ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า
Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน
หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม
e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ
เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน
หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ
|
Lover's Diary (Lover's entr'acte : scene 7) by...nongrata Scene 7 : ทาคุยะ แมกซ์ยังคงใช้แผนเดิม คือรีบบึ่งไปหาแซนดราเพื่อล้วงเอาข้อมูลของศัตรูมาให้ได้มากที่สุด
ตอนไปถึงใหม่ๆแซนดรายังเมาค้าง แมกซ์ต้องนั่งปรนนิบัติพัดวีอยู่พักใหญ่ถึงค่อยมีสติสตังพอพูดจากันรู้เรื่อง "ที่ชื่อเป็นไอ้ปลาหมึกอะไรซักอย่างน่ะ ทา.. อะไรเนี่ยแหละ" "ใช่ทาคุยะรึเปล่า?" แมกซ์พยักหน้า "คงใช่มั้ง แล้วไคน์มีลูกพี่ลูกน้องกี่คน?" "ไม่รู้สิ ฉันก็รู้จักแค่ทาคุยะคนเดียว ว่าแต่ปลาหมึกมันมาเกี่ยวอะไรด้วย?" "ช่างมันเถอะ" แมกซ์รีบตัดบท "แล้วหมอนั่นเป็นคนยังไง?" "ก็ดีนี่ เขาหล่อแบบคนญี่ปุ่น สูงประมาณฉันนี่แหละ ท่าทางสะอาดสะอ้านแล้วก็ดูผู้ดี๊ผู้ดี" คนฟังนึกไปถึงเสียงที่ได้ยินจากโทรศัพท์ "จริงสิ ว่าแต่ 'อากิระ' นี่ใครกันน่ะ?" แซนดราที่กำลังหาวอ้าปากค้าง "นี่คุณไม่รู้จริงๆเหรอ?" แมกซ์พยักหน้า ทำเอาคนถามต้องทำใจอยู่พักนึง "นั่นน่ะชื่อไคน์" แมกซ์อึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะไม่รู้แม้แต่ชื่อของคนรักที่นอนเตียงเดียวกันมากว่าครึ่งปี "ชื่อจริงเหรอ?" "ชื่อที่แม่เขาตั้งให้ รู้ใช่มั้ยว่าแม่ของไคน์เป็นคนญี่ปุ่น?" "รู้สิ" แมกซ์พยักหน้า ถ้าแค่ชื่อเรียกกันในหมู่ญาติก็โอเค ถ้าเป็นชื่อจริงแมกซ์คงรู้สึกสมเพชตัวเองสุดๆ "มารื่องทาคุยะต่อเถอะ" "อืม.. อกคุณกว้างดีจัง อุ่นด้วย" แซนดรางึมงำ "อย่าเพิ่งหลับสิ" เจ้าตัวพูดพลางเขย่าอีกฝ่ายที่ซบหน้าลงบนอกตัวเอง ต้องอาศัยความพยายามใช้ได้แซนดราถึงโงนเงนขึ้นมาพูดได้อีกรอบ "ทาคุยะเหรอ..? ใช่ๆ ยังมีอีกเรื่อง" แซนดราทำท่ากระตือรือล้นจนคนรอฟังตื่นเต้นไปด้วย "ผิวเขาเหมือนไคน์เลย ผิวสวยมาาาากกกกกกกก ถึงจะรู้ว่าไม่จริงก็เถอะ แต่เวลาเห็นสองคนนั้นแล้วรู้สึกว่าผิวคนเอเชียเพอร์เฟคท์สุดๆ" "แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน" แมกซ์ขมวดคิ้ว "เอาเป็นว่านิสัยหมอนั่นเป็นไง? เหมือนไคน์รึเปล่า?" "คนละเรื่องเลยแหละ" แซนดรานั่งตรองก่อนค่อยๆพูดช้าๆ "เขาไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่สนิท.. แบบรักษาระยะห่างน่ะ" "ไคน์ก็แบบนั้น" "ไม่เหมือน" คนพูดส่ายหน้า "ไคน์น่ะถ้ากับคนที่ไม่ชอบหน้าเขาจะ.." แซนดราโบกไม้โบกมือก่อนสบตากับแมกซ์แบบเข้าใจกันดี "ทำท่าเหมือนตัวเองเป็นราชาหรือราชินีใช่ไหม" แมกซ์รู้ดี เพราะจะว่าไป ..คนส่วนใหญ่เกลียดขี้หน้าไคน์แบบไม่มีสาเหตุก็เพราะเรื่องนี้แหละ "นั่นแหละ" แซนดราดีดนิ้ว "แต่ทาคุยะไม่ใช่แบบนั้น เขาสุภาพ.. สุภาพมากๆแบบคนญี่ปุ่น แบบที่ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่ แต่เวลาอยู่กับไคน์แล้วทั้งคู่ดูน่ารักมากเลยนะ" "ยังไง?" "ไคน์ชอบอ้อนทาคุยะ พอทำอย่างนั้นแล้วดูเหมือนคู่รักเลย เขาจะทำตัวน่ารักอย่างที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนเชียวล่ะ แต่อย่าไปทำอะไรช่วงนี้เชียวนะ ถ้าทาคุยะเกิดไม่ชอบคุณขึ้นมารับรองว่าเขาเลิกกับคุณแน่ๆ" "ไหงงั้นล่ะ?" "ไม่รู้" "มันเป็นเกย์รึเปล่า?" "เขาแต่งงานมาสิบปีได้แล้วมั้ง" "เป็นคนญี่ปุ่นแต่รับเกย์ได้งั้นเหรอ?" "เขาเรียนที่อังกฤษตั้งแต่เด็ก" แซนดราคลึงขมับ "แมกซิม ฉันเมาค้างสุดๆเลย ติดไว้ก่อนได้มั้ย เดี๋ยวเขามาแล้วจะพาไปดูก็ได้" แมกซ์มองสภาพแซนดราตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเริ่มละอายใจ จัดการห่มผ้าให้แล้วเอายามาป้อนจนอีกฝ่ายชักเสียดายที่คนปรนนิบัติดันเกิดมาเป็นเกย์ แซนดราจูบลาแมกซ์ มองตามจนแผ่นหลังนั้นลับสายตา ว่าแต่แมกซิมคงรู้แล้วนะว่าจริงๆแล้วไคน์ไม่ได้ชื่อไคน์...?
|