ปีที่ 2 ฉบับพิเศษ ประจำวันศุกร์ที่ 30 เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2542

พ.ร.บ.อุบาทว์พิฆาตคณะสงฆ์ไทย

เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า เมืองไทยเป็นประเทศที่มีความอุดมสมบูรณ์มานับแต่โบราณกาลจวบจนกระทั่งปัจจุบัน แม้ประเทศที่อยู่ใน เส้นศูนย์สูตรเดียวกัน ก็สามารถ กล่าวได้ว่า เว้นประเทศไทยเสียแล้ว ไม่มีประเทศใด ที่อุดมสมบูรณ์ ในด้านอาหารการกิน และความปลอดภัยจากภัยธรรมชาติ แม้ในปัจจุบันนี้ ประเทศเวียตนาม แม้จะมี ความอุดมสมบูรณ์ก็ตาม แต่บ่อยครั้งที่ ประเทศเวียตนามเอง ต้องประสบกับภัยธรรมชาติ ถูกน้ำท่วมอยู่เนืองๆ

ดังนั้นด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น ทำให้ประเทศ ไทยได้เป็นที่หมายปองแก่ชาติต่างๆ ตั้งแต่ในแดนสุวรรณ ภูมิด้วยกันเอง ที่มีการรบพุ่งกันอยู่บ่อยๆ หรือในช่วง ประมาณ 100 ปีที่ผ่านมา ที่มีการล่าอาณานิคมของชาวยุโรป โดยใช้อำนาจทางทหาร เป็นตัวชี้ขาด แต่ประเทศ ไทย ก็ได้ผ่านวิกฤตต่างๆ นั้นมาได้ ด้วยอำนาจของพุทธธรรม ที่ชาวไทย ได้ประพฤติปฏิบัติ มานานนับพันปี

แต่ในปัจจุบันกำลังเกิดวิกฤตการณ์ในทางพระพุทธศาสนา มีข่าวตลอดต่อเนื่องในระยะเวลา 8-9 เดือนที่ผ่านมา โดยยังไม่มีคำตัดสิน อย่างเป็นทางการ หรือจาก บุคคลที่มีหน้าที่ตัดสิน โดยได้ใช้อำนาจนั้น ตัดสินโดยชอบด้วยกฎหมาย อันเป็นกติกาทางสังคม ที่ทุกคนจะต้องปฏิบัติตาม มีแต่คำตัดสินของศาลเตี้ย หลายๆ ศาล เช่น สื่อมวลชนบางสื่อ นักวิจารณ์ศาสนาบางคน หรืออดีตนักศึกษาที่เข้าป่าในช่วงปี 2514-2520 ล้วนแต่เรียงหน้ากัน ออกมาตัดสินด้วยการใช้อารมณ์ คำพูดที่รุนแรง และ วิธีการ ที่ไม่น่าจะเชื่อว่า จะเป็นการกระทำของชาวพุทธที่ดี เช่น การกรีดเลือดประท้วง เป็นต้น

แต่ท่านทั้งหลาย ท่านรู้ไหมว่า เหตุการณ์ทั้งหมด นั้นเป็นการ SET-UP ขึ้นมา มีการวางแผนอย่างเป็นระบบ การสั่งงานต่างๆ อย่างรัดกุม มีการกำหนดช่วงเวลา ในการออกมา แสดงความคิดเห็น ของตัวละครแต่ละตัว อย่างต่อเนื่อง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คณะสงฆ์ไทย โดยการออกกฎหมายใหม่ 2 ฉบับ ที่จะถ่าย โอนอำนาจ การปกครองบริหาร และตุลาการของคณะสงฆ์ ให้กับบุคคลที่เรียกตนเองว่า เป็นผู้รักพระพุทธศาสนา (โดยไม่มีชื่อหรือบทบาทของพวกเขาเลยว่า ได้ออกมา รณรงค์ให้มีการกำหนดว่า พระพุทธศาสนา คือ ศาสนาประจำชาติไทย ลงไว้ในรัฐธรรมนูญ ปี 2540) โดยที่กฎหมายใหม่ทั้งสองนี้ใช้ชื่อว่า

พรบ.คณะสงฆ์ไทย และ พ.ร.บ.คุ้มครองและอุปถัมภ์พระพุทธศาสนา ซึ่งจะได้แสดง, แผนการโดยลำดับดังนี้ ดูแผนภูมิที่ 1

