|
ARTICLES |
Het
inferno in de VS geeft Bush een vrijgeleide om het Amerikaans imperialisme
in het Midden-Oosten en de rest van de wereld op te drijven. Reeds nu stomen
het establishment en het gros van de burgerlijke media de publieke opinie
klaar voor reactionaire maatregelen in buiten- en binnenland “om het
internationale terrorisme te bestrijden”. Van
in het begin was reeds duidelijk wie de schuldige was: de
moslimfundamentalisten. Dat er nog geen bewijzen waren, maakte niet uit, het
imperialisme heeft een externe Duivel nodig. Na de Koude Oorlog had het
moslimfundamentalisme de eer tot Satan te worden gebombardeerd (vaak
letterlijk). De bomaanslag in Oklahoma werd echter eveneens verweten aan
“terroristen uit het Midden-Oosten”, terwijl het in werkelijkheid het
werk bleek te zijn van de rechtse Amerikaan Timothy McVeigh. Niettemin
stemt de aard van de aanslag inderdaad overeen met het doel en de methoden
van Osama Bin Laden en ander gespuis. Bovendien beschikt hij over de
noodzakelijke middelen om zo’n plan tot uitvoering te brengen. Bin Laden
heeft moslims overal opgeroepen Amerikanen aan te vallen en te doden. Hij
waarschuwde drie weken geleden voor “nooit eerder vertoonde aanvallen”
op Amerikaanse belangen ter vergelding van hun steun aan Israël. Door
echter enkel deze feiten aan te halen, kan een zeer vertekend beeld van de
werkelijkheid ontstaan, een geliefkoosde techniek van de burgerlijke pers. Waarom? Robert
Fisk, journalist bij de Britse krant The Independent, zei daarover het
volgende: “Zenders als CNN zoeken nooit naar de redenen achter het geweld,
naar verklaringen. Ze tonen enkel het geweld. ‘Wie’, ‘wat’ en
‘hoe’ maar niet ‘waarom’.” En in hetzelfde interview door Terzake
vertelt Frisk over zijn ervaring in de Palestijnse gebieden: “Als je
mensen zo behandelt, als je hen tussen vuilnis laat leven, verwondert het
mij niet dat ze fanatiek worden.” De grond van de zaak is m.a.w. dat een groot deel van de wereldbevolking in erbarmelijke omstandigheden leeft, zowel sociaal als economisch, politiek, ecologisch en cultureel. En dit in een tijd van ongekende technologische mogelijkheden. Bovendien worden die uitgestotenen geconfronteerd met de arrogantie van de VS en zijn vazalstaten. In het Midden-Oosten heeft zich een wilde haat ontwikkeld ten opzichte van Uncle Sam wegens de moordende aanvallen en sancties tegen Irak, wegens de stilzwijgende steun aan corrupte regimes en aan de constante bezetting van Palestijns grondgebied, kortom wegens de overduidelijke imperialistische bemoeienissen. En aangezien een socialistische leiding met een marxistisch programma voor maatschappijverandering ontbreekt, rijven de fundamentalistische broederschappen veel van het ongenoegen binnen. Met woorden als “De Amerikanen beroven de Arabieren van hun olie” kapitaliseert een reactionair monster als Bin Laden op de nefaste impact van het imperialisme. Het is te betreuren, maar in het Midden-Oosten is het fundamentalisme momenteel de enige georganiseerde massabeweging die de anti-imperialistische gevoelens uitdrukt, zij het op een zeer vervormde manier. Dit is het resultaat van het falen van het seculiere Arabisch nationalisme en het verraad van de stalinistische communistische partijen in de regio. Bovendien
zijn Bin Laden en soortgelijke rechtse Islamitische stoottroepen
grootgemaakt door het imperialisme in de strijd tegen de verspreiding van
het communisme en tegen anti-imperialistische regimes in de Derde Wereld. De
CIA trainde en sponsorde verscheidene rechtse moslimgroepen in Egypte,
Indonesië, Algerij en andere landen om hun regimes te destabiliseren en
revolutionaire volksbewegingen de kop in te drukken. Fundamentalisten hebben
dan ook niets met links te maken, het zijn fervente anti-socialisten en ze
staan elke ontvoogding van de verdrukte klassen in de weg. Tijdens de jaren
80 organiseerde de CIA samen met het Pakistaanse staatsapparaat enkele
moslimmilities tegen het stalinistisch regime in Afghanistan. In die tijd
spraken de media niet over ‘fundamentalisten’ maar over ‘vrijheidstrijders’.
Een van die door de CIA getrainde ‘vrijheidstrijders’ was Bin Laden.
