ในปี2xxx ในบาแลมล์ สถานที่ฝึกทหารที่มีประสิทธิภาพ ถึงแม้ว่าจะผ่านเหตุการณ์สู้รบกับกลุ่มแม่มดมาเป็นสิบปีแล้ว แต่ที่นี้ยังได้รับความนิยมและกล่าวขวัญจากประชาชานทั่วไปว่า เป็นโรงเรียนฝึกทหารที่ดีที่สุด ที่นั้นยังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย เพียนงแต่กาลเวลาได้เปลี่ยนเพียงบางอย่างเท่านั้น ที่หน้าห้องของผู้อำนวยการ มีหนุ่น้อยสวมเสื้อเจ็กเก็จสีดำ สวมเข็มขัดไขว้กัน ดูแกะกะมากกว่า ที่หน้าอกสวมสร้อยรูปคริสตันสีฟ้าครามสวยงาม แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะใส่เพื่อจุดประสงค์อย่างอื่นมากกว่า กำลังเคาะประดูเพื่อดูว่าข้างในมีคนรึเปล่า "เข้ามา" เสียงที่บ่งบอกถึงอายุ และทรงไปด้วยอำนาจพูดขึ้น เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในห้องที่นร.ส่วนใหญ่ไม่เคยเข้าหรอก ที่นั้น ปรากฎร่างของชายที่มีอายุมากแล้วหันหลังให้กับเด็กหนุ่ม พร้อมมองไปนอกหน้าต่างที่มีนกร้อง และวิงที่สวยงาม แต่ดูเหมือนจะผิดกับอารมณ์ของทั้งสองตอนนี้ลิบลับ ผู้อำนวยการ " ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะพร้อมแล้วใช่มั้ย" เขาพูดขึ้นขึ้นด้วยนำเสียงที่เจือความเป็นห่วงเด็กหนุ่ม"ครับ"ผู้อำนวยการ"เฮ้อ.....ความจริงเธอไม่ต้องไปก็ได้นะ ที่นี่ก็ยังไม่เดือดร้อนอะไรนัก"เขาพูดอย่างร้องขอเด็กหนุ่ม" ไม่ครับ เอ่อ..ท่านก็เห็น ..ง่าที่นี้ยังไม่พร้อมที่จะ อื่ม" เด็กหนุ่มขยับตัวอย่างอึดอัด เพราะรูว่าตนเองหากอยู่ที่นี้ต้องเป็นปัญหาแน่ผู้อำนวยการตัดบทออกมา"ชั่งเหอะ ..เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน"เมื่อเห็นว่าถ้าจะห้ามกันไม่ได้ก็พูดออกมา เด็กหนุ่ม"ครับผม"ยังยืนอยู่ที่เดิม เพื่อต้องการให้พูดอะไรซักอย่างผู้อำนวยการ" ไปได้แล้ว!"เขาพูดขึ้น และเมื่อเห็นเด็กหนุ่มทำความเคารพและเดินออกไปอย่างว่าง่าย เขาก็พูดกับตัวเองว่า "โชคดีนะ ....ลูกพ่อ"พร้อมกับมองรูปเก่าๆที่ถ่ายไว้เมือหลายปีก่อน เป็นรูปของเขาและครอบครัวที่ใต้ภาพเขียนว่า "Squall-Rinoa Leonheart วันครบอายุ1ขวบของIsisและ Vincent"

