ลูกคนนี้นี่Writer : Count H
Adviser : Cain&Elfy
Chapter 1 : Changing of the life way / page 2
กรี๊ด~ด!!!
[ส่องกระจก สีตาเปลี่ยนเป็นสีทอง]
แม่ : เป็นอะไรลูก?
เฟิร์น : เปล่าค่ะ...ไม่มีอะไร...หนูผมร่วงตั้ง 1 เส้นค่ะ
แม่ : ลูกคนนี้นี่
ตึง..ตังๆๆๆ [เดินลงไปด้วยความโมโห]
เฟิร์น : เฮ้อ! เกือบโดนหาว่าเป็นเอเลี่ยนแล้ว รู้งี้เป็นช่างทำทองก็ดี [ทองไม่รู้ร้อน]
แม่ : เร็วๆลูก กลัวไปรร.ทันรึไง?
เฟิร์น : แค่กๆๆๆ [ไอ] แม่ขา...หนูป่วย หนูไม่ไปรร.นะคะ
แม่ : ไหนให้แม่ดูซิ [เปิดเข้าไปในห้อง]
เฟิร์นนอนคลุมโปง แล้วก็ไอ แค่กๆ ด้วย แล้วแม่ก็เอาปรอทมาวัดไข้ โดยที่เฟิร์นหลับตาปี๋
แม่ : ไม่เห็นมีไข้เลย อุณหภูมิ -10oc
เฟิร์น : มีสิคะ ไข้เย็นไงคะ [เอาหมอนเยลลี่แปะไว้บนหน้าผาก ให้แม่เอาปรอทวัดหมอนแทน]
แม่ : OK ถ้าไม่ไปนะ แม่จะไปแทนนะ
เฟิร์น : ไปเลยค่ะๆ
แล้วแม่ก็หยิบกระเป๋าของเฟิร์นไปรร.แทน
5 นาทีต่อมา
แอ๊ด~! [เสียงเปิดประตู]
แม่ : แม่ลืมไปน่ะลูก ว่าแม่ไปรร.แทนลูกไม่ได้ แม่โง่เกินไปน่ะลูก แม่ไม่เข้าใจเนื้อหาที่ลูกเรียน
เฟิร์น : 'พึ่งรู้ตัวรึไงคะ?'
แม่ : เดี๋ยวแม่จะไปซื้อหมอนเยลลี่แบบร้อนมาให้ลูกนะ
เฟิร์น : 'แม่นะแม่ เราป่วยเป็นไข้การเมืองจะซื้อมาทำไมน้อ?'
แล้วแม่ก็เดินออกไปนอกบ้าน โดยลืมล็อคประตู
2 ชม.ต่อมา
มีคนมากดกริ่ง ติ๊ง!~ต่อง! ประตูก็เปิด แอ๊ด!...
เฟิร์น : เอ๊ะ! แม่พึ่งออกไปเมื่อกี้ไม่ใช่หรือไง? [แกล้งเดินเหมือนคนป่วยไปที่ประตู] เอ๊ะ! ไม่เห็นมีใครเลย? [แล้วก็ปิดประตูเข้ามา] เฮ้อ! เราจะทำยังไงดี สีตาเป็นอย่างนี้ ...ใช่! นึกออกแล้ว ไปวื้อคอนแทคเลนส์สีดำมาใส่ดีกว่า [LOCK บ้านแล้วก็เดินออกไปโดยใส่แว่นดำ]
หน้าปากซอยร้านแว่น
เฟิร์น : ขอซื้คอนแทคเลนส์สีดำหน่อยค่ะ
คนขาย : รอสักครู่นะคะ ไม่ทราบสั้น/ยาวเท่าไรคะ?
เฟิร์น : 300-x = 50
คนขาย : 
เฮ้อ! ประจำเลย ชอบให้คนคิดเลข หัวจะระเบิดแล้วนะคะ
เฟิร์น : แต่ก็ยังไม่ระเบิดนี่คะ ระเบิดสิดี โลกจะได้สูงขึ้นหน่อย เป็นการแก้ปัญหาประชากรของโลก
คนขาย : เอาเถอะค่ะ ดิฉันขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงคุณ
เฟิร์น : แค่เถียงเฉยๆนะคะ ดิฉันไม่มีปัญญาไปใส่ล้อรถยนต์ให้คุณหรอกค่ะ
คนขาย : ถ้าฉันแก้สมการไม่ผิดนะคะ สายตาของคุณต้องสั้น -150 แน่ๆเลย
เฟิร์น : ตู๊ด..ๆ บึ้ม! ตอบผิดค่ะ สายตาฉันสั้น 150
คนขาย : -o- OK ค่ะรอสักครู่นะคะ
30 นาทีผ่านไปไวเหมือนโกหก
เฟิร์น : ZZ -_-
คนขาย : คุณตื่นได้แล้ว! คุณทำร้านฉันเปื้อนน้ำลายุณหมดแล้ว
เฟิร์น : ZZ คร่อกฟี้
คนขาย : จะตื่นไม่ตื่น?!!!? [หยิบ 15m มาจ่อที่หน้าผาก]
เฟิร์น : ว้าก! ตื่นแล้วจ้าๆ แล้วคอนแทคเลนส์ของฉันล่ะ?
คนขาย : นี่ค่ะ แล้วก็ไปได้แล้ว!
เฟิร์น : นี่ค่ะ เงิน คุณจะให้ฉันยืมปืนก็ดีนะคะ
คนขาย : OK จะเอากระสุนปืน แนบไปกับร่างกายคุณส่วนไหนดีล่ะคะ?
เฟิร์น : ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันเกรงใจมากๆ -_-
แล้วเฟิร์นก็ออกจากร้านไปที่ถนน
เฟิร์น : กลับบ้านดีกว่า อ๊ะ! [ทำถุงที่ใส่คอนแทคเลนส์ปลิวไป] เดี๋ยวสิ! [ก้าวลงไปที่ถนน]
ปี๊นๆ!! [เสียงแตรรถ] เอี๊ยด~! [รถเบรค]
คนขับ : ทีหลังระวังหน่อยสิ!
เฟิร์น : ค่ะ ขอโทษค่ะ (ทำไงดี คอนแทคเลนส์หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เอางี้เดินขึ้นไปดาดฟ้าของห้างดีกว่าเผื่อจะหาเจอ)
ดาดฟ้าของห้าง [25 =ชั้น]
เฟิร์น : เอ้! อยู่ไหนน้า .....มองไม่เห็นเลย
แว้บ! [มีอะไรบางอย่างสะท้อนแสงอาทิตย์]
เฟิร์น : นั่นมันคอนแทคฯเรานี่ เอ้....ใช่หรือเปล่าน้า [เดินเข้าไปใกล้]
วูบ~! ตุ่บ!
