|
ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า
Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน
หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม
e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ
เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน
หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ
|
|
Lover's Diary (Lover's entr'acte : scene 6) by...nongrata Scene 6 : Morning Call เข็มนาฬิกาชี้บอกเวลา 6 โมงตรงเป๊ะ แมกซ์ตะเกียกตะกายคว้าโทรศัพท์มือถือของไคน์ขึ้นมารับแทนเจ้าของที่ยังหลับปุ๋ย
ขมวดคิ้วทั้งตาปรือๆเพราะไม่คุ้นเบอร์ ชักระแวงหน่อยๆเพราะไคน์เพิ่งกลับบ้านมาได้
2 วัน แมกซ์ยังไม่อยากหาเรื่องชวนทะเลาะจนต้องไปตามง้ออีกครั้ง ขอแค่ไม่ใช่ดาเนียลก็พอ
(หายหน้าไปได้ 2 อาทิตย์แล้ว ดีมากกกกก) "อากิระ?" เสียงผู้ชายทุ้มๆนุ่มๆดังมาตามสาย แมกซ์รู้สึกว่าเสียงแบบนี้ฟังดูผู้ดี๊ผู้ดียังไงก็ไม่รู้ แต่เมื่อกี๊พูดอะไรวะ? คนรับเหล่โทรศัพท์ก่อนเหล่ไคน์ ไม่แน่ใจว่าโทรผิดหรือว่าอะไร สงสัยเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไคน์จะให้เอาอาหารมาส่งให้ล่ะมั้ง แมกซ์เขย่าตัวเจ้าของมือถือ "ไคน์ โทรศัพท์" "ใคร..?" "ไม่รู้ ลองคุยดูสิ" แมกซ์เอาโทรศัพท์จ่อให้ถึงหู เจ้าตัวงัวเงียคุย "ใครครับ?" ไคน์พูด ก่อนเบิกตากว้างแล้วกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงในวินาทีต่อมา "พี่ทาคุ!" แมกซ์ที่กลับไปนอนต่อได้ยินอยู่แว่วๆ ทา.. อะไรนะ ทาโกะยากิน่ะเหรอ? ก็ดี แต่จะกินทาโกะยากิตั้งแต่เช้าเลยเหรอ? ไคน์พูดภาษาญี่ปุ่นที่แมกซ์ฟังไม่รู้เรื่อง ไม่มีร่องรอยของความง่วงเหงาหาวนอนอย่างเมื่อกี๊เหลืออยู่เลย แมกซ์สะกิดไหล่ไคน์แบบเบลอๆ "สั่งเผื่อฉันด้วยนะ" อีกฝ่ายไม่แม้แต่หันมามอง ไคน์คุยต่ออีกพักหนึ่งถึงได้วาง หน้าตาดูสดชื่นแบบที่แมกซ์ควรจะเป็นตอนได้ข่าวว่าดาเนียลเครื่องบินตกตาย ดูน่ารักจนคนมองต้องยิ้มให้ทั้งตาปรือๆ แต่พอจะเอื้อมมือคว้ามาจูบอรุณสวัสดิ์ ไคน์ก็ตรงดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า หอบกระเป๋าออกมาแล้วจัดการยัดชุดของตัวเองลงไป แมกซ์ลุกขึ้นมาขยี้ตาดู "ทำอะไรน่ะ?" คนพูดปิดปากหาว "ฉันจะไปอยู่กับซาช่า" ไคน์ตอบ มือยังสาละวนกับข้าวของ แมกซ์เกือบกัดลิ้นตัวเอง "อะไรนะ!?" "ฉันจะไปอยู่กับซาช่า" เจ้าตัวย้ำ ซึ่งทำให้คนฟังทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากเตียง "ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ!" "ก็ลองทำสิ" ไคน์เดินเข้าห้องน้ำ แมกซ์วิ่งตาม ไม่สนว่าต้องคุยกันโดยที่อีกฝ่ายกำลังอาบน้ำอยู่ "มันเรื่องอะไรที่นายจะไปอยู่กับซาช่า?" "เพราะพี่ฉันจะมา" "พี่? นายมีพี่ด้วยเหรอ?" "ลูกพี่ลูกน้อง" คำตอบของไคน์ทำให้แมกซ์นึกไปถึงอัลเลสซานโดร "เมื่อกี๊นี้น่ะเหรอ?" "ใช่" ไคน์คว้าผ้าเช็ดตัว "พี่จะมาพรุ่งนี้ เป็นนายจะให้พี่เห็นรึไงว่าอยู่กับผู้ชาย" แมกซ์เริ่มเข้าใจเพราะเคยมีประสบการณ์อันเจ็บปวดกับครอบครัว ผิดกันแค่ว่าอัลเลสซานโดรไม่แคร์ว่าแมกซ์จะอยู่กับผู้หญิงหรือผู้ชาย หรือทั้งผู้หญิงผู้ชาย ถ้างั้นก็ไม่เป็นไรหรอก แต่.. "พี่นายไม่รู้เหรอว่านายเป็นเกย์?" "รู้" "อ้าว งั้นก็ไม่เห็นมีปัญหา อันที่จริงฉันก็อยากรู้จักกับครอบครัวของนายเหมือนกันนะ" แมกซ์ยิ้ม ก็ถ้าได้รู้จักกับญาติที่ไคน์นับถือ อย่างน้อยก็คงไม่กล้าเลิกกันง่ายๆใช่ไหมเล่า "ไม่เอา" แมกซ์หุบยิ้มทันที "ทำไมล่ะ?" ไคน์เม้มปาก ทำหน้าเหมือนเด็กดื้อ "บอกว่าไม่ก็ไม่สิ" เจ้าตัวว่าพลางรีบใส่เสื้อ ตั้งท่าเตรียมเผ่นแต่โดนคว้าแขนไว้ก่อน "ทำไมถึงไม่อยากให้ฉันเจอพี่นายล่ะ?" คนถูกถามขมวดคิ้ว "ไม่ใช่แค่นาย ฉันไม่อยากให้พี่เห็นฉันอยู่กับใครทั้งนั้น" "หมายความว่านายจะแกล้งทำตัวเป็นโสด?" "ใช่ และฉันก็จะเป็นโสดจริงๆถ้านายคิดจะมาแสดงตัวช่วงที่พี่ฉันอยู่" ไคน์ขู่ก่อนโทรเรียกแท็กซี่แล้วลากกระเป๋าปึงปังออกไป ทิ้งให้แมกซ์ยืนเอ๋อจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่คนเดียว ชักไม่แน่ใจว่าคนที่กำลังจะมาคือลูกพี่ลูกน้องหรือคนรักของไคน์กันแน่ ความรู้สึกที่มีให้เปลี่ยนจากอยากเจอเป็นหมั่นไส้ เมื่อกี๊ไคน์เรียกหมอนั่นว่าไงนะ? ทา...? ฮึ่ม! ไอ้ปลาหมึก!!! |