Aslinda hep merak etmisti 
denizlerin üstünü 
neye benzerdi acep gökyüzü 
bir yanda büyük bir merak 
bir yanda ölüm korkusu 

"Dudagi yariklar" denir, sanslidir onlar 
hani görüp de insani 
oltadan son anda kurtulanlar 
ne care, balikcinin parmaklari hoyratca kavradi onu 
kücük istavrit anladi "yolun sonu" 

Koca denizlere sigmazdi yüregi 
oysa simdi yüzerken, 
kücücük yesil legende 
cansiz uzanivermis dostlarina 
degiyordu minik yüzgeci 

Insanlar gelip gecti önünden 
bir kedi yalanarak bakti gözlerinin icine 
yavasca karardi dünya, basi da dönüyordu 
son bir kez düsündü derin maviyi 
beyaz mercani, bir de yesil yosunu 

Iste tam o anda egilip aldim onu 
yürüdüm deniz kenarina 
bir öpücük kondurdum basina 
iki damla gözyasindan ibaret 
sade bir törenle saldim denizin sularina 

Bir an öylece kalakaldi 
sonra sevincle dibe daldi 
gitti, tüm kederimi söküp atarak 
tesekkürü de ihmal etmemisti 
birkac degerli pulunu avuclarima birakarak 

Balikci ve kedi saskin baktilar yüzüme 
sorar gibiydiler, neden yaptin bunu, niye 
bir gün dedim, bulursam kendimi 
yesil legendeki kücük istavrit kadar caresiz 
son ana kadar hep bir umudum olsun diye 

                                    Dr. Serdar Siralar