EVEN VOORSTELLEN

Om privacy redenen maak ik dus niet mijn werkelijke naam en mijn woonplaats bekend. Je weet maar nooit hoe mensen reageren als ze mijn werkelijke naam en woonplaats weten. In het verleden heb ik ook een website gehad en toen kreeg ik ook e-mail binnen waarin in stond hoe pervers ik wel niet was, hoe belachelijk men het wel niet vond etc. Ook kreeg ik zelfs e-mail waarin mij de vreselijkste ziektes werden toegewenst door mensen die totaal niets van mijn volwassenbaby gedoe moesten hebben. Als ik alle ziektes had moeten krijgen waren ze nu nog bezig de dokters om me op te lappen of ik had al onder de grond gelegen want zulke ziektes werden me even toegewenst. Ik kijk daar al lang doorheen en daarom voor mijn eigen privacy geen werkelijke naam en woonplaats.

Ik noem me dan ook el-nino op internet en in het wereld van infantilisme en volwassenbaby zijn. El-nino is afkomstig uit het spaan en betekend letterlijk vertaalt het kind en zo voel ik mij min of meer ook daarom mijn interesse in infantilisme of volwassenbaby zijn. Ik ben in werkelijkheid de 40 ruim gepasseerd maar voel me weer graag 2 a 3 jaar als volwassenbaby.

Ik ben 100% hetero dit even voor alle duidelijkheid voor ik een lading e-mail binnen krijg van biseksuele mannen en homo mannen met allerlei verzoeken voor contacten of om eens in mijn volwassenbabykamer te mogen verblijven. Helaas voor hun maar ik val dus op vrouwen en heb ook geen behoefte om hun te verschonen of door hun verschoond te worden dat is echt totaal uit den boze.

Ik draag dus dag en nacht luiers om medische redenen. Ik ben dus incontinent ik plas en soms poep ik daar ongemerkt in net als een echte baby. Dus voel ik me min of meer ook net een baby als ik weer eens een drijfnatte of vol gepoepte luier heb. 

Nu kan ik natuurlijk heel zielig gaan zitten doen over mijn incontinentie maar daar los ik zeer zeker het probleem niet mee op. Om als een kasplantje de rest van mijn leven achter de geraniums te moeten slijten zie ik ook niet echt zitten ben ik naar mijn mening iets te jong voor. Dus probeerde ik een zo veel mogelijk normaal leven te lijden in zoverre dat ging. Echter ik merkte dat het makkelijker gezegd dan gedaan is omdat je toch door je ziekte en incontinentie toch min en meer beperkt wordt in veel dingen die mensen zonder een ziekte of medische problemen en incontinentie in zijn geheel niet hebben.

Ik draag dus al heel lang luiers eigenlijk al vanaf mijn kindertijd. Toen andere kinderen al lang zindelijk waren droeg ik dus nog luiers en plaste daar in voor ontlasting was ik gelukkig toen wel zindelijk. Al ik wel 's nachts als ik moest gewoon in mijn luier poepte omdat ik dan door kon slapen. In die tijd ik spreek nu over de 60er jaren want ik ben zelf geboren eind jaren 50 had men dus nog geen wegwerp of disposable materiaal. Ik droeg dus katoenen luiers met een plastic broekje er over. Een ramp want het was voor een ieder duidelijk te zien dat je nog luiers droeg en werd er dan ook enorm mee gepest bij mij in de buurt maar ook op school. Ik had het daar enorm moeilijk mee ik werd door andere kinderen van mijn leeftijd uitgemaakt als baby, broekenzeiker, stinkerd en noem maar op maar ik kon er gewoon echt niks aan doen men wist toen ook niet wat incontinentie was volgens mij in die tijd want er heerste volgens mij daar een enorm taboe op en ging men er volgens mij vanuit als men wist wat incontinentie was dat men dacht dat het alleen maar bij bejaarde mensen voorkwam dat ze in hun broek plasten.

Ook de toenmalige huisarts was vrij laconiek toen mijn moeder toen ik naar de lagere school ging en nog steeds niet zindelijk was en besloot om nu toch maar eens een arts te raadplegen. Ze kreeg als antwoord zo iets als daar groeit hij vanzelf wel uit en misschien ook een beetje gemakzucht erbij omdat hij toch een luier draagt. Lekkere dokter met lekker veel verstand van zaken dus.