วิธีการยึดประเทศไทย (เนื่องจากเป็นแหล่งอาหารและทรัพยากรธรรมชาติ)

1.ทำลายศาสนา โดยผ่านหลักสูตรของกระทรวงศึกษาโดยที่

ยกเลิก/ลด หลักสูตรบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ เช่น สมเด็จพระนเรศวรมหาราช / พ่อขุนรามคำแหงมหาราช / สมเด็จพระนารายณ์มหาราช / ชาวบ้าน บางระจัน เป็นต้น เพื่อให้เด็กรุ่นใหม่ ลดความรู้สึกชาตินิยม (NATIONNALISM) ลงไป จะได้ง่าย ในการใส่ อารยธรรมตะวันตก แทรกลงไปใหม่ ซึ่งปัจจุบัน ทำได้สำเร็จ แล้ว เห็นได้จาก ที่รัฐธรรมนูญไม่ได้ระบุว่า ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาประจำชาติ ทำให้กระทรวงศึกษา ยกเลิก/ลด หลักสูตรพระพุทธศาสนาลงไป เมื่อทำลาย ความเชื่อเรื่อง กตัญญู บาป-บุญ ชาตินี้/ชาติหน้า อันจะทำให้สถาบันสังคมไทย เกาะตัวอย่างหลวมๆ ขาดความผูกพันธ์ในครอบครัว คนเห็นแก่ตัวมากขึ้น

2.สร้างความเชื่อใหม่

มีการแทรกซึมระบบความเชื่อใหม่เข้าไป ว่าถ้าใครไม่รู้เรื่องพวกนี้จะเชยไม่ทันสมัย อันได้แก่ ระบบวัตถุนิยม การรับอารยธรรมต่างประเทศ ที่มีมาพร้อมกับ สื่อสารมวลชนต่างๆ ไม่เชื่อ นรก/สวรรค์ กตัญญู ล้มภาพศาสนานิยม มาเป็นระบบทุนนิยมแทน โดยการ

แผนขั้นที่ 1 (เคลียร์พื้นที่ทางสมอง)

-ทำลายระบบความเชื่อเก่า

-ปลุกสร้างระบบความเชื่อใหม่

แผนขั้นที่ 2 การทำลายชาติ

-ใช้ระบบวัตถุนิยม และทุนนิยมพร้อมๆ กัน โดยบีบให้ประเทศไทยเปิดระบบการค้าเสรี เมื่อรับระบบ เงินตราเสรี มาเป็นตัวกระตุ้น ระบบวัตถุนิยม เพราะเมื่อ คนมีเงินอยู่ในมือ มักจะแสวงหาวัตถุ มาปรนเปรอ ความต้องการ เช่น ในช่วง 4-5 ปี ที่ผ่านมา คนมีเงินมากขึ้น รถยนต์/สุรา/สถานบันเทิง มีการขยายตัว อย่างมากมาย ทำให้คนเสื่อม ความสัมพันธ์ จากสถาบัน ครอบครัว ปัญหายาเสพติดเพิ่มสูงขึ้น และมีผลไปถึง ระบบการศึกษาชั้นประถม (มีการขายยาบ้า)

-ทำลายศาสนา ทำลายเศรษฐกิจไทย ทุบตลาด หุ้น และระบบการเงินการธนาคาร ซึ่งในขณะที่คนไทยถนัด ในการหมุนเงิน/ปั่นหุ้น แต่ขาดความรู้และทักษะ ในการเพิ่มค่าในสินค้า VALUE ADDED เช่นคนไทยขายข้าวโพด ในลักษณะวัตถุดิบ แต่ต่างชาติเอาข้าวโพดของไทย ไปทำอาหารสัตว์ มาขายคนไทย ในราคาแพง หลายเท่าตัว?

คำถามที่ไม่มีคำตอบ

ถาม เงินไหลออกไม่หยุด ทำไมต้องกู้แต่ IMF?

