Chapter 1 : Changing of the life way / page 3

วูบ~! ตุ่บ!
[เฟิร์นตกลงมาจากชั้น 25]

? : ใครทับผม ว้าก! เลือดๆๆ ช่วยด้วย!

เฟิร์น : ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้ เผอิญฉันทำคอนแทคเลนส์หาย ฉันคิดว่าคุณคงเก็บมันได้ ใช่จริงๆค่ะ ขอบคุณมาก ใช่อันนี้จริงๆค่ะ

? : เอ่อ...คุณ...

เฟิร์น : ไม่ทราบว่าคุณเก็บได้ที่ไหนคะ? ดิฉันหามาตั้ง 3 ชม.แล้ว ไม่ทราบคุณชื่ออะไร? ทำงานที่ไหน? เบอร์โทรศัพท์อะไร? บ้านอยู่ไหน? มีแฟนหรือแต่งงานแล้ว? เที่ยงนี้กินข้าวหรือยัง? ถ้ายังไม่กินไปทานกับฉันไหม? [พูดไม่หยุด]

? : นี่ คุณผู้หญิงจะลุกไปได้หรือยัง? ผมจะตายอยู่แล้ว คุณถามอยู่ได้ พาผมไปส่งรพ.ที ว้าก! ช่วยด้วย เอายัยบ้านี่ออกไปที

เฟิร์น : T_T ดิฉันทำผิดหรือคะ? หรือว่าคุณเกลียดฉัน? ฯลฯ [พูดต่อ]

? : OK หยุดร้องไห้ได้แล้ว แล้วไปให้พ้นได้แล้ว

เฟิร์น : T_T คุณเกลียดฉันจริงๆด้วย ฮือๆ

? : เฮ่อ! ไว้ค่อยพูดกัน ตอนนี้คุณช่วยพาผมไปรพ.ก่อนได้มั้ย?

เฟิร์น : คุณก็ไปเองสิคะ รพ.ก็ใกกล้แค่นี้เอง เดิน 3 ก้าวก็ถึง

? : เฮ่อ! ผมซวยจริงๆวันนี้ ไม่น่าเกิดมาเลยเรา [cain : ใช่ๆ ไม่น่าเกิดมาเลย ดูสิ เราต้องมานั่นพิมพ์บทให้] ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ไม่น่าช่วยเลย ถ้ารู้เหตุการณ์ล่วงหน้าละก็ ผมจะไม่ออกจากบ้าน แล้วมาที่นี่เลย

ผู้หญิง : นี่เธอ กล้าดียังไงมาทำฮิริวอย่างนี้ได้

เฟิร์น : ว่าแต่เธอเป็นใคร?

ผู้หญิง : ทั่วปฐพีนี้ไม่มีใครไม่รู้จักฉัน [cain : เราไงไม่รู้จัก] ฉันออกจะดังขนาดนี้ เธออยู่ขั้วโลกหรือไง [cain : รู้ด้วยว่าเราอยู่ขั้วโลก] ฉันชื่อหลิงเฟย [cain : อ้อ งั้นเหรอ ว้าก! ตื้บเราทำไม / count h : พูดมากอยู่ได้ / cain : แค่พิมพ์เอง ไม่ได้พูด / count h : ]

เฟิร์น : หลิงเชย ชื่อตลกจัง

หลิงเฟย : ไม่ใช่! ชื่อหลิงเฟยย่ะ!!

เฟิร์น : หลิงเนย พูดถึงอยากกินขนมปังทาเนยเที่ยงนี้จังเลย

หลิงเฟย : บอกว่าชื่อหลิงเฟยไงเล่า!!!

เฟิร์น : หลิงเห่ย แสดงว่าเป็นคนที่ทำอะไรไม่ได้เรื่อง

หลิงเฟย : บอกว่าชื่อหลิงเฟย!~ หลิงเฟย!! ได้ยินไหม???!

เฟิร์น : อ้อ ชื่อยัยเชยเห่ยหรอกหรือ?

หลิงเฟย : ไม่ใช่!

เฟิร์น : ไม่ใช่...ไม่ใช่...ไม่ใช่ไม่ใช่...ไม่มีอะไรจริงๆนะ... ก็เป็นคนดีคบกันเอาไว้ มาบอกเราเป็นแฟนกันได้ไง?...ไม่ใช่...ไม่ใช่...

ฮิริว : ยัยยักษ์ยัยมาร 2 ตัวนี้ ทะเลาะกันอยู่ได้ กลัวฉันไม่ได้ไปดูกระทะทองแดงในนรกว่าหน้าตาเป็นไง? ร้อนแค่ไหนเหรอ?

เฟิร์น+หลิงเฟย : ใช่!!! อยู่เฉยๆเถอะน่าพูดทำลายบรรยากาศ คนเขากำลังทะเลาะกัน

ฮิริว : 'ทำเวรทำกรรมไว้ชาติไหนเนี่ย ต้องมาเจอยัยประสาท 2 ตัวนี่' พรวด! [กระอักเลือด] อ๊อก! [สลบ] [cain : มันน่าจะตายตั้งแต่ตอนแรกที่เฟิร์นตกมาทับแล้วนะ จะได้ไม่ต้องพิมพ์ รับคนจากชั้น 25 นี่...]

