Navigatie:
Einde verslag
Ries
Fried
Edmé
Fleur
Gerard
Bin
Lo

15-2-05
Dag Paul,
Van Ries heb ik jou Sewugalur e-mail doorgekregen en ik wist niet wat ik allemaal zag.Geweldig om dat allemaal in herinnering te brengen. Ik ben er de laatste jaren erg mee bezig. Ik heb mijn leven lang door de hele wereld gezworven. Ben in de luchtvaart begonnen en via de chocolade industrie kwam ik in de chemie terecht. Heb voor DSM eerst chemische fabrieken achter het ijzeren gordijn gebouwd en opgestart.Heb +/- 3 jaar in Roemenië totaal doorgebracht, daarna Thailand, Yugoslavië elk een jaar. In Roemenië ontmoette ik een Belgisch Ingenieurs bureau die vroegen of ik in Brussel wou komen werken omdat ze om Ureumspecialisten verlegen zaten en daar heb ik direct Ja op geantwoord. Dit is waarom ik in België ben terecht gekomen. Voor het studiebureau heb ik bijna 20 jaar bij gewerkt en daar heb ook fabrieken voor gebouwd in het buitenland.Voordat ik naar België ging was ik met Truus getrouwd, die moet je nog kennen,want ik was met haar in Nijmegen langs geweest.Toen ik naar DSM in Limburg verhuisde heeft zij mij na 6 maanden verlaten. Daar heb ik een zoon bij en dat is Aldo die getouwd is met Ingrid en daar heb ik twee kleinkinderen bij Alex en Roos resp.8 en 4 jaar oud. in ' 68 ben ik gescheiden totdat in Israel waar ik 2.5 jaar heb gewoond en gewerkt mijn huidige vrouw Dorith op de rug van een kameel midden in de Negevwoestijn voorbij zag stuiven. Dit is een gijntje want ze wordt woest als ik dit zo vertel. Alleen Arabieren rijden op kamelen joden rijden in auto's. Dorith heeft mij een tweeling bezorgd een jongen en een meisje, Allan en Nathalie. Allan maakt popmuziek en Nathalie reist de hele wereld rond en zit in de virtuele kunst.
Paul weet je dat er een photo bestaat van Sewugalur met een deel van de bewoners erop. De Bosjes, Vermaasjes,Stuyver, Mensing en nog vele klapperjavanen ikzelf en Nancy Deighton. Zeg mij of je die foto al heb gezien. Ik kan je die anders bezorgen.
Heel leuk wat van jou kant te hebben gelezen. Houden kontakt.
Groeten uit België,Top
Fried Muller

15-2-05
Paul, wat een reactie. Supersnel !!
Hier komen de e-mail adressen ;
Fried : mulcon@pandora.be
Reina : tembrevilla@hotmail.com (via haar dochter)
Laurens : laurens.muller@linmark.com (werk)
Laurens :laurens@dhaka.net
Woont Rob nog in Nijmegen ?? En waar wonen de andere broers en zusters ??
Mijn adres is: Pastoor van den Boomstraat 35, 5258 GB in Berlicum, ligt oostelijk van Den Bosch.
Mijn echtgenote heet Yvonne, had inderdaad rood haar en sproeten. Top
Ries Muller

12-3-05
Hallo Paul,

Alles goed met jullie? Heb jij ook de Moesson in huis; ik heb nl. onder : Rubriek Gezocht, de naam van Trudy v. Liebenstein vermeld zien staan. Zij moet volgens mij ook in Sewu galur gezeten hebben, met de moeder. Haar vader was militair arts en zij woonden aan de Gondokoesoeman in Djocja. Ik denk in de buurt van de familie Bos ?? Ook meen ik, dat ze aan de Pakemweg op school zat; daar zaten ook de kinderen van de Sultan op school, die iedere dag met een koets naar school werden gebracht?? Ook de kinderen Bos zaten , denk ik (????) op die school. Verder staat er bij dat bericht ook het telefoonnummer van Trudy vermeld : 0519 - 292218.
Dan krijgen we a.s. Zondag 13 maart, Vonnie Hager en haar man , van Hooydonk, Hans van Polanen Petel en zijn vrouw op bezoek en kunnen dan nasi gudek, sambel goreng kretjek, enz. eten. Hebben jij en je vrouw zin om ook te komen en wat te ngobrollen met oude bekenden ? Zou wel leuk zijn. We horen het wel. Ons tel. nummer is 040-2415585 of e-mailen .
De Moesson was van Maart 2005.
Groetjes Gerard. Top

