Millennium Book
รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๑๒
Millennium Book |
|
รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๑๒ |
| แค่อยากให้เธอรู้บ้าง ว่าอ้างว้างสักแค่ไหน แค่อยากให้รู้บ้างว่าน้อยใจ ที่เธอหนีฉันไปหาใครอีกคน รู้ไว้เถอะนะว่ามันเจ็บปวด ร้าวรวดและสับสน บอกได้ไหมทำยังไงให้หลุดพ้น วังวนความรักเธอ fah43@hotmail.com
|
รักคือต้นแหล่งแห่งชีวิต |
...@ รักเอ๋ย
@.... |
เห็นดวงดาวที่พร่างพราวบนท้องฟ้า เห็นจันทราที่สุกใสอยู่เสมอ เห็นหน้าต่างของหัวใจพาสู่เธอ เห็นแววตาที่เธอยิ้มพลันสุขใจ เธอเปลี่ยนไปไยเปลี่ยนแปลงโปรดบอกด้วย ปล่อยให้ฉันต้องงงงวยกับเหตุผล ที่เธอบอกว่าเธอมีใครอีกคน ฉันเป็นคนไม่ดีพอนักหรือไง ใบไม้ยังร่วงหล่น ใจของคนย่อมแปรผัน แต่ใจของฉันนั้น ยังรักมั่นไม่เปลี่ยนแปลง สาวน้อยร้อยชั่ง |
|
เริ่มรำเต้นเล่นร้อง
ต้องทดลองขึ้นสายพิณ คลอเสียงให้สายกิน กันดีแล้วจึงบรรเลง เสียงสูงหรือต่ำนัก ก็่ย่อมจักไม่เป็นเพลง ได้ส่วนฟังวังเวง รับแลร้องต้องใจชน สายตึงเกินขนาด ก็ย่อมขาดไม่เป็นผล สายหย่อนทอดเสียงดน- ตรีให้ดังไม่กังวาล จงไขสายให้เหมาะ จะฟังเพราะเสียงอ่อนหวาน สูงต่ำมิเป็นการ พึงประสานแต่สายกลาง ประทีปแห่งทวีปอาเชีย สิริจันทเถร
ต้นไม้ใหญ่ อยู่โสด
เพียงโดดเดี่ยว |
เถอะ!
ไหนไหนอารมณ์ก็ขมแล้ว |
คืนนี้ฉันร้องไห้ใต้แสงดาว To meet, to know, to love, |
Mother There are times when only a mother's love can understand our tears, can soothe our disappointments and calm all of our fears. There are times when only a mother's heart can share the joy we feel when something that we've dreamed about quite suddenly is real. There are times when only a mother's faith can help us on life's way and inspire in us the confidence we need from day to day. For a mother's heart and a mother's faith and a mother's steadfast love were fashioned by the angels and sent from God above.
เมื่อได้พบได้รู้จัก, ได้รักใคร่ |
|
ชื่นใจได้เห็นไทรเย็นร่ม สายลมพริ้วพรมร่มไทรไม่วาย ร่มไทรฝังใจไปจนตาย จำได้ไม่คลายไทรเหมือนชายวิมาน ร่มไทรร่มนี้เป็นที่พึ่ง เหมือนหนึ่งสวนซึ่งพวกเราสราญ ไหว้วอนพระไทรดลบันดาล ทรงโปรดประทานเราเหมือนญาณต้องกัน พฤกษานี้มีเพียงเราจำได้ อยู่หนใดครวญใคร่จำนรรจ์ วันเดือนปีมีคล้อยไป ฤทัยผูกพันฝันไม่มีคลาย ร่มไทรร่มใช้ใจพักผ่อน มิหย่อนเคลิ้มไปด้วยใจสบาย ร่มไทรฝังใจไปจนตาย จำได้ไม่คลายใจและกายไม่ลืม |
|
ความรัก จะชื่อใดไม่สำคัญนั้นตั้งได้ อังกฤษไทยก็เรียกไปหาได้เหมือน แต่ภาวะในจิตไม่บิดเบือน เมื่อรักเยือนย่อมกำหนัดชัดออกงาน จึงเป็นธรรมที่เห็นได้ไม่อาศัย ภาษาใดไม่แปลกแผกไขขาน เมื่อมีรักเร่าร้อนมิผ่อนนาน ย่อมต้องการหรือโลภะนะคือกัน เป็นความอยากเกิดมีชี้หลายอย่าง อยากร่วมทางเห็นหน้ามาสังสันทน์ อยากไกล้ชิดชอนไชไปนานวัน อยากทั้งนั้นมาบำเรอเพ้อรำพัน หารู้ไม่ทุกข์มาเมื่อรักจาก มากระชากใจไปแรงช่างแข็งขัน เป็นเศร้าหมองหดหู่คู่ชีวัน สลับกันรักโศกโลกธรรม. สุรภา เดชะ |
|
|