ตรงนี้ แม้ผู้มีอำนาจในรัฐบาลหลายๆ ท่านก็ไม่สามารถตอบได้ เมื่อไทยถูกโจมตีค่าเงินบาท เลือดไหลออกไม่หยุด แต่กลับคิดกู้เงินแต่ IMF ในขณะที่กองทุน ระหว่าง ประเทศ มีมากกว่า IMF เช่น ADB หรือ เงินกู้ของประเทศญี่ปุ่น

ตอบ เพราะถ้าประเทศไทยกู้เงินจากหลายแหล่ง เป็นเงินทุน จะทำให้ IMF ขาดอำนาจในการต่อรองด้านนโยบายกับรัฐบาลไทย

ปัจจุบันอาจกล่าวได้ว่า ประเทศไทยเสียเอกราช ทางด้านเศรษฐกิจให้ต่างชาติแล้ว ดูได้จากต่อไปนี้ รัฐวิสาหกิจของไทย ทุกอย่างที่ทำกำไรได้ จะต้องถูกขายให้กับ ต่างชาติ เพื่อเอาเงินมาใช้หนี IMF ต่อไป ชาวไทยต้องซื้อบริการต่างๆ ในราคาแพง จากการผูกขาดของรัฐวิสาหกิจ ไม่ว่า จะเป็นการประปา การไฟฟ้า โทรศัพท์ ซึ่งอยู่ ภายใต้ การควบคุมของต่างชาติ คนไทยจะตกเป็นทาสต่างชาติ โดยไม่รู้ตัว ใช่ไหม คุณชวน คุณธานินทร์

ท่านทั้งหลาย ยังไม่จบแค่นี้ แม้ว่าเราจะขายรัฐวิสาหกิจทั้งหมด ที่มีแก่ต่างชาติ เราก็ยังไม่อาจใช้หนี้ได้หมด จะเป็นคำสมอ้างอย่างยิ่ง ที่ทำให้รัฐบาลได้ออก พรบ. 11 ฉบับ ที่เรียกกันว่า พรบ.ขายชาติ เช่น ให้ชาวต่างชาติ ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินได้ 100 ปี ซึ่งถ้าหญิงไทยถูกลวนลาม ในที่ดินที่ต่างชาติถือครองอยู่ ถามว่า รัฐบาลไทย จะกล้าทำ อะไร หรือไม่? (ดูตัวอย่างได้จากเหตุการณ์ปัจจุบัน ที่หญิงไทยถูกลวนลาม ในสถานทูตแห่งหนึ่ง ยังไม่มีเจ้าหน้าที่ท่านใด เข้าไปจัดการ)

วัดสถาบันหลักของสังคมไทย

สังคมไทย เป็นสังคมที่ถูกสร้างตัวมาจากสังคม ครอบครัว อันเป็นสถาบันความรู้พื้นฐานในการดำรงชีวิต ส่วนวัดในอดีต ก็จะช่วยประกันความรู้ ที่ครอบครัว สั่งสอนมา ให้ดำรงอยู่ในครอบครัว ของศีลธรรม ดังนั้น ที่ใดมีชุมชน ที่นั่นมีวัด วัดและชุมชน จะอยู่ด้วยกันตลอด และเมื่อคนได้รับ ผลประโยชน์จากวัดมาก จึงได้มีการ ถวายที่ดินให้กับวัด ดังนั้น วัดต่างๆ โดยเฉพาะที่อยู่ในชุมชนเมือง จึงมีที่ดินถือครองมาจนถึงปัจจุบัน

แต่ในปัจจุบันเมื่อเราดึงการศึกษาออกจากวัดมาสู่โรงเรียน ทำให้วัดด้อยบทบาทในสังคมลงไป วัดจึงเป็นเพียงสถานที่ ทำพิธีกรรมทางศาสนา มากกว่าเป็น ผู้นำทางศีลธรรมของชุมชน

เมื่อเหตุการณ์ทั้งสอง คือ ประเทศไทย ต้องขายรัฐวิสาหกิจใช้หนี้ และวัดมีที่ดินถือครองอยู่มาก และเป็นที่ดินในชุมชนเมือง ทั้งยังมีราคาสูง

จึงเกิดเหตุการณ์ใส่ร้ายองค์กรพระพุทธศาสนาทันที โดยทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องตามแผนภูมิที่ 2

-สร้างกระแสให้พระองค์ทรงลาออก โดยนักวิชาการต่างๆ ช่วงที่มีพระลิขิต

-มหาเถระสมาคม ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ไม่ทันเหตุการณ์

ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่สับสนวุ่นวาย และยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ จึงเป็นการสมอ้างในการออก พรบ.สงฆ์ และ พรบ. อุปถัมภ์พระพุทธศาสนา ซึ่งจะไม่ขอกล่าว ถึง เหตุการณ์เกี่ยวกับวัดพระธรรมกาย เพราะไม่อยากเป็นเหยี่ออารมณ์มากกว่าเหตุผลในการตัดสิน คงรอให้ผู้มีอำนาจทางกฎหมายตัวจริง ทำหน้าที่ในการตัดสินมากกว่า แต่ประเด็นวันนี้อยู่ที่ การร่างพรบ. ทั้ง 2 ฉบับ กำลังจะถูกเสนอเข้าสภาในเร็ววันนี้ จึงอยากจะใช้ปากกาในมือชี้พิรุจในการร่าง พรบ. ทั้ง 2 ฉบับดังกล่าว ที่เปิดโอกาศให้ ฆารวาสมีหน้าที่ปกครองดูแล มีอำนาจสั่งการ จับสึก และเข้ามาทุจริตทรัพย์สมบัติของวัดได้อย่างตามใจชอบ และก่อนร่าง พรบ. ทั้ง 2 ฉบับนี้จะผ่านความเห็นชอบจาก สภาผู้แทนราษฎร ขอพึงสำเนียกฟังและนำไปวิเคราะห์ ก่อนวิจารณ์ หรือตัดสินให้ผ่านความเห็นชอบ โดยที่ร่าง พรบ. ทั้ง 2 พอยกตัวอย่างข้อเสียได้ดังนี้

ร่าง พรบ. คณะสงฆ์

มาตรา 4 ในพระราชบัญญัตินี้

คณะสงฆ์ หมายความว่า มหาเถรสมาคม บรรดาพระภิกษุที่ได้รับแต่งตั้งตามพระราชบัญญัตินี้

มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการศึกษา มีอำนาจและแต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่ เพื่อปฏิบัติการตาม พระราชบัญญัตินี้

แสดงว่าต่อไปนี้ สมเด็จพระสังฆราช และกรรมการมหาเถรสมาคมให้นักการเมืองเป็นคนแต่งตั้ง

มาตรา 7 คณะสงฆ์มีหน้าที่ตรวจสอบ และดำรงรักษาไว้ ซึ่งพระธรรมวินัย อันเป็นศาสนธรรม ร่วมประสานกับ คฤหัสถ์ ด้วยการทำหน้าที่พุทธบริษัท 4

แสดงว่า เปิดโอกาสให้ คนต่างชาติ ต่างศาสนา มาตัดสินพระวินัยพระพุทธศาสนาได้ เพราะคำว่าคฤหัสถ์นั้น ไม่ได้ระบุว่าชาติใด หรือศาสนาใด (ไม่เชื่อไป ถาม นายเด่น โต๊ะมีนา ประธานกรรมาธิการการ ศาสนาดูเอาเอง) ส่วนการทำหน้าที่พุทธบริษัท 4 ก็มีหน้าที่บำรุงดูแล ทำตามอำเภอใจ ตัดสินผิดถูกไม่ได้

มาตรา 19 ให้มีมหาเถรสมาคมคณะหนึ่ง เพื่อดำเนินงานพระพุทธศาสนา ประกอบด้วย สมเด็จพระสังฆราช เป็นประธานกรรมการ สมเด็จพระราชาคณะทุกรูป เป็นกรรมการ และพระราชาคณะ ซึ่งสมเด็จพระสังฆราช ทรงแต่งตั้ง จำนวนไม่เกิน สิบสองรูป เป็นกรรมการ ดูแผนภูมิ 3

มาตรา 22 นอกจากพ้นจากตำแหน่งตามวาระตามมาตรา 21 กรรมการมหาเถรสมาคมซึ่งสมเด็จพระสังฆราชทรงแต่งตั้งพ้นจากตำแหน่งเมื่อ

