Lover's Diary : Lover's Present

(Second : Forever)

by...nongrata

วันเกิดปีนี้ทั้งคู่กำลังอยู่ในสภาพจนกรอบสุดๆ ดาเนียลเพิ่งลาออกจากงานส่วนไคน์ก็เพิ่งถลุงเงินเดือนของเดือนนี้จนเหี้ยน สาเหตุหลักอีกอย่างหนึ่งคือทั้งสองคนดันไปสั่งทำแหวนที่จะให้เป็นของขวัญวันเกิดกันที่คาร์เทียยังกับนัดไว้ ทำไมไคน์ถึงถังแตกได้น่ะหรือ? อย่างที่รู้อยู่ว่าดาเนียลเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการเงิน ส่วนไคน์ก็เป็นมนุษย์ที่เป็นเลิศด้านไร้ความสามารถในการควบคุมการใช้จ่าย พอมาคบกันดาเนียลเลยเริ่มหัดให้ไคน์รู้จักประหยัดโดยให้มาร์กเป็นคนช่วยคุมเงินเพราะรู้ว่าไคน์ค่อนข้างเกรงใจมาร์ก(เพื่อนพ่อ) ผลเป็นไปตามที่คาด เพราะแม้ว่ากำลังจะแห้งตายไคน์ก็ยังไม่ยอมหลุดปากเอาเงินมาใช้เลยซักเซนต์

ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่บ้านพักชายทะเลของพ่อดาเนียล ไคน์เซ็งจัดจนไม่ยอมออกไปไหนแถมยังว่ายน้ำไม่เป็นอีกต่างหาก ส่วนดาเนียลออกไปโต้คลื่นกลางทะเลตั้งแต่แลกเปลี่ยนของขวัญกันเสร็จเพราะขืนอยู่ด้วยต้องทะเลาะกันร้อยเปอร์เซ็นต์
จนบ่ายแก่ๆดาเนียลถึงกลับเข้ามา หน้าตาร่าเริงกว่าตอนออกไปซัก 10 เท่า ตั้งท่าจะเข้ามากอดไคน์แต่ถูกห้ามไว้ก่อน

"อย่ามาแตะตัวฉันทั้งเปียกๆอย่างนั้นนะ!" ไคน์ขู่ฟ่อแล้วขมวดคิ้ว "แหวนอยู่ไหน?"

ดาเนียลชะงัก ลดมือที่แบกกระดานโต้คลื่นลงดูนิ้วนางที่ว่างเปล่า มันย่นและขาวซีดเพราะแช่อยู่ในน้ำนานแถมยังเล็กลง ..แหวนคงจะหลุดไปตอนนั้นเอง... ดาเนียลช็อคสนิท หน้าซีดเผือดอย่างที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน

"ที่รักจ๋า ขอแหวนคุณหน่อย" ดาเนียลไม่รอคำตอบ คว้ามืออีกฝ่ายแล้วดึงแหวนออกก่อนวิ่งลงทะเลอีกรอบ ไคน์ตามไปดู เห็นแต่ศีรษะที่ปกคลุมด้วยผมสีทองสะท้อนกับแสงแดดเปล่งประกายระยิบระยับ

ผ่านไปครู่ใหญ่ดาเนียลก็กลับมา หยดน้ำเกาะพราวบนผิวสีแทนอมทอง ไคน์มองก่อนถามเสียงขุ่น

"แหวนฉันล่ะ?"

"ผมโยนลงทะเลไปแล้ว"

ไคน์ทุบอกคนพูดดังอั้ก ดาเนียลไม่ว่าอะไรเลย

"ไอ้บ้าเอ๊ย! แกโยนเพชรลงทะเลทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเอาเงินจากไหนมาช่วยให้ตัวเองอยู่รอดไปได้จนถึงสิ้นเดือนยังงั้นเหรอ!?"

"ผมขอโทษจ้ะที่รัก แต่ยังไงผมก็อยากให้แหวนของเราได้อยู่คู่กันตลอดไป"

ดาเนียลปล่อยให้ไคน์ระบายอารมณ์จนพอใจแล้วพาขึ้นห้องนอน กล่อมจนหลับแล้วแอบย่องมาโทรหาเพื่อน

"มีงานชั่วคราวอะไรที่ได้เงินดีโดยไม่ต้องแก้ผ้าบ้างมั้ย?"

comment