Het is denk ik zo tussen mijn 7e en 8e jaar misschien was ik al 8 mijn moeder via de schoolarts na een gesprek doorverwezen werd naar een kinderziekenhuis want ze vonden het toch wel een beetje raar dat ik op mijn leeftijd nog steeds niet droog of zindelijk was. Dus ik met mijn moeder naar het kinderziekenhuis en een heel gesprek tussen een specialist en mijn moeder waar ik wel bij was maar als kind natuurlijk niets van begreep. Er werd besloten om mij op te nemen voor verder onderzoek in dat kinderziekenhuis. Ik kan mij daar niet veel meer van herinneren maar weet wel dat als uitslag uit de bus kwam dat ik een zeer zwakke blaas had en daarbij een lichte beschadiging aan het zenuwstelsel mogelijk een aangeboren iets maar dat weet ik heden ten dagen nog niet precies. En ik kreeg medicijnen in de hoop dat het daarmee zal verdwijnen. Nu moet ik er wel bij zeggen in de 60er jaren was men medisch niet zo kundig als dat men nu is en heden ten dagen kan men ook nog steeds niet alle patiënten beter maken of van hun kwalen afhelpen want ik wil totaal niemand ergens de schuld voor geven. Al ik wel vindt dat de huisarts een beetje nonchalant is geweest niet dat ik dan misschien van het probleem verlost had geweest maar hadden mijn ouders het wel eerder geweten wat er precies aan de hand was. Maar goed wat is gebeurd kunnen we niet meer terug draaien.

Ik werd in die tijd enorm geplaagd zoals ik dus al zei en voor alles uitgemaakt in de buurt. Dus ik begon me steeds meer ook een baby te voelen omdat ik daar ook voor werd uitgemaakt en daarbij ook nog eens door mijn moeder werd verschoond omdat ik dat gewoon niet zelf kon met die katoenen luiers die je moest vast spelden.

Ik begon interesse in het mij baby willen voelen te krijgen eigenlijk nadat ik een speen had gevonden van mijn nichtje toen nog een baby die bij ons thuis was. De speen pakte ik snel en verstopte hem terwijl iedereen bij ons thuis naar die speen liep te zoeken volgens mij maar me nichtje had al snel een andere speen dus die zal hem wel niet gemist hebben. 's Avonds toen ik in bed lag pakte ik te speen en stak hem in mijn mond en de volgende ochtend werd ik gewekt door mijn moeder en die zag mij met die speen liggen. Mijn moeder was wel even geschrokken toen ze mij daar zo zag liggen met die speen en vroeg wat dat te betekenen had want ze was goed boos ik denk mede omdat ze naar die speen hebben staan zoeken. Ik kreeg een hele donder preek over me heen en me moeder wilde precies weten waarom ik daar met die speen lag. Ik moet haar iets gezegd hebben dat ik mij net een baby voelde mede doordat ik nog steeds luiers droeg dag en nacht en ik denk de grootste oorzaak was dat ik zo enorm gepest werd. Ik vertelde me moeder ook dat ik mij zo prettig voelde. Mijn moeder begreep het gelukkig en wist ook dat ik er enorm mee zat dat ik nog luiers droeg op mijn leeftijd en dat ik gepest er voor werd. Dus mijn moeder stond het oogluikend toe. Op een gegeven moment ging het nog wat verder want ik wilde ook weer een fles voor het slapen gaan. Mijn moeder zag dit in zijn geheel niet zitten maar stemde uiteindelijk toch toe omdat ze wist dat ik mij daarbij prettig voelde en min of meer een beetje geborgenheid vond als ik van haar voor het slapen gaan de fles kreeg. Niemand heeft dat echt ooit geweten en achteraf ook maar goed denk ik want dan had ik denk ik nog meer gepest geworden. Ik heb nooit in die tijd babyachtige kleding gedragen. Ik wist niet eens wat infantilisme was in die tijd en ik denk mijn ouders ook niet.

Rond mijn 12e jaar gingen we uiteindelijk verhuizen naar een nieuwe buurt een nieuwe woning en mijn moeder die vond dat het nu dan ook maar afgelopen moest wezen met mijn baby gedoe. Dus werd er gestopt met voor het slapen gaan een fles. Ik heb nog wel tot mijn 14 misschien wel 15 thuis 's nachts met een fopspeen geslapen omdat het mij een rustig gevoel gaf en ik er lekker door sliep.

In mijn pubertijd verdween ook mijn baby gevoelens en ondanks dat ik nog steeds luiers droeg wat volgens mij nooit iemand heeft geweten leefde is als een jongen van mijn leeftijd en speelde gewoon met andere kinderen van mijn leeftijd die volgens mij nooit hebben geweten dat ik nog luiers droeg of misschien wisten ze het wel maar hebben er nooit wat over gezegd. Ik werd in ieder geval niet meer gepest er voor zoals in de oude buurt.

