Irc Lover -----Hoshine's Side-----
Chapter 7 -----Cute Guests-----
พอกลับมาถึงบ้าน ผมแบกกระเป๋าของนายูกิเดินนำหน้าเธอขึ้นไปยังห้องๆ
หนึ่งบนชั้นสอง พอไปถึงหน้าห้อง ผมก็วางสัมภาระทั้งหลายลงกับพื้น พลางหันมาพูด
กับเจ้าหล่อน
"ผมยกห้องนี้ให้เป็นห้องของเธอล่ะนะ จัดการทำความทำความสะอาดให้
เรียบร้อยแล้ว เชิญใช้ได้ตามสบายเลย"
"ห้องนี้มัน ห้องที่ฉันใช้ตอนที่มาค้างทุกทีนี่นา"
"ไม่ดีเหรอ จะได้ไม่รู้สึกแปลกที่ไงล่ะ" ผมเดินกลับไปทางบันไดก่อนจะหัน
มาถาม "แล้วนี่ ทานอะไรมาบ้างรึยัง" นายูกิส่ายหน้าช้าๆ "งั้นเดี๋ยวผมจะไปทำอะไรให้
ทานนะ ยังจำได้ใช้มั้ยว่าห้องทานข้าวอยู่ตรงไหนน่ะ"
พอนายูกิพยักหน้ารับแล้ว ผมก็ค่อยๆก้าวเท้าลงบันได เข้าไปในครัว
"ว้าว น่าทานจัง!" นายูกิอุทานเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ "คุริจังเนี่ย ยังทำอาหารเก่ง
เหมือนเดิมเลยนะ"
"ช่วยไม่ได้ ผมต้องทำกับข้าวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นา ยิ่งมาตอนนี้
พอคุณแม่ไม่อยู่ มันก็กลายเป็นหน้าที่ของผมไปซะแล้วล่ะ" ผมโยนผ้ากันเปื้อนลงบน
เก้าอี้ "แล้วนี่ เวลาเรียกน่ะ เลิกเติม'จัง'ให้ซะทีได้มั้ย ปีนี้ผมอยู่มหาวิทยาลัยแล้วนะ"
"ก็ฉันเรียกอย่างอื่นแล้วมันไม่ชินปากนี่นา ไม่ได้เหรอ......?" นายูกิทำ
ท่าทางอ้อนผมเต็มที่ ผมเองก็แพ้ท่าทางแบบนี้มาตั้งแต่สมัยที่ไปอาศัยบ้านเธออยู่
ซะด้วย
จากนั้น ผมกับนายูกิก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ทั้งความเป็นอยู่ของแต่ละคน
และเหตุผลที่เธอมาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับผม (ซึ่งเธอให้เหตุผลแค่ว่า "เป็นเพราะ
ผม" มันหมายความว่าไงกันนะ) สักพัก ผมก็เหลือบมองนาฬิกาในห้องอาหาร.......
สามโมงครึ่ง ใกล้จะได้เวลาที่พวกพี่มุสึกิจะกลับมาแล้วสินะ ผมลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
ก่อนจะเดินไปทางประตูห้อง
"คุริจัง จะไปไหนเหรอ" นายูกิถามผม
"ผมมีธุระตอนสามโมงกว่าๆน่ะ อีกเดี๋ยวพี่มุสึกิกับโนเอมิก็คงจะกลับมา
แล้ว ฝากบ้านไว้แป๊บก็แล้วกันนะ"
"ธุระ?"
"วันนี้ นอกจากนายุแล้ว ยังมีอีกคนที่จะมาอยู่ที่บ้านนี้......ไม่สิ สำหรับ
คนนั้น น่าจะเรียกว่า กลับมา มากกว่า" ผมพูดพลางยิ้มนิดๆเมื่อเห็นนายูกิทำหน้าสงสัย
"ถ้าอยากรู้ว่าใครล่ะก็ รอดูตอนผมกลับมาก็แล้วกัน"
.
.
.
.
.
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ผมเปิดประตูพลางลากกระเป๋าเดินทางใบโตเข้ามาใน
บ้าน ก่อนจะตะโกน
"กลับมาแล้ว!"
