คุณสินิทธ์นาฏ แสงชมพูเพ็ญ เพิ่งเข้าวัดมาเมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๑ เล่าว่า
มาวัดเพราะมีความรู้สึกอยากสร้างพระสักองค์ให้บิดาของสามี ซึ่งเพิ่งถึงแก่กรรม แต่ไม่ทราบจะสร้างที่วัดใด พอดีได้พบคุณมานิดา โชติกวานิช ภรรยาของ ดร.วีรพันธ์ มาชวนทำบุญสร้างองค์พระ ประดิษฐานที่มหาธรรมกายเจดีย์ จึงเต็มใจ แต่ก็ไม่ทราบว่า เป็นพระมหา เจดีย์ ที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งคุณสินิทธ์นาฏอยาก ไปวัดนานแล้ว แต่ไม่ทราบว่าจะไปอย่างไร
เมื่อคุณมานิดาชวน จึงเต็มใจไปทันที เมื่อมาถึงวัด รู้สึกประทับใจมากวัดใหญ่โต สะอาดมีระเบียบ เห็นพระภิกษุมีจริยวัตร งดงาม น่าเลื่อมใส รู้ว่าท่านนั่งสมาธิกันเป็นประจำ ได้พากันไปที่สภาหลังคาจาก เพื่อจะถวายภัตตาหารเพล ในสภาเห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านนั่งนิ่ง ไม่กระดุกกระดิก รู้สึกชอบใจมาก ใกล้ๆ เวลาเพล มีพระมาสวดมนต์รับสังฆทาน ๙ รูป เสร็จพิธี พระท่านลุกไปฉันภัตตาหาร ส่วนพระองค์เก่า นั้น ท่านยังคงนั่งอยู่ ไม่ลุกไปไหน จึงทราบว่า เป็นรูปเหมือนของ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ จึงก้มลงกราบท่านอีกครั้ง รู้สึกประทับใจมาก
หลังจากนั้นไปเยี่ยมชมสถานที่ก่อสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ครั้งแรกคิดจะทำบุญ ๑ องค์ ดูสถานที่แล้ว ขอทำบุญเป็น ๒ องค์ กระทั่งถึง ทุกวันนี้ทำบุญเองด้วย ชักชวนผู้อื่นด้วย ได้ประมาณ ๔๐๐ องค์ อานุภาพพระมหาสิริราชธาตุที่ได้พบ คือ
พอทำบุญสร้างองค์พระที่แกนกลาง และได้พระมหาสิริราชธาตุมาแล้ว คุณสินิทธ์นาฏก็สวดสรรเสริญท่านอยู่เสมอ ขณะที่สวด ก็เอาใจ จรดไว้ที่ ศูนย์กลางกาย ตลอดเวลา คืนวันหนึ่ง จะต้องขับรถไปส่งเพื่อน ที่ฝั่งธนบุรี ขณะนั้น ฝนตกหนักมาก พอขับขึ้นทางด่วนมาได้ครู่เดียว เวลาประมาณตีหนึ่ง มีรถเบ๊นซ์สีดำ กำลังเกิดอุบัติเหตุ รถคันนั้น เบรคกระทันหัน ตัวรถจึงหมุนติ้ว ไปชนเข้ากับฝั่งถนนข้างหนึ่ง แล้วถูกแรง กระแทก กลับมาอีกฝั่ง
คุณสินิทธ์นาฏขับรถตู้ เห็นว่า ถ้าตนเองไม่เบรค จะต้องชนกันแน่ จึงเหยียบเบรค กระทันหันเหมือนกัน รถแฉลบไปชน ฝั่งถนนแรงมาก ลูกนอนอยู่บนตักหล่น มือหนึ่งจับลูก เสร็จแล้วมาจับองค์พระ อธิษฐานเรียกให้ท่านช่วยว่า ช่วยลูกด้วย ช่วยครอบครัวลูกด้วย ช่วยลูกด้วย นะคะ
รถยังวิ่งต่อไปได้ก็จริง แต่ถ้าเกิดมีรถคันหลังมาชน คงจะต้องตกจากถนนทางด่วน ลงมาข้างล่าง เป็นอันตรายหนัก อย่างแน่นอน โชคดีที่ไม่มีรถ ตามหลังมาชนซ้ำ
เมื่อไปถึงบ้านสำรวจดูรถ เป็นเรื่องแปลกมาก รถมีรอยบุบเพียงนิดเดียว ชนิดไม่ต้องซ่อมอะไร ร่างกายตนเอง และลูกปกติทุกอย่าง จึงเชื่อมั่น เต็มที่ว่า เป็นอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุแน่นอน