      ในปัจุบัน แม้ว่าจะผ่านสงครามกับแม่มดมาไม่นาน แต่บาแลมล์ก็กลับมาเป็นปกติ ออกจะ...สนุกกว่าเดิมด้วยซำ "น่าเบื่อที่สุดของที่สุดเล้ย!!!!!! "นักเลงแห่งบาแลมล์ตะโกนขับโรงอาหาร "ทำไมนะ ทำไม แย่จริง สุดยอดแย่ ห่วยแตก !!!!" ก็ยังบ่นไม่เลย "พอซะทีน่า เซลล์ !!" เซลฟี่ปรามขึ้นมาอย่างเด็กสาวความอดทนตำ "นั้นสิ นายก็ไปหาแฟนนายซะป่ะ" เออร์วินพูดขึ้นมาบ้างเพราะเห็นว่าคนทั้งวโรงอาหารเริ่มหันมามอง และเขาก็อายเป็นเสียด้วยนะ "ก็มันน่าเบื่อนี่!"เซลล์พูดอย่างหน่ายๆพร้อมกับนั่งลงบนที่นั่งจากอาละวาดมากนาน " งานเรอะก็น้อย งานใหม่ๆก็ให้เด็กรุ่นใหม่มันทำหมดจริงสินะ คนแก่ๆมักถูกลืม"เซลล์พูดอย่างน้อยใจ แต่ความจริงก็พูดล้อเล่นมากกว่า "สควอลล์ก็ถูกเรียกตัวไปหาผู้อำนวยการอยู่ยังไม่กลับตั้งแต่บ่าย เธอท่าจะเบื่อนะรีนัว.."เซลล์พูดถึงเพื่อนผู้เงียบขรึมเสมอ และหันไปเย้ยแฟนเพื่อนที่นั้นอยู่ที่ตรงข้าง "เกี่ยวอะไรกับชั้นละ!"หน้าแดง"นายน่ะไปหาแฟนของนายจะดีกว่าม้าง--"แล้วหันมาพูดแบบล้อๆ "วันนี้เขาไม่ว่าง ห้องสมุดมีกิจกรรม(ไม่งั้นชั้นไม่อยู่ที่นี่ให้เมื่อยหลอก)"เซลล์พูดอ่อยๆและคิดอย่างติๆ "เห็นว่าผู้อำนวยการจะมีคำสั่งใหม่ด้วยนี่"ไซเฟอร์พูดขึ้น หลังจากเหตุการ์ณครั้งนั้น อีเดีย แม่ครูผู้ใจดีได้ร้องของซิดเอาไว้ ว่าให้โอกาศกับไซเฟอร์ซะครัง แม่ครูเป็นคนที่ใจดีสมอ แต่อย่างไรก็ตาม นร.ส่วนใหญ่ที่นี่ยังไม่ไว้วางใจเขาอยู่ดี "นั้นสินะ ไปต้งแตตอนบ่ายแล้ว ควิสติสก็ด้วย"รีนัวพูดอย่างเบื่อๆอีก เพราะเธออยู่ที่เนี่ยรู้สึกไม่มีอะไรทำเลย และการที่เธอได้อยู่ที่เนี่ยเพราะอีเดียและซิดบอกให้มาเที่ยวเมื่อไรก็ได้ เป็นการขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน และอีกเหตุผลหนึ่ง คือเธอมาดูแลแฟนของเธอ เพื่อให้มั่นใจว่า เขาจะไม่ได้งานที่อันตรายเกินไปอย่างคราวที่แล้ว และแล้ว เสียงประกาศก็ดังขึ้นทั่วบริเวณ ขัดการเหม่อลอยของสาวน้อย"ประกาศ ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นเกียติอย่างยิ่ง ที่ได้มาทำหาที่ตรงนี้อีกครัง วันนี้รู้สึกจะเป็นวันที่..."ทำท่าว่าจะยาว แน่นอน เสียงของซิดถึงจะเป็นเสียงที่ดูนุ่มก็เถอะ แต่เขาชอบพูดอะไรเกินเลยไปหน่อยจนเซลฟี่พูดขึ้นว่า "เอาอีกแล้วเฮะ" "ท่านครับ!"