"กลับมาแล้ว!" อีกเสียงหนึ่งตะโกนตามหลังผมมา เจ้าของเสียงคืออุซึกิ
พี่สาวอีกคนของผม เธอเป็นลูกคนที่สองของบ้าน พูดง่ายๆคือเป็นน้องสาวของ
พี่มุสึกิและพี่สาวของผมกับโนเอมิ
"อุซึกิ!!!!"
"พี่อุซึกิ!" พี่มุสึกิกับโนเอมิดูจะตกใจมากเมื่อผมพาตัวพี่อุซึกิเข้าไปให้เห็น
ในห้องนั่งเล่น ก็แน่ล่ะ เรื่องที่พี่อุซึกิจะกลับมาวันนี้ ผมถูกเจ้าตัวขอให้ปิดไว้เป็น
ความลับ เพื่อทำเซอร์ไพรส์ให้คนในบ้าน
"เคลียร์กันเอาเองนะ พี่อุซึกิ ผมขอเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บให้ที่ห้องพี่ก่อนก็
แล้วกัน" ผมพูดพลางค่อยๆถอนตัวออกมาจากวงสนทนา
"หืม.....คนที่บอกว่าจะมาน่ะ อุซึกิซังเองหรอกเหรอ" นายูกิพูดกับผมที่
กำลังจะอุ้มกระเป๋าใบเบ้อเร่อขึ้นบันได
"อืม" ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้คำพูดของเธอ
"แต่ว่า อุซึกิซังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยที่โอซาก้าไม่ใช่เหรอ" นายูกิเดินตามผม
ขึ้นมาด้วย
"โอนหน่วยกิตน่ะ" ผมตอบ "เห็นว่าอยากกลับบ้านหรือไงนี่แหละ เลยย้าย
มาเรียนที่มหาวิทยาลัยสตรีระยะสั้นใกล้ๆมหาวิทยาลัยผม"
"ใกล้ๆเหรอ" นายูกิยิ้มหัวเราะ "งั้น ก็ได้ไปมหาวิทยาลัยพร้อมๆกันสามคน
เลยสินะ"
"ห้าคนต่างหาก" ผมส่งสัญญาณให้นายูกิเปิดประตูห้องให้ "จากบ้านนี้ไป
สถานีรถไฟ มันต้องผ่านโรงเรียนของโนเอมิกับพี่มุสึกิอยู่แล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้คงได้ออก
จากบ้านพร้อมกันทั้งห้าคนนั่นแหละ" ผมสังเกตเห็นนายูกิยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
"ผมเอง ตั้งแต่เย็นนี้ก็คงต้องทำข้าวเย็นเพิ่มขึ้นเป็นห้าที่แล้วสินะ ช่วยผม
หน่อยได้มั้ย นายุ?" ซึ่งคำถามของผมก็ได้รับการตอบรับเต็มเสียง "แล้วนั่น ยิ้มอะไร
อยู่ได้" ในที่สุดผมก็อดถามออกไปไม่ได้
"ก็บ้านนี้ คนอยู่ตั้งห้าคน แถมยังไปเรียนกับทำงานพร้อมกันหมด แต่ทั้ง
กลุ่ม มีเธอเป็นผู้ชายคนเดียวเองนี่"
จริงด้วย ผมลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย สิ่งที่ผุดขึ้นในหัวตามมาก็คือ ชิอน
พรุ่งนี้เช้า ตอนผมเจอกับเธอที่สถานี จะบอกเธอว่ายังไงดีนะ ไม่ต้องพูดถึงนายูกิ แค่
พี่อุซึกิ ใครๆก็ว่าพวกผมไม่เหมือนพี่น้องกันอยู่แล้ว เพราะถ้าเทียบกัน ผมของเธอเป็น
สีน้ำตาลอ่อน อ่อนกว่าพวกผมค่อนข้างมาก คงเป็นเพราะเชื้อจากคุณยายที่เป็น
ชาวต่างชาติมาเด่นขึ้นในตัวเธอล่ะมั้ง แต่ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ปล่อย
ให้ขึ้นอยู่กับความเชื่อใจกันระหว่างผมกับชิอนก็แล้วกัน
To be Continued......
(
geocities.com/tokyo/shrine) (
geocities.com/tokyo)