luwalhati sa kasilyas

bistek na kay raming sibuyas,
ginataang langka
at sinampalukang tilapya
ang tanghalian mo kanina.
inihaw na mais at gulamang malamig
ang iyong mineryenda.
kumayat ang laway mo sa hapunan
na pritong manok at adobong sitaw,
may pamutat ka pang nilagang kamote,
bagoong at manggang hilaw.
kinumpleto mo ang iyong busog
sa pamamagitan ng malamig na coke.
 
matiwasay kang natulog
matapos manigarilyo
(nalimutan mo nang magsipilyo).
at sa ‘yong kahimbingan
kumalam ang iyong tiyan.
wari’y gustong mag-unahan
ng mga hindi natunaw na ulam
sa ‘yong titibuk-tibok na sasapnan.
 
dagli kang naalimpungatan
pero kagyat ka pang natigilan
nang iyong maisipan
na kung pwede kayang
sa tulong ng kamote ay i-konbert na lamang
ang by-product ng ‘yong kinain
sa isang malakulog na tunog
o kaya naman ay
sa isang hanging kinulob.
 
ngunit talagang emerdyensi
ang tawag ng silid-kapanatagan
sa kalaliman ng gabi.
kung kaya’t patakbo (habang naghuhubo)
at simultanyos mong ini-on ang ilaw,
binuksan ang gripo
at pasalampak kang umupo
sa puting-puti mong trono.
 
nasimulan mo ang ‘yong naiibang panganganak.
 
tiim-bagang.
kuyom ang isang kamao.
ang isang kamay ay nakakapit sa gripo.
puno ng konsentrasyon ang isip.
tulo ang pawis na butil-butil,
habang ang hininga ay pinipigil.
pikit mata kang tumingkayad
nang bahagyang nakalilis ang salawal
sa trono mong puting-puti ang kulay.
 
at bumalusbos
ang unang hagunot ng daluyong,
ang unang hagupit ng unos.
 
tuloy-tuloy.
 
una ang sabaw,
sumunod ang isdang natunaw.
naggitgitan ang coke at gulaman.
sandaling napatid
ang parang kay habang lubid.
sa ‘yong harapan ay sumagitsit
(na halos sumala sa labi ng ‘yong trono)
ang likidong dilaw na kay init.
 
at noon ka nagmulat,
noon ka nagulat
dahil naguumpisa pa lamang pala ang ‘yong paghihirap.
 
konsentrasyon ulit.
pero talagang ‘di mo mapilit.
 
ang hirap na nadarama’y saglit mong nilimot.
pinaglaro ang tingin sa tabong nilulumot.
inilipat mo ang ‘yong mga mata sa sahig,
at pansamantala kang nalibang
sa butiki at ipis na nagtutunggalian.
nagtaka ka pa at ‘di sila magkahulihan.
‘yun pala’y ang butiking kalaban
ng ipis na matapang
ay isang repleksyon lamang
sa tubig sa sahig
buhat sa kisameng inaagiw.
 
aba! at heto na naman ang pangamba.
heto at paudlot-udlot na naman sila.
"bakit ba ang hirap ninyong iluwal?"
 
isa pang matinding konsentrasyon.
 
pikit mata. tiim bagang
todo-unat ang katawan.
kuyom ang dalawang kamao,
at isang hapit na hapit na buwelo
para sa isang marubdob na dag-is
ang mapayapang nagpababa
sa bagoong, mangga at mais,
sa karne at sitaw.
kasabay rin nang paggitaw
ng kay lapot na pawis.
 
isang mahabang --- ahhhhh.....
 
tabo, sabon at ‘di madiriing kamay
ang sumunod na naging bida.
 
at
 
sa muling pagbabalik at paglatag
ng kapapanganak mong sasapnan
sa na-miss mong kama;
at bago mo ipinikit ang ‘yong mga mata
ay iyong napaglimi
ang sarap-hirap
(o hirap-sarap?)
na dulot ng masarap na pagkain sa hapag
at mapagkandiling inodoro sa kasilyas.
 
Ika-22 ng abril, 1996 / indang, kabite
 
Balik sa Main Page l Balik sa Kontents