|
|
Terug naar huis
|
 |
Driiiiinnnggg!!! Het is donderdag 15 mei en mijn alarm loopt reeds om 5u45 's morgens af. Tastend in het donker vind ik wekkertje en leg ik het zonder genade het zwijgen op. Vandaag verloopt het opstaan moeizamer dan gelijk welke andere ochtend gedurende deze reis. Waarom? Gisteren heb ik nochtans niet te diep in het glas gekeken ;-) De oorzaak flitst me al gauw als een bliksemschicht te binnen. Vandaag begin ik aan mijn marathon-terugreis van Fiji naar België en wees gerust dat dit besef een enorm verschil maakt. Veel tijd om hier wat over te filosoferen heb ik nu niet want, rekening houdende met het concept Feejee-time, maak ik maar beter voort om op tijd de luchthaven te bereiken. Gelukkig heb ik deze keer, in tegenstelling tot de heenreis, wel mijn tickets in de hand waardoor ik me daarover toch niet al te veel zorgen meer hoef te maken. |
|
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en Fiji blijft verbazen. Ditmaal niet door één of andere regenbui of éénzijdig veranderd uur van afspraak. Neen, ditmaal verbazen ze me door een efficiënte, vriendelijke, kwalitatieve maar vooral tijdige service. De vlucht naar Sydney verloopt uitstekend en we komen precies op tijd toe. Aangezien iedereen me had afgeraden om te vertrouwen op de vluchtschema's van Air Pacific (luchtvaartmaatschappij van Fiji) heb ik mijn vlucht naar Perth pas om 22u gepland wat maakt dat ik nu ongeveer 11u in Sydney moet doorbrengen. Gezien het bar slechte weer (het regent dat het giet) besluit ik de luchthaven uitgebreid te verkennen, wat te internetten, te lezen, muziek te beluisteren, mijn dagboek bij te werken, ... Al bij al gaat de tijd nog snel voorbij en kan ik, na een nieuwe vlucht van 5 uur en een korte busrit, om 2u 's nachts alsnog inchecken in mijn hostel in Perth. |
De volgende dag giet het ook heel hevig in Perth, blijkbaar wensen de weergoden me voor te bereiden op mijn terugkeer naar België. s' Middags verlaat ik Perth om naar Singapore te vliegen. Daar test men me eerst op het SARS-virus voordat ik de luchthaven mag betreden. De luchthaven van Singapore is gigangtisch, mooi versierd met talrijke bloemen en heeft heel veel high-tech en gadgets winkeltjes. Na drie uur wachten kan ik weer opstappen en enkele films later zet ik na een vlucht van ongeveer 13 uur voet op de begane grond in Londen.
Daar moet ik nog wat héén en weer lopen, o.a. van terminal 3 naar terminal 1 (waarvoor je een metro moet nemen), om tot slot richting Brussel te vertrekken wat de allerlaatste vlucht van deze reis zal worden. |
 |
Eens geland in Zaventem begin ik pas echt te beseffen dat het allemaal voorbij is. Ik wordt omarmd door een dubbel gevoel: enerzijds vreugde om het nakend weerzien met familie en vrienden, anderzijds ook spijt dat het allemaal voorbij is. Het mag misschien raar klinken maar die 6 maand en 2 weken lijken achteraf vrij kort geweest te zijn. Alles is duizilingwekkend snel voorbij gegaan. Ik heb beleefd, geleefd en soms overleefd. Ik heb genoten, ontdekt en geleerd. Heb prachtige dingen gezien en vele leuke mensen van verschillende nationaliteiten ontmoet. Het was niet zomaar een gewone reis, het was eerder een levenservaring, het was mijn journey. Ik wandel voorbij de douane, ga de deuren door ...
'Welcome home Travelling Trullie' luidt het spandoek gedragen door familie en beste vrienden.
Het was leuk. Het is voorbij.
Bedankt!!
|
|
|
|
|
 |
