Lover's Diary
(Lover's Holiday)
by...nongrata
เช้า..
แมกซ์ตื่นก่อน ( เรื่องปกติ ) ไม่มีอะไรทำเลยนั่งมองหน้าไคน์เล่น เขาชอบไคน์ตอนนอนมากกว่าตอนตื่นเพราะเจ้าตัวดูอ่อนโยนน่าทะนุถนอมมากกว่า
และต่อไปนี้คือความคิดของแมกซ์ในขณะนั้น
|
Kein's
body
|
Max's comment
|
Max's feeling
|
|
ผม
|
หอมจัง!
|
 |
|
แก้ม
|
น่าจูบ!
|
|
|
ปาก
|
น่าจูบยิ่งกว่า!
|
|
|
ไหล่
|
หอมกลิ่นไวน์แดงกับดอกกุหลาบ
|
|
|
สะโพก
|
อืมมมมม.....
|
|
ไคน์ค่อยๆขยับตัวก่อนลืมตาตื่น
มองแมกซ์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าก่อนคว้าเอาถังขยะข้างเตียงมาทุ่มใส่หัวอีกฝ่ายเต็มเหนี่ยว
"ไอ้บ้า! ทำหน้าหื่นตั้งแต่เช้าเชียวนะ!"
กลางวัน..
วันนี้ทีน่า(แม่บ้านแบบมาเช้าเย็นกลับที่แมกซ์จ้าง)ลาหยุด และบ้านก็แปรสภาพเป็นรังหนูภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน
แมกซ์กับไคน์เลยต้องตกลงกันว่าใครจะเป็นคนทำความสะอาด ล้างจาน และทำกับข้าว
แมกซ์เกลียดการปัดกวาดเช็ดถูแต่ทำกับข้าวได้และชอบล้างจาน ส่วนไคน์เกลียดงานบ้านทุกชนิดและไม่อยากทำอะไรเลย
ทั้งคู่นั่งเถียงกัน ต่อรองไปมาจนแมกซ์ขอแค่ให้ไคน์ช่วยปอกเปลือกมันฝรั่งสำหรับทำสตูว์
แต่ไคน์ทำหน้าอี๋พร้อมให้เหตุผลว่า
"ถ้ามีดบาดนิ้วฉันจะเล่นเปียโนยังไงล่ะ!?"
แมกซ์เริ่มฉุน ส่วนไคน์ยังยืนกรานเหมือนเดิมเลยเกิดศึกมวยปล้ำย่อยๆ ไคน์เป็นรอง
แต่เก้าอี้เป็นต่อ ยกขึ้นฟาดทีเดียวแมกซ์ลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้น แพ้น็อกKOไปในที่สุด
เย็น..
แซนดราโทรมาชวนแมกซ์กับไคน์ให้ไปกินมื้อเย็นที่บ้าน ทุกอย่างไปได้สวย จนกระทั่งถึงเวลาลากลับ
แซนดราก็หอบกล่องเค้กที่ตัวเองทำเองมาให้ พอลองแกะดูตามคำคะยั้นคะยอ ปรากฏว่ามันคือเค้กมอคค่าผสมอัลมอนด์
ไคน์กับแมกซ์มองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนขอบคุณแซนดรา ..และนี่คือเหตุการณ์ต่อจากนั้น...
"จะทำยังไงดีล่ะ แมกซ์" ไคน์ถาม ไคน์อาจไม่สนใจความรู้สึกใครซักเท่าไร
แต่ไม่ใช่สำหรับแซนดราที่เป็นเหมือนทั้งแม่ทั้งเพื่อนและพี่สาว ไคน์รักแซนดรามาก
มากเกินจะทิ้งเค้กมอคค่าลงถังขยะ และมากกว่าจะปล่อยไว้โดยไม่ไยดีได้ด้วย
แมกซ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แซนดราดีเกินกว่าที่เขาจะโยนเค้กอัลมอนด์ลงถังขยะ
แต่ครั้นจะกินหรือช่วยกันกินกับไคน์ วันรุ่งขึ้นก็จะมีมนุษย์ผื่นกับมนุษย์ไมเกรนนอนตายเคียงกันบนเตียงอย่างไม่ต้องสงสัย
"ทางเดียวที่พอจะคิดได้คือระหว่างที่ขับรถกลับบ้านเราต้องภาวนาให้มีโจรมาปล้นแล้วเอาเค้กกล่องนี้ไป"
แมกซ์พูดเครียดๆ ฟังดูบ้าแต่แอบหวังให้เป็นจริงในใจ
แต่ชีวิตกลับไม่ง่ายอย่างนั้น ตลอดทางกลับบ้านแมกซ์กับไคน์พยายามมองหาโจร
นักโทษแหกคุก หรือแม้แต่ผู้ก่อการร้ายข้ามชาติ แต่ไม่มีใครโผล่หัวมาเลย...
แมกซ์นึกสงสัยว่าสถิติที่ว่าอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งนิวยอร์กที่ตัวเองอยู่มีอัตราการเกิดอาชญากรรมสูงที่สุดในโลกนั้นได้มาได้ยังไง
นี่มันเป็นการใส่ร้ายกันชัดๆ
จะใส่ร้ายหรือไม่ก็ตามแมกซ์กับไคน์ก็กลับถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย ความหวังสุดท้ายที่เหลืออยู่คืออาจเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
เปลือกโลกเคลื่อนตัวออกจากกันตรงโต๊ะที่ใช้วางเค้กแล้วดูดมันลงไปใต้ธรณี
แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีหายนะอะไรเกิดขึ้น ..ไคน์เริ่มมองหน้าแมกซ์...
กลางคืน...
แมกซ์นั่งขยอกเค้กโดยมีไคน์คอยป้อนและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ไคน์ไม่เคยออดอ้อนเอาใจใครขนาดนี้มาก่อน
(ถ้าไม่มีเค้กมอคค่าก็คงจะยังไม่เคยต่อไป) ส่วนแมกซ์ทนเห็นไคน์นอนทรมานเพราะไมเกรนขึ้น
(ตามที่ไคน์บรรยายแบบเกินจริง)ไม่ได้เลยยอมกระเดือกเค้กอัลมอนด์เพื่อพิสูจน์รักแท้
แต่แมกซ์มองไคน์ในแง่ดีเกินไป เพราะพอแมกซ์เริ่มกินต่อไปไม่ไหวเพราะผื่นขึ้นจนคันคะเยอทั้งตัว
ไคน์ก็รู้ว่าอ้อนไปก็ไร้ประโยชน์เลยผลักแมกซ์(ที่หมดแรงแล้ว)ลงบนเตียง กระโดดขึ้นคร่อมก่อนเอาเค้กที่เหลือยัดปาก
ไคน์เดินไปล้างมือในห้องน้ำ ทิ้งให้แมกซ์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์ที่ถูกไอ้หนุ่มหลอกพร่าพรหมจรรย์แล้วเขี่ยทิ้งหลังอึ๊บเสร็จยังไงยังงั้น
วันรุ่งขึ้น...
แมกซ์ : กลายเป็นมนุษย์ผื่นนอนตายบนเตียง
ไคน์ : กลายเป็นมนุษย์ไมเกรนนอนตายบนเตียงเพราะมึนกลิ่นมอคค่าตอนป้อนแมกซ์เช่นกัน