27 dec 2005

Beste Sewu-Galur ex-kampgenoten,

Kom net terug uit Indonesië en ben vorige week in Sewu-Galur geweest. Het kamp zoals je het vroeger verlaten had bestaat niet meer. Alle gebouwen zijn met de grond gelijkgemaakt. Je vind hier en daar nog wat fundamenten terug. Het is volgegroed met allerlei planten en bomen. Het enige wat nog bestaat is op de punt van het kamp waar de wegsplitsing is, is het snellopend beekje waar vroeger de WC's over gebouwd waren nog steeds daar alleen stroomt die door en betonnen open geul. De andere zijde van het kamp loopt nog steeds de droge goot. Ik heb dat op film opgenomen en hoop het jullie eens te laten zien. Zijn er ex-kampers die daar ook zijn geweest?
Mensen die daar tegenover het terrein wonen kunnen zich de gebouwen nog herinneren, maar schijnt toch all een vrij lange tijd afgebroken te zijn.
Ik moet volgend jaar weer in Yogya zijn en zal het misschien nogmaals bezoeken en gedetailleerder filmen. Top

Allemaal een goed uiteinde en een Spetterend Gelukkig en Gezond Nieuw Jaar

Met vele groeten,
Fried Muller

17-3-06
Wat leuk, ik heb het één en ander over Sewoe Galor gevonden. Mijn moeder, mevrouw Strauss, mijn zus en ik hebben daar ook ingezeten. Ook mijn oma en opa, de heer en mevrouw Smits en mijn tante, Cisca (Lesquillier) Smits.
Ik herken veel bekende namen, o.a. mevrouw Winnie van Bouwelen, meisje Chauta, mevr. Bloemhart etc.
Het doet me goed hier wat over te lezen, al jaren informatie over dit kamp gezocht.
met vriendelijke groet, Edmé Bruijn-Strauss (f_bruijn@zonnet.nl) Top

8:00 31-5-06

Hello Paul,

Received your note, dank je wel. I hope you understand mijn Engels. Mijn Hollands is erg slecht. I am glad that I found your website. I have written a book about my life story in the concentration camp years in Sewugalur and my life in Holland. It also covers my "wild life" in Hollywood and Beverly Hills in the 60's and 70's. It is actually a story about "forgiving." I have a website where you also can find the picture of Sewugalur and my family. My book is advertised on Amazon.com and also on Google.com.
Here is my website: www.makingchangeamemoir.com My publishing company is in Victoria, British Columbia.

I am trying to promote my book in different parts of the world. I advertised in a Dutch newsletter in Toronto, Canada and have good results sofar. Do you have any suggestions?

Looking forward to hearing from you. Fleurie Van Steenbergen, alias: Mariska Van Metta.
Fleur Pierson

PS Mady is now reading my book:) She is living in the San Francisco area.
Where do you live now? Top

Van: B Koster, bkoster@planet.nl
Verstuurd op: dinsdag, juni 27, 2006 9:01 pm
Aan: Vermaes Paul, ignace@planet.nl
Cc:
Bcc:
Onderwerp: Sewugalor

