Her ay telefon, elektrik, su gibi harcamalarımız ödemek için postaneye, banka şubelerine gideriz. Vatandaşlık vazifemizi yapmak, borcumuzu ödemek, arkasından gecikme zammından kurtulmak için.

Geçenlerde bir arkadaşımız başından geçen olayı anlattı. "Ben borcumu günü gününe ödeyen biriyim. Telefon, elektrik, su faturaları geldiği zaman hemen o gün gider, öderim. Geçen ay telefon faturasını ödemek için postaneye gittim. 1 milyon 75 bin liralık fatura geldi. Gişedeki memureye 1 milyon 100 bin lira verdim. Geriye bana 20 bin lira verdi. Ben "Beş bin lira eksik verdiğini" söyleyince. "Beyefendi, beş bin lira yok, gidebilirsiniz" dedi. Be de düşündüm ki "Acaba bu numara günde kaç kişiye yapılıyor?"

Beş bin lira büyük bir para değil. Ama benim hakkım olan, bana verilmesi gereken beş bin lirayı niçin oraya bırakayım. Günde benim gibi 100 kişiden böyle beş bin lira alınsa, 500 bin lira yapar. 200 kişiden alınsa, 1 milyon lira yapar, değil mi?

Niçin böyle yapılıyor? Yurt içi bir mektup 5 bin lira, küçük jeton, büyük jeton gibi para eden şeyler gişede bulundurulsa, ödenmeyen para üstleri bu şekilde ödenebilir. Yahutta vatandaşlarımız ödeyeceği parayı hesaplar, bozukluğunu hazırlar öyle gelirse, böyle bir problem de olmaz.

Şimdi olayın bir de diğer yüzüne bakalım: Bize gelen telefon faturası 1 milyon 75 bin lira olsa, biz de parasını öderken 1 milyon 70 bin lira ödesek. Yani 1 milyon, artı 20 bin lira olacak. 5 bin liramız olmasa ve gişedeki memureye "Afedersiniz, beş bin liram yok, Hakkınızı helal edin" diyerek ayrılsak, tavrı ne olabilir"

İşte o zaman "kendisinin" bir memur olduğunu, faturanın tamamının ödenmesi gerektiğini, amirlerine karşı hesap vereceğini söyler. Elbette haklıdır. Peki vatandaş ne yapsın?