Episode 9 -----Hope-----
หลังจากเหตุการณ์สงบลง ชาวเมืองหลายคนเริ่มลงมือเก็บกวาดซ่อมแซม
สิ่งก่อสร้างที่เสียหาย ทุกคนต่างยุ่งกับงานของตัวเองจนไม่มีใครสังเกตเห็น
พวกเฟรซิสที่อาศัยชายคาบ้านหลังหนึ่งเป็นที่พักผ่อน สาวน้อยนักดาบเอนกายพิง
กำแพงอย่างเหนื่อยอ่อนในขณะที่ฟาร์นี่กำลังใช้เวทย์รักษาแผลบนบ่าให้เธอ อีกสักพัก
หนึ่ง ฟินก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาทั้งสอง
"เฟรซิส!!!! เป็นอะไรรึเปล่า?!" ฟินถามน้องสาว ยิ่งได้เห็นชุดนอนบริเวณ
บ่าของเจ้าหล่อนชุ่มไปด้วยเลือด สีหน้าของเขาก็ยิ่งแสดงความเป็นห่วงออกมามากขึ้น
ไปอีก
"ท่านพี่ฟิน...." สาวน้อยเงยหน้าขึ้นมองพี่ชาย ก่อนจะตอบคำถามด้วย
รอยยิ้ม "ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ แผลแค่นี้เอง"
"แผลหนักขนาดทำให้เธอถือดาบไม่ได้นี่เรียกว่า'แค่นี้'เหรอ" ฟาร์นี่เอ่ยขึ้น
บ้าง เฟรซิสรีบหันกลับมาดุเธอทางสายตา
"เฟรซิส..." ฟินเอ่ยขึ้นอีก
"ฉันไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" เฟรซิสหันกลับมาพูดกับ
พี่ชาย
"ไม่เป็นไรจริงๆน่ะเหรอ......?" ชายหนุ่มถามซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะมีสีหน้าโล่ง
ใจขึ้นมาบ้างเมื่อสาวน้อยพยักหน้าตอบรับอย่างหนักแน่น
"เอาล่ะ เสร็จแล้ว เดี๋ยวกลับไปทำแผลอีกหน่อยก็ใช้ได้แล้วล่ะ" ฟาร์นี่
ถอนมือที่กำลังร่ายเวทย์ออกจากบ่าของเพื่อนหญิง เฟรซิสหันมาขอบคุณเธอ ก่อนจะ
ลุกขึ้นเดินไปยังศพชายที่เป็นคู่ต่อสู้ของเธอจนถึงเมื่อครู่ แล้วหยิบเอากำไลมารินี่ขึ้นมา
ถือไว้ในมือ สายตาเธอจับอยู่ที่อัญมณีสีแดงสดที่ประดับเด่นอยู่บนตัวกำไล
"กำไลวงนี้ สามารถใช้ควบคุมความคิดของสิ่งมีชีวิตได้น่ะ" ฟาร์นี่ที่เดินเข้า
มาสมทบกับเฟรซิสเอ่ยขึ้นราวกับอ่านใจเพื่อนออก เทพธิดาน้อยปรายตาไปทางศพ
อดีตเจ้าของกำไล "หมอนี่คงใช้มันบังคับพวกมอนสเตอร์เมื่อกี้นั่นล่ะ"
"แล้วที่เธอว่า มันจะช่วยหากระดิ่งแอนนิต้าได้ล่ะ"
"อืม มันก็..." ก่อนที่ฟาร์นี่จะได้พูดอะไร ฟินก็เดินเข้ามาแทรกระหว่าง
การสนทนา
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่ แต่ตอนนี้พวกเธอเหนื่อยกันมาก
แล้ว กลับไปพักที่บ้านก่อนดีกว่านะ"
"พี่เฟรซิส!!! พี่ฟาร์นี่!!!" เสียงของฟีเมลเป็นอย่างแรกที่ออกมาต้อนรับ
ทั้งสองที่เพิ่งเดินกลับมาถึงบ้าน ตามมาด้วยเจ้าของเสียงตัวน้อยๆที่วิ่งออกมาแล้ว
โผเข้ากอดทั้งสองคน "โชคดีจังที่พี่สองคนปลอดภัย"
"อืม ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ ฟีเมล" เฟรซิสลูบเส้นผมสีทองบนหัวเล็กๆ
ของเด็กน้อย
"!!! นั่น!!!" ฟีเมลแสดงท่าทางตกใจเมื่อเห็นสีแดงที่ชโลมบ่าของ
เฟรซิสหลังจากที่ผละออกมาจากอ้อมแขนแล้ว
"แม่นี่พลาดไปนิดหน่อยน่ะ เลยได้แผลติดตัวมา" ฟาร์นี่พูดขึ้นบ้าง "แต่ฉัน
รักษาให้แล้ว เดี๋ยวทำแผลซะหน่อยก็โอเคแล้วล่ะ"
"ไม่เป็นไรจริงๆนะคะ" เด็กน้อยมองหน้าทั้งสองคนสลับกัน เฟรซิส
พยักหน้ารับเบาๆ
"พวกเธอไปทำแผลซะก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน ดีกว่ามั้ย" ฟินเสนอ
ซึ่งทั้งสองคนก็ยอมปฏิบัติตามแต่โดยดี
.
