Hikaye 1. Dünya Savasi'ndan kalma bir ani.... Savasin en kanli günlerinden biri.
Asker, en iyi arkadasinin az ileride kanlar icinde yere düstügünü gördü. Insanin basini bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacagi ates yagmuru altindaydilar.
Asker tegmene kostu.
- Tegmenim, firlayip arkadasimi alip gelebilir miyim?
- Delirdin mi ? der gibi bakti tegmen. Gitmeye deger mi? Arkadasin delik desik olmus. Büyük olasilikla ölmüstür bile. Kendi hayatini da tehlikeye atma"
Asker israr etti...
Tegmen: - Peki... Git o zaman...
Inanilmasi güc bir mucize. Asker o korkunc ates yagmuru altinda arkadasina ulasti. Onu sirtina aldi kosa kosa döndü. Birlikte siperin icine yuvarlandilar. Tegmen, kanlar icindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere tasiyan arkadasina döndü :
- Sana degmez, hayatini tehlikeye atmana degmez, demistim. Bak hakli ciktim. Bu zaten ölmüs. - "Degdi tegmenim" dedi asker.
- "Nasil degdi ?" dedi tegmen. - Bu adam ölmüs görmüyor musun?
- Gene de degdi komutanim. Cünkü yanina ulastigimda henüz sagdi. Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim icin. Ve arkadasinin son sözlerini hickirarak tekrarladi tegmene:
"Jim !..Gelecegini biliyordum!.." demisti arkadasi...