Lesbienne- en homorechten zijn mensenrechten. Het Vlaams Blok vindt van niet. Misschien vind je de beloftes van het Vlaams Blok interessant. Wat je niet in hun propaganda en toespraken zult vernemen is dat ze heel erg tegen lesbiennes en homo's zijn. Dat is belangrijk als je zelf homo, lesbisch of biseksueel bent. Of als je in je familie- of vriendenkring mensen kent die zo zijn. Oordeel zelf aan de hand van uitspraken en daden van Vlaams Blok-leden. Het Partijblad In het partijblad van het Vlaams Blok verschijnen regelmatig homofobe aanvallen op lesbiennes, homo's en hun organisaties. In april 1985 schreef Jan Stalmans: "Alles bij elkaar vormen die viespeuken een stinkend zootje linkse reetkevers (andere woorden ontbreken me), waarin alle schakeringen van links zijn vertegenwoordigd (...) Dergelijke viezeriken komen onze kinderen bevuilen aan de scholen met hun smerige pamfletten, met foto's van homo's die elkaar in het kruis tasten. Het staat dan ook als een paal boven het rozenwater dat het Vlaams Blok dit niet zal laten betijen." In april 1990 wordt een interpellatie van fractieleider Francis van den Eynde in de Gentse gemeenteraad geciteerd: "dat de subsidiekraan intussen even gul blijft lopen voor marginale initiatieven" (hij vernoemde bv. de organisatie van een Lesbiennedag) In het partijblad van juni 1990 omschreef Vlaams Blok-kamerlid Xavier Buisseret de Roze Zaterdag als "een opeenhoping van abnormale viezigheid en rioolsmeerlapperij." Roze Zaterdag is vulgair Karel Dillen, Europees parlementslid voor het Vlaams Blok, legde in een schriftelijke toelichting uit waarom hij op 8 februari 1994 tegen het rapport van Claudia Roth stemde. Een rapport dat pleitte voor gelijkberechtiging van homo's en lesbiennes: "Een en ander brengt evenwel mee dat op een kordate wijze afstand moet genomen worden, ja een veroordeling uitgesproken, over alle agressief homoïsme of lesbianisme. Ik denk hier aan die regelmatig weerkerende homo- en lesbiennedagen en betogingen, welke doorgaans gekenmerkt worden door platheid en vulgariteit, door smakeloosheid en onsmakelijkheid." Tegen het homohuwelijk Filip Dewinter, kamerlid voor het Vlaams Blok, in een interview met De Nieuwe Revu van 28 april 1993: "Neem de sfeer van permissiviteit waarin minderheden als lesbiennes worden genormaliseerd, zelfs ten voorbeeld worden gesteld! Dat zijn dingen die bij mij geen sympathie oproepen. Homofilie behandelen op hetzelfde niveau als een normaal hetero-huwelijk - dat kan natuurlijk niet." Gezinscongres In mei 1991 kwam homoseksualiteit ruim aan bod op het Gezinscongres van het Vlaams Blok. In de brochure die hierover verscheen lezen we ondermeer: "Het is echter duidelijk dat homoseksualiteit, alleen al door het feit dat ze niet geschikt is in de natuurlijke orde, de maatschappij geen baat bijbrengt." Alexandra Colen: Pervers en tegennatuurlijk Alexandra Colen, kamerlid voor het Vlaams Blok, heeft zelf een broer die homo is en afstand neemt van de standpunten van zijn zuster. Alexandra reageerde hierop in Het Laatste Nieuws van 10 juli 1997: "U weet hoe homo's gemeenschap hebben? Het is een in se gewelddadige daad waarbij men iemand binnendringt langs een tegennatuurlijke weg. Mijn broer heeft deze dramatische ervaring verwerkt door ze goed te praten. Hij werd zelf homo. Ik vermoed dat de meesten homo worden doordat ze door homo's zijn misbruikt. Zo plant homofilie zich voort." In het