Zolang dat zij hun monsterlijkheden botvierden ver van ons bed, keken onze
hypocriete regeringsleiders de andere kant op. Maar op basis van die
ervaring kon Bin Laden enorme middelen en netwerken opbouwen, middelen en
netwerken die nu misschien verantwoordelijk zijn voor monsterlijkheden in
het hart van het Westen. En plots ontdekken diezelfde staatsleiders dat Bin
Laden&co “vijanden van de
beschaving” zijn. Maar dan draagt die bedreiging voor de beschaving wel de
stempel ‘made in the USA’! Wie
zijn de winnaars van dit debacle? Op
het eerste zicht zou men zeggen: de terroristen, zij hebben hun slag
thuisgehaald. Fundamentalistische groeperingen zullen uit deze
‘overwinning’ ook een nieuwe agressiviteit putten om campagne te voeren
en tegenstanders aan te vallen. En de linkerzijde is een van hun geliefde
slachtoffers. Maar
de grote winnaars zijn ongetwijfeld de heersende klasse en het
establishment, in de eerste plaats in de VS en Israël. Vlak na de aanslagen
zei vorig Israëlisch premier Barak dat wij nu eindelijk kunnen begrijpen
“wat zij elke dag meemaken”. Op de achtergrond horen we de
rechtvaardiging van hun eigen staatsterreur t.o.v. de Palestijnen. Dat het
juist dit Joods imperialisme is dat van jonge Palestijnen doodseskaders
maakt, daarover zwijgen de aasgieren in alle talen. De Amerikaanse
massapsychose en de opgeklopte haat tegenover moslims worden nu al handig
gemanipuleerd door de reactionaire Joodse leiding om hun expansieve en
racistische politiek door te zetten. Het leger trok Jericho reeds binnen en
de Minister van Huisvesting heeft voorgesteld om de 1 miljoen Palestijnse
staatsburgers van Israël verplicht te doen verhuizen. De
reactie van Uncle Sam zal zo mogelijk nog weerzinwekkender zijn. De lijken
zijn nog aan het smeulen, familie en vrienden zijn nog niet ingelicht over
de dood van hun geliefden, of Bush&co
hebben reeds een apparaat om de zaak naar hun hand te zetten. Het hypocriet
gehuil van Bush, Clinton en hun miniversies in Europa zoals Blair, Schröder
en Verhofstadt is echt afstotelijk. Wie draagt de verantwoordelijkheid voor
de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki? Wie boycot Irak met
honderdduizenden doden als gevolg? En zo kunnen we nog uren doorgaan met het
opsommen van wandaden die de aanslag op de WTC honderdvoudig overstijgen. Maar
de imperialisten zullen hun politiek op basis van de terreur door onze strot
rammen. Amerika bevindt zich in staat van oorlog. Ze zullen er alles voor
doen om hun bondgenoten te verzamelen rond de imperatieven van het
Amerikaans imperialisme. Tot nu toe was Bush niet in staat de toestemming
van andere imperialisten te verwerven voor een massieve expansie in
militaire uitgaven en het Star Wars project. Op basis van de apocalyptische
terreur in het hart van het Westen zal hij de campagne opvoeren tegen
‘schurkenstaten’ die al dan niet terroristen herbergen. Maar heel de
retoriek rond ‘schurkenstaten’ zoals Irak, Afghanistan, Servië en
Noord-Korea dient niets anders dan de economische en militaire belangen van
het Amerikaans imperialisme. Het is een drogreden om de strijd rond
afzetmarkten, pijpleidingen, natuurlijke rijkdommen en dergelijke in het
voordeel van de Amerikaanse Big Business te trekken. En een nucleair
wapenschild, de National Missile Defense, moet de militaire voorstand op
andere grootmachten verhogen zodat hun militair-technologische suprematie
nog meer kan doorwegen op de internationale machtsverhoudingen. Dat dit NMD
geen weerwerk biedt tegen terreuraanslagen zal Bush worst wezen, voor hem is
de huidige veiligheidshysterie een mooie kans om het imperialisme een niveau
hoger te tillen. Daarom zal hij de ‘strijd tegen het terrorisme’ tevens
gebruiken om bevriende regimes, zoals de nieuwe autoritaire regering in
Indonesië, te wapenen tegen verzetsbewegingen en ‘strategische
concurrenten’ zoals China. De strategie zal dezelfde lijn volgen als de
‘war on drugs’, die als alibi dient om het rechtse regiem van Colombia
in het zadel te houden. ‘Collateral
damage’ Dat
is nochtans de lange termijnvisie van het Amerikaans imperialisme. Maar op
korte termijn zullen militaire operaties en bombardementen het geijkte
middel zijn om de aanzwellende kritiek op het veiligheidssysteem te
overstemmen. De Amerikanen zullen een aanval lanceren op een of ander
moslimland, waarschijnlijk Afghanistan of Irak. Om dit uit te voeren zullen
ze de steun nodig hebben van de Israëlische inlichtingendiensten. Hierdoor
zullen ze de Israëli's versterken. En dat zal de zaak van de Palestijnen
schade toebrengen. Daarin ligt het reactionaire karakter van zowel
terrorisme als de vergelding. In
het verleden zagen we al hoe beestachtig de imperialisten een aanslag
