΄΄Τις Μούσες ας αρχίσουμε να τραγουδούμε πρώτες,
που κατοικούν τ' άγιο βουνό, τον μέγαν Ελικώνα,
και στην βαθύτερη πηγή και στον βωμό τριγύρω
του παντοδύναμου Διός μ' άβρα χορεύουν πόδια.
Κι αφού μέσα στον Περμησσό τ' αφράτα μέλη λούσουν
ή μες στον ιερό Ολμειόν ή μες στην Ιπποκρήνη,
χορούς στην άκρη κορυφή του Ελικώνα στήνουν
χαριτωμένους, κι όμορφα κινούν κορμιά και πόδια.
Και ξεκινώντας από κει στην καταχνιά κρυμμένες,
έρχονται νύχτα και φωνή πανέμορφην αρχίζουν
κι υμνούν τον Δία τον ύψιστο και τη σεπτή την Ήρα,
την Ήρα την Αργίτισσα, την χρυσοπεδιλούσα,
την γλαυκομμάταν Αθηνά, του Διός την θυγατέρα,
τον Φοίβο τον Απόλλωνα, Άρτεμι την τοξεύτρα,
τον κοσμοσείστην βασιλιά γαιούχον Ποσειδώνα...΄΄
Προοίμιο ΄΄Θεογονίας΄΄
(Ησίοδος, 8ος αιώνας π.Χ)