1.2 ความเป็นมาของดนตรีตะวันตก
1.2.5 ยุคโรแมนติก (the Romantic : ค.ศ. 1820 - 1900)
ยุคโรแมนติกกินเวลาประมาณ 80 ปี เป็นยุคที่ศิลปินสร้างผลงานซึ่งมุ่งเน้น
การแสดงออกถึงอารมณ์ความรู้สึกตลอดจนจินตนาการและความอิสระ
เป็นตัวของตัวเองในการแสดงออก ผู้นำดนตรีรูปแบบใหม่จากยุคคลาสสิก
เข้าสู่ยุคโรแมนติก คือ บีโทเฟน(Bethoven : ค.ศ. 1770 - 1827) คีตกวี
ชาวเยอรมัน ดนตรียุคโรแมนติกมีอิสระในการสร้างสรรค์ผลงานซึ่งแสดงออก
ถึงอารมณ์ ความรู้สึก มุ่งเน้นที่จะถ่ายทอดอารมณ์อันเร่าร้อนของผู้ประพันธ์
โดยนำบันไดเสียง major, minor และ chromatic มาผสมผสาน มีการเปลี่ยน
บันไดเสียงทันที (moduration) ในแต่ละประโยคเพลงบ่อยครั้งในด้าน
การประสานเสียงใช้คอร์ดที่ให้เสียงไพเราะ (conchord) คอร์ดเสียงกระด้าง
(dischord) และคอร์ดสมัยใหม่ (modern chord) เพื่อเพิ่มสีสันให้กับทำนองหลัก
 

จุดเด่นในสมัยนี้ได้แก่
- ผู้ประพันธ์ดนตรียุโรแมนติกมุ่งเน้นที่จะถ่ายทอดอารมณ์อันเร่าร้อนของผู้ประพันธ์
- สมัยนี้ตรงกับสมัย จักรพรรดินโปเลียนแห่งฝรั่งเศส
- การประสานเสียง ก้าวหน้ามาก
- บีโธเฟน เป็นคีตกวีทั้งในสมัยคลาสสิค และโรแมนติก