ด.ช.สุรพงศ์ รักษาจันทร์ มีอายุเพียง ๑๒ ขวบ เล่าว่า
เมื่อวันจันทร์ที่ ๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๒ ที่ผ่านมา ตนเองกับพี่และน้อง รวม ๓ คน ได้ชวนกันไปว่ายน้ำ ในค่ายทหาร สระน้ำที่นี่น้ำลึก และกว้างมาก ด.ช.สุรพงศ์กับน้อง (อายุ ๑๐ ขวบ) พอว่ายได้ แต่ยังว่ายไม่แข็ง ต้องมีผู้ดูแลอยู่ใกล้ๆ
ผู้เป็นพี่ได้สั่งให้ ด.ช.สุรพงศ์และน้อง ว่ายน้ำข้ามฝั่งถึง ๓ รอบ พอถึงรอบที่ ๔ ด.ช.สุรพงศ์และน้องเหนื่อยมากแล้ว พอถึงกลางสระน้ำ น้องได้ว่ายมาเกาะตัว ด.ช.สุรพงศ์ ซึ่งก็เหนื่อย และว่ายน้ำไม่แข็งอยู่แล้ว ก็เลยจมน้ำทั้งคู่
ด้วยสัญชาตญาณของมนุษย์ เมื่อถึงภาวะคับขัน ก็พยายามดิ้นรน เพื่อความอยู่รอด ด.ช.สุรพงศ์และน้อง ต่างฝ่ายต่างกดหัว ของอีก ฝ่ายหนึ่ง เพื่อให้ตนเองได้หายใจ สุดท้ายด.ช.สุรพงศ์รู้ตัวว่า ถ้ายังเป็นเช่นนี้อีกต่อไปไม่นาน คงต้องตายกันทั้งคู่แน่ๆ
จึงรวบรวมสติและเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ ร้องขึ้นมา อย่างรวดเร็วว่า ขออานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุ ช่วยด้วย
ครั้นเมื่อด.ช.สุรพงศ์ร้องจบ อยู่ๆ ก็มีคลื่นเหมือนฟองอากาศกลมๆ ใหญ่ๆ ผุดขึ้นมาจากใต้น้ำ ดันตัวด.ช.สุรพงศ์และน้อง ประคองให้ ไม่จมน้ำ และรู้สึกว่า ความอึดอัด แน่นหน้าอกที่เป็นอยู่ ได้หายไป และในระยะเวลาใกล้เคียงกัน ทหารที่เฝ้าสระน้ำ และพี่ของด.ช.สุรพงศ์ ก็เข้ามาช่วยได้ทัน
แต่ด.ช.สุรพงศ์ก็ยังแปลกใจ เพราะขณะที่เกิดเหตุ ไม่มีวี่แววว่า จะมีใครจะกระโดดน้ำลงมาช่วยเลย เพียงแค่ไม่กี่วินาที หลังจาก ระลึกถึง พระมหาสิริราชธาตุ และร้องขอให้พระมหาสิริราชธาตุช่วย ก็มีคนมาช่วยได้ทัน ทั้งๆ ที่สระน้ำกว้างมาก
ด.ช.สุรพงศ์และน้องรอดตายและปลอดภัยในครั้งนี้ เพราะอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุช่วย อย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน
[สารบัญ] [๒๕๒] [๒๕๓] [๒๕๔] [๒๕๕] [๒๕๖] [๒๕๗]
[๒๕๘] [๒๕๙] [๒๖๐] [๒๖๑] [๒๖๒] [๒๖๓] [๒๖๔] [๒๖๕]