Tot ik in 1995 weer gevoelens voor infantilisme of volwassenbaby zijn kreeg. De oorzaak ik had in een 1992 een ernstig motor ongeval gehad tijdens mijn vakantie. Waarvoor ik ook in ziekenhuis ben beland. Ik lag aardig in de kreukels maar gelukkig is was niet verlamd wel werd vastgesteld dat ik een beschadiging aan de rug had een zogenaamd pyramidiaal syndroom waarbij uitstulpingen van de ruggenwervel tegen de zenuwbanen aandrukken waardoor je enorm veel pijn hebt en wat er voor zorgde dat ik dus incontinent raakte. Toen werd er pas voor het eerst over incontinentie gesproken. In 1995 had ik een computer met mijn eerste internet verbinding toen nog via de telefoon en ging opzoek naar meer informatie over incontinentie en naar materiaal omdat het materiaal wat ik destijds gebruikte niet al te denderend was.

Via een zoek machine ik meen Yahoo want Nederlandse zoek machines had men volgens mij in die tijd niet eens. Ik tikte in adult diapers en kreeg een hele lijst te zien van leveranciers van luiers voor volwassenen over de gehele wereld. Ook zag ik iets staan over adultbaby's en diaper lovers ik wist echt in die tijd niet wat het inhield dus ging is even kijken op die site omdat ik wilde weten hoe of wat en misschien zou ik daar ook informatie vinden over incontinentie en materiaal daar voor. Het bleek de site van DPF te zijn en daar zag en las ik dat er ook mensen waren die zich graag weer baby wilden voelen en mensen die luiers droegen puur voor de lol omdat ze het seksueel opwindend vonden.

Ik moest meteen denken aan mijn kindertijd toen ik zelf ook gevoelens had om mij baby te willen voelen en min of meer voelde ik me nog steeds een baby met mijn luiers. Ik keerde ook steeds vaker terug op de site van DPF en moet zeggen dat ik ook wel seksueel werd opgewonden door de foto's van vrouwen in luiers die ik via links bij hun vond.

Via de chat leerde ik iemand anders uit Nederland kennen die mij een adres gaf van een zaak welke volwassenbaby kleding en boeken en bladen op het gebied van infantilisme verkocht. Dus ik op een dag naar die zaak en kocht er wat bladen en tijdschriften voornamelijk Duitstalige maar ook enkele Amerikaanse bladen die door DPF waren uitgegeven.

Via een van die Duitstalige bladen zag ik een adres voor volwassenbaby kleding in Essen Duitsland. Ik had al wat foto's gezien er van in dat blad van andere bedrijven en wilde wel eens een kijkje nemen. Daar je alleen langs kon komen na een afspraak maakte ik dus een afspraak. Ook zag ik een advertentie staan van een vrouw die volwassenbaby behandelingen gaf en in Dueseldorf woonde. Ook was hier naar benieuwd hoe of wat omdat ik toen gewoon niet wist wat het in hield. Tot mijn grote verbazing werd ik keurig netjes te woord gestaan en kreeg alle uitleg die ik wilde. Ik vertelde ook dat ik incontinent was en eigenlijk wel een beetje baby gevoelens had. En zo werd er een afspraak gemaakt om daar ook langs te gaan in combinatie met een bezoek aan het adres voor volwassenbaby kleding in  Essen want dat lag vlak bij elkaar. Meer over deze baby behandeling kan je elders op mijn website lezen.

Ik kocht in Duitsland mijn eerste volwassenbaby kleding. Ben nog een paar keer er na geweest en de mensen daar begonnen me ook een beetje te kennen want ik keerde regelmatig terug om er spullen aan te schaffen omdat ik steeds meer lol en gein in het baby willen zijn ging krijgen. In 1997 kocht ik er zelfs mijn volwassenbaby bed met spijlen. En begon ik mijn slaapkamer om te bouwen tot een echte babykamer met commode en al op volwassenen grote. Mijn slaapkamer is nu een echte babykamer en ik voel me daar prima en prettig bij.

Voor mij is het volwassenbaby zijn een vorm om mijn incontinentie probleem te accepteren. Ik voel me er lekker bij en waarom zal ik het dan niet doen. Ook ik vindt het best wel moeilijk want hoe of wat als anderen daar achter komen. Sommigen in mijn kennissen kring weten er van dat ik deze gevoelens heb en wisten dus dat ik incontinent was maar ik ging het zeker niet aan de grote klok hangen. Veelal gebeurde het nadat er tv uitzendingen waren geweest met o.a seks voor de buch van Menno Buch waar mensen die speciale seksuele fantasieën hadden hun wens in vervulling zagen gaan mits Veronica maar mocht filmen tenslotte moesten er aan de kijkcijfers gewerkt worden en we zijn nu eenmaal een sensatie volkje. In een van die uitzendingen was er iemand die ik ook vrij goed ken inmiddels die een baby behandeling onderging omdat hij zich graag baby voelde. Veronica heeft lange tijd lopen dubben op ze het wel konden uitzenden want was dit niet te schokkend. Ze hebben wel schokkerende en gekkere dingen uitgezonden iemand die seksueel opgewonden raakte door zich als ananas te kleden iemand die een opblaas pop wilde neuken in een vliegtuig en meer van die bijzondere dingen maar daar was het programma dus ook op gebaseerd. Iedereen sprak schande over dat programma en niemand keek er naar als je het hoorde maar het had wel de hoogste kijkdichtheid cijfers rara hoe kan dat zijn we dan in eens zo preuts geworden of durven we er niet voor uit te komen.