เสียงสควอลล์ร้องเตื่อนก่อนที่จะเลยความตั้งใจมากไปกว่านี้ แต่เสียงของสควอลล์ก็ทำให้รีนัวตั้งอกตั้งใจฟังขึ้นมาทันที "เอ่อๆ นั้นสินะ เอ้า ของให้บุคคลต่อไปนี่ มาที่ห้องของข้าพเจ้าด่วน ......." แล้วซิดก็ร่ายรายชื่อของบรรดาลูกศิษย์คนโปรดออกมาทีละคน เริ่มจากเซลล์จบด้วยไซเฟอร์ "น้าน ชั้นว่าแล้ว โลกนี้ไม่มีอะไรน่าเบื่อเกินไป"ฌซล์พูดมาด้วยเสียงอันดังเพราะความดีใจ รีนัวรู้สึกว่าตนเองอยู่คนเดียวอีกแล้วสินะ แน่ล่ะ ก็เธอไม่ได้เป็นSeeDซะหน่อย และเสียงประอาศยังไม่หยุดแค่นั้น "เอ่อ ..หนูรีนัวจะมาด้วยก็ได้นะ..แฟนหนู...ฟุบ"ดูเหมือนซิดต้องการพูดอะไรต่อ แต่คนที่อยู่ข้างๆกลับปิดไมค์เสียนี่ ไม่บอกก็รู้ว่าใครปิด เพื่อนๆทุกคนหันไปยิ้ม มองรีนัวที่กำลังหน้าแดง "รีบไปเถอะ ก่อนที่จะสายนะ"สาวน้อยตัดบท

      พอมาที่ห้องของผู้อำนวยการ ทั้งหมดก็เห็นซิดนั่งเด่นเป็นสง่า ยิ้มนิดๆเหมือนเป็นข่าวดี ส่วนสควอลล์ก็ยืนอยู่ข้างๆสีหน้าไม่ค่อยดีเล้ย ควิสติสก็ยืนอยู่ข้างๆเช่นกัน แต่ว่าเธอยิ้มอย่างมีเรศนัยนิดๆ เมื่อทุกคนเข้ามาจนครบแล้วซิดก็เริ่มพูดอย่างเป็นการเป็นงาน "เอ้า สวัสดีอีกครั้งทุกคน คือที่ฉันเรียกมาวันนี้ก็เพราะว่า.. อ่า.. เรามีงานใหญ่จะให้ทำ" ซิดพูดอย่างดีใจ งานใหญที่ว่านี่ต้องเป็รงานที่ได้รับเงินมากแน่ๆ เป็นปกติซิดจะไม่ใช้คำว่างานใหญ่บ่อยครั้ง "Yesssssss....."เซลล์ร้องขึ้นอย่างดีใจ มันท่าจะเป็นงานที่สนุกและตื่นเต้นแน่ๆ ส่งวนไซเฟอร์ก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน แต่ไม่แสดงออกมาเท่านั้น "เมื่อเช้าวันนี้ เราได้รับจดหมายจากอนาคต" ควิสติสพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ เธอก็ไม่ค่อยเชื่อนักหรอกนะ "อ๋อ......จากอนาคตเองเหรอ แล้วเขาว่าไงละ ......อือ ....หา!!!! จากอนาคต "เซลฟี่พูดขึ้นอย่างหน่ายๆในตอนแรก แต่พอถึงตอนหลังสาวน้อยก็ตกใจอย่างไม่เชื่อหู ทุกคนเริ่มมองหน้ากัน "ใช่จากอนาคต "ซิดยำอีกครั้ง "เป็นไปไม่ได้ รึว่าอันติมีเซียยังไม่ตาย"เออร์วินเริ่มเครียดขึ้นมา เขาเป็นคนที่คิดมาเสมอ "ตอนี้มันอาจจะไม่ตาย และกลับมาแก้แค้นเราใช่มั้น"เออร์วินเริ่มสติแตก "ไม่ใช่น่า นายฟังก่อนสิ"สควอลล์พูดอย่างปรามๆเพื่อน บางครั้งเขาก็รู้สึกว่า ความเครียดนี่เกิดขึ้นง่ายกับเออร์วินมากเกินไป"และมันก็เป็นไปได้ ขนาดในปัจจุบัน ที่เอสต้ายังทำได้ คนธรรมดาก็ทำได้ ในอนาคต วิทยาการอาจจะก้าวไกลมากกว่าที่เราคิดก็ได้"สควอลล์เริ่มพูดมาอย่างมีเหตุผล และก็พูดต่อว่า "เขาจะให้อารักขาคนกลุ่มหนึ่งน่ะ" เสียงที่พูดมาเจือความหนัดใจอย่างมาก "หา....... ไม่ใช่งานที่ต้องออกไปตีกับใครเหรอ"เซลล์และไซเฟอร์ผิดหวัง "อื้ม ถ้าเป็นความจริงละก็ เงินก็ดี งานก็ง่าย เขาเสนอเงินมาสูงมากเลยนะ"ซิดพูดขึ้น แววตาของผู้อำนวยการเริ่มส่องประการเมื่อเอ่ยถึงเรื่องเงิน รีนัวเห็นสควอลล์เริ่มเงียบและคิดหนักจึงถามอย่างเป็นห่วง "มีอะไรรึเปล่าสควอลล์?"