รวมร้อย บทกลอนรัก ๐๒๐

Millennium Book
รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๒๐

Thailand

ดอกไม้ที่ใช้กิน
ดอกไม้ใดใช้กินยินคำถาม
ขอตอบความตามเคยเฉลยบ้าง
ดอกไม้จีนยินเก่าเล่าเป็นทาง
ต้มจืดอย่างทำได้ใช่บ่อยเคย
ดอกโสนบานเย็นเห็นอย่างนี้
เหลืองสวยดีชี้เชิญเพลินอย่าเฉย
แกงส้มได้ไข่ผัดชัดอย่าเลย
ขนมเอ่ยทำอร่อยบ่อยทุกที
ดอกขี้เหล็กขมหน่อยอร่อยนัก
ที่รู้จักแกงกินยินกันถี่
มากฤทธิ์ยานอนหลับรับว่ามี
ไทยเรานี้ฉลาดล้ำนำใช้นาน
ดอกขจรต้มกะทิซิอร่อย
น้ำพริกบ่อยจิ้มเคียงเสียงเล่าขาน
ทั้งกลิ่นหอมน้อมบูชาอีกน่าทาน
ได้หลายงานประโยชน์มีชี้บอกกัน
ดอกนุ่นนั้นแกงได้ใช้กันหลาย
ใส่มากมายแกงแคแน่ช่างสรร
ทำน้ำเงี้ยวขนมจีนยินเร็วพลัน
เมืองเหนือนั้นนิยมอุดมมี
ลืมดอกแคได้อย่างไรใช้แกงส้ม
ไข้หัวลมแก้ได้ใช้กันถี่
เริ่มหน้าหนาวคราวดอกออกถึงที
เย็นวันนี้แกงไหมใคร่ชี้ชวน.
ดอกสารภี

หากวันนี้ไม่มีเธอเคียงข้าง
คงอ้างว้างไร้สุขทุกข์ถามหา
เหมือนสายน้ำที่ไร้ซึ่งตัวปลา
และฟากฟ้าที่ไม่มีนกโผบิน
ทุกวันนี้มีเพียงเธอเป็นเพื่อนใจ
แม้ยามไกลเธอยังส่งใจมาหา
ยิ่งยามใกล้ยิ่งบอกรักทุกเวลา
ทั้งชีวามอบให้เธอทั้งกาย...ใจ
สาวน้อยร้อยชั่ง

     แรกรัก...    น้ำต้มผัก... ยังว่าหวาน
     พออยู่นาน...น้ำตาล... ยังว่าขม
     ยิ่งอยู่ไป... หัวใจ...     ยิ่งตรอมตรม
     ตัวกระผม... ขอลา...    เข้าป่าไป
                      pong 2000

ขาวชมพูดูงามหลามกิ่งอ่อน
ช่างสะท้อนธรรมชาติวาดสีสัน
ดุจให้คนยลเยือนเหมือนเช่นกัน
อ่อนหวานนั้นน่าเป็นเช่นดอกงาม.
สุรภา เดชะ

สุรภา เดชะ....ส่งมาจ๊ะ

จาวตาล....เศร้าใจ....ชีวิตใหม่....ไม่มีเธอ
.....@ ปล่อยมือ @.....
มองเข้าไป ในแววตา เธอว่างเปล่า
ช่างปวดร้าว ดวงใจ ให้หงอยเหงา
ทั้งที่เธอ อยู่ใกล้ใกล้ ข้างกายเรา
แต่ไยเล่า เหตุใด ไม่คุ้นเคย
มือของเธอ ที่เคย ได้สัมผัส
ไม่รึงรัด ไม่อบอุ่น ดูเมินเฉย
ไม่มีความ รักแท้จริง ยิ่งอย่างเคย
ไม่เหลือเลย แม้แต่ แค่ผูกพัน
ดูเธอคล้าย อยากเอ่ย คำร่ำลา
พอเถอะหนา ไม่ต้องบอก หลอกใจฉัน
อ่านแค่เพียง สายตา เข้าใจกัน
ว่าเธอนั้น ต้องการร้าง ห่างไปไกล
ปล่อยมือฉัน แล้วจาก ไปเสียเถิด
เหตุที่เกิด เพราะเธอ เปลี่ยนใจใหม่
ฉันยอมรับ ว่าฉัน ไม่เหลือใคร
ช่วงชีวิต ต่อไป ไม่มีเธอ.....

