ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ

 

Lover's Diary

(Lover's entr'acte : scene 7)

by...nongrata

Scene 7 : ทาคุยะ

แมกซ์ยังคงใช้แผนเดิม คือรีบบึ่งไปหาแซนดราเพื่อล้วงเอาข้อมูลของศัตรูมาให้ได้มากที่สุด ตอนไปถึงใหม่ๆแซนดรายังเมาค้าง แมกซ์ต้องนั่งปรนนิบัติพัดวีอยู่พักใหญ่ถึงค่อยมีสติสตังพอพูดจากันรู้เรื่อง

แซนดรานอนพิงอกแมกซ์ บุรุษพยาบาลจำเป็นเอากาแฟป้อนให้ถึงปาก คนเมาจิบแล้วตบหน้าตัวเองให้หายมึน "ลูกพี่ลูกน้องของไคน์..?" ขยี้ตาอีกที "คนไหนล่ะ?"

"ที่ชื่อเป็นไอ้ปลาหมึกอะไรซักอย่างน่ะ ทา.. อะไรเนี่ยแหละ"

"ใช่ทาคุยะรึเปล่า?"

แมกซ์พยักหน้า "คงใช่มั้ง แล้วไคน์มีลูกพี่ลูกน้องกี่คน?"

"ไม่รู้สิ ฉันก็รู้จักแค่ทาคุยะคนเดียว ว่าแต่ปลาหมึกมันมาเกี่ยวอะไรด้วย?"

"ช่างมันเถอะ" แมกซ์รีบตัดบท "แล้วหมอนั่นเป็นคนยังไง?"

"ก็ดีนี่ เขาหล่อแบบคนญี่ปุ่น สูงประมาณฉันนี่แหละ ท่าทางสะอาดสะอ้านแล้วก็ดูผู้ดี๊ผู้ดี"

คนฟังนึกไปถึงเสียงที่ได้ยินจากโทรศัพท์ "จริงสิ ว่าแต่ 'อากิระ' นี่ใครกันน่ะ?"

แซนดราที่กำลังหาวอ้าปากค้าง "นี่คุณไม่รู้จริงๆเหรอ?" แมกซ์พยักหน้า ทำเอาคนถามต้องทำใจอยู่พักนึง "นั่นน่ะชื่อไคน์"

แมกซ์อึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะไม่รู้แม้แต่ชื่อของคนรักที่นอนเตียงเดียวกันมากว่าครึ่งปี "ชื่อจริงเหรอ?"

"ชื่อที่แม่เขาตั้งให้ รู้ใช่มั้ยว่าแม่ของไคน์เป็นคนญี่ปุ่น?"

"รู้สิ" แมกซ์พยักหน้า ถ้าแค่ชื่อเรียกกันในหมู่ญาติก็โอเค ถ้าเป็นชื่อจริงแมกซ์คงรู้สึกสมเพชตัวเองสุดๆ "มารื่องทาคุยะต่อเถอะ"

"อืม.. อกคุณกว้างดีจัง อุ่นด้วย" แซนดรางึมงำ

"อย่าเพิ่งหลับสิ" เจ้าตัวพูดพลางเขย่าอีกฝ่ายที่ซบหน้าลงบนอกตัวเอง ต้องอาศัยความพยายามใช้ได้แซนดราถึงโงนเงนขึ้นมาพูดได้อีกรอบ

"ทาคุยะเหรอ..? ใช่ๆ ยังมีอีกเรื่อง" แซนดราทำท่ากระตือรือล้นจนคนรอฟังตื่นเต้นไปด้วย "ผิวเขาเหมือนไคน์เลย ผิวสวยมาาาากกกกกกกก ถึงจะรู้ว่าไม่จริงก็เถอะ แต่เวลาเห็นสองคนนั้นแล้วรู้สึกว่าผิวคนเอเชียเพอร์เฟคท์สุดๆ"

"แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน" แมกซ์ขมวดคิ้ว "เอาเป็นว่านิสัยหมอนั่นเป็นไง? เหมือนไคน์รึเปล่า?"

"คนละเรื่องเลยแหละ" แซนดรานั่งตรองก่อนค่อยๆพูดช้าๆ "เขาไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่สนิท.. แบบรักษาระยะห่างน่ะ"

"ไคน์ก็แบบนั้น"

"ไม่เหมือน" คนพูดส่ายหน้า "ไคน์น่ะถ้ากับคนที่ไม่ชอบหน้าเขาจะ.." แซนดราโบกไม้โบกมือก่อนสบตากับแมกซ์แบบเข้าใจกันดี

"ทำท่าเหมือนตัวเองเป็นราชาหรือราชินีใช่ไหม" แมกซ์รู้ดี เพราะจะว่าไป ..คนส่วนใหญ่เกลียดขี้หน้าไคน์แบบไม่มีสาเหตุก็เพราะเรื่องนี้แหละ

"นั่นแหละ" แซนดราดีดนิ้ว "แต่ทาคุยะไม่ใช่แบบนั้น เขาสุภาพ.. สุภาพมากๆแบบคนญี่ปุ่น แบบที่ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่ แต่เวลาอยู่กับไคน์แล้วทั้งคู่ดูน่ารักมากเลยนะ"

"ยังไง?"

"ไคน์ชอบอ้อนทาคุยะ พอทำอย่างนั้นแล้วดูเหมือนคู่รักเลย เขาจะทำตัวน่ารักอย่างที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนเชียวล่ะ แต่อย่าไปทำอะไรช่วงนี้เชียวนะ ถ้าทาคุยะเกิดไม่ชอบคุณขึ้นมารับรองว่าเขาเลิกกับคุณแน่ๆ"

"ไหงงั้นล่ะ?"

"ไม่รู้"

"มันเป็นเกย์รึเปล่า?"

"เขาแต่งงานมาสิบปีได้แล้วมั้ง"

"เป็นคนญี่ปุ่นแต่รับเกย์ได้งั้นเหรอ?"

"เขาเรียนที่อังกฤษตั้งแต่เด็ก" แซนดราคลึงขมับ "แมกซิม ฉันเมาค้างสุดๆเลย ติดไว้ก่อนได้มั้ย เดี๋ยวเขามาแล้วจะพาไปดูก็ได้"

แมกซ์มองสภาพแซนดราตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเริ่มละอายใจ จัดการห่มผ้าให้แล้วเอายามาป้อนจนอีกฝ่ายชักเสียดายที่คนปรนนิบัติดันเกิดมาเป็นเกย์ แซนดราจูบลาแมกซ์ มองตามจนแผ่นหลังนั้นลับสายตา

ว่าแต่แมกซิมคงรู้แล้วนะว่าจริงๆแล้วไคน์ไม่ได้ชื่อไคน์...?


comment