หลิงเฟย : ฮิริว ฟื้นขึ้นมาสิ ห้ามนอนนะ ตื่น เพียะ! เพียะ! [ตบหน้า] ตื่นสิๆ นอนขี้เซาอยู่ได้

เฟิร์น : ปลิงทะเล เขาคงสลบไป เพราะเสียเลือดมาก บาดแผลคงโดนเส้นเลือดใหญ่ รีบพาไปรักษาก่อนดีกว่ามั้ง

หลิงเฟย : [ลากฮิริวไปรพ.]

ในรพ.

หลิงเฟย : ช่วยรักษาด่วนเลยนะคะ

นางพยาบาล : I...can't....s....peak.....Eng...lish.....[ทำหน้างงๆ]

หลิงเฟย : พูดไม่รู้เรื่องหรือไง! ไม่เห็นหรือไงว่าคนกำลังจะตาย บาดเจ็บสาหัส

นางพยาบาล : ? [งง]

เฟิร์น : ปลิงทะเล เธอพูดภาษาอังกฤษแล้วเขาจะฟังรู้เรื่องได้ยังไง ที่นี่ไทยนะ [cain : นพ.พูดภาษาอังกฤษไม่เป็นเรอะ]

หลิงเฟย : ใครว่า ฉันพูดภาษาไทยอยู่ ไม่งั้นเธอจะพูดกับฉันรู้เรื่องเหรอ? 'เอ๋ แต่เราพูดไทยไม่เป็นนี่นา'

เฟิร์น : ฉันว่าตอนนี้ฉันพูดอังกฤษอยู่นะ [ภาษาอังกฤษ] [cain : เอาเป็นว่า 2 ตัวนี้คุยภาษาอังกฤษตั้งแต่แรกละกัน ก็คนไทยกะจีนคุยกันอ่ะ]

เฟิร์น : เอ่อ.... คุณพยาบาลช่วยรักษาเขาด่วยเลยค่ะ [ภาษาไทย] [cain : อ้าว ฮิริวยังอยู่อีกหรอ]

นางพยาบาล : ค่ะ!...เร็ว!! พาคนไข้ไปห้อง ICU เร็ว!

หลายชั่วโมงต่อมา

หลิงเฟย : ดูสิ! ฮิริวฟื้นแล้ว

เฟิร์น : ขี้เกียจดู รู้ไหนว่าไม่ควรปรับโฟกัสตา เพราะจะทำให้ตาเสื่อมประสิทธิภาพเร็วขึ้น ต้องรู้จักถนอมสายตาตัวเอง

ฮิริว : ตอนแรกนึกว่าตายซะแล้ว เจ็บชะมัด

หลิงเฟย : หมอบอกว่าอัศจรรย์มากที่รอดมาได้ เป็นเพราะกระดูกนายแข็งแรงผิดปกติ ทำให้ไม่เป็นไรมาก แค่กระดูซี่โครงหัก 3 ซี่ แขนขาหักทุกข้าง กระดูกสันหลังร้าวแค่นี้เอง

ฮิริว : แค่นี้!!! 'ตายยังจะดีกว่าเลย'

เฟิร์น : ไปดีกว่า ขึ้เกียจอยู่เป็น ก ข ค ง จ ฉ ช ซ ..........ฮ

หลิงเฟย : ขอบคุณนะที่ช่วยบอกพยาบาลให้

เฟิร์น : ยัยปลิงทะเล ไม่ต้องขอบใจหรอก อย่าลืมว่าพัดลมของเธอต้องบาดเจ็บเพราะฉัน ฉันดีใจ

ฮิริว : ดีใจอะไร? แล้วพัดลมคืออะไร?

เฟิร์น : พัดลม = fan = แฟน ดีใจน่ะเหรอ? ดีใจแทนยมโลกที่ไม่ต้องรับคนอย่างนายไปอยู่ด้วย

ฮิริว : ยัยปากเสีย! โครม! [ขว้างแจกันใส่]

เฟิร์น : เสียใจที่ไม่โดน แบร่ :p [ออกจากประตูไป]

ฮิริว : เป็นผู้หญิงอะไร ไม่หัดมีสัมมาคารวะ ขอบคุณสักคำยังไม่มี [cain : ไม่นะ บอกไปแล้ว] ยิ่งกว่านั้นทำเราเกือบตาย [cain : ก็อยากไปช่วยเขาเองนี่] ใช้ไม่ได้เลยเนอะ? [หันไปทางหลิงเฟย]

หลิงเฟย : แฟนเหรอ? กรี๊ด! กรี๊ด! กรี๊ด!

ฮิริว : -_-"

[back]  [next chapter]