กลอนนี้แต่งขึ้นเอง แต่งให้เพื่อนคนหนึ่ง ที่ตัวเขาแทนตัวเองว่าเป็นเรือใบ และแทนคนที่เขาแอบไปชอบว่าเป็นทะเล..อยากให้ลองอ่านดูค่ะ..
เมื่อก่อนตอนฟ้าสดใส                 ทะเลเป็นใจ..ทะเลสวย
คลื่น.ลม.ฝนก็อำนวย                   เรือใบลำสวยก็แล่นไป
แต่ตอนนี้ฟ้ามืดมน                      ทะเลหม่น..ไม่สดใส
เรือน้อยจะทำอย่างไร                มองไปทางไหนก็ไร้ทิศทาง
แม้ทะเลไม่สวยอย่างที่คิด            อดใจรอสักนิดจะได้ไหม ?
รอให้คลื่นลม.ฝนมันจางไป      อีกไม่นานทะเลใหญ่ก็กลับคืน
ฟื้นใจรออีกสักพัก                       ไม่นานนักทะเลจะสดใส
ไม่นานหรอก ก็จะได้แล่นต่อไป    กลับสู่ทะเลใหญ่..ได้เหมือนเดิม.
                          ปราสาทหิน..23/10/42

Thailand

จาวตาล....สงสัย....เพื่อนไย....บึ้งตึง
.....@ ไม่เข้าใจ @.....
...เมื่อก่อนเธอบอกฉัน
เราคบกันเป็นเหมือนเพื่อน
เสียงเธอคอยย้ำเตือน
เราเป็นเพียงเพื่อนที่ดี
...แต่แล้วเธอโกรธขึ้ง
ทำบึ้งตึงกับฉันนี่
ผิดอะไรช่วยบอกที
ผิดโดยที่ไม่ตั้งใจ
...ฉันเดินกับคนอื่น
เธอขมขื่นถามว่าใคร
คิดคิดก็แปลกใจ
แต่ก่อนไม่เคยไยดี
...ฉันเองเคยลุ้นนัก
ให้เธอรักฉันสักที
รักเธอเธอรู้ดี
ตั้งหลายทีเคยบอกไป
...เธอรู้แล้วหรือไม่
ว่าฝากใจไว้ที่ไหน
ถ้าหากรู้แล้วไซร้
บอกฉันให้เข้าใจที....

     "ผันฟากฟ้าพาฝันพันหริ้งเพราะ
สรรเสนาะเสาะเสียงสำเนียงสวรรค์
ระบำร่ายรายร้อยรอยโรมรัน
เกิดกับกรรณกลั่นเกาะก็กลับกลาย
    คลายคืนสู่คู่เขตคามแห่งความชั่ว
แสงสลัวส่องสูญอาดูรสาย
ดีก็ดับดำก็ได้ดูเดียวดาย
ภพพราวพรายทั้งภัยเภทเทศแผ่นดิน
     ชาติฉาวโฉ่ช่ำช้องชนชั่วช้า
มวลมารมามั่นเหมาะม้วยมวลสิ้น
คนคับแค้นแคลนธรรม์ครรลองริน
สาบสูญสิ้นศีลที่ส่องสู่ผองชน
     ไร้ทางธรรมนำทางถึงหนึ่งทางเลิศ
ไร้ทางเปิดประเสริฐทิศปิดสับสน
ไร้ทางตื่นคืนปรับกลับดังดล
ไร้ผู้คนที่พ้นชั่วเปิดทางดี"
                 ธัชไท