เธอเป็นห่วงคนรักของเธอเสมอ สควอลล์มองรีนัวอย่างขอบใจ อย่างน้อยก็มีเธอที่สังเกตเขา "ชั้นไม่แน่ใจกับงานนี้น่ะ "สควอลล์พูดในสิ่งที่ทุกคนต้องหันไปมอง "ก็คิดดูสิ บาแลมล์ในอนาคตก็น่าจะมี เพราะที่ส่งจดหมายมาในฐานะของบาแลมล์ ทำไมที่อนาคตไม่จัดการเองละ ถ้าไม่ใช่ปัญหาที่หนักหนาจริงๆ มันอาจนำมาซึ่งความเดือดร้อนก็ได้นะ "สควอลล์เริ่มพูดในสิ่งที่ทุกคนเริ่มกังวล แต่ก็มีเสียงหนึ่งทำลายความเงียบขึ้น"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย!!"ซิดนั้นเอง "หา....."ทั้งหมดมองอย่างสงสัย "แค่มีเงินก็พอแล้ว"เขาพูดแค่นั้นก็หัวเราะออกมา "แล้วเขาจะมาเมื่อไรละ เจ้าตัวปัญหาเนี่ย" ไซเฟอร์พูดขึ้น อย่างขัดๆหลังจากทนฟังมาตั้งนาน "พรุ่งนี้เช้า"ซิดพูดขึ้น

      เช้าวันใหม่อันสดใสด้วยความสัตย์จริง สควอลล์ไม่ชอบตอนเช้าเลย เพราะเขาต้องตื่นมาและไปทำงานต่างๆ แล้วบางครั้งก็ต้องเหนื่อยกับงานที่หนักหนา ในฐานะที่ตนเองเป็นผู้นำ โดยที่ไม่เต็มใจ เพราะฉนั้น โดยปกติ ถ้าไม่มีงาน หรือคนมาเรียก เขาก็จะไม่ตื่นเช้าหรอกนะ แต่วันนี้เป้นวันพิเสษ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะว่า วันนี้เป็นวันที่เจ้าพวกคนจากอนาคตจะมาน่ะสิ ความจริงเขาก็นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าจะเป็นเรื่องจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็น่าตื่นเต้นดีเนาะ สควอลล์รีบแต่งตัวอย่างลวกๆ รีบเดินออกมาที่ห้องของเซลล์ ก๊อกๆ"เซลล์ เฮ้ย ตื่นรึยัง"เรียกอย่างมีมารยาทที่สุด "เฮ้ ตื่นรึยัง" ยังเรียกต่อ เมื่อเห็นว่าไม่ขานรับ และไม่มาเปิดประตูให้ "(ปัง้!!!)เฮ้ย เดือดแล้วนะเว้ย.."เปิดเอาไปพร้อมกับอารมณที่หงุดหงิด "อ้าว?" เขาร้องอย่างผิดหวัง เมื่อไม่เห็นมีใครซักคน เขากวาดสายตามองไปรอบๆ พบแต่หนังสือมวยที่กองสุมๆไว้ เมื่อไม่มีใครอยู่ สควอลล์ก็ออกเดินตามห้องของเพื่อน ไล่ตั้งแต่ห้องไซเฟอร์ เซลฟี่ ควิสติส(ที่หอพักอาจารย์) แล้วก็รีนัว(ที่หอพักพิเศษ)แต่ก็ไม่เจอใครเลย "(อะไรกัน สรุปว่าทุกคนออกไปกันหมดแล้ว แต่ไม่ยอมปลุกชั้นใช้มั้ยเนี่ย)" คิดอย่างน้อยใจนิดๆ แล้วก็เดินออกไปยังหน้าการ์เด้น ที่หน้าการ์เด้น"อีกห้านาทีรวมจับพลช้าหนึ่งนาย อีกห้านาทีรวมจับพลช้าหนึ่งนาย..."