een hele verrassing om van jou een e-mail te ontvangen. Inderdaad heb ik Ellen op de begrafenis van je tante ontmoet en daar hadden we het ook over de tijd in Sewugalor. Maar je weet hoe of het gaat, je ziet ineens zoveel oude bekenden en je wilt eens met deze of gene praten en dat allemaal in een tamelijk korte tijd. Het is eigenlijk wel erg jammer, dat je oude bekenden terug ziet op zo'n droevige gebeurtenis. Om op die bewuste foto van Sewugalor terug te komen, ik heb hem al eerder gezien in het Indisch blad 'Moesson'. Ik heb de foto ook weer bekeken via jouw site, die foto is dan groter. Maar weet je, ik sta er volgens mij helemaal niet op, noch mijn moeder en broers. Ik kan mij eigenlijk ook niet goed herinneren, dat die foto gemaakt is. De reden zou kunnen zijn, dat ik een dagje ouder ben geworden, maar ik denk eerder aan het volgende: er is al gauw een eerste groep ex-kampers uit de Jappentijd uit Sewugalor getransporteerd naar een oude suikerplantage (meen ik) en van daar uit zijn we toen per vliegtuig (dakota zonder deuren) door Engelsen vervoerd naar Semarang, waar wij opgevangen zijn in het voormalig Jappenkamp, het Weeshuis van Semarang. Daar konden we opgeven, waar we heen wilden. Wij zijn per landingsvaartuig van Semarang naar Jakarta overgebracht, omdat mijn vader daar al zat. We zijn toen één nacht in kamp Tjideng ondergebracht, waar mijn vader ons de volgende morgen kon afhalen. Ik denk dus, dat toen die bewuste foto gemaakt was, wij niet meer in Sewugalor waren. Toch is het natuurlijk wel interessant om foto's en gegevens uit die tijd te lezen, zodat je meer te weten komt van de achtergronden.
Je had het ook over de website van mijn zoon. Inderdaad heeft hij zo'n website, maar of hij erg veel tijd heeft, om deze site bij te werken, weet ik eigenlijk niet. Deze zoon van me, Barth heet hij, is de jongste. Hij is heel erg geïnteresseerd in alles wat met Indië te maken heeft. Hij is zelf geboren op Aruba, waar wij met het gezin 11 jaar gezeten en gewerkt hebben. Barth heeft graag van mijn moeder over Indië willen horen, maar je weet ook, dat onze ouders niet zo erg graag over die tijd willen praten: het grote zwijgen in de Indo-groep. Toen is hij mij het één en ander gaan vragen, niet uit nieuwsgierigheid, maar hij wil graag weten, waarom ik in mijn doen en laten reageer, zoals ik reageer. Immers, je manier van handelen, denken, dingen waarderen en zo meer, komt ook voort uit het verleden. Zo heb ik zo goed en kwaad als het ging, voor hem op papier gezet, hoe het in Indië was voor de oorlog, hoe de Jappentijd en het kampleven is geweest, hoe het na de oorlog is gegaan, bersiaptijd, ook de sewugalortijd, de tijd hier in Nederland. Nou ja, ik heb opgeschreven voor hem, wat ik vond dat nodig is en ik heb hem gevraagd, om mij dan weer vragen te stellen, waarop ik dan weer verder kon reageren. Ik heb voor hem boeken bij elkaar gekocht, die ook over die tijd gaan en waarvan ik denk, dat die de zaak weer wat beter belichten. Enfin, we praten nog vaak over "tempo duluh" of hij stelt zijn vragen via e-mail.
Ja, wat zal ik je nog meer vertellen. We hadden in Jakarta een grote vrienden- en vriendinnen groep, we waren op de padvinderij, op de zelfde school, deden van alles en nog wat, kortom, we hebben geprobeerd om onze verloren jeugd in te halen. Maar je weet het zelf ook wel, in een kort tijdsbestek ging iedereen naar Holland. Hier raakte je je vrienden en vriendinnen uit het oog, iedereen was immers druk bezig met zijn of haar toekomst. Maar nu iedereen zo'n beetje met pensioen is, kom je elkaar weer tegen. We komen als het ware uit die draaikolk van het leven en via reünies kom je elkaar weer tegen. Uit die grote groep van toen, had je toch wel enkele vrienden, waarmee je vroeger veel meer mee optrok, waarmee je leuke dingen en minder leuke dingen toen deelde. Ik ben zo gelukkig, dat ik die vrienden nu weer regelmatig zie. Het is Ralph Valentijn en jouw neef Wil Engels. Andere vroegere vrienden en vriendinnen zien we ook nog wel, maar wij drieën waren vroeger al de "drie musketiers" en gelukkig dat we op onze oude dag weer vaker in contact met elkaar zijn geraakt.
Ach, je weet het wel, er is zo veel te vertellen, dat krijg je niet in één keer op papier. Ik laat het dan ook maar hierbij. Ik wil je nog bedanken voor het feit, dat je de moeite genomen hebt, om me de gegevens over Sewugalor aan me toe te sturen. Hoe wonderlijk kan e-mail zijn.
Beste Paul, ontvang mijn hartelijke groeten en wie weet, misschien hoor ik nog wel een keer meer van je. Voor nu, blijf gezond en misschien tot horens.

