|
ผลงานทั้งหมดที่ลงอยู่ในหน้า
Novel เป็นสิทธิส่วนตัวของผู้เขียน หากมีผู้ใดต้องการจะทำการคัดลอกหรือดัดแปลงผลงานบางส่วน
หรือทั้งหมดเพื่อนำไปใช้ในการอื่น นอกจากอ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาติดต่อเพื่อขออนุญาตจากผู้เขียนตาม
e-mail ที่ให้ไว้เสียก่อน ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ อีกประการหนึ่งนักเขียนทุกคนต้องการกำลังใจและคอมเมนท์(แม้ว่าบางคนจะไม่พูดออกมา)ไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมนะคะ
เพราะฉะนั้นเมื่ออ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงไ ก็เมลไปคอมเมนท์ได้ตามอีเมลที่ให้ไว้ของแต่ละคน
หรือไม่ก็โพสต์คำติชมไว้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ
|
|
Lover's Diary (Lover's Pets 6) by...nongrata ดาเนียลเลิกคิ้ว วางถ้วยชาก่อนพับเก็บหนังสือพิมพ์ จ้องคนที่เพิ่งเข้ามาพร้อมสัตว์เลี้ยงครู่หนึ่งก่อนถอนหายใจ หันไปมองใบหน้าซีดเซียวของเจ้าของบ้าน หลับตาเหมือนจะปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดแล้วยักไหล่ ยกถ้วยชาขึ้นจิบอีกครั้งพลางชี้นิ้วไปที่แซนดี้ "ในที่สุดก็เอาเข้าบ้านได้สำเร็จนะ แมกซิมคงไม่มีอะไรขัดข้องล่ะสิ" ไคน์นั่งลง จัดท่าแซนดี้ให้เรียบร้อย แมกซ์นั่งตาม แต่คราวนี้พยายามกระเถิบออกห่างจากที่ของไคน์ให้ไกลที่สุดเพราะกลัวแซนดี้จะเลื้อยมาทำความสนิทสนมด้วยอย่างเมื่อคืน วันนี้ไคน์อารมณ์ดีตั้งแต่เช้าเพราะได้นอนกอดสัตว์เลี้ยงตัวเองทั้งคืน ดังนั้นเจ้าตัวเลยทำตัวหวานใส่แมกซ์แต่ตั้งท่าแขวะใส่ดาเนียล "ใช่สิ แมกซ์ไม่เหมือนนายนี่" แมกซ์นั่งฟังด้วยอารมณ์หลากหลายผสมปนเปกัน จากที่ก่อนหน้านี้เคยแต่โดนพูดประโยคนี้ใส่หน้าโดยเปลี่ยนตรงชื่อให้เป็นอีกคน ในที่สุดวันที่ได้กลับข้างบ้างก็มาถึง แต่กว่าจะได้อย่างนี้แมกซ์ต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง? คำตอบคือการมีสัตว์น่าขยะแขยงอย่างงูเลื้อยไปเลื้อยมาในบ้านได้อย่างอิสระโดยไม่มีการใส่กรงน่ะสิ
อ๋อ ใช่ แต่ก็ได้เพิ่มมาอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน ชีวิตน้อย ๆ ของลินดากับการที่จะไม่มีเหตุการณ์ฆาตกรรมสัตว์เล็กเกิดขึ้นในบ้านเป็นอันขาดไงล่ะ "ใครบอกว่าผมเกลียดสัตว์" ดาเนียลโต้ "ตอนอยู่กับนายฉันได้เลี้ยงอะไรบ้างล่ะ ไม่ใช่แค่แซนดี้ด้วย นายห้ามฉันเอาสัตว์ทุกชนิดเข้าบ้าน!" "ใครว่าคุณไม่ได้เลี้ยง?" คนถูกกล่าวหาเท้าความ "ก็แค่ซิสซี่ ปลาทองตัวเดียว" ไคน์เชิดหน้า "ที่รัก" ดาเนียลพูดเพลียๆ "คุณว่าตัวเดียวเหรอ?"
คนถูกถามเอามือลูบหน้าก่อนถอนหายใจ "ที่รัก เราอยู่ด้วยกันมา 3 ปี 6 เดือน กับอีก 18 วัน ผมต้องใช้ซิสซี่ทั้งหมด 186 ตัว!" ไคน์อึ้ง แมกซ์อึ้ง ดาเนียลเงียบ ทั้งสามคนพร้อมใจกันเงียบไปสามนาที "หมายความว่าไง?" ไคน์ที่เพิ่งตั้งสติได้ถาม "ปลาตายแบบไม่รู้สาเหตุทุกอาทิตย์" ดาเนียลตอบ "อันที่จริงก็มีที่พอรู้บ้างหรอก แต่คุณอย่าฟังดีกว่า" "เป็นไปได้ยังไง..." ไคน์พูดเหมือนละเมอ "ไหนนายบอกฉันว่าหลังจากเราเลิกกันนายก็ยกซิสซี่ให้เพื่อนนาย เพื่อนนายมีปลาทองตัวผู้ชื่อฟรานซ์ โจเซฟ ต่อจากนั้นซิสซี่ก็ออกลูก 4 ตัว มีโซฟี กิเซลล่า รูดอล์ฟ แล้วก็วาเลรีไง" "ผมโกหก" "พระเจ้า..." "คุณไม่ได้สังเกตเหรอว่าขนาดมันไม่เท่ากัน บางครั้งสียังไม่ค่อยเหมือนกันเลย" "ก็นายบอกฉันว่าเป็นเพราะอาหารที่ให้..." "คุณเชื่อด้วยเหรอ?" ดาเนียลถามเซ่อ
ๆ ดูเหวอไปเลยเหมือนกัน "และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่ยอมให้คุณเอาสัตว์เข้าบ้าน" ดาเนียลพูดช้าๆ "ผมหาปลาทองมาเปลี่ยนให้คุณได้ แต่ผมหางูหลาม 186 ตัวมาให้คุณไม่ได้หรอกนะ" "แล้วใครใช้ให้หา!" ไคน์วี้ด "ต่อให้นายไม่มายุ่งฉันก็เลี้ยงแซนดี้ได้โว้ย!" ดาเนียลหยิบแจ็กเกตมาสวมหลังจากเช็ดคราบไข่แดงออกจากหน้าหมด คว้ากระเป๋าเอกสารเตรียมตัวไปทำงาน "แล้วผมจะคอยดู" "ไปตายซะ!" ไคน์อวยพรไล่หลัง
|