welcome on board, aRman; life is not easy as you expect cont...


25 küsür yaşıma kadar çektirdiklerim arasında
en sevdiğim fotoğrafım bu. yer samata kilisesi
 ve levon dayımın düğün günü.
 çok sevdiğim bir kıyafet, harika saçlar, muhteşem gülüş :))
böyle bir fotoğrafımın daha olabileceğine inanmıyorum.

ve aRtuç ailesi yeni bir üye daha kazandı... hoşgeldin herman. yanlış anlamayın abi kız değildir, sadece çok istediği halde kız çoçuğu olmayan bir mamanın son debelenmeleridir diyebiliriz :)))

efsaneye göre, herman eve geldiğinde cama çıkıp tüm sokağa, "benim kardeşim oldu" diye bağırmışım.

...oysa benim tek hatırladığım, babamın sanki pazardan torba getirirmiş gibi, hermuşu getirip salondaki yemek masasının üzerine bıraktığı :))) 

beni çıplak göremediniz, ama işte size çıplak herman'ı takdimimdir. anna kuyriğim ne kadar ufakmış, upuzun saçlar... mamamın da keyfi yerinde, resmi çeken muhtemelen simon aparım da beni güldürüyor :)))
 
herman bey büyümeye başladılar. süper yanaklar harika da bir gülüşü var. şimdi olsa yerim ben onu... biz de fena değiliz büyüyoruz bu arda, farkindamisiniz bilimiyorum ama kocaman bir kafam mevcut :))


ya bu resim galiba yine yukardaki ikisi gibi aynı doğumgününün devamı.
 mamaların yatağının üzerindeyiz beş kuzen.
şimak, artür, sementa(o şimdi şirag'ın maması :)) ), aRman ve herman.
 diğer önemli bir nokta da benim ayağımdaki ayakkabılar. 
halis muhlis "panter". olsa şimdi yine alır, yine giyerim :))

önceki sayfa

sonraki sayfa