ความประทับใจของพระอุณคิตะ

วัดแห่งหนึ่งเป็นวัดใหญ่ อันธรรมมามกะชน นับถือเป็นที่อยู่ผู้ชอบปฏิบัติ
เป็นสถานที่น่ารื่นรมใจ น่าปลาบปลื้ม สุดพรรณนา ประกอบด้วย บุญญาสมภาร
ถึงพร้อมด้วยสิริมงคล เป็นที่รัก ที่พอใจ เป็นที่อยู่ของผู้มีบุญ
บุคคลผู้รู้ พร้อมใจขนานนามว่า "วัดพระธรรมกาย"

เพราะเหตุนั้น ชนผู้แม้อยู่ในที่นี้ จึงเป็นผู้มีส่วนบุคคล
แม้บุญน้อยก็จะบุญมาก เพราะอาศัยวัดใหญ่
ดังนก อาศัยที่ภูเขาทอง ย่อมเป็นสีทอง

พระเถระของเราทั้งหลาย เป็นผู้มีสาระเที่ยง
เป็นผู้อันสาระแวดล้อม คือตั้งอยู่ในพระธรรมกาย
และยังมหาชนให้ตั้งอยู่ด้วย ท่านได้ดีแล้ว ซึ่งฉัตรคือครู
ยืนอยู่บนรองเท้า คือ ศิษย์ และยังมหาชนให้ดื่มอมตธรรม ให้ยินดี
มีใจตั้งมั่นเนืองนิตย์เพื่อความไพบูลย์แห่งธรรมกาย

พระมหาเถระของพวกเรา เป็นผู้มีใจบริสุทธิ์ ไม่ขุ่นมัว
ย่อมแสดงอยู่ซึ่งธรรมเพื่อความบริบูรณ์ แห่งศีล สมาธิ ปัญญา
ด้วยใจที่ประกอบด้วยความเกื้อกูล และผู้มีความเคารพแรงกล้า
ย่อมประพฤติเพื่อบูชาพระพุทธองค์
ร่มเงาหมู่ไม้ใหญ่น้อยที่ขึ้นอย่างเป็นระเบียบ
มีสระน้ำใสสะอาด ดารดาษด้วยดอกอุบลเขียว
อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของดอกไม้ ทั้งบนบกและในน้ำ 

สภาวิหารและเจดีย์ยิ่งใหญ่ ไม่มีที่เปรียบ
อันคนผู้เห็นจะต้องอุทาน อย่างอัศจรรย์ใจว่า
ดังท้าววิษณุกรรมเนรมิต
และสิ่งก่อสร้างทั้งหลายก็เป็นของทันสมัย สร้างได้รวดเร็ว
ไม่เป็นสิ่งอันมนุษย์ทำได้ ผู้ไม่เคยเห็นก็จะไม่เชื่อ
อาจสำคัญว่าพูดเกินความจริง
   วัดแม้ใหญ่เพียงนี้ เป็นที่รวมลงแห่งสิริก็ยังมีประมาณน้อย
ด้วยการเข้าไปเทียบด้วยบุญญาพระมหาเถระ

ขอให้หลวงพ่อจงถึงญาณทัสสนะ อันบริสุทธิ์ยอดเยี่ยม ปราศจากภัยพาล และความไม่มีโรคเทอญ

พระอุณคิตะ พระผู้ทรงปิฎก จากประเทศพม่า