กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.... มีชายหนุ่ม เข้าไปนั่งทานอาหารในภัตตาคารหรู
หลังจากนั่งได้ซักครู่เค้าชำเลืองไปเห็น บ๋อยที่มาเสริฟ มีช้อนพกอยู่ในกระเป๋าเสื้อ
อีกซักพัก บ๋อยอีกคนเดินผ่านมา ยังคงมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อเช่นกัน
พอพนักงานเสิร์ฟอาหารเริ่มนำอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะเค้ายังคงสังเกตุเห็นอีก
ว่าหมอนี่ ก็มีช้อนพกอยู่ในกระเป๋า อีกนั่นแหละอดรนทนต่อไปไม่ไหว เค้าเลยกระซิบถาม

" น้อง ๆ ทำไมพนักงานที่นี่ต้องพกช้อนติดตัวกันทุกคนล่ะหือ"

บ๋อยหนุ่มยิ้ม อย่างภาคภูมิใจ

" คืองี้ครับเมื่อหลายเดือนก่อน ผู้จัดการเราได้จ้างบริษัทที่ปรึกษา
มาวิจัยการทำงานและบริการของเรา แล้วพบว่า
ลูกค้าของเราจะทำช้อนตกมากกว่า ของอื่น 75%
ซึ่งนั่นหมายถึง การทำช้อนตกประมาณ สามครั้ง ต่อ ชม. ต่อโต๊ะ
ดังนั้นถ้าให้พนักงานเราเตรียมช้อนติดตัวไว้ตลอดเวลา
จะลดเวลาที่จะต้องเดินกลับเข้าครัวไปเอาช้อนใหม่ได้
ซึ่งจะช่วยลด คนงานได้ 2 คน/เวร ครับ"

พอขาดคำบ๋อย ปรากฏว่ามีเสียงโลหะตกกระทบพื้น ที่โต๊ะถัดไป
บ๋อยหนุ่มปราดเข้าไปยื่นช้อนในกระเป๋าให้ กับแขกโต๊ะนั้นทันที
แล้วหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม พร้อมกับอธิบายต่อ

" พอเวลาผมกลับเข้าครัวผมก็จะเปลี่ยนเอาช้อนอันใหม่มาเตรียมไว้
แทนที่จะต้องย้อนกลับไปเอามาตอนนี้ เห็นมั้ยครับ"

"อืมมม เข้าท่าแฮะ" ชายหนุ่มพยักหน้าแบบพึงใจ
ในระบบการบริหารที่ยอดเยี่ยม แต่อดซักต่อไม่ได้

"อืมม แล้ว ด้าย เส้นเล็ก ๆ ที่พ้นขอบเอวกางเกง นี่ ล่ะมีไว้ทำไมล่ะหือ เห็นทุกคนก็มีนี่"

คราวนี้บ๋อยหนุ่มค่อย ๆ ก้มตัวใกล้แล้วกระซิบเบา ๆ

"แหม อันนี้ไม่ค่อยมีใครสังเกตุเห็นนะครับ ท่านเห็นได้ไงเนี่ย
อันนี้เราเอาผูกไว้กับเจ้าหนูของเราน่ะครับ เวลาเข้าห้องน้ำ
เราสามารถดึงเชือกเส้นนี้ ทำให้ดึงเจ้าหนูออกมาฉี่ลงโถได้
้โดยไม่ต้องจับ ซึ่งทำให้ประหยัดเวลาในการล้างมือ
เพราะว่าจากการวิจัย จะพบว่า ถ้าไม่ต้องเสียเวลาล้างมือ
จะช่วยประหยัดเวลาในการเข้าห้องน้ำ ลงได้ 70%
ซึ่งเท่ากับลดคนงานได้อีก 1 คน/เวร"

"โอเค มีเหตุผลดี ว่าแต่ตอนดึงออกมา นี่ไม่ต้องใช้มือจับได้ล่ะ
แล้วตอนเก็บ เจ้าหนู เข้าที่ล่ะ ทำไง ล่ะ"

พระเอกเราซักต่อ บ๋อยหนุ่ม ยิ้ม แล้วกระซิบเบา ๆ

" คนอื่นไม่รู้เค้าทำกันยังไง แต่สำหรับผม.... ใช้ช้อน ตักเข้า ครับ"