เซลล์ร้องเพลงอย่างกระดี้กระด้า พร้อมกับเต้นไปมารอบๆ "เอ๊าะนั้นไง!!"เซลล์พูดขึ้น เมื่อเห็นสควอลล์เดินมา "พันธุ์หนาย---พันธุ์อะราย--"ร้องเลพงต่อพร้อมกับวิ่งเข้ามา เอามือกอดคอสควอลล์พร้อมกับร้องเพลงล้อ"นายพลสควอลล์ นายพลสควอลล์ ฮะ ฮะ" เลิกเล่นเถอะน่า เล่นอะไรบ้าๆ"สควอลล์พูดอย่างยิ้มๆ เขาตลกท่าทางของเซลล์จนลืมจะต่อว่าพร้อมกับเกะมือของเซลล์ที่ลากเขาอยู่ "ไงคุณเจ้าชาย กว่าจะตื่นนะ "ไซเฟอร์พูดขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้ "แล้วยังไม่มากันอีกเหรอ เจ้าพวกตัวปัญหาน่ะ"สควอลล์ไม่สนใจพร้อมกับหันไปพูดกับรีนัวที่เดินมาหา "อย่าบอกอย่างนั้นสิสควอลล์ อย่างไงซะเขาก็เป็นตัวเงินตัวทองของเรานะ"รีนัวพูดยิ้มๆ"(ตัวเงินตัวทองเหรอ)"สควอลล์คิดขำๆ มันดูแย่กว่าคำว่าเจ้าตัวปัญหาเสียอีก ในขณะที่ทุกคนกำลังยิ้มขำๆ โดยฉะเพราะเซลล์ที่หัวเราะออกมา ควิสติสก็วกกลับมาเรื่องเดิม "นั้นสิ เลยเวลาตั้งนานแล้วนะ"เธอมารอตั้งแต่เช้ามืด เพราะหวังไว้ลึกๆว่า คนกลุ่มนี้อาจจะมีคนหล่อๆมาร่วมด้วยก็ได้นะ (น้า...........) "เนาะ ความจริงน่าจะมาตั้งนานแล้ว"เออร์วินเริ่มบน เขาก็คิดไว้ว่า อาจจะมาสาวสวยด้วยก็ได้นะ "ฉันรู้นะเออร์วิน รออีกหน่อยสิ"เซลฟี่เบรกขึ้น"ความจริงเจ้าพวกนี้อาจจะตกลงจากฟ้าก็ได้นะ โอม........"เซลฟี่เริ่มเล่นมุข แล้วมองขึ้นไปบนฟ้า "ว้ายนั้น!!!!!!!!"เซลฟี่ร้องสุดเสียง เมื่อเห็นว่าบนฟ้ากำลังแยก "เฮ้ย ไม่จริง!!!" เออร์วินร้องบ้าง แล้ว ที่รอยแยกบนนั้น ปรากฎร่างเด็กหนุ่ม เริ่มผ่านออกมา ตั้งแต่หน้า ตัว และส่วนขาจนหมด เขาก็กระโดดออกมา เขาพลิกตัวกลางอากาศ และลงบนพื้นอย่างง่ายดาย "เฮ้ย!!!!" ทุกคนร้องขึ้น ไม่ใชเพียงวิธีการพบกันที่ประหลาดเท่านั้นหรอกนะ แต่เพราะชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างเหมือนสควอลล์ไม่มีผิด ทั้งการแต่งกาย หน้าตา จะมีก็เพียงสีผมที่เป็นสีดำสนิท และจี้สีฟ้าที่แขวนไว้เท่านั้น "สควอลล์!!!!!!" ทุกคนร้อง เด็กหนุ่มยิ้มแหย่ๆ เมื่อถูกเรียกเช่นนั้น

To be continue...