ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ

 

Lover's Diary

(Lover's entr'acte : scene 9)

by...nongrata

Scene 9 : ซาช่าอยู่ไหน?

คืนก่อนหน้าที่ทาคุยะจะมา หรืออีกนัยหนึ่งคือวันที่ไคน์หอบข้าวของออกจากบ้าน แมกซ์โทรไปหาซาช่าตอนประมาณ 3 ทุ่ม ตอนนั้นซาช่ากำลังนอนเหี่ยวอยู่บนโซฟาเพราะเพิ่งถูกเพื่อนซี้ห้ามเรื่องพาผู้ชายมานอนด้วยที่บ้าน ส่วนคนสั่งรีบเข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่มเพราะต้องตื่นไปรับพี่ตั้งแต่เช้า แมกซ์นัดอีกฝ่ายไปคุยด้วยที่บาร์ในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า ซาช่าตอบรับก่อนนั่งงงเพราะไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับแฟนเพื่อนจนต้องคุยกันสองต่อสอง แต่เพื่อความไม่ประมาทเลยเข้าไปแพ็คเสื้อผ้าลงกระเป๋าก่อนออกไปตามนัด

แมกซ์งงหน่อยๆพอเห็นซาช่ามาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า แต่ถือว่าเข้าแผนพอดีเลยจัดการขับรถพาเพื่อนแฟนไปบ้าน ซาช่ามองหน้าแฟนเพื่อน รู้สึกว่าควรพูดอะไรซักอย่างเกี่ยวกับชีวิตตัวเองแต่นึกไม่ออก

"ผมขอโทษนะ" อยู่ดีๆแมกซ์ก็พูดขึ้นมา ซาช่าทำหน้าเหรอหราเพราะจำไม่ได้ว่าคนพูดทำอะไรกับตัวเองตอนไหน "ที่จะให้คุณไปนอนบ้านผมน่ะ แต่คุณเดาเก่งนะ เตรียมเสื้อผ้ามาเลยด้วย"

ซาช่าอ้าปากแต่ต้องรีบหุบเนื่องจากเพิ่งนึกขึ้นได้แบบปัจจุบันทันด่วนว่าไม่สารภาพเรื่องคิดจะเคลมแฟนเพื่อนให้เจ้าตัวฟัง ซาช่าคบกับไคน์มานานหลายปี สนิทกันมากจนสามารถถ่ายโอนผู้ชายให้กันได้ถึงแม้รสนิยมจะไม่ค่อยลงรอยกันก็ตามที แมกซ์เป็นคนดี ดีจนซาช่ารู้สึกสงสารพอนึกไปว่ายังไงก็เป็นได้แค่คอนพักชั่วคราวระหว่างรอโบยบินกลับไปหาดาเนียล ไคน์ปฏิบัติตัวกับแมกซ์ต่างจากผู้ชายอื่น ถึงอย่างนั้นซาช่าก็ยังไม่คิดอยู่ดีว่าจะมีใครมาแทนที่ดาเนียลได้ สถานะของแมกซ์ดูคลุมเครือ ไคน์คงไม่ว่าอะไรหากซาช่าจะมีอะไรด้วยเล่นๆ ว่าแต่สำหรับไคน์แล้วแมกซ์คืออะไรกันแน่นะ?

"ซาช่า?" แมกซ์ถามเพราะเห็นอีกฝ่ายเงียบไปนาน "หรือคุณลำบากใจ?"

"เปล่าเลย" ซาช่าส่ายหัวด๊อกแด๊กก่อนยิ้มหวาน "ยังไงวันๆผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว"

"ขอบคุณมาก เอ่อ.. บ้านผมไม่ได้จ้างใครมาอยู่ประจำ มันเลยดูวังเวงหน่อย แต่มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวันนะ หากคุณอยากกินอะไรก็สั่งเขาไว้ ถ้าอยากว่ายน้ำก็เชิญตามสบาย ผมไม่เคยใช้สระเลยตั้งแต่อยู่กับไคน์ รู้สึกเขาจะไม่ชอบว่ายน้ำ" ประโยคสุดท้ายคนพูดยิ้มบางๆพลางส่ายหัว ซึ่งทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าทั้งน่ารักและน่าสงสาร

ดูท่าแมกซิมจะยังไม่รู้แฮะว่าไคน์ว่ายน้ำไม่เป็น...



comment