม่ใช่เรื่องนั้น สิ่งที่ทำให้ไคน์โกรธก็คือตัวดาเนียลเองนั่นแหละ"
"ดาเนียลทำอะไร?"
"ดาเนียลไม่ได้ทำอะไรเลย" ซาช่าก้มลงมองปลายเท้าตัวเองเหมือนหาอะไรอยู่
"เขาเอาแต่เงียบแล้วก็ทำหน้ารู้สึกผิด ..เขาก็คงรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนั่นแหละ
แต่ไคน์รับไม่ได้ รู้สึกเหมือนโดนดูถูกอะไรทำนองนั้น ถ้าตอนนั้นดาเนียลเถียงไคน์ซักคำคู่นั้นก็คงไม่เลิกกันหรอก"
คนเล่าหยุดพักนิดหนึ่ง "หลังจากนั้นดาเนียลก็ไปอังกฤษเกือบจะทันที แล้วก็เพิ่งจะกลับมา
พูดง่ายๆก็คือก่อนจะเคลียร์ทุกอย่างจบเขาไม่มาเจอหน้าไคน์เลย ส่วนไคน์ก็..
คงเป็นข่าวร้ายซักหน่อยสำหรับแมกซิมล่ะนะ แต่หลังจากนั้น 3 วันไคน์ก็มาอยู่กับแมกซิม
ตอนผมรู้ยังนึกสงสารผู้ชายที่ต้องมาแทนที่ดาเนียลเลย"
"แล้วไคน์ไม่รักแมกซิมบ้างเลยเหรอ?"
แซนดราถามเสียงเบา
"ผมไม่แน่ใจหรอก อย่างน้อยที่สุดก็คงชอบนั่นแหละ แต่มากกว่านั้นผมไม่รู้"
ซาช่าอัดควันจนช่ำปอดแล้วค่อยขยี้ทิ้งกับส้นรองเท้า "แต่มันก็ช่วยไม่ได้หรอก
คุณคิดดูสิ ดาเนียลน่ะสุดจะเพอร์เฟ็กต์ โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง!"
"เคยนอนกับดาเนียลรึไง?"
"หนนึง ตอนเขาเพิ่งเลิกกับไคน์สดๆร้อนๆ" ซาช่ายิ้มหวาน
"เป็นไง?"
"โอว.." ซาช่าครางจนผู้ชายที่เดินผ่านหันมามอง เจ้าตัวหันไปส่งยิ้มให้ก่อนกลับมาทางแซนดรา
"เขาจะทำให้คุณรู้สึกว่าผู้ชายคนอื่นทั้งโลกเป็นขยะ"
"ขนาดนั้นเชียว"
"ฮื่อ" ซาช่าตั้งท่าจะควักบุหรี่อีกแต่นึกขึ้นได้ว่าตั้งใจจะเลิกเลยเปลี่ยนใจ
"ถ้าผมรับรองคุณแน่ใจได้เลย คุณก็รู้ว่าเรื่องบนเตียงผมเจ๋งแค่ไหน เด็ดสุดสำหรับผู้ชาย
แมกซิมก็จูบเก่งนะ ถ้าเขาเลิกกับไคน์เมื่อไรก็ว่าจะขอนอนด้วย"
แซนดราส่ายหน้า "ขอล่ะ อย่าเพิ่งเลิกกันน่ะดีแล้ว"
"โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกที่รัก ตอนแรกที่ไคน์กับดาเนียลอยู่ด้วยกันผมก็คิดว่าคู่นี้คงอยู่ด้วยกันได้อย่างมาก
3 อาทิตย์ แต่เขาก็อยู่ด้วยกันมาได้ตั้ง 3 ปี แล้วตอนที่เขาอยู่ด้วยกันครบ
1 ปีผมก็คิดว่า 'ว้าว! ยอดไปเลย ' พอเข้าปีที่ 2 ผมก็พูดว่า 'เริ่ด! นี่สินะคู่ของนาย'
พอครบปีที่ 3 ผมก็บอกว่า 'โป๊ะเชะ! คู่นี้ต้องได้อยู่ด้วยกันชั่วกัลปาวสาน'
แล้วต่อจากนั้นไม่กี่เดือนเขาก็เลิกกัน"
ซาช่าส่ายศีรษะไปมา "คุณไม่รู้สึกแปลกๆบ้างเหรอ? แซนดรา ปกติดาเนียลไม่ใช่คนอย่างที่แมกซิมพูดซักหน่อย"
"ยังไง?"
"ดาเนียลเป็นคนดีมากนะ" เจ้าตัวหันไปส่งจูบให้หนุ่มหล่อหุ่นเท่ที่กำลังมองมาทางตัวเอง
"เขาไม่ใช่คนชอบทำให้คนอื่นเจ็บช้ำ แม้แต่เห็นยังไม่อยากเลย แล้วทำไมเขาถึงต้องจงใจพูดให้แมกซิมรู้สึกตกต่ำล่ะ?"
"หมายความว่า?"
"ช่าย" ซาช่าหันไปจี๋จ๋ากับผู้ชายคนเมื่อกี๊ที่เดินมาขอเบอร์ "เอาเบอร์ทำไมล่ะที่รัก
เอาตัวผมไปเลยดีกว่า"
"เดี๋ยวก่อนซาช่า" แซนดรารีบเบรกเพราะรู้ดีว่าซาช่าตรงกันข้ามกับไคน์แบบสุดขั้ว
ไคน์เป็นประเภทที่พร้อมจะสลัดผู้ชายทิ้งทันทีถ้าผู้หญิงต้องการ ส่วนซาช่าก็พร้อมกระโดดหนีจากผู้หญิงทันทีเช่นกันถ้ามีผู้ชายถูกสเป็คซึ่งก็มักจะถูกบ่อยเพราะสเป็คของซาช่ามีอยู่แค่ขอให้หน้าตาดีเป็นพอ
"ที่พูดเมื่อกี๊หมายความว่าไง?" แซนดราต้องตะโกนถามเพราะเจ้าตัวถูกโอบเอวเดินลิ่วไปแล้ว
ซาช่าหันมาตอบยิ้มๆ
"ก็หมายความว่าคราวนี้ดาเนียลเอาจริงน่ะสิ!"
comment
|