Bin Koster. Top

Van: L.Q. Kokshoorn [mailto: lq.kokshoorn@planet.nl]
Verzonden: wo 16-4-2008 10:21
Aan: verma311@planet.nl
Onderwerp: naamlijst kamp sewoe galoer

geachte heer vermaes

eerst recent ben ik er achter gekomen dat er een site bestond met alle mogelijke informatie over het kamp sewoe galoer. mijn echtgenote, inmiddels overleden, heeft met haar moeder en zus in dit kamp gezeten en heeft er wel eens over gesproken. ook herinner ik mij dat wij, heel lang geleden, een keer op bezoek zijn geweest bij tante wies vermaes die destijds (of een van haar dochters) woonde in Lent of Elst in de Betuwe. Wij zijn daar toen heel hartelijk ontvangen en er werden uiteraard veel herinneringen opgehaald uit die afschuwelijke tijd.

Mijn echtgenote was Henriette Justine Tengbergen, geboren 24.2.1926, haar moeder was Millicent Tengbergen-v.d. Brugghen, geboren 1.2.1897 en overleden 1 mei 1986 in Hilversum. haar zus was Francoise Louise Tengbergen, geboren 22.9.1933 en overleden in Weesp in 2002. zij was gehuwd met Raoul Mooyman, geboren 13.4.1940 in Klaten en overleden in Weesp in december 2004.

De familie Tengbergen is in maart 1947 naar Nederland vertrokken, heeft eerst in Utrecht bij familie gewoond en vanaf 1953 in Hilversum. Zelf was ik sinds 1946 als OVW militair in Indonesie waar ik Henny leerde kennen. Wij zijn in 1949 met de handschoen getrouwd waarna wij tot 1953 in Batavia hebben gewoond. Kreeg toen geen re-entry permit en wij zijn toen naar Suriname uitgezonden waar wij tot 1959 hebben gewoond. Zijn toen met het gezin naar Nederland terug gekeerd. Henny is op 12 jun i 2005 na een ernstige hersenbloeding overleden.

In de lijst komt ook voor Babes van Bruggen. Ik weet dat zij een nicht had die Babes van der Brugghen heette. Ik weet niet of dat dezelfde persoon is. Babes leeft nog, woont in San Diego maar is zwaar Alzheimer patiente zodat ik haar niet meer kan vragen of ook zij in dit kamp heeft gezeten.

Ik hoop u met dit lange verhaal niet verveeld te hebben en mogelijk heeft u iets aan de informatie die ik u heb kunnen geven.

met vriendelijke groeten

l.q. kokshoorn corn.evertsenstraat 43 1215 lk hilversum

Geachte heer Vermaes

Het doet mij veel genoegen van u te horen dat mijn e-mail positief is ontvangen. De meegezonden foto is inderdaad van Babes van der Brugghen waarvan de voornaam eigenlijk Anita is. Zoals ik al doorgaf woont ze al heel lang in San Diego en is destijds getrouwd met Hans Noordhoorn die oorspronkelijk ook in Indie geboren is. Ik stuur u vandaag twee foto s die begin 1948 genomen zijn in Nederland, foto s uit 1947 in Batavia genomen heb ik wel maar die zijn zo klein en slecht dat u daar waarschijnlijk niets mee kunt beginnen. Na gebruik ontvang ik ze wel graagweer terug.

Ik vind het erg jammer dat ik pas nu er achter ben gekomen dat er zo n uitgebreide site over kamp Sewoe Galoer is want ik weet zeker dat Henny het fijn zou hebben gevonden om deze oude herinneringen weer op te halen.

Er staat op de site ook een link vanRonny Wong over de evacuatie van het kamp en ikvraag mij af of de Tengbergen' s dit ook zo hebben meegemaakt. ik kan me het allemaal wel goed voorstellen want uiteindelijk heb ik ruim 7 jaar in Indonesie gewoond en ben er -uit hoofde van mijn werk - vanaf 1970 tot mijn pensionering in 1989 minstens 35 keer geweest. Ook daarna ben ik er met Henny diverse malen geweest en heb toen het graf van haar vader bezocht, die in 1944 bij de Pakan Baroe spoorweg is omgekomen en begraven ligt op Leuwigadjah bij Bandoeng.

Mocht ik verder nog ergens mee van dienst kunnen zijn dan hoor ik dat graag van U
Terimah kasih sampai ketemu lagi.

Lo Q. Kokshoorn Top

Terug naar: Top       Terug naar: Lied/voordracht-overzicht