|
|
» ซำบายดี ลาว » ของฟรีที่ สมุย » จดหมายเหตุกรุงศรี ฯ :: บ. บันทึก :: ล. ลิงค์ :: ก. เกสบุค :: ม. เอวเมว :: ฮ. โฮม |
|
 |
ต่อ
รถเก่า ปิดกระจกทึบ....น่าอึดอัดชะมัด
ก้าวขึ้นรถก้อึดอัดจริง ๆ ด้วย ที่นั่งก็แคบ ๆ จะงอขาก็ลำบาก
ราคาแพงแต่คุณภาพต่ำ ..บนรถมีคนต่างประเทศอยู่ด้วยล่ะ
วัยรุ่นญี่ปุ่น 2 คน เพื่อนกันแหง ๆ นั่งไม่ห่างจากเรานัก
พอรถวิ่งไปไม่เท่าไหร่ก้เล่นเตกอกตกใจ ตำรวจขึ้นมาตรวจหายาบ้า
ค้น ๆ ๆ ๆ... มีลุงคนนึงโดนค้นหนัก ถามทุกอย่าง ขอเปิดดูกระเป๋า
โนริโอะถามว่าเขาค้นหายาบ้าหรือ? ผมก้เลยบอกว่าใช่แล้ว แถวนี้ยาบ้ามันเยอะ
แต่เราก็ไม่ได้โดนค้นนะ เขาคงจะดูหน้าก่อนค้นน่ะ
หน้าอย่างเรา ๆ คงไม่เหมือนผู้ร้าย...
กำหนดการถึงเชียงใหม่ 6 โมงเย็น
รถวิ่งหลายชั่วโมง จอดหลายที่ บางที่ก็นานหน่อย
ผมก็เลลงไปหาซื้อของกิน ก็หิวอีกแล้วนี่นา
เย็น ๆ ถึงเชียงใหม่... ด้วยความที่ไม่เคยเยือนเชียงใหม่เลยไม่รู้
คนเขาลงจวนจะหมด เราก็ลง ผมแน่ใจว่านี่ล่ะ ใช่แล้วอาเขต
ลงรถไปตกลงกับ 3 ล้อ ผมไม่มีข้อมูลเชียงใหม่เลย แต่โนริโอะพอมีบ้าง
อย่างน้อยก้รายชื่อเกสเฮ้าส์ราคาถูก
เราให้ 3 ล้อไปส่งที่ nat guest house เพราะราคาถูกแล้ว
แต่ 3 ล้อก้อยากจะพาไปที่ที่แกจะได้เงิน เราก้ไม่ยอม ตกลงเราก็
เลยได้ไปที่ แนท.. ราคา 150 เหลือห้องเดียว
สภาพห้องแย่มากแม้จะ มี 3 เตียง ห้องน้ำก้ค่อนข้าง ซกมก
ประตูเก่า ๆ ปิดไม่ได้ เปิดไว้อย่างนั้นล่ะไม่ว่าจะอาบ หรือจะทุกข์
ยิ่งไปกว่านั้น โครตยุงก้อยู่ที่นี่ และหน้าห้องดันเป็น วงสนทนา
ของฝรั่งซกมก ทั้งหลาย กินเหล้า ร้องรำทำเพลง ส่งเสียงดังมาก
เรารีบอาบน้ำแล้วก็ออกไปหาอะไรกิน
เดินไปแหล่งมั่วสุมของฝรั่ง ตอนกลางคืนถนนแถวนี้นอกจากคนขายของ
ที่เป็นคนไทยแล้ว นอกนั้นก้ไม่มีคนไทยเลย โนริโอะพออกพอใจกับ
สถานที่แบบนี้มาก เดินดูเกือบทุกร้าน โดยเฉพาะร้านเครื่องเงิน
ร้านอาหารก้เยอะแต่มันหรูเกินไปสำหรับเรา
สุดท้ายเราก็เลยเข้าไปกินร้านของอาม่า... เข้าไปแกก็เอา
เมนูมาวาง ผมสำรวจราคา ปรากฎว่าชาร์ตราคานักท่องเที่ยว
ข้างผนังติดไว้ราคานึง แต่ในเมนุเป็นราคานึง
ผมก็เลยเรียกแกมาสอบถาม แกบอกว่าในเมนูราคาพิเศษ
เราก็เลยเอาไอ้ที่ไม่พิเศษแล้วกัน
โอ้มายกอด............
ผมสั่งกระเพาหมูง่าย ๆ กันตาย
แต่เวลาเสริฟ ...กลายเป็น ว่าได้กระเพาเหี่ยว ๆ หมูเน่า ๆ ข้าวแข็ง ๆ
กระเพาที่นี่สงสัยเอาไปตากแดด 3 วันก่อนำมาทำอาหาร
ทำอย่างนี้กับลูกค้า มิน่าทั้งร้านมีแต่เรา...
เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่เราเลือกเข้าร้านไม่มีคน แล้วได้ของคุณภาพไม่ดี
ปริมาณลูกค้า พิสูจน์ คุณภาพ จำไว้ ๆ
เรารีบออกจากร้าน แล้วเดินลัดเลาะตามแผงขายของ
เดินมันทุกที่ โนริโอะหยุดดูแหวนเงิน แล้วต่อรองราคา ราคาตั้งไว้ที่ 500 บาท
ต่อกันอยู่ราว ๆ 20 นาที โนริโอะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงราคาที่ สามารถจ่าย
คือ 250 ในที่สุดโนริโอะก้ได้แหวนเงินวงนั้นมา 250 บาท...
I am a winner !!!!
ดีใจเสียจริงนะ......เดินไป ๆ ก็แวะเข้าไปดูอีกแผง สร้อยเงิน
ราคา 950 โนริโอะให้ 500 ..ต่แกันอยู่ 10 กว่านาที ไม่อาจตกลงกันได้
เลยออกมาเฉย ๆ ...เจ้าของร้านบ่น ว่าเสียเวลา
ตลอดการซื้อขายผมเป็นเพียงผู้เฝ้าสังเกตเพราะตัวเอง
ไม่สันทัดเรื่องการซื้อการขาย
เราแวะเข้าร้าน เนตก่อนกลับ... พอกลับถึงห้อง
โนริโอะก้คุยกะผมว่า พรุ่งนี้เราจะไปกันแล้วนะ
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมโนริโอะเกิดอยากไปขึ้นมาดื้อ ๆ
ก็ก่อนหน้านี้บออกว่าจะอยู่ที่นี่สัก 2 วัน หรือว่าเป็นเพราะ
ผมบอกว่า ไม่ชอบสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวเยอะ
ไปก็ไปไม่ว่ากันอยู่แล้ว
ข้างนอกฝรั่งยังกินเหล้ากันอยู่ ส่งเสียงดังมาก
เปิดเพลงจังหวะมันส์ แล้วก้มีการเล่นเกมส์อะไรไม่รู้
นับหนึ่ง สอง สาม ..... เฮ้อ..กว่าจะหลับได้
กลับไปหน้า...รวมวัน
|