Medicinski fakultet u Sarajevu je u zadnje vrijeme primio veliki broj studenata sa Univerziteta iz Prishtine. Valdet Sadiku pokusava da razjasni neke stvari u vezi Univerziteta u Prishtini o kojima se ne zna dovoljno.

Pisati o Univerzitetu u Prishtini u ovim trenucima je vrlo nezahvalno, jer s jedne strane postoji osjecaj da se sve sto je u vezi sa Kosovom vec zna zbog pokrivanja te teme od strane svih medija, a s druge strane zbog sudbine stanovnistva Kosova sada ima mnogo vaznijih stvari o kojima se treba pisati. No, s obzirom da je ovo studentski list, ovom prilikom cu pokusai da na neki nacin razjasnim neke stvari o Univerzitetu u Prishtini za koje se ne zna dovoljno.

Univerzitet u Prishtini je nastao kao rezultat zahtjeva albanskog naroda na Kosovu za institucijama koje bi omogucile visoko obrazovanje na maternjem jeziku. Sve to je kulminiralo 1968. godine na demonstracijama kojima je glavni zahtjev bio upravo Univerzitet. Ubrzo se i pristuplio realizaciji tog programa tako da je i Prishtina dobila ono sto su svi veci gradovi u bivsoj Jugoslaviji vec imali. Period do 1981. godine je bio period u kome se Univerzitet u Prishtini najvise razvio. Vec poslije marta 1981. godine i u pocetku studentskih, a poslije i opstenarodnih demonstracija, nastavni kadar i studenti su se nasli pod ogromnim pritiskom, te je neki veci napredak unaprijed bio onemogucen. Mnogo je profesora koji su tada uhapseni, a neki od njih i danas izdrzavaju nepostojece kaznepo srpskim zatvorima (na primjer Prof. Ukshin Hoti). Iako i pod takvim uslovima uspjevalo se doci do znacajnih rezultata.

Presudni trenutak za Univerzitet u Prishtini nastupa tokom 1989. i 1990. godine kada se sve sto je bilo i malo vazno za Kosovo ukida. Upravo je Medicinski fakultet bio prvi u nizu fakulteta koji su zatvoreni. Medjutim, ovaj prekid je trajao veoma kratko jer su albanski profesori uz nadljudske napore i uz podrsku cijelog naroda, vrlo brzo organizovali nastavu u osjetno losijim uslovima rada. Ipak, proces nastave je odrzan u kontinuitetu, a uslovi su se vremenom poboljsavali.

Na pocetku se mnogo vise pridavala vaznost teorijskom dijelu nastave, da bi se na neki nacin nadoknadio nedostatak prakse. No, i u tom pravcu se situacija pocela popravljati jer se uspostavio kontakt sa privatnim institucijama na Kosovu (na primjer sa privatnim medicinskim ordinacijama svih profila). Nasi su profesori i dalje pokusavali biti u koraku sa ostalim svjetskim univerzitetima tako da je vecina strucne literature bila porijeklom iz zapadnih zemalja. Uspostavljen je i kontakt sa univeriztetima u inostranstvu tako da su mnoge generacije studenata isle na prakticn nastavu u Francusku, Tursku i Albaniju. Specijalan odnos je uspostavljen sa austrijskim univerzitetima u Becu i Grazu gdje se nalazi veliki broj studenata koji su svoje studije poceli na Univerzitetu u Prishtini. Veom a vazno je jos jednom napomenuti da su svi profesori koji su radili na Univerzitetu u Pristini do 1990. godine nastavili sa radom i poslije istjerivanja iz prvobitnih lokacija, te preseljenja u druge objekte.

Treba jos pomenuti da su studenti Univerziteta u Prishtini bili veoma dobro organizovani. Postojala je Nezavisna Unija Studenata (UPSUP) koja je zastupala prava studenata na svim nivoima. Svake su se godine birali predstavnici studenata sa svakog fakulteta a poslije su se odrzavali izbori na nivou Univerziteta. Studentska je organizacija uspostavila vezu sa slicnim organizacijama sirom svijeta, a takodje je omoguceno i prisustvo prishtinskih studenata na svim vaznijim studentskim skupovima u svijetu.

Godine 1998. dolazi do velikog dogadjaja (mozda jedinog sretnog u posljednjih desetak godina) jer su se objekti Unverziteta postepeno poceli vracati svojim legitimnim vlasnicima. Nazalost, sve to je prekinuto tragicnim dogadjanjima koja su kulminirala krajem marta mjeseca ove godine...