Een liedje over een oude vrouw, die voor het laatst telefoneert met haar zoon en kleinzoon op Java. ( Versie Wieteke van Dort )

  't Oude moedertje zat bevend op het telegraafkantoor
Vriendlijk sprak de ambt'naar:
'Juffrouw, aanstonds geeft Bandoeng gehoor'
Trillend op haar stramme benen greep zij naar de microfoon
En toen hoorde zij, o wonder,
Zacht de stem van haren zoon:

'Hallo Bandoeng!', ' Ja moeder hier ben ik'
'Dag liefste jongen'  zegt zij met een snik
'Hallo, hallo, hoe gaat het ouevrouw?'      (ouvrouw = moedertje) (petjoh liefkozend)
Dan zegt z'alleen: 'Ik verlang zoo erg naar jou.'

'Jongenlief' vraagt ze 'Hoe gaat het
Met je kleine bruine vrouw?'
'Best hoor' zegt hij 'en wij spreken
Elken dag hier over jou.
En mijn kleuters zeggen 's avonds
Voor 't slapen gaan 'n gebed
Voor hun onbekende opoe.
Met een kus op jouw portret'

Hallo Bandoeng! Ja moeder hier ben ik'
'Dag liefste jongen zegt zij met een snik
'Hallo, hallo, hoe gaat het oude vrouw?'
Dan zegt z' alleen: 'Ik verlang zoo erg naar jou.'

'Wacht eens moeder' zegt hij lachend,
'k bracht mijn jongste zoontje mee'
Even later hoort ze duidelijk
'Opoelief, tabé, tabé'              (tabé = gedag!)
Maar dan wordt het haar te machtig.
Zachtjes fluistert ze 'O Heer!
Dank, dat 'k heb mogen horen'
En dan valt ze weenend neer.

'Hallo Bandoeng! Ja moeder hier ben ik.'
Zij antwoord niet, hij hoort alleen een snik.
'Hallo, hallo' klinkt het over verre zee...
Zij is niet meer
En het kindje roept: 'Tabé'.

HALLO! BANDOENG! ( oorspronkelijke versie )
 
't Oude moedertje stond bevend op het telegraafkantoor 
Vriendelijk sprak de ambtenaar: "Juffrouw, aanstonds geeft Bandoeng gehoor!" 
Trillend op haar stramme benen greep zij naar de microfoon 
En toen hoorde zij, o wonder, zacht de stem van hare zoon:
 
"Hallo! Bandoeng!" "Ja, moeder hier ben ik" 
"Dag liefste jongen", zegt zij met een snik 
"Hallo, hallo! Hoe gaat het ouwe vrouw?" 
Dan zegt ze alleen: "Ik verlang zo erg naar jou" 

"Lieve jongen," zegt ze teder, "ik heb maandenlang gespaard 
't Was me om jou te kunnen spreken, m'n allerlaatste gulden waard!" 
En ontroerd zegt hij dan: "Moeder, nog vier jaar dan is het om 
Oudjelief, wat zal ik je pakken, als ik weer in Holland kom"
 
"Hallo! Bandoeng!" "Ja, moeder hier ben ik" 
"Dag liefste jongen", zegt zij met een snik 
"Hallo, hallo! Hoe gaat het ouwe vrouw?" 
Dan zegt ze alleen: "Ik verlang zo erg naar jou"

"Wacht eens, moeder," zegt hij lachend, "'k bracht mijn jongste zoontje mee" 
Even later hoort ze duidelijk: "Opoelief, tabé, tabé!"
Maar dan wordt het haar te machtig, zachtjes fluistert ze: "O Heer! 
Dank, dat ik dit heb mogen horen, en dan valt ze wenend neer
 
"Hallo, Bandoeng!" "Ja, moeder hier ben ik" 
Zij antwoordt niet, hij hoort alleen een snik 
"Hallo, hallo!", klinkt over verre zee... 
Zij is niet meer... en het kindje roept: "Tabé!"