เรื่องนี้ คุณอัจรีย์ พันธุ์สะอาด ชื่อเล่นว่า จาด เป็นผู้เล่า
คุณจาดเรียกคนป่วยที่เธอไปเยี่ยมว่า ลุงบรรณ ลุงบรรณป่วยด้วยโรคหลายโรค เป็นเบาหวาน หัวใจ ตับวาย ไตวาย สุดท้าย เป็นไวรัส ขึ้นสมองอันเป็นโรคอาการหนักที่สุด เพราะไม่รู้สึก ตัวเลยต้องเข้ารักษาตัวในห้องผู้ป่วยหนัก (ไอ.ซี.ยู.)
คุณจาดทราบข่าวจึงไปเยี่ยม เพราะเป็น คนคุ้นเคยกัน และคนป่วยเป็นผู้มีศรัทธาในบุญกุศล ไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ครั้งแรก สร้างเสาค้ำ (บนดิน) มหาธรรมกายเจดีย์ถึงหนึ่งแสนบาท ไปเยี่ยม เมื่อวันที่ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๔๑ มีญาติของผู้ป่วยรอเยี่ยมอยู่ก่อนราว ๓๐-๔๐ คน หลังจากหมออนุญาต ให้เยี่ยมได้ ญาติก็ทยอยกันเข้าเยี่ยมครั้งละ ๒ คน ทุกคนออกมามีสีหน้าหมดหวัง คนป่วยไม่รู้สึกตัวแต่ ประการใด
เมื่อถึงคราวคุณจาดจะได้เยี่ยม เธอต้องการให้คนป่วยมีสติ เธอจะได้เตือนให้นึกถึงบุญที่เคยทำ ไว้ที่วัดพระธรรมกายเช่น เรื่องสร้างเสาฯ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และข้อสำคัญอยากให้ตั้งใจ สร้างองค์พระที่แกนกลางบูชาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณจาดทำจิตนิ่งสงบ นึกอธิษฐานจิต เธอมีพระมหาสิริราชธาตุของตนเอง ห้อยคออยู่ จึงขออำนาจศักดิ์สิทธิ์ของท่านให้เธอทำสำเร็จ ขณะเข้าไปเยี่ยม
เป็นเรื่องที่อัศจรรย์จริงๆ คุณจาดเล่าด้วยความตื่นเต้นว่า พอเธอเข้าไปถึงเตียงคนไข้ปุ๊บ พร้อมกับลูกสาวคนป่วยอีกสองคน คนไข้ ทำอาการ รู้สึกตัวทันที เริ่มไอและกระแอมเสียงดัง พยาบาล ผู้ดูแลรีบนำเครื่องดูดเสมหะเข้ามาจะดูดให้ คนเจ็บทำท่าทางห้าม จะทำเอง แล้วก็ขากเสลด ออกมาได้
คุณจาดเห็นคนไข้รู้สึกตัวเช่นนั้นดีใจมาก รีบเข้าไปจับตัว พูดว่า ลุงบรรณ ลุงบรรณ ลืมตาสิ คนเจ็บ ก็ลืมตาได้ มองหน้าคนพูดด้วยอย่างรับรู้ ทำให้คุณจาดต้องถามว่า ลุงบรรณ จำจาดได้ไหม คนเจ็บพยักหน้า แสดงว่าจำได้ คุณจาดจึงพูดเตือนให้นึกถึงบุญต่างๆ ที่ร่วมกันทำไว้ที่ วัดพระธรรมกาย มีเรื่องอะไรบ้าง คน เจ็บพยายามเอียงหูฟัง แสดงอาการเข้าใจรับรู้ และพยักหน้าเหมือนบอกว่าจำได้
จากนั้นคุณจาดพูดว่า ุลุงบรรณไม่ต้องกลัวอะไรเลยนะ ให้นึกถึงแต่องค์พระไว้ที่กลางท้อง แล้วท่องในใจ ว่า สัมมาอะระหัง สัมมาอะระหัง ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น พระท่านจะคุ้มครองลุงค่ะ พอสิ้นเสียงคุณจาดพูด คนป่วยทำท่าพยุงตัวลุกขึ้นมานั่งได้เอง ทำท่านั่งสมาธิทีเดียว ทั้งคุณจาด และลูกสาวคนป่วย แทบไม่เชื่อสายตา ตนเอง เพราะภรรยาลุงบรรณเล่าว่า สามีนั่งไม่ได้ ถ้าให้นั่ง จะมีอาการดิ้นทุรนทุรายมีเรี่ยวมีแรงมาก ขนาด ให้คนแข็งแรงถึง ๓ คนช่วยกันจับ ยังจับให้นิ่งไม่ได้ แต่ครั้งนี้คนเจ็บนั่งนิ่งสงบเหมือนนั่งแล้วมีความสุข
ในที่สุดคุณจาดจึงบอกคนเจ็บว่า นอนทำสมาธิก็ได้ค่ะ แล้วพยุงให้นอน พูดให้ทำสมาธิในใจเรื่อยไป คนเจ็บ นอนนิ่งอย่างสงบ คนเยี่ยม ทั้งสาม ค่อยเลี่ยงเดินกลับออกมา ลูกทั้งสองคนรายงานให้แม่ฟังว่า แปลกมากจังเลย พ่อรู้สึกตัว รับรู้คำพูดพี่จาดได้ คุณจาดจึงเล่าเรื่อง อานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุว่า เรื่องที่เกิดเป็นอัศจรรย์นี้ เพราะคุณจาดอธิษฐาน ขอความช่วยเหลือจากท่าน ต้องการให้คนป่วยนึกถึงบุญให้ได้ ถ้าอย่างไร ร่างกายหมดสภาพ อยู่ไม่ได้ต้องตายลง ใจที่มีสตินึกถึงบุญได้ จะทำให้ไปเกิดใหม่ในที่สุคติ แล้วคุณจาดก็แนะนำให้แม่ลูกทำบุญ สร้างพระ ที่แกนกลางเจดีย์ บูชาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้ได้บุญใหญ่แก่คนป่วยอีก ซึ่งทั้งสามคนยินดี และได้ตามมาทำบุญที่วัดในสัปดาห์ถัดมา
ผู้เล่าขอยืนยันว่า ที่เธอไปเยี่ยมและคนไข้มีสติขึ้นตามที่เธอต้องการนั้น เป็นด้วยอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ของพระมหาสิริราชธาตุแท้ทีเดียว
[สารบัญ] [ ๑ ] [ ๒ ] [ ๓ ] [ ๔ ] [ ๕ ] [ ๖ ] [ ๗ ] [ ๘ ] [ ๙ ] [ ๑๐ ]