Sevgilim .
Sana bunları yazarken gözlerim doluyor. ayrılık o kadar zor geldiki bana;meğer ne kadarda seviyormuşum seni. bunu ancak senden ayrılınca anladım.hasretin bağrıma karakış gibi saplandı. içimdeki sızıyı şimdi anlıyorum meğer senmişsin beni hayata bağlayan o üzüm karası gözlerinmiş hayat suyum ellerinmiş beni sımsıcak bir sevdaya salan siyah saçlarında görüyormuşum ben gündüzün aydınlığını koca yedi yıl nasılda geçiverdi ansızın şimdi kış ortasınıda baharı hasretle bekliyorum ama biliyorumki sen yoksan baharda yok bana. biliyormusun şimdi nasıl kapkara yüreğim zifiri gece gibi hayat benim için çekilmez bir sancı korkarım sonsuza kadarda bu hep böyle sürüp gidecek. ne aptallık ettimde yazımı kışa çevirdim.çok pişmanım seni üzdüğüm için. ben dönemiyorum n'olur sen gel bana gelde pitsin sana olan bu özlemim. seni herzamankinden daha çok seviyorum.bunu şimdi daha iyi anladım.

                                                            Doğan