ยุคนี้ตรงกับสมัยโคลัมบัส และเชคสเปียร์ ดนตรีในยุคนี้มักจะเป็นการเริ่มร้องหมู่เล็ก ๆ ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการร้องเพื่อสรรเสริญพระเจ้าร้องกันในโบสถ์มี 4 แนว คือ โซปราโน
อัลโต เทเนอร์ และเบส การร้องจะมีออร์แกนหรือขลุ่ยคลอ และมักเล่นตามเสียงร้อง
ยุคนี้กินเวลานานประมาณ 150 ปีเป็นยุคของลัทธิมนุษยนิยมซึ่งถือว่ามนุษย์มีความ
สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่น ๆ ที่พระผู้เป็นเจ้าทรงสร้าง ศิลปวิทยาการด้านต่าง ๆ เจริญก้าวหน้า
เป็นอย่างมาก ศิลปิน นักคิด นักเขียน และนักดนตรี ที่เคยถูกคริสต์จักรควบคุมในด้าน
ความคิดหลุดพ้นจากความเชื่ออันงมงายของยุคกลาง มีการฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมของกรีก
และโรมันขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งและจะพัฒนาไปสู่ยุคอื่น ๆ ในประวัติศาสตร์ยุโรปต่อไป

จุดเด่นในสมัยนี้ได้แก่
- มีการประพันธ์เพลงสำหรับบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีมากขึ้น
- ศาสนาคริสต์แยกออกเป็น 2 นิกาย คือ โรมันคาทอลิกและโปรเตสเตนท์
- มีหลักเกณฑ์การอ่านโน๊ตและเล่นดนตรีแพร่หลายในหมู่ผู้ที่มีการศึกษา
- เพลงสวดที่เกิดขึ้นใหม่เรียกว่าคอราล (chorale) เป็นเพลงที่พัฒนามาจากชานนต์