.
.
.
.
"ถ้าอย่างนั้น จะเริ่มล่ะนะ..." ฟาร์นี่เอ่ยขึ้นเมื่อเธอเดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะที่
มีอ่างใส่น้ำขนาดต่างๆกันวางไว้ เมื่อเฟรซิสพยักหน้า เธอก็หันไปหาอ่างใบใหญ่ที่สุด
ก่อนจะหย่อนกำไลมารินี่ที่เธอถือไว้ในมือลงไปในอ่าง สักพัก เธอก็หันมาเรียก
พวกเฟรซิสที่นั่งรออยู่ข้างหลัง
"นี่มัน..."ฟีเมลเป็นคนแรกที่เอ่ยปากขึ้นด้วยความประหลาดใจหลังจากเห็น
ภาพที่ปรากฎขึ้นในอ่าง ที่ศูนย์กลางของวงกำไลมีจุดแสงปรากฎอยู่ และยังมีอีก
จุดหนึ่งอยู่ที่ทางบนขวาของจุดแรก
"จุดๆนี้คือ ตำแหน่งของกำไล หรือก็คือตำแหน่งของพวกเรานั่นแหละ"
สาวน้อยเริ่มอธิบายจากจุดที่อยู่ใจกลางกำไล เธอชี้มือไปทางจุดที่อยู่นอกวงแหวน
"ส่วนจุดนี้ ก็เป็นจุดของไอเท็มอย่างใดอย่างหนึ่ง แสดงว่ามีเซเนียหรือไม่ก็แอนนิต้าอยู่
ห่างจากพวกเราไปทางตะวันออกเฉียงเหนือน่ะ"
"ตะวันออกเฉียงเหนือ......" เฟรซิสแตะนิ้วเรียวยาวเข้าที่ริมฝีปากในท่าใช้
ความคิด "ทางนั้นมัน หุบเขาเรวาลนี่นา"
"หุบเขาเรวาล....งั้นนี่ก็น่าจะเป็นกระจกเซเนียสินะคะ" ฟีเมลพูดขึ้น ซึ่งอีก
สองคนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ
"ไอเท็มที่ใช้กำไลนี่หาตำแหน่งได้มีแค่เซเนียกับแอนนิต้าเท่านั้น ถ้าหาจุดอีก
จุดหนึ่งได้ก็จะรู้ที่อยู่ของแอนนิต้าแล้วล่ะ" ฟาร์นี่พูดระหว่างที่ใช้มือวนกำไลไปมาในอ่าง
"เดี๋ยว! หยุดก่อนซิ" เฟรซิสทักขึ้นหลังจากที่เธอเห็นจุดแสงจุดหนึ่ง
ปรากฏขึ้นในชั่วพริบตา เจ้าหล่อนบอกฟาร์นี่ให้ขยับกำไลไปตามคำของเธอ จนในที่สุด
จุดแสงอีกจุดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในอ่างอย่างชัดเจน
"ตะวันออกเฉียงใต้......" เฟรซิสมองจุดแสงพลางพูดด้วยน้ำเสียง
เหนื่อยใจ ตรงข้ามกับสายตาที่ยังคงมีความหวัง "ระยะทาง ไกลกว่าจากที่นี่ไปเรวาลอีก
นะเนี่ย.........."
"แล้วจะเอายังไง จะไปเลยรึเปล่า" ฟาร์นี่หันมาถามเพื่อน
"ก็อยากจะไปเลยอยู่หรอกนะ แต่จนกว่าแผลจะหาย ท่านพี่คงไม่ยอมให้ฉัน
หายตัวไปไหนแน่ๆ"
"นั่นสินะคะ ท่าทางขี้เป็นห่วงออกอย่างนั้น" ฟีเมลเอ่ยขึ้นบ้าง
"เมื่อก่อนก็ไม่ถึงขนาดนี้หรอก ที่เป็นอย่างนั้น คงเพราะเรื่องของ
ยัยเฟรเซียนั่นแหละ" เฟรซิสพูดระหว่างเดินไปหยิบผ้าลูกไม้สีเขียวที่พาดอยู่กับ
พนักเก้าอี้ขึ้นมาคลุม "ถ้าพาตัวยัยนั่นกลับมาได้ ท่านพี่คงจะสบายใจขึ้นซะที"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Author's Favourite : (None)
(
geocities.com/tokyo/shrine) (
geocities.com/tokyo)