Lover's Diary

(Lover's Affection)

by...nongrata

..ไคน์ไม่สบาย...

แมกซ์รู้สึกเหมือนประสาทจะกินเพราะต้องคอยพยาบาลไคน์ที่หงุดหงิดง่ายกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เมื่อ 2 วันก่อนไคน์นอนทั้งวัน เมื่อวานอารมณ์เสียตลอดเวลา ส่วนวันนี้เอาแต่ร้องไห้โวยวาย...

"แมกซ์!" ไคน์ตะโกนเรียก แมกซ์ถอนหายใจก่อนเดินไปหาไคน์นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง หน้าตาเนื้อตัวแดงก่ำเพราะร้องไห้มาตั้งแต่เช้ามืด

"ดีขึ้นมากแล้วไม่ใช่เหรอ" เขาเอามือแตะหน้าผากอีกฝ่าย

"จะไปไหน?"

"ทำงาน"

"แต่ฉันไม่สบายนะ!" ไคน์กรี๊ดขึ้นมาก่อนร้องไห้โฮ เอามือฟาดหมอนอย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีมากไปกว่านี้

"นายค่อยยังชั่วขึ้นมากแล้วนี่ ฉันจะไปแป๊บเดียวแล้วจะรีบกลับ นะ.." แมกซ์โอ๋ รู้สึกอย่างกับกำลังเลี้ยงเด็กที่ยังฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องยังไงอย่างงั้น

"ไม่! ฉันไม่สบาย.." ไคน์เอาแต่คร่ำครวญ แมกซ์ไม่มีทางเลือก เขานั่งปลอบไคน์พลางเอายาให้กิน ครู่เดียวก็หลับสนิท แมกซ์รีบเผ่นไปทำงาน ตั้งใจจะรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาไคน์ ปรากฏว่ามีโทรศัพท์เข้ามาตอนบ่ายโมง ไคน์นั่นเอง...

"นายอยู่ไหน?" เสียงขุ่นๆดังมาตามสาย

"ไคน์.." เขาพยายามพูดให้อ่อนโยนที่สุด "ฉันจะรีบทำงานแล้วจะรีบกลับ เพราะงั้น.." แมกซ์สะดุ้ง รีบเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูแทบไม่ทันเพราะไคน์โวยขึ้นมาดังลั่น เขาพยายามจะพูดด้วยแต่ไคน์ชิงวางหูไปเสียก่อน แมกซ์เริ่มโมโห พอทำงานเสร็จจึงยังไถลคุยกับแซนดราไม่ยอมกลับบ้าน เขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง แต่แซนดรากลับพูดว่า

"ดีออกนะ ฉันว่าเรื่องแบบนี้สมัยนี้มีได้แต่เฉพาะคู่เกย์เท่านั้นแหละ ดีออกจะตายไป"

"ดีตรงไหน?" แมกซ์ทำหน้าเหย

"แหม.." แซนดราลากเสียง "ก็ถ้าเป็นคู่ชายจริงหญิงแท้น่ะนะ ลองผู้หญิงอาละวาดขนาดนี้น่ะแฟนของหล่อนก็เผ่นเปิงไปแล้ว หรือถ้าผู้ชายเป็นฝ่ายไม่สบายแล้วผู้หญิงเข้าไปดูแล ผู้ชายจะคิดว่าเธอกำลังจะเข้ามาก้าวก่ายชีวิตของเขา เขาไม่ต้องการแม่ แล้วทุกอย่างก็จบ ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมผู้ชายเดี๋ยวนี้ถึงเป็นเกย์กันเยอะ มันอบอุ่นกว่ากันเยอะเลย ฉันเคยเห็นนะ เศรษฐีบางคนสลัดเมียที่อยู่กินกันมาเป็นสิบปีทิ้งเพื่อไปควงผู้ชาย ชีวิตรักของผู้ชายแท้ๆกับผู้หญิงแท้ๆก็น่าเศร้าจะตายไป แถมยังเย็นชากว่าด้วย" แซนดราหยุดนิดหนึ่ง "เห็นไหม? ความสัมพันธ์ของคุณกับไคน์น่ะน่ารักจะตาย"

แมกซ์พยักหน้ารับหงึกหงัก ปกติเรื่องที่แซนดราพูดมักจะถูกต้องเสมอ แต่ครั้งนี้เขากลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยซักนิด...

แมกซ์กลับบ้านแบบละเหี่ยใจ เจอไคน์นั่งอยู่หน้าเปียโนโดยสวมแค่เสื้อคลุมบางๆ ทันทีที่เห็นหน้าแมกซ์ไคน์ก็ขว้างทุกสิ่งทุกอย่างที่หยิบได้ปาใส่ทันที แมกซ์พยายามจะหยุดโดยตะครุบตัวคนปาเอาไว้ แต่ไคน์วิ่งหนีขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว แมกซ์เดินตามขึ้นไป ทำใจไว้แล้วว่าต้องเจ็บตัวแหงๆ..

ในห้องนอนมืดสนิท ไคน์นั่งกอดเข่าจ้องเขม็งอยู่บนเตียง แมกซ์เดินเข้าไปหา หลับตาเพื่อเตรียมใจแต่ไคน์กลับกระโจนเข้ามากอดแบบไม่ให้ตั้งตัวจนเขาหงายหลังผลึ่ง

"กลับมาแล้วเหรอ?"

ไคน์พูดออกมาเป็นคำแรกแล้วร้องไห้โฮ แมกซ์งงสุดขีดแต่ก็กอดไคน์เอาไว้แน่น ไหล่บอบบางของไคน์ร้อนจัด น้ำตาที่ไหลซึมลงบนอกของเขาก็ร้อน แมกซ์อุ้มไคน์ขึ้นไปนอนบนเตียง ทั้งสองจูบกัน เป็นจูบที่ดีที่สุดสำหรับแม็กซ์ทั้งที่ไม่ได้มีเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้องซักนิด เขาไม่ได้ถามไคน์ว่ารู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าเพราะเจ้าตัวหลับไปแล้วโดยยังกอดเขาเอาไว้ แมกซ์ลูบแก้มที่ร้อนผ่าวของไคน์ อยู่ๆคำพูดของแซนดราก็ผุดขึ้นมาในหัว

"เห็นไหม? ความสัมพันธ์ของคุณกับไคน์น่ะน่ารักจะตาย"

comment