(1) มรณภาพ

(2) พ้นจากความเป็นภิกษุ

(3) ลาออก

(4) ทรงพระกรุณาโปรดให้ถอดสมณศักดิ์

(5) ผู้มีอำนาจแต่งตั้งสั่งให้ถอดถอน

อธิบายในวงเล็บ (5) ผู้มีอำนาจแต่งตั้งสั่งให้ถอดถอน ต่อไปนี้จะอยู่หรือไปขึ้นอยู่กับนักการเมือง เพราะในมาตรา 5 ให้นักการเมือง เป็นผู้มีอำนาจแต่งตั้ง พระราชาคณะ ดังนั้นนักการเมือง จึงสามารถถอดถอน พระราชาคณะได้ นี่แหละคือข้อที่แสดงว่า พรบ. ฉบับนี้ให้ฆารวาสปกครอง พระได้ แล้วถ้านักการเมือง ที่มาเป็น รัฐมนตรี ไม่ได้เป็นชาวพุทธ อะไรจะเกิดขึ้นกับคณะสงฆ์ไทย สำหรับวันนี้จะขอวิเคราะห์ พรบ.คณะสงฆ์เท่านี้ก่อน ต่อไปจะวิเคราะห์ พรบ.อุปถัมภ์ต่อไป

ร่าง พ.ร.บ. อุปถัมภ์ และคุ้มครองพระพุทธศาสนา

มาตรา 8 บุคคลซึ่งได้รับแต่งตั้ง ให้ปฏิบัติการ ตามพระราชบัญญัตินี้ ต้องเป็น พุทธศาสนิกชน มีความรอบรู้ และมีความเข้าใจ หลักการในพระพุทธศาสนา
(แต่ในทางปฏิบัติ ไม่สามารถรู้ได้ว่า ใครนับถือศาสนาอะไร เพราะได้มีการ เตรียมการไว้ล่วงหน้า โดยอดีตอธิบดีกรมการปกครองท่านหนึ่ง ที่ไม่ได้นับถือ พุทธศาสนา ได้ทำการยกเลิก การระบุศาสนาที่นับถือ ลงในบัตรประชาชน และในสำเนา ทะเบียนบ้าน เพราะเขาเตรียมการเอาไว้ นานแล้ว)

มาตรา 9 การบริหารงานการเจ้าหน้าที่ ตามมาตรา 33 ไม่อยู่ภายใต้บังคับ แห่งกฎหมายว่าด้วย การคุ้มครอง แรงงาน กฏหมายว่าด้วย แรงงานสัมพันธ์ กฎหมายว่าด้วย พนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ กฎหมายว่าด้วย การประกันสังคม และกฎหมายว่าด้วยเงินทดแทน (ผลประโยชน์ เงินเดือน สวัสดิการ โบนัส เท่าไรก็ได้)

มาตรา 10 บทบัญญัติ กฎกระทรวง ข้อบังคับ ระเบียบ และประกาศใดที่ออก ตามความในพระราชบัญญัตินี้ จะยกเว้น ไม่ใช้บังคับแก่บุคคลใด ท้องถิ่นใด อย่างไร ในการอุปถัมภ์ และคุ้มครอง พระพุทธศาสนา ทั้งหมดหรือบางส่วน ให้เป็นไปตามที่ คณะกรรมการตรามาตรา 11 กำหนด
(ข้อนี้เป็นการเลือกปฏิบัติ เล่นพรรคเล่นพวกออกกฎระเบียบในการกลั่นแกล้งกันได้(ขัดรัฐธรรมนูธมาตรา 29 และ 30) และเป็นการเปิดโอกาสให้มีการลำเอียง ในการออกกฎบังคับปฎิบัติ เรียกว่า รักใครชอบใคร คณะกรรมการตามมาตรา 11 บอกหรือออกกฎมายกเว้น ไม่ผิด/ยกเว้น/ไม่บังคับ กับพระ/บุคคลใด ที่เป็นพรรคพวกด้วยได้เสมอ)

หมวด 2

คณะกรรมการ

มาตรา 11 ให้มีคณะกรรมการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนแห่งชาติคณะหนึ่งเรียกโดยย่อว่า อค.พช. ประกอบด้วย

1.รัฐมนตรี เป็นประธานกรรมการ

2.รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงที่รัฐมนตรีมอบหมาย เป็นรองประธานกรรมการ

3.ปลัดกระทรวงการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม

4.ปลัดกระทรวงกลาโหม

5.ปลัดกระทรวงมหาดไทย

6.ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ

7.ปลัดกระทรวงการคลัง

8.อำนวนการสำนักงบประมาณ

9.ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ

10.เลขาธิการคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ

11.เลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ

12.เลขาธิการคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ

13.อธิบดีกรมการปกครอง

14.อธิบดีกรมศิลปากร

15.อธิบดีกรมการศาสนา

16.นายกพุทธสมาคมแห่งประเทศไทยในพระ-บรมราชูปถัมภ์

17.ประธานสภายุวพุทธิกสมาคมแห่งชาติในพระบรมราชูปถัมภ์

เป็นกรรมการ และผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งจากพระภิกษุ* และหรือคฤหัสถ์ จำนวนไม่น้อยกว่าสิบสองรูป/คน แต่ไม่เกินสินห้ารูป/คน เป็นกรรมการ