Zo ook kennissen en vrienden die er over begonnen bij mij of bij hun of ik het gezien had en wat ik er van vond omdat ik immers incontinent was. Ik speelde het altijd handig door te zeggen heb je het dan ook gezien en wat vond jij of jullie er van. In de meeste gevallen kreeg ik te horen van ja moet iedere voor zich weten als die persoon daar lekker bij voelt moet hij dat doen. Aan dat soort vrienden en kennissen heb ik dus verteld dat ik die gevoelens dus ook had en dat ik zelfs een complete babykamer had op volwassenen grote. Ze stonden wel even raar te kijken maar na een beetje uitleg hoe of dat ik die gevoelens had zoals je ook kunt lezen hierboven en hadden de meeste wel begrip er voor anderen moesten er niks van weten en koste het mij dan hun vriendschap. Wat ik overigens dan prima vindt hoor want men moet me nemen zoals ik ben en mij in mijn waarde laten dat doe ik ook bij hun ik zeg ook niks wat hun bij wijze van spreke doen aan seks moet een ieder voor zich zelf weten. Al wippen ze 5 keer op een dag of binden ze elkaar elke avond vast of doen ze aan SM of spanking het zal mij worst zijn het is hun leven en het gaat mij verder niets aan.

Anderen zijn er achter gekomen doordat ze ondanks dat ik altijd mijn baby spullen in de slaapkamer laat liggen en niks in woonkamer of andere ruimtes van mijn huis achter laat. Maar ik moet ook een keer wassen en het laten drogen wat ik meestal in de douche doe of in een klein zijkamertje. En als ze onverwachts langskomen kan het dus gebeuren dat mijn baby spullen hangen te drogen en dan zien ze het dus. Ook hier het zelfde verhaal ze keken wel heel vreemd maar gelukkig hadden de meeste ook wel begrip gezien mijn situatie en iedereen binnen mijn vrienden en kennissen kring wist immers dat ik incontinent ben want dat kan je toch niet onder stoelen of banken steken want je wordt bij mensen uitgenodigd dus moet je materiaal meenemen om je te verschonen. Slechts een enkeling verbrak het contact omdat ik die gevoelens voor infantilisme heb. Jammer helaas ondanks dat ik het best jammer vindt hoor maar andere kant zeg ik dat zijn dus geen echte vrienden of kennissen omdat ze geen begrip voor je situatie hebben. Ik weet ook wel dat het misschien niet echt normaal is maar wat is dan wel normaal dat een volwassen persoon graag babyachtige kleding draagt. Maar aan de andere kant heeft dat soort kleding voor mij ook nog eens een voordeel ze zitten goed over mijn luier me luier is niet zichtbaar denk maar aan een rompertje die bedekt wel mijn luier dus geen mens ziet dat ik een luier draag ook niet als die vol geplast is. En daarbij gewone pyjama's en ondergoed gaan heel snel lubberen door de luier en zeker als ik er flink in geplast heb of gepoept hebt dus voor mij een ideale oplossing die babyachtige kleding want het dient ook nog eens een doel er voor zorgen dat mijn luier prima op zijn plaats blijft en niet voor een ieder zichtbaar is.

Ik draag overdag altijd rompertjes als ondergoed over mijn luier en dan gewone kleren er over. Een rompertje houdt mijn luier goed op zijn plaats. Daarbij kan ik gewoon alles doen zonder dat ik bang hoeft te zijn dat de bovenkant of achterkant van mijn luier of plastic bescherm broek te zien is boven mijn broek. Dat kan nu niet gebeuren omdat het keurig is afgeschermd door mijn rompertje. Voor de nacht draag ik babyachtige pyjama's met voetjes soort hansopjes die er in de eerste plaats voor zorgen dat mijn luier netjes op zijn plaats blijft omdat ik vrij beweeglijk ben in mijn slaap mede door mijn medische problemen. Mede daarom heb ik ook dat babybed met spijlen want een normaal bed zal ik zeker uitrollen of vallen doordat ik zeer beweeglijk ben in mijn slaap. Dus al die spullen dienen ook nog eens een gemak.

Ik hoop zo dat het een en ander duidelijk is geworden wie ik ben en waarom ik aan infantilisme of volwassenbaby zijn doe en wil doen. Ik hoop ook dat mensen misschien nu een iets andere kijk er op gaan krijgen en mogelijk iets meer begrip zullen krijgen.

om terug te gaan naar het menu