Thailand

จะเปิดเทอมแล้วเห็นผู้ปกครองหลายคนเดือดร้อนกันเรื่องค่าใช้จ่าย เลยอยากแต่งสักวาให้ซักบทค่ะ....
สักวาเปิดเทอมเริ่มอีกหน
ต่างกังวลถ้วนทั่วหัวระแหง
ทั้งค่าเทอมค่าใช้จ่ายอันแสนแพง
เริ่มสำแดงฤทธิ์เดชเหตุทุกข์ใจ
ผู้ปกครองเดือดร้อนทอดถอนจิต
เศรษฐกิจยํ่าแย่สุดแก้ไข
วอนรัฐจงเมตตาช้าอยู่ไย
เร่งเร็วไวช่วยคนจนพ้นทุกข์เอย
วลีลดา

Thailand

Gone... are opportunities
Lost ... are dreams
Left is but Life
A reality
To live
To love
To learn
To laugh
To cry
To suffer
And...
To die.
peking man

"You'll never walk alone."
   My beloved child,
   Has gone to the war.
   From the land of smile,
   To East Timor.

   Yes, I heard people cry.
   I saw them be killed.
   But how can my son,
   Block this fortune wheel?

   Wars are not win-win games;
   They are lose-lose ones.
   Why can't peace be made,
   Without roars of guns?

   So be tough, my son.
   Be patient to the war.
   Be alive and be back,
   From East Timor
   Dreamer

      "......ปล่อย...เสีย...เถอะ......"
อย่าเกาะเกี่ยว   เหนี่ยวฉันไว้     ด้วยสายตา
ที่วิงวอน      อ้อนมาว่า      อย่าลาหนอ
เรื่องที่ผ่าน    นานยืดเยื้อ      เหลือจะพอ
จำต้องขอ     กล่าวลา         อย่าเสียใจ
ชีวิตคู่          ดูห่างไกล        ในพื้นฐาน
หากต้องการ     จะคงไว้       ใจคงขม
เข้าใจเถิด     ยอมเปิดใจ      คลายโศกตรม
ฉันคนนี้        ก็ระบม           ตรมหัวใจ......
ปล่อยมือกัน    แต่วันนี้        คงดีกว่า
ที่จะมา          ยื้อยุด           ฉุดเอาไว้
วันเวลา        เราผ่านมา       ค่าเพียงใด
คงจำไว้        ตลอดกาล       ไม่ผ่าน...เลย....
                    beautyangle
ยึดไว้....ใจ..คงเพลีย.....ปล่อย....เสีย...เถอะ.....

Thailand

"ทั่วผืนดินถิ่นน้ำทั้งสามภพ            แม้แดนจบครบถิ่นทั้งสิ้นสาย
เกินคำบทพจนามาบรรยาย             ถึงความหมายสายสัมพันธ์นิรันดร
สายไอรักจักษ์แม่พ่อทอถึงลูก         สายพันผูกปลูกฝังเฝ้าสั่งสอน
สายอบรมบ่มจิตต์คิดอาวรณ์            สายอาทรณ์สอนลูกถูกทางดี
หนึ่งชีวิตเกิดมาตาดูโลก                   แต่หนึ่งโศกต้องเศร้าเคล้าสุขขี
ดั่งวันเกิดดุจวันตายสิ้นฤดี               เป็นวันที่แม่เจ็บสิ้นเกินถิ่นใด
คุณพ่อแม่แท้จริงยิ่งกว่าแท้              ยิ่งกว่าแน่แม้รักจักหนไหน
ลูกขอนอบน้อมนบจบถึงใจ            ด้วยฤทัยใคร่หมายขอตอบแทน"
                            ธัชไท กีรติพงค์ไพบูลย์

You are Poet2543

poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com
7Smooth.com Group
Copy Right 1999