jongerenmagazine Teek van februari 1998 verklaarde ze: "Ik vind homoseksualiteit vies en de homoseksuele praktijk een perversie." In Het Nieuwsblad van 16 december 1996: "De homoseksuele praktijk is tegennatuurlijk. Zij is een degradatie van het mens-zijn en druist in tegen de orde van de schepping." Alexandra Colen staat niet alleen in haar kruistocht. Inge Elbers-Vanpaeschen verklaarde op het Vlaams Blokcongres van 29 mei 1994: "Kinderen worden opgezet tegen het ouderlijk gezag, drugs en homoseksualiteit worden gepropageerd, plichtsbesef telt niet meer, alleen tegen het fascisme en racisme wordt gewaarschuwd. Kortom, het huidige beleid vernietigt onze gezinnen; het Vlaams Blok is de enige waarborg voor de traditionele waarden." Tegen Anti-Discriminatiewet Naar aanleiding van de Roze Zaterdag van 1996 maakten CVP-kamerlid Luc Willems en SP-kamerlid Renaat Landuyt een wetsvoorstel bekend dat de aanzet moest geven op een wettelijk verbod van discriminatie van lesbiennes en homo's. Vlak na de Roze Zaterdag organiseerde Alexandra Colen van het Vlaams Blok een briefschrijf-actie om de mandatarissen van de CVP onder druk te zetten. Eén van haar argumenten tegen het wetsvoorstel was: "Lid zijn van de katholieke kerk wordt aldus verboden." Begin september werd het wetsvoorstel Willems-Landuyt definitief begraven. Alexandra Colen heeft haar homofobie of afkeer voor homoseksuelen van geen vreemden. Haar vader, Alex Victor Colen, sloot zich tijdens de oorlog aan bij de SS. De SS vond homo's zo pervers dat ze hen in concentratiekampen opsloot. Roze Huis In Antwerpen werd het initiatief genomen tot een Roze Huis, een huis waar lesbiennes en homo's terecht kunnen voor informatie en activiteiten. Eind november 1998 beoordeelde het Vlaams Blok dit initiatief als volgt in de Antwerpse gemeenteraad: "In het Roze Huis, door ons betaald, worden jongens en meisjes aangelokt om kennis te maken met de gay community, wat wil zeggen beroepspedofielen en beroepspooiers van jongens en meisjes. (...) Schepen Wellens kent in een half uur miljoenen toe aan beroepspooiers. (...) Waarom krijgen bijvoorbeeld massochisten, die toch al een hard leven hebben, geen huis?" Dat zei Vlaams Blokker Emile Verrijken in de Antwerpse gemeenteraad van 23 november. Zijn uitspraken waren zo grof dat het stadsbestuur zich verplicht voelde aan te kondigen juridische stappen te ondernemen tegen het gemeenteraadslid van het Blok. Jeroen blijft Jeroen? Niet voor het Blok! In het voorjaar van 1999 organiseerde de Vlaamse overheid een sensibiliseringscampagne rond homojongeren in het gezin. In een interpellatie werd deze campagne als volgt onderuit gehaald: "Het is onaanvaardbaar dat homoseksualiteit gelijkgeschakeld wordt met heteroseksualiteit en dat de alles-kan-alles-mag mentaliteit op jongeren wordt aangeprezen. Bovendien verspreidt men deze brochure in de scholen. Alsof er geen ernstiger problemen zijn. Hoe noodzakelijk is deze campagne? Moet het geld van de Vlaamse overheid daaraan besteed worden? Zijn er voldoende waarborgen ingebouwd om jongeren duidelijk te maken dat homoseksualiteit de uitzondering vormt?" aldus Vlaams Blok kamerlid Marijke Dillen in een parlementaire vraag over de campagne. Het was niet de eerste keer dat het Blok de jeugd probeerde te "beschermen" tegen homoseksaliteit. Op 4 september 1995 vroeg Vlaams Blok-kamerlid Filip Dewinter aan de minister van onderwijs of hij het verantwoord vond dat