puga

pabalik-balik.....paikut-ikot.....
bumabaligtad ang aking cerebrum
para mundo, sasakay ako
‘di ako makaabot sa bilis ng iyong takbo
litung-lito.....
ba’t ba ‘di mo pa ako lubayan?
nasasakal ako?
 
puno ng usok ang aking silid
‘mantalang ‘di naman ako naninigarilyo
gusto kong pumailanlang,
bumiyaheng kasama ang cast ng star trek,
tumakas.
kagyat akong nilamon ng aking sarili.
samu’t saring mga kulay, iba’t ibang tunog
maraming tao, wala silang mga mukha
dumarami ang sulok ng aking kuwarto.
nagbabagsakan ang kisame,
iniaangat ako ng sahig.
pakiramdam ko’y namanhid.
at ako’y nalunod
sa sarili kong uhog.
 
(susulpot sa eksena ang isang diwata at iwawasiwas ang kanyang magic wand)
 
hu, salamat. nakahulagpos rin ako.
akala ko’y ‘di na ko lulubayan ng bangungot.
ayaw kong balikan ang kahapon,
kahit ba bahagi ito ng ngayon
at bukas.
sawa na ako sa buhay na nakabitin.
hindi bumababa, hindi tumataas
hindi sumusulong
hindi rin naman umuurong.
ilang panahon rin akong nabangat
sa pagkukuwenta ng sari-saring pormula.
akala ko’y di na ako makakalabas
sa pinasukan kong sunog.
akala ko’y iyon ang cool -
ang paalipin sa usok.
ilang sandaling lilimutin ang reyalidad
iiwanan ang normal, sandaling pupungay ang mga mata
at kung dilat nama’y nakamulagat sa pangamba:
na kumusta na kaya si itay at inay sa ibang bansa?
ang utol ko sa maynila, may allowance pa kaya?
ang syota ko, kelan kaya kami magkakabalikan?
short na naman sa baon,
may eksamin pa kami sa stat ngayon.
 
walang magawa!
nakakairita ang magbasa ng diyaryo,
o manood kaya ng tv,
maging ang makinig ng radyo.
maya’t maya’y sinasalitan ang pekeng aliw
ng tunay na lumbay ng ating mundo.
 
nais kong maging mababaw lamang.
ayaw kong makibarkada sa katotohanan.
tatlo na ang absent ko horti 31,
araw-araw ang karahasan sa lipunan,
na-reject ang manuskrito ng aking thesis,
mga nakatutok na bombang nukleyar,
nag-away na naman daw si erpat at ermat,
‘di matapos na usaping utang-panlabas
 
puwede namang umasta na walang pakialam
ngunit pagkatapos ay ano?
magmistulang panakot-uwak?
dapuan na sa balikat ay nanatiling nakadipa.
tanda ng pagsuko.
ismiran ang problema.
umeskapo’t kumain ng damo?
tumakbo habang may batak na bato?
at nang ‘di mahuli sa uso.
galing na ako riyan. wala na akong planong bumalik.
‘di problema kung ‘di maka-iskor ng bagong 501.
epekto ng tibok ng puso’y hindi rin dahilan
para ang ngayon ay talikuran at takasan.
hindi ang kakulangan ng kalinga ni inay at itay
ang nakapagpapahina, hindi ito ang nakakapilay.
bagkus ay ang patuloy na pagtakas sa katotohanan
ang tunay na kahungkagan ng buhay.
 

ika-7 ng hunyo 1992 / dubai, uae

 

Balik sa Main Page l Balik sa Kontents