วิเคราะห์โครงสร้างขอคณะกรรมการชุดนี้

ตำแหน่ง 1 และ 2 ข้าราชการการเมือง

3 ถึง 15 ข้าราชการประจำ

16 และ 17 ตัวแทนองค์กรอิสระ

1 ถึง 15 งานประจำเยอะอยู่แล้ว และถ้ามีกำหนดการประชุมให้ถี่ขึ้น บ่อยขึ้น คงมีเฉพาะ 16 และ 17 มาประชุม รวมผู้ทรงคุณวุฒิอีก 15 คน ซึ่งการเสนอชื่อให้ ร.ม.ต. แต่งตั้ง ชื่อต้องมาจาก 16 และ 17 แน่นอน ดังนั้น 16 และ 17 จึงมีอำนาจครอบงำไว้ได้ เมื่อจำนวนผู้ทรงคุณวุฒิ 15 คน รวมบุคคลในข้อ 16 และ 17 เกินกึ่งหนึ่ง สามารถประชุมได้เลย ทำให้ 16 และ 17 มีอำนาจในกรรมการ ชุดนี้โดยปริยาย

*(ไม่มีการกำหนดคุณสมบัติที่ชัดเจนพระบวชใหม่หรือคนศีล 5 ไม่ครบ อาจเป็นกรรมการได้ ปัจจุบัน ตำแหน่งที่ 17 คือนายสมพร เทพสิทธา ที่ออกมา เคลื่อนไหว ผลักดัน ให้ร่างนี้ ผ่านสภา และยังเป็นผู้ฟ้องนิคหกรรมพระธัมมชโย)

ให้เลขาธิการ กอค.พช. เป็นเลขานุการ

กรรมการโดยตำแหน่งซึ่งเป็นผู้แทนของส่วนราชการตามวรรคหนึ่ง จะมอบหมายให้ผู้ดำรงตำแหน่งอื่นเป็นกรรมการแทนหรือประชุมแทน ให้เป็นไปตาม ระเบียบที่ กอค.พช. กำหนด

มาตรา 12 กรรมการผู้ทรงคุณให้อยู่ในตำแหน่งได้คราวละ 4 ปีนับแต่วันที่ได้รับการแต่งตั้ง ถ้าตำแหน่งว่างลงก่อนกำหนด และยังมีกรรมการดังกล่าว เหลืออยู่ จำนวนไม่น้อยกว่าสิบรูป/คน ให้กรรมการที่เหลือ อยู่ปฏิบัติหน้าที่ต่อไปได้

(แต่เถรสมาคมให้อยู่คราวละ 2 ปี และถ้ากรรมการนับถือศาสนาอื่น คงสนุกกันใหญ่)

เมื่อตำแหน่งกรรมการว่างลงก่อนกำหนด ให้ดำเนินการแต่งตั้งกรรมการแทนภายในกำหนดหกสิบวัน เว้นแต่วาระของกรรมการที่เหลือ ไม่ถึงหนึ่งร้อย แปดสิบวัน จะไม่แต่งตั้งกรรมการแทนก็ได้ ผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งเป็นกรรมการแทนนั้น ให้อยู่ในตำแหน่ง ได้เพียงเท่าที่กำหนด เวลาของผู้ซึ่งตนแทน

กรรมการซึ่งพ้นจากตำแหน่ง จะแต่งตั้งให้เป็น กรรมการอีกได้
(แสดงว่า ต่ออายุได้จนตายและสามารถ วางแผน/ระบบ สืบทอดอำนาจให้เป็นกรรมการ ตั้งแต่รุ่นพ่อ รุ่นลูก รุ่นหลาน แต่ถ้าปกครองแบบ เถรสมาคม จะไม่มีการสืบทอด อำนาจ ทางสายโลหิตได้เลย)