er in scholen propaganda wordt gemaakt voor homoseksualiteit en welke maatregelen hij zou nemen om dergelijke toestanden te vermijden. Dewinter stelde de vraag naar aanleiding van een artikel in het onderwijstijdschrift "Klasse" waarin de oprichting van een werkgroep van homoseksuele leerkrachten werd aangekondigd. In mei 1997 stelde Vlaams Blok-kamerlid Wilfried Aers een schriftelijke vraag aan Vlaams Minister van Vervoer Eddy Baldewijns over affiches van holebi- jongerengroep Verkeerd Geparkeerd in de Gentse trams en bussen van vervoermaatschappij De Lijn. Hij vroeg ondermeer: "Is de minister niet van oordeel dat De Lijn best geen publiciteit zou opnemen die tegen de opinie van de meerderheid van de bevolking ingaat? Werden er reeds maatregelen genomen om deze publiciteit te verwijderen? (...) Heeft De Lijn, voor zij deze publiciteit toestond, de opinie ingewonnen van haar grootste klanten, namelijk de ouders van de schoolgaande kinderen?" Geen subsidies Om haar werking te kunnen ontwikkelen heeft de holebi-beweging subsidies nodig. Het Vlaams Blok doet regelmatig inspanningen om te verhinderen dat ze toegekend worden. Andere manieren om lesbiennes en homo's te informeren, zoals Teletextpagina's, worden ook geviseerd. Eind 1990 vroeg Vlaams Blok-provincieraadslid Broeckx de bestendige deputatie van Antwerpen welke homoverenigingen gesubsidieerd werden. Hij legde meteen een lijst voor van 25 homo- en lesbienne- organisaties waaronder de Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit, Homo & Geloof en de Kempische Werkgroep Homofilie. In mei 1996 diende het Vlaams Blok een resolutie in tegen Holebitext, de teletextpagina's op de VRT. Volgens deze resolutie brengen "allerlei minderheids- en marginale groepen" het traditionele gezin in gevaar. Op die manier veroorzaken ze verhoogd druggebruik, hoge zelfmoordcijfers bij de jeugd en demotivering op school. In april 1991 zegt provincieraadslid Hendrik Broeckx in het partijblad dat "Eventuele subsidies aan homoverenigingen door onze partij steeds zullen worden aangeklaagd." Oud SS'er bij het Vlaams Blok Op het verkiezingscongres van het Vlaams Blok in september 1988 zat op de eerste rij, naast voorzitter Dillen, Jef François. Hij was tijdens de tweede wereldoorlog actief in SS-Vlaanderen, een organisatie die collaboreerde met de Duitse bezetter. Hij werkte ook op het hoofdkwartier van de SS in Berlijn. Naar schatting kwamen tussen de 5.000 en 15.000 homoseksuelen om het leven in de Nazi-concentratiekampen. Homo-gevangenen kregen een roze driehoek op hun kampuniform genaaid en werden door de SS onderworpen aan de wreedste martelingen. Filip De Winter verklaarde in De Morgen van 3 januari 1992: "Ik ben vrij goed bevriend met mijnheer François en ik heb respect voor hem." Elke vorm van zichtbaarheid wordt bestreden Vlaams Blok-kamerlid Filip De Man protesteerde in de Vlaamse Raad tegen de publicatie van "Den Vrijen Courant", een krantje voor jongeren over seksualiteit en relaties. Hij viel o.a. over het feit dat TV presentator Felice Damiano daarin geïnterviewd werd over zijn homoseksuele ervaringen. In februari 1992 zette Vlaams Bloksenator Door Buelens de directie van het St. Ritacollege van Kontich onder druk om een voorstelling van "Kartonnen Dozen" van de homoseksuele auteur Tom Lanoye af te gelasten. Buelens verweet Lanoye ondermeer zijn "manifeste homofilie". Op 23 juni 1993 eiste Xavier Buisseret in het