คุณสินิทธ์นาฏกล่าว ตอนท้ายว่า รู้สึกซาบซึ้งในพระเดชพระคุณ หลวงพ่อทั้งสองมาก หลวงพ่อสอนว่า ลูกเอ๊ย การเลี้ยงลูกให้เป็นคนดี ไม่ยากอะไร อย่าปล่อยให้นอนหลับ อยู่หน้าทีวี หลับคาหนังสือการ์ตูน หรือวีดีโอเกมส์ จะไม่ได้ความรัก ความกตัญญู ความผูกพันใน ครอบครัว ดังนั้นก่อนนอน เรียกลูกมานั่งข้างหน้าพ่อแม่ บอกลูกว่า วันนี้พ่อแม่ทำความดีอะไรมาบ้าง มีปัญหาอะไรบ้าง ในการทำงาน นอกบ้าน บอกให้ลูกรับรู้ จากนั้น ให้ลูกกราบเราที่ตัก
คุณสินิทธ์นาฏมั่นใจว่า ครอบครัวใดทำตามคำสอนนี้ ครอบครัวนั้น จะไม่มีวันตกต่ำ คุณสินิทธ์นาฏ เป็นผู้หนึ่งที่กระทำตาม เธอมั่นใจ ว่า เมื่อกระทำตามคำสอน ของหลวงพ่อแล้ว ลูกของเธอจะเรียนเก่งหรือไม่ ก็ตามไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญยิ่งคือ พวกเขาจะรู้จักผิดชอบชั่วดี เขาจะไม่ทำบาป เขาจะเป็นคนคิดดี พูดดี ทำดี เธอยืนยันว่า เรื่องใจสบาย ทำใจให้ผ่องใส เป็นของมีค่าที่สุด หาซื้อด้วยเงินไม่ได้ เป็นความสุข ทางใจ บางคนถือว่า เล่นการพนันแล้วเป็นสุข บางคนดื่มเหล้าแล้วเป็นสุข ซึ่งที่แท้แล้ว ไม่ใช่ความสุข มันเป็นเพียงความเพลิดเพลิน ความสุข จริงๆ อยู่ที่ใจในตัวเราเอง นี่เป็นคำสอนของหลวงพ่อ
เธอย้ำเตือนว่า ทุกคนอย่าหวั่นไหวกับสื่อ ที่มาโจมตี เป็นเพราะเขาไม่ทราบความจริงบ้าง รู้แต่รู้ไม่หมดบ้าง หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้บ้าง เพราะถูกนายจ้าง สั่งอย่างนั้นบ้าง จึงกระทำอย่างนั้นลงไป
คุณสินิทธ์นาฏเคยเป็น ตัวแทนสื่อมวลชนมาก่อน เธอว่า สื่อมวลชนต้องมีจรรยาบรรณ ในการเขียนข่าว ในการเขียนเรื่องต่างๆ ออก มา จึงขอเชิญให้เข้ามาพิสูจน์ ด้วยความจริงใจ พระพุทธศาสนาเป็น ศาสนาประจำชาติเรา ถ้าเราทุกคน มีดวงใจเป็นพุทธ และเป็นพุทธจริงๆ ต้องช่วยกันรักษาศาสนาของเรา
ขอให้บุญกุศลคุ้มครองพระศาสนา และพวกเราทุกคน อย่าให้มี อันเป็นไปด้วยประการต่างๆ อยากให้โลกนี้อยู่กัน ด้วยความร่มเย็น วัดพระธรรมกาย เป็นวัดของพวกเราทุกคน ขอกราบขอบพระคุณ ที่ได้มาช่วยทำให้วัดแห่งนี้ เป็นวัดของลูกหลานของทั้งเด็กๆ และผู้เฒ่า คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายของเรา
เมื่อมหาธรรมกายเจดีย์สำเร็จ วัดพระธรรมกาย จะเป็นศูนย์รวมใจชาวพุทธทั่วโลก คนจะมาประชุมกัน ครั้งละเป็นล้านๆ คน เราย่อม ได้เห็นภาพ ที่น่าตื่นเต้น ประทับตาประทับใจเรียกว่า เป็นยิ่งกว่าอะเมซซิ่งเลยทีเดียว
[สารบัญ] [๒๓๗] [๒๓๘] [๒๓๙] [๒๔๐] [๒๔๑] [๒๔๒]
[๒๔๓] [๒๔๔] [๒๔๕] [๒๔๖] [๒๔๗] [๒๔๘] [๒๔๙] [๒๕๐] [๒๕๑]