Levenslijn Motortreffen Zele
7 - 4 - 2002

Ja Watte ,hoe begin ik eraan? Het is tof te zien dat we steeds meer leden op zondag bij een rit mogen aantreffen in ons clublokaal. TTZ 23 motokes voor een rit da is ni slecht. Natuurlijk speelt het weer hierbij een grote rol, de zon was weer eens van de partij alleen een ietsipietsi koude snijwind moesten we trotseren. April heeft nog niet de ideale temperatuur om echt te genieten. Onze rit was toch weer eens een succes, een grote opkomst, ondertussen beginnen we elkaar met voornaam te noemen en de sfeer is reuze. Bij vertrek naar Zele zijn we goed bij elkaar gebleven en de meeste mensen onder ons houden mee een oogje in 't zijl kwestie van mekaar niet te verliezen. Samen uit samen thuis is nog steeds onze leuze. Het is nog maar eens bewezen hoe verraderlijk sommige landelijke weggetjes kunnen zijn. Een klein ongelukje dat echter goed is afgelopen door dat we niet te dicht achter elkaar reden wijst er op dat we toch moeten uitkijken voor die kleine losse steentjes die ons in de bocht of naast de weg den duvel op het lijf jagen. Eind goed alles goed geen zwaar kwetsuur en harde steven zette de tocht kranig verder. ,we kwamen zelfs wielertoeristen tegen die hun hand opstaken , waarschijnlijk goe zat en dachten ze dat ze ook op nen bike zaten. Opgevallen was ook dat, waar we ook reden door straatjes en dorpjes er voor het zeggen geen kat te bespeuren was . Ik dacht waar zit iedereen hier toch alles was verlaten. Maar als we een stop deden op een controlepost zagen we de ronde van Vlaanderen rechtstreeks op tv. Dus iedereen zat rustig thuis voor de buis. Op een moment was ik Erik en Linda kwijt en ben ik teruggekeerd om te gaan kijken. Daar er verschillende motorclubs rondtoerden en zowat iedereen door elkaar reed was dat niet simpel. Onze vriend spijtig genoeg ontglipt zijn naam me met zijn rood wit Royal Star vertelde me ongeveer waar het koppeltje gestrand was. Aangekomen zag ik de lekke achterband. Ikzelf had ook geen busje met lucht en dichtmiddel bij, dus Eric zei ga maar naar Erwin da is ne specialist in platrijden en buskes bijhebben. O.K. ik volle gaas terug, en Erwin inderdaad zonder twijfelen gaf de reddende engel mee. Terug bij Eric na telkens 5 km oep en af te krossen bliezen we den band oep . Ik rij nu vlug naar huis zei Erikje want ik betrouw da veur giene sikkepit en hup hij met Linda richting huisje. Als dien band mor houd zei hij nog bij vertrek. Het is nog een heel verhaal geworden wat dat die mensen die namiddag hebben meegemaakt ze gaan dat zeker nooit vergeten maar wilt ge het allemaal weten kom dan met zijn allen naar een clubvergadering en Ericje zal het in geuren en kleuren uitleggen. O nog iet , deCarl zei …. Als ik seffens een grote lange baan zie dan scheurrekik nor huis want mijn vraake zit met patékes te wachten veur tete a tete op te smullen romantisch toch he. O ja en de Nico iet da nog nooit gebeurd is bij hem ,was da plotseling zijne naftbak leeg was ,hoe zou da na komen nog 2 dreuppels en hij zou stilvallen. Dus aan de lichten van een grote baan zijn we gesplitst CARL met de bende bleven daar wachjten en 6 km verder was er richting Ninove wel een tankstation en dat hebben we gevonden ook he NICO ? Wij terug naar de bende en die stonden ons uit te lachen niet moeilijk daar waar we gesplitst waren aan de overkant 5O meter in de straat was er natuurlijk ook een tankstation . Aan het einde van de rit ben ik zeker dat we een trofee verdiend hadden daar ik verneem we toch met de grootste en tofste groep waren. [Guy Wafel]