parlement sancties tegen de BRTN omdat er op Radio 2 een interview met twee homo's was uitgezonden: "Dient het belastinggeld van de Vlamingen om op deze wijze propaganda te laten voeren voor homoseksuelen?" Eind april 1994 ging in het Cultureel Centrum van de Antwerpse wijk Luchtbal een congres van het Vlaams Blok door. Op hetzelfde ogenblik liep daar ook een tentoonstelling over "De Kus". Op één van de prenten daarbij waren twee homo's te zien die elkaar een kus geven. De foto werd door de aanwezige Vlaams Blokkers bedekt met een handdoek. Het personeel van het Cultureel Centrum haalde meermaals de handdoek weg maar telkens werd hij door de Blokkers terug over de foto van de kussende homo's gehangen. Naar aanleiding van het 10 jarig bestaan van de Gentse holebi-jongerengroep Verkeerd Geparkeerd in december 1997 kregen de bezoekers van de Gentse stadsbibliotheek een originele tentoonstelling over homoseksualiteit te zien. Volgens Verkeerd Geparkeerd wilde de tentoonstelling "een duidelijk beeld geven van een enthousiaste jongerenaanpak van het hoe en het waarom van Verkeerd Geparkeerd en van wat wij na 10 jaar hard werken hebben bereikt." Vlaams Blok-gemeenteraadslid Oswald Kielemoes deed in de gemeenteraad zijn beklag over de tentoonstelling. En in een huis-aan-huisfolder van het Blok stond: "Ook kon men ondermeer een foto zien van twee jonge mannen die elkaar over hun fiets heen in het openbaar hartstochtelijk aan het zoenen waren." Wat dus niet kan, voor het Blok. Contactadvertenties In een lezersbrief naar het Kortrijks Handelsblad van 14 april 1983 schreef het Vlaams Blok: "Mogen wij vragen aan de verantwoordelijke uitgevers van dagbladen en/of weekbladen en reclamebladen geen aankondigingen meer te plaatsen met betrekking tot homoseksualiteit. Dergelijke advertenties ontsieren het geheel van uw blad." De Voorzitter In zijn afscheidsrede als voorzitter van het Vlaams Blok, tijdens een partijcongres in juni 1996, riep Karel Dillen zijn partij op zich in te zetten voor een "Vlaanderen waar morgen de poort niet wordt opengemaakt voor huwelijken tussen homofielen." De nieuwe voorzitter Frank Vanhecke zette in zijn openingsrede de toon met: "Ik ben een huisvader, maar dat betekent nog niet dat ik een half zachtgekookt mietje ben." Geweld Op 26 maart 1985 werden militanten van de homobeweging aangevallen door een knokploeg van het Vlaams Blok, terwijl ze pamfletten uitdeelden aan een school in Edegem. Aanvoerder van de knokploeg was homofoob Xavier Buisseret één van de stichters van het Vlaams Blok. In het partijblad schreef hij zelf volgend verslag van de actie: "Een drietal geslachtslozen begon op zeker ogenblik pamfletten uit te delen. Enkele maar, want ze waren erg vlug afgepakt. Een kleine streling, een paar korte rukken en tot afscheid nog een gouden voetafdruk op hun werkterrein. Proper werk: ze zijn verwittigd. Komen ze terug, wij ook. Maar we blijven niet vriendelijk." Buisseret werd voor deze gewelddadige actie veroordeeld door het Hof Van Beroep te Antwerpen. In oktober 1997 werd Xavier Buisseret veroordeeld tot zes maanden met uitstel voor de aanranding van twee minderjarige meisjes. In 1989 vielen enkele dronken Vlaams Blokkers het gebouw binnen van het vormingscentrum Elcker-Ik in Mechelen, waar de plaatselijke homo/lesbiennewerkgroep onderdak had. Ze verklaarden aan de medewerkers van het centrum dat ze "de homoseksuelen uit Mechelen zullen wegjagen."