Κακοτοπιές, πειρασμοί και άνθη του κακού,άλλο τίποτε σ' αυτό το λειτούργημα.Λέμε συχνά ότι "αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ τίμιος" αν και ξέρουμε ότι δεν του δόθηκαν ευκαιρίες να κάνει ατιμίες. Στον δημοσιογράφο δίνονται κάθε μέρα δεκάδες ευκαιρίες να κάνει ατιμίες.Γι' αυτό και όταν μένει καθαρός η λέξη "τίμιος" έχει πραγματική υπόσταση. Πολύ δύσκολο να φύγει κανείς από τη δημοσιογραφία με το μέτωπο καθαρό.
Στο ερώτημα -όπως χαρακτηριστικά γράφετε-των βαρόνων των media "ορέ πόσο κάνει η πένα σου να μπεί στην δούλεψή μου;",πιστεύετε ότι οι νέοι δημοσιογράφοι θα έχουν το σθένος να προτάξουν το ανάστημά τους, όπως κάνατε εσείς ή οι συνθήκες είναι πολύ πιο δύσκολες σήμερα;
Πιστεύω πως οι νέοι δημοσιογράφοι έχουν το σθένος να προτάξουν το ανάστημά τους σ' εκείνους που θέλουν να εξαγοράσουν τις πένες τους. Ίσως οι σημερινοί νέοι και νέες έχουν μεγαλύτερες ευαισθησίες από εμάς τους παλιούς.Ίσως βάζουν τα κλάματα στα κρυφά!. Και ίσως είναι πιο εύκολοι να εγκαταλείψουν τη μάχη προ του πανίσχυρου αντιπάλου. Είναι θέμα "παιδείας", είναι θέμα "άσκησης" αλλά κυρίως θέμα βοήθειας απο τους δασκάλους τους και τους προϊσταμένους τους που δυστυχώς δεν υπάρχει στους καιρούς μας (διόλου ρομαντικούς), αφού άλλωστε αρκετοί από αυτούς είναι μολυσμένοι, διεφθαρμένοι και πουλημένοι στα αφεντικά τους. Ναι, χωρίς υπερβολή,πουλημένοι και νοικιασμένοι έναντι πολλών εκατομμυρίων...
Ο Umberto Eco υποστηρίζει ότι "σήμερα μια χώρα ανήκει σ'αυτόν που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης". Υιοθετείτε την άποψή του; Παρατηρείτε να εφαρμόζεται μια παρόμοια τακτική και στην Ελλάδα;
Έχει δίκιο ο Umberto Eco. Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη απ' όσο την περιγράφει. Και στην μεν Ιταλία κυρίαρχος είναι ο Μπερλουσκόνι, στην Ελλάδα όμως είναι πολλοί και διάφοροι, στενά διαπλεκόμενοι μεταξύ τους και με το Σύστημα, τόσο που όταν συμμαχούν ν' ανατρέπουν κυβερνήσεις (όπως συνέβη το 1993 με τον Μητσοτάκη),να επηρρεάζουν δικαστικές αποφάσεις (όπως συνέβη με τον Ανδρέα), να κατευθύνουν την οικονομική ζωή και να αρπάζουν τα μεγάλα έργα. Το δε χειρότερο όλων είναι να μουδιάζουν τη συνείδηση του λαού με τα υπνωτικά που του διοχετεύουν από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, που τα περισσότερα είναι βαρύτατα παθητικά.
Όταν ήσαστε αρχισυντάκτης στα "Νέα" ο Δ.Ψαθάς ήταν ο χρονογράφος της εφημερίδας. Πώς θα σκιαγραφούσατε την προσωπικότά του, όπως αυτή διαγράφεται στη συνεργασία που είχατε την εποχή εκείνη;
Ο Ψαθάς είναι το πρότυπο του ακέραιου,έντιμου,ταλαντούχου και ανεξάρτητου δημοσιογράφου. Κανονικά θα' πρεπε ο ανδριάντας του να είναι στην είσοδο των γραφείων του "Βήματος-Νέων" και το πορτέτο του στην πινακοθήκη της ΕΣΗΕΑ. Θα έπρεπε επίσης να είχε καθιερωθεί και βραβείο Ψαθά τόσο για τη δημοσιογραφική όσο και για τη συγγραφική του προσφορά. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχει γίνει. Κι έτσι οι νέοι δημοσιογράφοι, δεν γνωρίζουν τους "αγίους" του λειτουργήματος, δεν ξέρουν σε ποιόν να μοιάσουν, ποανού τη διαδρομή ν΄ακολουθήσουν. Γι' αυτό και "κολλάνε" στα δημοσιογραφικά τέρατα ών ουκ έστιν αριθμός και σε βεντέτες που δεν έχουν την παραμικρή αξία. Ας ευχηθούμε τα πράγματα να καλυτερέψουν κι εσείς οι "πιονέρηδες", με το άξιο περιοδικό σας να μπείτε κάποτε μπροστά στη μάχη της εξυγίανσης.
MAGAZINE