![]()
|
ARTICLES |
De algemene stemming in de Amerikaanse
arbeidersklasse is er een van shock. Amerika staat niet los van de
wereld waar het mee knoeit, maar is er sterk in betrokken. De
gebeurtenissen van verleden dinsdag zijn een brute herinnering daaraan. Onze klasse, die de bouwer is van zulke
gigantische torens, is de klasse die lijdt onder deze terreur. Onze
kameraden stierven tijdens het werk. De heersende klasse werd veel
minder getroffen. Ze werd financieel getroffen, maar veel minder fysiek
en psychologisch. Boven op de duizenden kameraden die werkten in de
verwoeste gebouwen, stierven nog eens honderden anderen die geprobeerd
hebben de gewonden te redden; de bandweer van New York. Wat wij als
marxisten willen, is een wereld waar de mensen die het mogelijk maken
dat alles draait en die alles produceren zelf over hun lot kunnen
beslissen, zonder een klasse die hen onderdrukt en doet lijden. Ik kon het niet helpen te wenen toen ik de
torens in elkaar zag zakken. Dat het om het “World Trade Center”
ging liet me koud. Het enige waar ik aan dacht, waren de mensen die ’s
morgens naar hun werk waren gegaan om hun boterham te verdienen voor
henzelf en hun families. Ze zijn er niet meer. Het bloed en het zweet
van de constructiearbeiders die ooit de torens bouwde werden in iets
meer dan een uur tenietgedaan. Waarom moest dit gebeuren? Waarom hebben
deze mensen zich verlaagd tot zulke terreurdaden? De dictatuur van het
kapitaal. Het is allemaal te herleiden tot de heerschappij van de
burgerij (bourgeoisie). De bullebak van het westers imperialisme. De
kapitalistische klasse heeft nog maar eens het proletariaat (arbeidersklasse)
gebruikt als haar ‘kogelvrije vest’.
|
|