vergelden. In 1986 bombardeerden ze 2 Libische steden omdat Khadafi
terroristen op Libisch grondgebied toeliet. Na de bomaanslagen op
Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania verwoestten gevechtsvliegtuigen
een farmaceutische fabriek in Soedan. Deze vermeende producent van chemische
wapens voor Bin Laden voorzag eigenlijk alleen de hongerende Soedanese
bevolking van broodnodige medicijnen. In militair vakjargon heten de
slachtoffers van dergelijke bombardementen ‘collateral damage’, in
Nederlands ‘bijkomende schade’. Dit maar om te verhullen dat het om
gewone mensen gaat. Als
de waanzin van zelfmoordcommando’s en bombardementen ons iets leert, dan
is het wel dat patriottisme een doodlopend straatje is voor de verdrukten
der aarde. Palestijns nationalisme dat leidt tot terrorisme en juichende
Palestijnen bij het leed van gewone Amerikanen, zal de Palestijnse zaak geen
stap vooruit helpen, in tegendeel. En dat Amerikaanse jongeren zich spontaan
bij het leger gaan aanmelden, getuigt van moed en de drang om iets aan
onrechtvaardigheid te doen. Het is alleen niet de juiste methode. Alles
wijst in één richting: uiteindelijk moeten de verdrukte klassen het gelag
betalen van terrorisme en imperialisme. De meeste slachtoffers van de
aanslag zijn gewone arbeiders. Winkelbedienden, kuisploegen, administratief
personeel en niet te vergeten de heroïsche brandweerlui, zij lieten het
leven terwijl Bush in veiligheid werd gebracht. En arbeiders zullen ook de
‘collateral damage’ van de komende bombardementen zijn. 1
medicijn tegen terrorisme en imperialisme Terrorisme
demobiliseert de massa’s. Toch kan enkel de georganiseerde strijd van de
massa’s de wereld ten goede veranderen. Terrorisme maakt van de gewone
mens een toeschouwer van een spel tussen terrorist en regime, in plaats van
deelnemers in de strijd om hun eigen bevrijding. Meer nog, terrorisme drijft
een aanzienlijk deel van de arbeidersklasse in de armen van de reactie. De
algemene stemming onder de Amerikaanse arbeidersklasse is er momenteel een
van patriottisme. De chaos brengt echter tevens punten aan waarop een
tegenbeweging zich kan baseren. In de VS komt nu een kritiek opgang op de
privatisering van de veiligheidsdiensten in de luchthavens. De Standaard
schrijft: “Het jaarlijks personeelsverloop zou 400 procent bedragen. Vaak
kennen collega's elkaar niet eens. Beveiligingsbeambten krijgen een
opzichtige pet en uniform, maar geen opleiding. Zij werken voor het
Amerikaanse minimumloon.” Dit allemaal om winsten te maximaliseren.
Veiligheid is een openbare zaak en zou dus moeten worden genationaliseerd
onder democratische controle van de arbeiders die daar werken. En die logica
geldt evengoed in alle sleutelsectoren van de economie. Het
WTC-incident toont nog maar eens aan dat we niet leven in een Nieuwe Wereld
Orde, maar in een Wereld Wanorde. Op het groeiende besef van die wanorde
worden 2 antwoorden geformuleerd. Langs de ene kant zien we een verrechtsing
in de maatschappij gebaseerd op een veiligheidsretoriek. Deze tendens zal
zeker versterkt worden. Maar het andere, linkse antwoord zit eveneens in de
lift, en de polarisatie zal in de nabije toekomst verscherpen. De
‘antiglobalisatiebeweging’ is tegen militarisme, imperialisme en
repressie, elementen die na 11 september nog meer op de voorgrond zullen
treden. En de recessie die nu met een klap is aangebroken, kan de
‘globalisten’ mits een juiste oriëntatie naar de vakbonden aansluiting
doen vinden bij de arbeidersklasse. Trouwens, voor de ‘globalisten’ zit
er nog een boodschap in het incident: terreur heeft steeds een averechts
effect, of het nu gaat om het slopen van McDonalds of van het WTC. Het
WTC-fiasco versnelt alle tendensen die er zaten aan te komen. De
krachtmeting tussen links en rechts zal in de komende periode op de spits
worden gedreven. Wil links haar maatschappelijke visie doen overwinnen dan
is er dringende nood aan een duidelijk alternatief (socialisme) en een
duidelijk programma (marxisme) in brede lagen van de beweging. De enige
manier om kom af te maken met het fundamentalisme is steun aan de
arbeidersbeweging in Iran, Pakistan, Marokko en de andere moslimlanden. De
nationale burgerij daar heeft reeds afdoende bewezen dat zij geen strijd
voor meer democratie en algemene welvaart wilt voeren. Daarom zullen
arbeiders en boeren hun eigen socialistische federaties moeten vestigen.
Maar om het imperialisme te verslagen moeten ze kunnen rekenen op de
arbeiders- en jongerenbeweging in het Westen. Het imperialisme is immers
enkel van binnenuit te stoppen, eveneens door een socialistische revolutie. Wim
Benda, 14 september 2001 |
|
