Kendisini kitabina öyle kaptirmisti ki,
Ama yine de  yaninda oturan adamin olabildigince cüretkar bir sekilde
Aralarinda duran paketten birer birer kurabiye
Aldigini gördü, ne kadar görmezden gelse de.

Bir taraftan kitabini okuyup, bir taraftan kurabiyesini yerken,
Gözü saatteydi, "kurabiye hirsizi" yavas yavas tüketirken
kurabiyelerini.

Kulagi saatin tik taklarindaydi ama yine de engelleyemiyordu tik
taklar sinirlenmesini.
Düsünüyordu kendi kendine, "Kibar bir insan olmasaydim, morartirdim
su adamin gözlerini!"

Her kurabiyeye uzandiginda, adam da uzatiyordu elini.
Sonunda pakette tek bir kurabiye kalinca "Bakalim simdi ne yapacak ?"
dedi kendi kendine.
Adam yüzünde asabi bir gülümsemeyle
Uzandi son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye.

Yarisini kurabiyenin atarken agzina,verdi diger yariyi kadina.
Kadin kapar gibi aldi kurabiyeyi adamin elinden ve
"Aman Tanrim, ne cüretkar ve ne kaba bir adam,
Üstelik bir tesekkür bile etmiyor !"

Animsamiyordu bu kadar sinirlendigini hayatinda,
Ucaginin kalkacagi anons edilince bir ic cekti rahatlamayla.
Topladi esyalarini ve yürüdü cikis kapisina,
Dönüp bakmadi bile "kurabiye hirsizi" na.

Ucaga bindi ve oturdu rahat koltuguna,
Sonra uzandi, bitmek üzere olan kitabina.
Cantasina elini uzatinca, gözleri acildi saskinlikla.
Duruyordu gözlerinin önünde bir paket kurabiye!

Caresizlik icinde inledi, "Bunlar benim kurabiyelerimse eger;
Ötekiler de onundu ve paylasti benimle her bir kurabiyesini !"
Özür dilemek icin cok gec kaldigini anladi üzüntüyle,
Kaba ve cüretkar olan,"kurabiye hirsizi" kendisiydi iste.

                                                           Valerie COX