ในกรณีที่กรรมการพ้นจากตำแหน่งตามวาระ แต่ยังมิได้แต่งตั้งกรรมการใหม่ ให้กรรมการนั้นปฏิบัติหน้าที่ไปก่อน จนกว่าจะได้แต่งตั้งกรรมการใหม่

บทสรุป

จะขอนำสิกขาบทของภิกษุณีที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ให้ทุกท่านทราบก่อน

ครุธรรม 8 ประการ* (จะยกให้เพียง 3 ข้อดังนี้)

1.ภิกษุณีอุปสมบทแล้ว 100 พรรษา ต้องทำการกราบไหว้ การต้อนรับอัญชลีกรรม สามีจิกรรม แก่ภิกษุผู้อุปสมบทแล้วในวันนั้น

7.ภิกษุณีไม่พึงด่า ไม่พึงบริภาษภิกษุ โดยปริยายอย่างใดอย่างหนึ่ง

8.ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ปิดทางไม่ให้ภิกษุณีทั้งหลายสอนภิกษุ เปิดทางให้ภิกษุทั้งหลายสอนภิกษุณีได้

ธรรมทั้งหมดนี้ห้ามล่วงละเมิดตลอดชีวิต

*คัดย่อจาก พระไตรปิฎกภาษาไทย เล่มที่ 2 มหาวิภังค์ ทุติยภาค ข้อ 410 หน้า 387 โดยสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

ซึ่งสังเกตได้ว่า พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้เป็นที่ชัดแจ้ง แม้ภิกษุณีผู้ถือศีล 311 ข้อ ยังต้องปฏิบัติตามนี้ แล้วเราผู้ถือศีล 5 ไม่ครบจะยังใช้สิทธิ อะไรในการ สั่งพระ สอนพระ มิเป็นการทำเกินกว่า ที่พระพุทธองค์สั่งหรือ ส่วนหน้าที่อุบาสก อุบาสิกา ในการดำรงพุทธศาสนา พระองค์ได้ทรงกำหนดไว้ในจันฑาลสูตร ดังนี้

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุบาสกประกอบด้วย�ธรรม 5 ประการ นี้เป็นไฉน อุบาสกย่อมเป็นผู้มีศรัทธา 1 เป็นผู้มีศีล 1 เป็นผู้ไม่ถือมงคลตื่นข่าว เชื่อกรรม ไม่เชื่อมงคล 1 ไม่แสวงหาเขตบุญนอกศาสนา 1 ทำการสนับสนุนในการศาสนา 1 อุบาสกผู้ประกอบด้วยธรรม 5 ประการนี้แล เป็นอุบาสกแก้ว อุบาสกปทุม อุบาสก บุณฑริกฯ

เราจะเห็นว่า พระพุทธองค์มิได้ทรงให้ฆารวาส อย่างเราปกครองดูแล ด่าว่า สั่งสอนพระภิกษุเลย ดังพระสูตรข้างต้นอย่างมาก ถ้าเราไม่เห็นด้วย ก็ทำได้แต่ไม่สนับสนุนในปัจจัย 4 ดังเช่นเรื่อง พระภิกษุในเมืองโกสัมพี ที่ทะเลาะกัน เพียงเข้าห้องน้ำแล้วไม่คว่ำขัน ชาวเมืองทำได้แค่ไม่ตักบาตร ไม่บำรุงด้วยปัจจัย 4 แค่นั้นเอง

ส่วนจะมีใครก็ตาม ออกกฎใหม่ให้พระภิกษุปฏิบัติตาม ถ้าไม่ทำตามต้องปาราชิกนั้น จำกระทำมิได้ เพราะเป็นอาบัติหนัก เปรียบเสมือนโทษประหาร ในพระธรรมวินัยเลยทีเดียว และถ้ามีฆารวาสอย่างเรา ไปออกกฎเช่นนี้ ใช้บังคับพระ ดูออกจะเก่งเกินพระพุทธเจ้าแล้ว เช่น สมบัติที่เกิดขึ้น ในขณะเป็นพระ ต้องโอน หรือ ยกให้วัด ใครไม่ทำตามนี้ต้องปาราชิกเป็นต้น

ดังนั้น พ.ร.บ.ทั้ง 2 นี้ จึงควรจะเรียกว่า พ.ร.บ. อุบาทว์พิฆาตคณะสงฆ์ไทยใช่ไหมครับ

เบญจ์ บาระกุล