paalam

kahapon.

kayliwanag ng kalawakan

na sa hardin ng ating damdami’y nagbibigay kulay.

kaypayapa ng dagat

na sa bangka ng ating pagniniig ay nagduruyan.

kay yumi mo amihan

na sa himpapawid ng aking pagsuyo’y nakikipagsayaw.

 

ngayon.

iglap wari’y nagtampo ang liwanag ng kalangitan.

at ang mga bulaklak ay nangagsiyuko.

ang alon sa karagatan ay nag-alimpuyo

at ang ating bangka ay napilitang dumaong.

nagbabadya ng unos ang hangin.

ang aking amihan ay tinatangay ng habagat.

bulong ko sa iyo’y kumapit ka’t manalig

sa hiwaga ng ating pag-ibig

huwag magpatangay sa sigwa

dahil galit ng kalikasa’y agad ring huhupa.

 

subalit.

kaagad kang pumanaw at nalanta

kaagad kang bumitiw sa iningatang pagsinta

inagaw ka na ba ng habagat?

kay raming nasalanta, nasira, nadamay

maging ang murang bunga ng pagsuyo’y napabayaan.

kay raming papandayin,

bangka nati’y kayhirap nang buuin.

kay raming bumagsak..... natangay.....

nabihag na nga ang damdamin mo ng habagat.

 

bukas.

nakapanlulumo.

pira-piraso ang natirang mundo.

tumatapik sa aking balikat ang pagsuko.

 

nguni

ang nalabing pag-asa’y ‘di dapat magupo.

muli akong mangangarap,

muli akong titindig,

para sa paghabi ng bago kong daigdig.

hahanap nang katuwang.....

nang kasuyo.....

nang bagong pag-ibig.

paalam!

.....para kay eva (dating kabiyak) / 1995 / lungsod ng heneral santos

 

Balik sa Main Page l Balik sa Kontents