© Tudor GEORGESCU 2002

Voorbij marxisme en weberianisme

– een analyse van waarde –

“Waarden zijn maatstaven waarmee men het eigen gedrag en het gedrag van anderen beoordeelt.”Geert Woltjer, De economische manier van denken, Dick Coutinho, Bussum/1997, p. 25.

Marxisme ik heb zelf geleefd, en ik heb wel interesse te kennen weberianisme. Het is een enantiodromia van een helemaal waarde filosofie naar zuiver wetenschap als amoreel.

Wat is waarde, eigenlijk? Ik heb voorkeur aan vanille ijs liever dan chocola ijs. Ik sticht de club van vanille ijs eters. Straks het wordt een partij. Door de inherente numinositeit van voeden meestaal met vanille ijs, de partij wint de verkiezingen. Het neemt over de gehele staat, verbied de chocola ijs en vermoordt zijn makers.

Wat gebeurt hierboven? In overeenstemming met punt 4 van de Excerpten van Fundamentele Organiseren Regels van Verstand Club, ik zal precies analyseren de synthese van Martin Heidegger in Zijn en Tijd, §33, cf. Sein und Zeit, [157], Tübingen, 1977, apud Fiinţă şi timp, p. 155, Boekarest, 1994: de filosoof analyseert waarde als: objectieve, valide, en dwangbaar.

Objectiviteit betekent dat ik mijn eigen schaduw zou vastspijkeren op het intersubjectief waarneembaar te maken. Dit is de poging op waarnemen mijn eigen persoonlijkheid door het dwingen in de kannonen beërfden van wie ons weten niet, die ik denk niet meer, want ik denk ze respectabel, met een bewezen efficiency.

Validiteit — omdat de wijze waarop “ik” denk is de enige geldige manier van denken, waarvan, met veel door de vingers zien, sommige variaties het zou mogelijk zijn, dan “ik” heb mijn waarden systeem te imponeren als objectief valide absolute waarheid, dus toepasbaar aan alles met vernuftige denken.

Dwangbaarheid — De wijze waarop mijn eigen kennis mij dwingt te gedragen, “ik” vind het als de enige gegronde, en, daarom, de anderen, vrijwillig of geforceerd, ze moeten het blind gehoorzamen.

Ik hoop, dat de hierboven is een voldoende, toch modeste, contributie aan de wetenschap, vrij van waarde en partijdige veronderstellingen.

Maar, wat Marx erin gelijk had, is dat het economie, op zich, of, meer precies, de markt, is een waarde filosofie, geschreven het meest niet in boeken maar op banknoten en goudstaven. Bijvoorbeeld een commerciële zender verkoopt een Bach concerto aan zijn publiek, voor de som van € x, advertenties, min som € y, oproepingkosten. De som van al winst waarvan Bach concerten van alle tijden en alle plaatsen, toekomst inbegrepen, die is de prijs van Bach, als het is gezien door de markt.

Plato is ook verkoopbaar. De Universiteit verkoopt Plato voor een dergelijke som van € z per student. Nieuw is alleen de idee dat Bach en Plato zijn verkoopbaar.

Nu kunnen wij definiëren de economie als: de wetenschap van objectieve waarden, als uitgedrukt in geld. Maar, wat is een waarde, dat is steeds onbekend. Wij kunnen aanwijzen dat de waarde is een vorm van oedipale bezetting, die besmettelijk is, als dit feit waarneembaar is in gedrag.

* * *

Critica van bovenstaande: In principe, wij hebben Heidegger over waarden in zijn schaar, tussen te veel waarde (totalitarisme) en te weinig waarde (anarchie).

Dit is een relatieve beoordeling, als Lucian Iordanescu schreef: “In de praktijk plan, waarde is een relatieve functie, maar in principe het veronderstelt een absolute status (de absoluut is de antinomie van de relatief). Als wij verbeelden over de y-as de scala van waarde of van kwaliteit, het volgt dat in dit interval the stappen van waarde definiëren aparte statussen allen binnen die [waarde - TG], met geen interrelatie. De waarde stap nummer 5 heeft niets te maken met waarde stap nummer 6. Elke heeft zijn eigen individualiteit, los van de individualiteit van een andere stap. De schijnbare relatie is te vinden allen ten respect van de externe waarnemer, dat volgt de opeenvolging van waarden, volgens een willekeurig gekozen orde. Faculteit jaar 5 heeft niets te maken met jaar 1. Alleen hun som is te vinden in de absolverend van de faculteit, die kon stoppen in jaar 3, en dan, jaar 5 zou voor hem geen betekenis gehad.”